บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 1021 - บทที่ 1030

“เธอขโมยคู่หมั้นของฉัน ยัยผู้หญิงแพศยา!”นาโอมิใส่ร้ายและด่าเมเดลีนอย่างหยาบคายความเกลียดชังของเธอที่มีต่อเมเดลีนเห็นได้ชัดจากแววตาไรอันขมวดคิ้วและดึงเมเดลีนมาข้างหลังเขา “การที่เราเลิกกัน ไม่ใช่ความผิดของใครหรอกนาโอมิ ไลโอเนล! คุณเองที่เผยธาตุแท้ออกมาว่าเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจแค่ไหน ผมก็เลยปฏิเสธที่จะคบหากับคนอย่างคุณ นับประสาอะไรที่จะต้องแต่งงานกัน”นาโอมิยังคงเดือดดาลขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปยังมือของเมเดลีนที่ไรอันกุมอยู่ รวมถึงวิธีที่เขาปกป้องเธอ “ผู้หญิงอย่างฉันมันเป็นยังไงงั้นเหรอ? ฉันจะแย่กว่ามันได้ยังไง? เธอเพิ่งหย่า แต่กลายเป็นคนรักของคุณแล้วงั้นเหรอ? แบบนี้ก็หมายความว่าคุณคบกับเธอก่อนที่จะหย่างั้นสิ!“เฮอะ! เธอวางตัวสง่างามและใจดี แต่ความจริงแล้วเธอเป็นคนที่ขโมยเงินการกุศล! เอวลีน มอนต์โกเมอรี เธอมันจอมปลอม!”ไรอันซึ่งปกติไม่ค่อยโกรธใคร แต่ตอนนี้เขากำลังโกรธอย่างเห็นได้ชัดทว่าเมเดลีนรั้งเขาไว้และตอบอย่างใจเย็นว่า “ไรอันกับฉันเราเป็นคู่ที่ซื่อสัตย์นาโอมิ เลิกพ่นคำโกหกและใส่ร้ายสักที สำหรับเงินการกุศลเธอมีหลักฐานไหมว่าฉันเป็นคนขโมยมันไป?”จากการสังเกตในระยะไกล โฟกัสข

ผู้คนเริ่มประณามเมเดลีนด้วยการพูดว่า “เธอต้องเลวแค่ไหนถึงขโมยเงินจากกองทุนการกุศลลง? เธอต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองสามปีในคุกเพื่อชดไช้ในสิ่งที่ทำลงไป!”สองสามปี? ในคุก?หัวใจของอีฟเต้นแรงเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอถามอย่างไม่อยากจะเชื่อในขณะที่เมเดลีนเดินผ่านมา “คุณยอมรับแล้วจริง ๆ เหรอ คุณมอนต์โกเมอรี?”เมเดลีนหยุดและยักไหล่ให้อีฟอย่างสิ้นหวัง “เธอระบุตัวตนของฉันชัดเจนขนาดนี้ แล้วฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะ?”“...” อีฟตะลึงกับการแสดงออกและท่าทียอมรับของเมเดลีนเมื่อมองไปที่สีหน้าที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของอีฟ เมเดลีนก็กล่าวต่อไปว่า “แม้ตำรวจจะบอกว่าพวกเขาไม่พบหลักฐานใด ๆ ว่าฉันเป็นคนสั่งเธอ แล้วฉันอาจจะไม่ถูกตั้งข้อหาอะไร แถมอาจจะได้ออกมาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า แต่ฉันรับรองไม่ได้ว่ามันจะเป็นแบบนั้นกับเธอเหมือนกันหรือเปล่า…”เมเดลีนจงใจเงียบไปหลังจากเอ่ยออกมาอย่างนั้น และจ้องไปยังสีหน้าแตกตื่นของอีฟอย่างมีเลศนัย“ตำรวจพบภาพจากกล้องตอนที่เธอโอนเงิน ยังไงเธอก็จะโดนข้อหาแน่ ๆ เพราะเป็นการโอนเงินด้วยจำนวนที่ค่อนข้างมาก ดังนั้นเธอคงต้องใช้เวลาในคุกอย่างน้อยก็หนึ่งทศวรรษ เธอไม่ใช่เหรอ ที่เป็นคนอ้างว

เจเรมี่ชำเลืองมองอีกฝ่ายอย่างใจเย็น “ถ้าบริสุทธิ์ใจ ก็ไม่มีอะไรที่คุณต้องกลัว”“แน่นอนอยู่แล้ว!” ลาน่าเอ่ยแล้วหันไปจ้องอีฟหญิงสาวกำลังกลอกตาในขณะที่กุญแจมืออีกคู่ถูกคล้องเข้าที่แขนของเธอเธอรู้สึกมึนงง “คุณจับฉันทำไมคะคุณตำรวจ? ฉันบอกคุณทุกอย่างที่ฉันรู้แล้ว ทำไมคุณยังจับฉันอีกล่ะคะ?”“แล้วคิดว่าเขาจะต้องจับใครกันล่ะ? ฉันเหรอ?” เมเดลีนยิ้มและโต้กลับ “เธอบอกว่าตัวเองบริสุทธิ์และถูกหลอกใช้ อีฟ แต่สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าในคืนนี้เธอจะไม่ตั้งใจทำร้ายฉันแต่แรก”“...”อีฟพูดไม่ออก จ้องไปที่ใบหน้าสงบนิ่งของเมเดลีน ไม่ใช่แค่รู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ที่ถูกหลอกใช้ แต่เธอยังแพ้เมเดลีนโดยสิ้นเชิงอีกด้วยเมื่อลาน่าและอีฟถูกพาตัวไปแล้ว นาโอมิที่ถูกทิ้งไว้ก็กระทืบเท้าด้วยความเดือดดาลเธอมองเมเดลีนด้วยดวงตาที่แดงก่ำ รู้สึกอิจฉาขณะที่ไรอันปกป้องเมเดลีน ทุกคนที่พูดจาไม่ดีและสงสัยว่าเมเดลีนเป็นผู้กระทำผิดต่างออกมาขอโทษอย่างจริงใจผู้รับผิดชอบที่พูดให้เมเดลีนเสียหายที่สุดก็ออกมาเอ่ยด้วยสีหน้าแดงก่ำ รู้สึกลำบากใจ “ฉันขอโทษจริง ๆ คุณมอนต์โกเมอรี ฉันควรจะตรวจสอบทุกอย่างให้ชัดเจนก่อนที่จะกล่าวหาคุณ ฉัน

