บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 1001 - บทที่ 1010

นั่นคือบุหรี่ที่เธอสูบและยังเป็นบุหรี่ที่เธอให้เจเรมี่ในตอนนั้นด้วย แต่บุหรี่ที่เธอให้เจเรมี่นั้นมีอย่างอื่นเพิ่มเข้ามาเมื่อเจเรมี่โยนกล่องบุหรี่ใส่หน้าเธอ ลาน่าก็เดาได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น“เธอใส่อะไรลงไปในบุหรี่?” เจเรมี่ถามอย่างเย็นชาลาน่าไม่กล้าตอบ เธอทำได้เพียงแสร้งไอจากความตกใจเจเรมี่ไม่มีเวลามาเล่นลิ้นกับเธอ ดังนั้น เขาจึงเดินไปอีกฟากอย่างเย็นชาเมื่อลาน่าเห็นแบบนั้นเธอจึงยกขาขึ้นแล้วเตะนาโอมิที่กำลังแกล้งสลบอยู่"ลุกขึ้น! กัดเชือกให้ฉันที!” หญิงสาวสั่งเสียงเบาแต่นาโอมิก็ยังคงแกล้งสลบต่อไป เธอคิดว่าเจเรมี่ต้องการแก้แค้นแต่เพียงลาน่าเท่านั้น และเธอก็แค่เดินตามลาน่าเข้ามาในรถอย่างมึน ๆ เพราะดื่มมากเกินไป ดังนั้น เธอจึงตกเป็นเหยื่ออยู่ที่นี่ด้วย“นาโอมิ!” ลาน่าร้องเสียงหลง แต่ในตอนที่เธอกำลังจะนาโอมิเตะอีกครั้ง เธอรู้สึกว่ามีของเหลวเย็น ๆ ไหลรินตั้งแต่หัวจรดเท้าของเธอ“กรี๊ด!” ลาน่าร้องนาโอมิผงะทันที เพราะเจเรมี่เทน้ำเย็นใส่เธอเช่นกันเมื่อได้กลิ่นของมัน หญิงสาวทั้งสองก็ตกตะลึง เพราะนี่ไม่ใช่น้ำเย็น แต่มันคือน้ำมันเบนซิน!ลาน่าและนาโอมิถูกน้ำมันเบนซินราดทั้งตัว!“

หลังจากที่มาถึงสถานที่นั้นก่อนฟาเบียนและคนอื่น ๆ เมเดลีนก็เห็นเปลวเพลิงที่ลุกท่วมโรงงาน ในตอนนั้นหญิงสาวก็เข้าใจทันทีว่าการแก้แค้นที่เจเรมี่หมายถึงคืออะไรเมเดลีนรีบวิ่งไปที่ประตูโลหะ เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน เมื่อเข้ามาเธอก็พบกับเจเรมี่ที่ยืนนิ่งอยู่หน้าโรงงานราวกับรูปปั้น เขาเฝ้าดูเปลวไฟที่โหมไหม้อยู่อย่างห่าง ๆหัวใจของเมเดลีนดับวูบลงเธอรีบโทรหาหน่วยดับเพลิงและวิ่งไปยืนอยู่ตรงหน้าเจเรมี่ทันทีตอนนั้นเองที่ชายหนุ่มรู้แล้วว่าเมเดลีนมาถึง ดวงตาที่หม่นแสงของเขาก็กลับเป็นประกาย“คุณมาทำอะไรที่นี่ลินนี่? ออกไปเร็ว” เจเรมี่ดึงเมเดลีนออกไปอย่างรวดเร็ว ไม่อยากให้เธอถูกไฟลวกเมเดลีนปัดมือของเขาออก ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล“คุณรู้ตัวรึเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่? คุณยังมีสติดีอยู่ไหม?”“ผมรู้” เจเรมี่ตอบห้วน ๆ เปลวไฟสะท้อนในดวงตาที่เย็นชาของเขา “แต่เธอสมควรตาย”“ใช่ เธอสมควรตาย แต่คุณต้องไม่เป็นฆาตกร!” เมเดลีนตื่นตระหนกและอยากวิ่งเข้าไปดูข้างใน แต่เจเรมี่รั้งเธอไว้ขณะที่เธอกำลังดิ้นรน ดวงตาของเมเดลีนก็เปียกชื้นขึ้นมา เธอไม่รู้ว่ามันเกิดจากความร้อนหรืออะไร “คุณต้องรู้สิว่าลาน่

