บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 1011 - บทที่ 1020

เมเดลีนไม่เข้าใจในทันที แต่ก็รีบหาข่าวเกี่ยวกับที่เจเรมี่เข้าโรงแรมกับผู้หญิงผมสั้นกลางดึก ก่อนจะแยกกันออกมาเป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มแล้วที่เมเดลีนได้ข่าวเกี่ยวกับเจเรมี่ และเธอไม่ได้คาดหวังที่จะได้รับข่าวเกี่ยวกับเขาแบบนี้คนอื่น ๆ อาจจะจำผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ แต่เมเดลีนมองเพียงครั้งเดียวก็รู้ได้ทันทีว่านั่นคือลาน่าหญิงสาวรู้สึกหน้ามืดไปปชั่วขณะ แต่แล้วก็ดึงสติให้กลับมาอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง เมื่อเอวาเรียกชื่อเธอผ่านทางโทรศัพท์“เจเรมี่บ้าไปแล้วเหรอแมดดี้? ทำไมเขาถึงกลับมาคบกับยัยลาน่ากันล่ะ?” เอวาเอ่ยอย่างสงสารเมเดลีนเมื่อได้ยินอย่างนั้นคนถูกุามก็กำโทรศัพท์แน่น เธอพยายามควบคุมสติอารมณ์ของตัวเอง “เราหย่ากันแล้วเอวา ไม่ว่าเขาจะอยู่กับใครก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันทั้งนั้น”เมเดลีนวางสายไปเสียเฉย ๆ แม้ในใจจะสั่นไหวมากแค่ไหนก็ตาม'ทำไมกันเจเรมี่? คุณเสียสติไปแล้วจริง ๆ เหรอ?'ด้วยความงุนงงที่เกิดขึ้นตลอดทั้งเช้า สุดท้ายเมเดลีนก็กลับมาได้สติอีกครั้ง หลังไรอันพาเธอออกมาทานกลางวันข้างนอกเมื่อมาถึงร้านอาหารสายตาของเมเดลีนมองไปที่ที่เธอกับเจเรมี่เคยนั่งตามสัญชาตญาณ ก่อนจะพบว่ามีผู้หญิง

เมื่อคาดเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไรอันก็รีบวางเมนูลงและวิ่งตามเมเดลีนออกไปทันทีเมเดลีนยืนอยู่ในมุมเปลี่ยวของที่จอดรถใต้ดิน ร่างบางตัวสั่นเทาในขณะที่หัวใจของเธอเจ็บปวดและแหลกสลายอย่างไม่มีชิ้นดีเมื่อเห็นเมเดลีนพยายามเก็บกดความรู้สึกเอาไว้เพียงลำพัง ไรอันก็รีบเดินเข้าไปเพราะเห็นความเจ็บปวดของเธอ ไรอันจึงเอื้อมมือไปหา “ถ้ามันมากเกินไป คุณพิงไหล่ผมได้เสมอนะ ผมอาจไม่ใช่คนที่คุณต้องการพึ่งพามากที่สุด แต่ผมคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติเพียงพอสำหรับการเป็นที่ให้คุณได้พักพิง”เมเดลีนค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองแววตาที่อ่อนโยนของเขา ก่อนจะปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาไรอันก้าวมาหาเธอและอ้าแขนเพื่อดึงเมเดลีนเข้ามาแนบอกเจเรมี่ที่เฝ้าดูเหตุการณ์จากระยะไกล ขณะที่รู้สึกว่าหัวใจของเขาบีบแน่น และเจ็บปวดเกินกว่าจะรับไหวความรู้สึกอึดอัดภายในร่างกายของเขาเตือนให้รู้ว่าการปล่อยเธอไปคือทางเลือกที่ดีที่สุดและเป็นทางเลือกเดียวที่เขาทำได้เมเดลีนร้องไห้เป็นเวลานาน ก่อนที่อารมณ์ของเธอจะเริ่มสงบเมื่อเข้าไปในรถ เธอตัดสินใจส่งข้อความไปหาเจเรมี่เพื่อนัดเขาไปพบเธอที่ริมหาดเอพริลฮิลล์หนึ่งทุ่มตรงในคืนนั้น ชายหนุ่มก็มาถึงตรง

อีฟรู้สึกใจหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ทว่าเธอก็ยังคงน้ำเสียงและท่าทางเหยียดหยามออกมา “ทำไมฉันต้องกลัวด้วย? จะไล่ฉันออกก็ได้ถ้าต้องการ แต่ก็ต้องจ่ายเงินชดเชยให้ฉันห้าเท่าของเงินเดือนด้วย!”หญิงสาวลุกขึ้นกอดอกแล้วกลอกตาเอ่ยว่า “ฉันเป็นถึงตัวแทนของฝ่ายเราในการพูดคุยกับสื่อมวลชนสำหรับงานกาล่าการกุศลประจำปีทุกปี ฉันรับผิดชอบส่วนที่สำคัญ ฉันยังเป็นคนเดียวที่สามารถทำส่วนนี้ได้ เพราะอย่างนั้นใครจะกล้าไล่ฉันออก”เห็นได้ชัดว่า 'ใคร' คนนั้นหมายถึงเมเดลีนสีหน้าที่แสนเย่อหยิ่งของอีฟแสดงออกอย่างชัดเจนเมื่อพูดถึงงานกาล่าการกุศลประจำปี “ขนาดตอนนั้นมาดามมอนต์โกเมอรีก็ยังไม่ให้ฉันไปไหนเลย แล้วเอวลีนเป็นใครถึงจะทำแบบนั้น? เธอคิดหล่อนเป็นประธานบริษัทจริง ๆ เหรอ แค่เพราะฮุบบริษัทได้นะเนี่ยนะ? พวกเธอคงไม่รู้เรื่องนี้สินะ ว่าเธอเคยเป็นนักโทษมาก่อนน่ะ…”อีฟลดน้ำเสียงลงเล็กน้อยในขณะที่เพื่อนร่วมงานหญิงตรงหน้าเบิกตากว้าง ท่ามกลางวงสนทนาของอีฟ พนักงานคนอื่น ๆ ก็จ้องมองร่างที่อยู่ข้างหลังของเธอด้วยความตกใจอีฟยังไม่ตระหนักว่าเมเดลีนปรากฏตัว เธอจึงกระตือรือร้นมากขึ้นในขณะที่พูดถึงอีกฝ่าย “พวกเธอเพิ่งจะเข้ามา คงมี

“คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก ผมดีใจที่ได้เป็นคนที่คุณพึ่งพาได้นะ”แววตาของเขาทำให้ค่ำคืนนี้ดูอ่อนโยนและลึกซึ้งขึ้นมา“ผมอยากเป็นคนแรกที่คุณนึกถึง เวลาที่คุณตกอยู่ในอันตรายและต้องการความช่วยเหลือ”“...”เมเดลีนไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร แต่แววตาของเขานั้นจริงใจเห็นได้ชัดว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอนั้นมากกว่าแค่คำว่า 'เพ้อฝัน' ถึงอย่างนั้นเมเดลีนก็ไม่คิดว่าไรอันจะเหมาะสมกับตัวเอง เธอมีลูกสามคน แต่งงานแล้วสองครั้ง แล้วก็หย่าร้างทั้งสองครั้งราวกับสัมผัสได้ถึงความอึดอัดใจที่เมเดลีนรู้สึก ไรอันจึงยิ้มและเปลี่ยนเรื่อง“ไปทานข้าวเย็นกัน ผมจองร้านไว้แล้ว”เมเดลีนพยักหน้าขอบคุณ ในใจก็ยังคงนึกขอบคุณที่ไรอันตระหนักและเปลี่ยนหัวข้อไปในอีกด้านหนึ่งลาน่าโยนโทรศัพท์ของเธอให้นาโอมิดู เมื่อเห็นรูปที่เพิ่งได้มาภาพของไรอันที่กำลังประคองเมเดลีนซึ่งกำลังตื่นตระหนกเมื่อครู่นี้ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของนาโอมิเธอจำได้ชัดว่า เธออยากจะฆ่ายัยโง่คนนี้มากแค่ไหนในตอนที่เจเรมี่เกือบจะเผาเธอทั้งเป็น ซึ่งก็ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้เธอจะยอมปล่อยอีกฝ่ายไปง่าย ๆ โดยไม่ได้ใช้ประโยชน์เพื่อเป้าหมายของเธอลาน่าจุด

เมเดลีนยังคงถามอย่างใจเย็น “อย่าพึ่งร้อนใจไปค่ะ คงมีอะไรผิดพลาดสักอย่าง เดี๋ยวฉันจะไปดูเอง” ไรอันเดินตามมา “ผมจะไปกับคุณ เอวลีน”"ค่ะ " เมเดลีนหันหลังกลับเธอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว อีฟจากฝ่ายออกแบบเครื่องประดับก็รีบวิ่งเข้ามาอย่างลนลานพร้อมกับตะโกนว่า "คุณมอนต์โกเมอรี! มีเรื่องแล้วค่ะ!”เมเดลีนเดาได้ไม่ยากว่าอีฟคงหมายถึงเรื่องเงิน แต่เมื่ออีกฝ่ายตะโกนขึ้นอย่างนั้น ทุกคนในห้องจัดเลี้ยงก็หันมามอง“เกิดอะไรขึ้น?” มีคนถามด้วยความสงสัยเมเดลีนกำลังจะปลอบแขกเหรื่อในงาน ทว่าอีฟกลับตะโกนแทรกขึ้นมาอย่างร้อนรน “มีคนขโมยเงินจากกองทุนการกุศลคุณมอนต์โกเมอรี ไป 30 ล้านดอลลาร์ค่ะ !” "อะไรนะ? มีคนขโมยเงินจากกองทุนการกุศลไปงั้นเหรอ?” “มันเกิดขึ้นได้ยังไง?”“เราต้องหาให้ได้ว่าใครเป็นคนทำ ใครมันใจร้ายถึงขนาดขโมยเงินบริจาคเพื่อการกุศลไปได้เนี่ย?”บรรดาแขกตกใจและโกรธมาก เจเรมี่และลาน่าเพิ่งกลับมาที่ห้องจัดเลี้ยงและเห็นเหตุการณ์เหล่านี้ชายหนุ่มบอกได้เลยว่ามีคนเตรียมเรื่องวุ่นวายนี้ให้กับเมเดลีนโดยเฉพาะในขณะนั้นห้องจัดเลี้ยงก็เกิดความโกลาหลอยู่ไม่น้อยแขกส่วนใหญ่โกรธเคือง และเป็นเรื่องปกติที