'ทำไมผมต้องมาถึงปลายฝั่งแล้วด้วยนะ?'มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ลินนี่ ผมไม่คู่ควรกับคุณตั้งแต่แรก'ผมหวังว่าคุณจะไม่คิดถึงผมอีก คนที่ทำให้คุณร้องไห้มานับครั้งไม่ถ้วน'เจเรมี่ยังไม่ประกันตัวลาน่าออกมา จนกว่าเขาจะแน่ใจว่าเธออยู่ภายใต้การควบคุมตัวของตำรวจเป็นเวลา 48 ชั่วโมงเต็ม เขาจึงประกันตัวเธอออกมาเมื่อลาน่ากลับมาที่วิลล่า เธอก็เริ่มด่าว่าเมเดลีน“ภรรยาเก่าของคุณนี่มันมีเล่ห์เหลี่ยมจริง ๆ นะ เจเรมี่” เธอพูดจาถากถาง “เธอไม่กลัวบางเหรอว่าวันหนึ่งฉันจะฆ่าเธอซะ?”คิ้วของเจเรมี่ขมวดมุ่น ขณะที่ความเย็นชาฉายผ่านแววตาของเขา “เอวลีนกับฉันหย่ากันแล้ว ทำไมเธอต้องสร้างปัญหาให้ตัวเองโดยไม่จำเป็นอย่างการไปหาเรื่องเขาด้วย?”ลาน่ากัดฟันอย่างขุ่นเคืองขณะที่เดินไปหาเจเรมี่ด้วยแววตาสงสัย “เจเรมี่ คุณยังรักเอวลีนอยู่ใช่ไหม?”“ก่อนหน้านี้ก็ใช่ ที่ฉันเคยรักเธอมาก่อน เพราะเธอก็เป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง” น้ำเสียงของเจเรมี่ไร้ความรู้สึกราวกับว่าเขากำลังพูดถึงคนที่ไม่สำคัญ แล้วเขาก็ยังอธิบายโดยเน้นเพียงรูปลักษณ์ของอีกฝ่ายเท่านั้นริมฝีปากแดงของลาน่าคลี่ยิ้มและเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม “คุณชอบเธอแค่หน้าตางั้นเหรอ

เมื่อนาโอมิได้ยินอย่างนั้น เธอก็หงุดหงิดอย่างห็นได้ชัด“เป็นไปไม่ได้ที่คุณจะอยู่กับฉันงั้นเหรอ? คุณอยากอยู่กับเอวลีนใช่ไหม? ได้ งั้นฉันก็จะตายไปพร้อมกับมัน!” ราวกับว่านาโอมิถูกปีศาจร้ายเข้าสิง เธอถือมีดและแกว่งใบมีดลงไปเพื่อจะแทงเข้าที่หัวใจของเมเดลีนในตอนที่เมเดลีนกำลังจะเบี่ยงตัวหลบ จู่ ๆ เธอก็เห็นไรอันล้วงเข้าไปในเสื้อสูทและดึงปืนลูกโม่ออกมาจากด้านหลัง จากนั้นเขาก็เล็งไปที่มีดของนาโอมิแล้วยิงกระสุนตกลงบนด้ามมีดอย่างแม่นยำ แรงกระแทกทำให้นาโอมิคลายมือด้วยความเจ็บปวดทันที และมีดก็ร่วงลงกับพื้นในขณะที่เมดลีนยังคงตกใจกับการกระทำของไรอัน ไรอันก็วิ่งเข้ามาหาเธอพร้อมทั้งหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา และกดมันลงบนคอของเธอที่มีเลือดไหลอยู่ “เอวลีน คุณโอเคไหม?”เมื่อเห็นว่าไรอันเป็นห่วงเมเดลีนมาก นาโอมิจึงหยิบมีดขึ้นมาและจะเข้าไปทำร้ายเมเดลีนอีกครั้งทันใดนั้นมือของนาโอมิที่กำลังยกขึ้นก็โดนกระสุนร้อน ๆ เฉียดผ่านไป หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด มีดหล่นลงข้าง ๆ ฝ่ามือของเธอมีอาการปวดแสบปวดร้อนตามมาไรอันหันไปมองแล้วพบว่าเมื่อกี้เขากำลังประมาท และเกือบปล่อยให้นาโอมิทำร้ายเขากับเอวลีนเสียแล้ว อ