บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 1041 - บทที่ 1050

ฟาเบียนตอบโต้อย่างมีเหตุผล “นี่น้องสาวฉัน ตอนเด็ก ๆ มีใครบ้างที่ไม่อาบน้ำกับพี่น้องของตัวเอง? มองบ้าอะไร?! แล้วฉันก็เพิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าของลิลลี่ มันไม่ได้อนาจารอย่างที่คิด!”เอิร์ลและเรดปิดปากยิ้มเมื่อได้ยินเช่นนั้นภายในห้อง ฟาเบียนจริงจังกับการเปลี่ยนเสื้อผ้าของลิลลี่ เขายังขอให้เอิร์ลและเรดไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อเสื้อผ้าทันที ในขณะที่ตัวเองก็ค่อย ๆ เช็ดผม เช็ดหน้าของลิลลี่อย่างเบามือเมื่อเห็นสีหน้าของเด็กหญิงตัวน้อยค่อย ๆ กลับมามีเลือดฝาด รอยยิ้มโล่งใจก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฟาเบียน“ฉันอยู่นี่แล้ว เธอจะไม่เป็นไรลิเลียน”เขาสัญญา แต่มันแปลกมากที่ลิลลี่มาอยู่ในสระน้ำบ้านของเขาแม้ว่าเขาจะไม่มีสมองในการทำธุรกิจเหมือนกับโยริค แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะมองอะไรไม่ออกเขานึกถึงลาน่าทันทีและตัดสินใจว่าจะมุ่งตรงไปขอคำอธิบายจากลาน่าทันทีที่ลิเลียนฟื้น…เมเดลีนและไรอันค้นหาลิเลียนในสวนสาธารณะอยู่เป็นเวลานาน แต่ก็ไม่พบร่องรอยของลิลลี่เลย พวกเขาจึงใช้เส้นสายเพื่อขอตรวจสอบกล้องวงจรปิด แต่ก็ไม่พบอะไรน่าสงสัยเช่นกันท้องฟ้าค่อย ๆ มืดลง เมเดลีนออกมาจากทางเข้าสวนสาธารณะอย่างเหนื

ลาน่าถึงกับเหยียบเบรกอย่างแรงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เธอมองดูชายผู้หล่อเหลาและเย็นชาด้วยความตื่นเต้นและคาดหวัง “คุณพูดจริงเหรอคะ เจเรมี่?”“คิดว่าฉันโกหกหรือไง? ที่ฉันปฏิบัติกับเธอมาตลอด เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?” เจเรมี่ถามกลับอย่างสบาย ๆลาน่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ไม่สงสัยอะไรอีก“ถ้าเป็นแบบนั้น ถ้าหากว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับลูกของคุณกับเมเดลีน คุณก็จะไม่สนใจอีกต่อไปใช่ไหมคะ?”เจเรมี่ซ่อนความเศร้าไว้ในดวงตาของเขาเงียบ ๆ “ฉันบอกแล้วไง ว่าตอนนี้ฉันสนใจแต่เธอคนเดียว”“ถ้าอย่างนั้นก็เยี่ยมไปเลยค่ะ” ลาน่ายิ้ม “วันนี้ลูกน้องของฉันบังเอิญเจอลูกสาวของเอวลีนโดยไม่คาดคิด และคิดว่าเด็กคนนี้น่ารำคาญเป็นพิเศษ เขาจึงจัดการกับเธอซะ”เจเรมี่กำหมัดทันที พยายามระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ “คุณหมายถึงอะไรที่ว่า 'จัดการกับเธอ' ?”“เขาก็แค่เอาเจ้าตัวเล็กจุ่มน้ำเล่นนิดหน่อยน่ะค่ะ”เจเรมี่กำหมัดแน่นขึ้นอีกเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ความโศกเศร้าอย่างสุดซึ้งทำให้เขาเสียสติทั้งหมดไปลิเลียนชายหนุ่มข่มอารมณ์อย่างเจ็บปวดและบังคับตัวเองให้สงบลง‘ไม่ มันเป็นไปไม่ได้‘ลิเลียน ลูกจะต้องไม่เป็นไร’ลาน่าชำเลืองมอง

“ลาน่า ฉันไม่มีพี่สาวแบบเธอ!”ฟาเบียนอุ้มลิเลียนไว้ในอ้อมแขน หันหลังกลับ และเดินไปที่โรงรถทันทีลิเลียนซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของเขายังคงมองไปที่เจเรมี่ซึ่งยังคงเมินเฉยต่อเธอดวงตากลมโตที่ไร้เดียงสาของเธอกะพริบเบา ๆ แล้วก็ค่อย ๆ หรี่ลงจนหลับสนิทเจเรมี่มองไปที่ลิเลียนซึ่งถูกพาตัวไปด้วยหางตาของเขา เขาแน่ใจว่าฟาเบียนจะไม่ทำร้ายลิเลียนเขาพึมพำขอโทษเป็นพัน ๆ ครั้งภายในใจ แต่ก็ไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดในใจออกไปได้เธอเป็นเจ้าหญิงน้อยเพียงคนเดียวของเขาและเมเดลีน แต่เขาไม่สามารถแม้แต่จะช่วยเหลือเจ้าหญิงน้อยผู้เลอค่าได้ แม้แต่ตอนที่เธอล้มลงต่อหน้าเขาก็ตามเขาเป็นพ่อแบบไหนกัน?เมเดลีนและไรอันเพิ่งกลับมาที่คฤหาสน์วิทแมนหลังจากไปสถานีตำรวจมา พวกเขายังคงกังวลว่าลิเลียนอยู่ที่ไหนในตอนที่เห็นรถสปอร์ตจอดอยู่ที่ประตูหญิงสาวจับจ้องไปที่มันและเห็นฟาเบียนนั่งอยู่บนเบาะโดยสาร โดยมีเด็กน้อยอยู่ในอ้อมแขน“ลิเลียน?”เมเดลีนเดินไปหาอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อเข้าไปใกล้ ก็เห็นชัดเจนว่าเจ้าตัวเล็กในอ้อมแขนของฟาเบียนคือลิเลียนเด็กน้อยสวมเสื้อที่ไม่พอดีตัว เธอปิดตาและนอนหลับอย่างสงบบนอ้อมอกของฟาเบียนเมเด

