All Chapters of เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์: Chapter 971 - Chapter 980

แจ็คสันกังวลมากจนไม่กล้าขยับตัว “คุณอย่าทำแบบนั้นได้ไหม? และระวังตัวหน่อย ดูแอเรียนตอนที่เธอตั้งครรภ์เป็นตัวอย่างสิ เธอระวังตัวมากแทนที่จะทำเหมือนว่าเธอไม่ได้ท้อง! คุณรู้อะไรไหม? ผมจะไปนอนห้องอื่น คุณนอนคนเดียวไปเลย ดังนั้นดูแลตัวเองด้วย อย่านอนกลิ้งตกเตียงซะล่ะ”ทิฟฟานี่ประหลาดใจที่แจ็คสันจะทิ้งเธอไว้คนเดียว “เดี๋ยวก่อนนะ นี่คุณจริงจังเหรอ? ถามจริง? เอ่อ งั้นก็แล้วแต่เลย ถ้ามันจะทำให้คุณมีความสุขก็ไปนอนห้องอื่นเถอะ ฉันจะเพลิดเพลินกับเตียงอันกว้างใหญ่นี้คนเดียว ไปเลย! และปิดไฟก่อนที่จะออกไปด้วย”แจ็คสันกำลังเดินออกจากห้องนอนในขณะที่มองเธอด้วยสายตาวิตกกังวลทุก ๆ สองสามก้าวระหว่างทาง จากนั้นเขาก็ปิดไฟและปิดประตูก่อนที่จะจากไปแจ็คสันยอมรับว่าเขาอาจจะทำตัวกังวลมากเกินไปหน่อย แต่เขาก็อดที่จะทำแบบนั้นไม่ได้เมื่อนึกถึงชีวิตใหม่ที่ตอนนี้กำลังฟักตัวอยู่ในตัวเธอ เขาไม่สามารถมั่นใจได้ว่าเขาจะยับยั้งความปรารถนาของตัวเองได้หรือไม่หากพวกเขานอนด้วยกัน อันที่จริงเขาก็แค่กังวลว่าเขาจะสูญเสียการควบคุมตัวเอง และกลัวว่าเขาอาจจะนอนทับท้องของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจในตอนที่เขาพลิกตัวไปมาระหว่างที่หลับอยู่ผล

ทิฟฟานี่ฉวยโอกาสจากความเงียบในตอนกลางคืนและย่องไปที่ประตูห้องนอนแขก “แจ็คสัน… คุณหลับหรือยัง?”ไม่ถึงสองวินาทีต่อมา ประตูห้องก็เปิดออก แจ็คสันปรากฏตัวขึ้นด้วยเท้าเปล่าและจ้องมองมาที่เธอ "มีอะไร?"เธอซุกตัวในอ้อมแขนของเขา “เรากลับมาคบกันแล้ว คุณไม่ดีใจเลยเหรอ? ทำไมคุณถึงไม่แสดงอาการอะไรเลยล่ะ?”เขาเม้มริมฝีปาก “คุณคาดหวังปฏิกิริยาอะไรจากผมเหรอ? ผมจะมีปฏิกิริยาแบบไหนในเวลาแบบนี้ได้? พอได้แล้ว ไปนอนเถอะ นอนเร็ว ๆ บ้าง นี่มันก็ดึกมากแล้ว ถ้าคุณนอนดึกแบบนี้มันจะส่งผลเสียต่อลูกนะ”ทิฟฟานี่รู้สึกผิดหวังอย่างมาก ราวกับว่าไฟในตัวเธอถูกดับด้วยก้อนน้ำแข็ง “ก็ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย ฉันเกลียดคุณ!"แจ็คสันขยี้ตาขณะที่มองดูเธอกลับเข้าไปในห้องนอนของเธอ ในความเป็นจริงเขาเองก็ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเหมือนกัน เขากระโดดลงจากเตียงเพื่อเปิดประตูจนลืมใส่รองเท้าแตะเมื่อได้ยินเสียงของเธอ ทว่า… เขายังกลัวเกินกว่าจะนอนกับเธอ พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเธอกำลังทุกข์ทรมานเพียงใดเช้าวันรุ่งขึ้น มาร์คมุ่งหน้าไปที่สำนักงานเพื่อทำงาน แอเรียนแอบออกไปกับแอริสโตเติลในภายหลัง เธอไม่กล้าขอให้เฮนรี่ขับรถพาเธอไปเพราะกลัวว่