เจเรมี่กลืนน้ำลาย ยอมแพ้ให้แก่เมเดลีน และบังคับให้ตัวเองหันหนีชายหนุ่มใช้เวลาทั้งวันกับเด็ก ๆลิเลียนยังคงเรียกเขาว่า 'คุณ' แต่มันก็ดีพอสำหรับเขาแล้วท้องฟ้ามืดลงและเมเดลีนเองก็กลับมาเจเรมี่วางเอกสารการหย่าที่เพิ่งเซ็นไว้ตรงหน้าเธอ และรู้สึกวิงเวียนศีรษะมันคงเป็นเพราะยาพิษออกฤทธิ์ช้าอย่างที่ลาน่าพูดถึง ตอนนี้เขาจึงต้องเก็บกลั้นอาการของมันไว้และยิ้มให้เมเดลีนอย่างอ่อนโยน“ผมไม่อยากให้คุณทนทุกข์ทรมานอีกต่อไปแล้ว ลินนี่” เขาพูดอย่างอ่อนโยน “พอผ่านอะไรมามาก ผมถึงได้เข้าใจว่ารักแท้ไม่ได้หมายถึงการครอบครอง ตราบใดที่คุณมีความสุข ผมก็จะมีความสุข นั่นก็เพียงพอแล้วสำหรับผม”เมื่อได้ยินลูกชายของเธอพูดแบบนั้น คาเลนก็ถามอย่างเป็นกังวลว่า “ลูกพูดอะไร เจเรมี่? แกเลิกกับเอวลีนจริง ๆ เหรอ?”เธอถาม แต่เจเรมี่ไม่ตอบจากนั้นคาเลนจึงเดินไปยืนข้าง ๆ เมเดลีน “ก่อนหน้านี้แม่เคยทำเรื่องเลวร้ายกับเธอมามาก ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังยกโทษให้ แม้การกระทำของแม่จะเลวร้ายแค่ไหนก็ตาม แต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยกโทษให้เจเรมี่เลยเหรอ?“เขาทำผิดพลาด เอวลีน ใช่ แต่เขาสูญเสียความทรงจำและโดนลาน่าควบคุม ยัยปีศาจร้ายคนนั้น…”

ในฐานะนักวิทยาศาสตร์ผู้คลั่งไคล้ในการทดลอง ไม่มีอะไรทำให้อดัมมีความสุขได้มากไปกว่าการบรรลุผลลัพธ์ที่เขาต้องการถึงอย่างนั้นสถานที่เดียวที่สามารถให้การสนับสนุนในสิ่งเขาต้องการได้ก็คือแก๊งสเตเจี่ยน จอห์นสันเพียงตัวของอดัมนั้ยไม่มีความสามารถ ความมั่งคั่ง หรืออำนาจใด ๆ เลยเจเรมี่ไม่เชื่อในคำพูดทั้งหมดของอดัม ชายหนุ่มจึงเอารายงานไปปรึกษาศาสตราจารย์ที่เขารู้จัก แต่กลับได้รับคำตอบที่คล้ายกันกลับมาศาสตราจารย์เล่าเรื่องการกลายพันธุ์ในเลือดของเจเรมี่และแนะนำให้เขาตรวจร่างกายอย่างละเอียดเพื่อหาสาเหตุที่แท้จริงแต่ถึงจะรู้สาเหตุ เจเรมี่ก็รู้ดีว่าการรักษาแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยเมื่อนึกย้อนกลับไปถึงสองทางเลือกที่อดัมมอบให้ เจเรมี่ก็ได้ตัดสินใจด้วยตัวเองแล้วตอนนี้เขาสามารถตามล่าและฆ่าอดัมได้ด้วยมือเขาเองเลยด้วยซ้ำ แต่คำพูดของเมเดลีนกลับกำลังขัดขวางเขาอยู่ “เจเรมี่ ได้โปรด! กลับมาหาฉัน คุณอย่าทำผิดพลาดอีกเลยนะ!”'ผมจะไม่ทำพลาดแบบนั้นอีก ลินนี่'เจเรมี่ทิ้งผลการทดสอบลงถังขยะและออกมาจากโรงพยาบาลรถโรลส์-รอยซ์สีดำคันหนึ่งหยุดอยู่ตรงหน้าเขา ในขณะที่เขากำลังเดินไปที่ลานจอดรถหน้าต่างเลื่อนลง เ

เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มแล้วที่เมเดลีนไม่รู้ว่าเจเรมี่อยู่ที่ไหน เธอได้ยินจากฟาเบียนว่าโยริคดุลาน่าจนตอนนี้เธอกลับไปที่เมืองเอฟแล้วถึงกระนั้นการดุด่าจะยุติสิ่งที่ลาน่าทำลงไปได้อย่างไร?เมเดลีนไม่เคยลืมจุดจบที่น่าเศร้าของพ่อแม่ของเธอเลยสักครั้งในขณะที่ลาน่าใช้เวลาหนึ่งเดือนเต็มในเมืองเอฟคลุกคลีอยู่กับ 'กลุ่มเพื่อนคู่หู' บางครั้งพวกเขาก็ถามเธอเกี่ยวกับผู้หญิงชื่อเอวลีน มอนต์โกเมอรี คนที่เธอเคยคุกเข่าและขอโทษ เมื่อใดก็ตามที่ชื่อของเอวลีนถูกพูดถึง ลาน่าก็จะรู้สึกละอายใจในตัวเองตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าทำให้เธออับอาย แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นตัวตลกของทุกคนไปแล้ว!ลาน่าไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองเอฟอีกต่อไป เพราะในทุก ๆ ที่ที่เธอไป เธอก็มักรู้สึกราวกับว่าทุกคนรอบตัวจะรู้เรื่องที่เธอคุกเข่าลงจรงเท้าของเอวลีนเพื่อขอโทษยิ่งลาน่าคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกโกรธมากเท่านั้น หญิงสาวจึงแอบกลับไปที่เกลนเดลโดยไม่บอกให้โยริคหรือฟาเบียนรู้เมื่อกลับมาถึง สิ่งแรกที่ทำคือถามหาเจเรมี่ เมื่อรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่กับเมเดลีนแล้ว เธอก็รู้สึกโล่งใจพวกเขาอยู่ด้วยกันไม่ได้อีกแล้ว เพราะเจเรมี่เ