เมเดลีนเดินตรงไปหาเจเรมี่ ในตอนนี้เธอมองไม่เห็นใครอีกแล้วนอกจากเป้าหมายของเธอเจเรมี่ไม่รู้ว่าเหตุใดเมเดลีนจึงมาหาเขา แต่เขาก็ยังรู้สึกดีใจที่ได้พบเธอในจังหวะที่เมเดลีนเดินมาหาเขา เธอก็ยกมือขึ้นแล้วตบหน้าเขาอย่างแรงเจเรมี่ที่หน้าหันถึงกับงุนงงทุกคนตกตะลึง พวกเขาเงียบไปครู่หนึ่งโดยไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาท่ามกลางห้องประชุมใหญ่นี้เลยเลยแม้แต่น้อยหลังจากได้เห็นเหตุการณ์นี้ เคนก็ตกตะลึงไปสองสามวินาทีเช่นกัน จากนั้นเขาก็ขอให้ทุกคนในห้องประชุมออกไปทันทีก่อนที่เขาเองก็ตามออกไปและปิดประตูลงในห้องประชุมเหลือเพียงเมเดลีนและเจเรมี่เท่านั้นเจเรมี่ยกนิ้วเรียวขึ้นแตะแก้มที่ถูกตบอย่างแรง จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและมองไปที่สีหน้าเย็นชาของเมเดลีน กระทั่งการจ้องมองของเธอก็ยังเต็มไปด้วยการทิ่มแทงเช่นเดียวกัน“คุณมอนต์โกเมอรี ผมเคยบอกไปแล้วว่าไม่อยากเจอคุณอีก ทำไมคุณถึงยังตามหาผมอยู่อีกล่ะ คุณลืมผมไม่ได้จริง ๆ สินะ ถึงอยากเจอผมแทบแย่แบบนี้?”เมเดลีนมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังยิ้มทีเล่นทีจริง แล้วความผิดหวังก็ฉายชัดในแววตาของเธอ“ลิเลียนเป็นใบ้ไปแล้ว ตอนนี้คุณมีความสุขหรือยัง?”‘ลิเลียนเป็นใบ้ไ

ลาน่าตกลงไปในสระว่ายน้ำจนน้ำสาดกระเซ็นออกนอกสระเป็นคลื่นเธอรู้วิธีว่ายน้ำ แต่เพราะเมื่อกี้เธอถูกเมเดลีนจับกดน้ำไว้นาน เธอจึงกลืนน้ำเข้าไปมากโดยไม่ได้ตั้งใจ แถมเธอยังใช้พลังงานไปมากในระหว่างการดิ้น ตอนนี้จึงไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะว่ายน้ำได้อีกขณะที่พยายามจะขึ้นจากสระ เธอก็ถูกเมเดลีนกระชากคอเสื้ออย่างรุนแรงก่อนที่ลาน่าจะทันได้ฮุบหายใจ การหายใจของเธอก็ถูกขัดอีกครั้งเธอเบิกตากว้าง ทั้ง ๆ ที่ดวงตาพร่าเลือนไปเพราะน้ำ แต่เธอก็ยังเห็นแววตาเย็นชาของเมเดลีนอย่างชัดเจน"ฟังนะลาน่า ถ้ากฎหมายลงโทษเธอไม่ได้ ฉันก็จะลงโทษเธอเอง! เธอคิดว่าเธอไม่มีอะไรต้องกังวลเพียงเพราะว่าเธอมีแก๊งสเตเจี่ยน จอห์นสันคอยหนุนหลังอยู่งั้นเหรอ? ตอนนี้ฉันจะบอกอะไรให้ ว่าตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อส่งเธอเข้าไปอยู่ในคุก! หรือไม่เธอก็ต้องฆ่าฉันก่อน!"หลังจากที่เมเดลีนพูดจบ เธอก็โยนลาน่ากลับลงไปในสระว่ายน้ำและหันหลังให้แต่ทันทีที่เธอหันกลับมา เธอก็สังเกตเห็นเจเรมี่ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล เขาเพียงแค่มองมาที่เธอนิ่ง ๆเมเดลีนไม่ได้สนใจเขา เธอก้าวยาว ๆ เดินไปที่ประตูด้วยบรรยากาศที่ทำให้คนโดยรอบรู้สึกอึดอ