ดวงตาของแจ็คสันเป็นประกายด้วยรอยยิ้ม เขาตักโจ๊กที่อุดมไปด้วยสารอาหารมาที่ปากของเธอ "ไม่ต้องห่วงเลย แม่ผมกระตือรือร้นที่จะให้อาหารคุณและปล่อยให้คุณนอนจนพอใจ เหมือนกับการเลี้ยงหมูเลยล่ะ ยิ่งคุณอ้วนมากเท่าไหร่ แม่ก็จะยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น แม่กำลังจัดการอาหารกลางวันให้คุณขณะที่คุณกำลังทานอาหารเช้าอยู่แท้ ๆ ผมเป็นลูกชายของเธอ แต่ผมยังไม่เคยถูกดูแลแบบนี้เลย”หัวใจของทิฟฟานี่เต็มไปด้วยความอบอุ่น “ทำไมแม่ของคุณถึงดีกับฉันนัก? ทำดีกับฉันมากกว่าแม่ของฉันซะอีก ฉันรู้สึกท่วมท้นด้วยความโปรดปรานของแม่คุณมาก”“ผมว่าจริง ๆ แล้วแม่น่าจะอยากได้คุณเป็นลูกสาวมากกว่าลูกสะใภ้” เขาพูดกึ่งติดตลก “แม่หวังเสมอว่าผมจะเป็นลูกสาวแทน แม่จะเรียกผมว่าปีศาจผ้าห่มเปียกและเห็นได้ชัดว่าผมไม่ได้ถูกตามใจเหมือนที่แม่จะทำกับลูกสาว ผมว่าคุณถูกตามใจมากกว่าผมอีก”ทิฟฟานี่ยิ้มขณะที่เธอยกถ้วยโจ๊กซด เธอไม่ใช้ช้อนด้วยซ้ำ เธอเจริญอาหารดีและกินจนหมดชาม แจ็คสันนำมันลงไปเก็บที่ชั้นล่างให้เธอ เธอกำลังใช้ชีวิตดั่งราชินี และมันทำให้เธอกลัวเธอเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของซัมเมอร์เมื่อมาถึงชั้นล่าง ทิฟฟานี่รู้ว่าแจ็คสันต้องบอกเธอว่าพ

น้ำเสียงของมาร์ครุนแรงไปเล็กน้อย แอเรียนจึงตกใจมาก “ฉะ-ฉัน… ทำไมฉันต้องอยู่แต่บ้านและดูแลลูกตลอดเวลาด้วยล่ะ? คุณยุ่งมาก ๆ ทุกวันเพราะปัญหาในที่ทำงานจนพวกเราแทบจะไม่ได้เจอคุณเลย ฉันแค่พยายามจะแบ่งเบาภาระของคุณ ในบ้านหลังนี้ไม่มีใครทำงานงานแค่อย่างเดียว เช่นเดียวกับที่คุณดูแลสมอร์เมื่อคุณมีเวลา แล้วทำไมฉันถึงจะแบ่งเบาภาระของคุณบ้างไม่ได้เหรอ? ฉันไม่คิดว่าฉันยอมแพ้ต่อเขาเลยนะ และฉันก็ไม่ได้เสียศักดิ์ศรีเลยด้วย ปัญหาถูกแก้ไขแล้ว นั่นเป็นสิ่งที่ดีไม่ใช่เหรอ?”มาร์คเริ่มไม่สบายใจเล็กน้อย “ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้แล้ว อย่ากังวลกับปัญหาพวกนี้อีกเลย”แอเรียนไม่ได้คาดคิดปฏิกิริยานี้จากเขา เธอได้พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่มาร์คจะค้นพบเรื่องนี้ แต่มันก็ยังทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี เธอไม่เคยต้องการจะเป็นแม่บ้านตัวน้อยที่ดี เธอทำสิ่งนี้ก็เพื่อเขา เขาต้องแสดงปฏิกิริยาที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นด้วยเหรอ? อีโก้เป็นสิ่งที่สำคัญกับผู้ชายขนาดนั้นเลยเหรอ? นอกจากนี้ ไม่เห็นจำเป็นต้องทะเลาะกันเพราะประเด็นนี้เลย“แอริ บางครั้งนายท่านก็มักจะอารมณ์ไม่ดีแบบนี้แหละ เขาอาจจะเหนื่อยเกินไป” แมรี่ปลอบอ

เอริกหัวเราะหนักมากจนหายใจแทบไม่ทัน เขาเกือบจะจับไม้กอล์ฟผิดท่าไปเลยด้วยซ้ำ “เป็นไปได้ยังไงที่นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่าภรรยาตัวเองชอบอะไร? นายอยู่กับเธอมานานกว่าสิบปีแล้วนะ ในฐานะเพื่อน ฉันเองไม่คิดว่านายหยิ่งหรือเอาแต่ใจเกินไปเลย แต่ยังไงก็ตาม นายจะต้องพิสูจน์ให้ฉันเห็นด้วยว่านายไม่ได้เป็นแบบนั้นจริง ๆ การรักใครสักคนเป็นมากกว่าการมีเธออยู่ในหัวใจเท่านั้น นายต้องเข้าอกเข้าใจเธอด้วย แต่ถึงอย่างนั้นก็มีบางอย่างที่ฉันสังเกตเห็นนะ ในเมื่อนายเลี้ยงเธอมา เธอจึงมีความคล้ายกับนายในบางแง่มุม คนส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยเข้าใจเธอเช่นกัน แต่ฉันว่านายสามารถเข้าใจเธอได้อย่างเที่ยงแท้เลยเพราะเธอก็เหมือนกับนายนั่นแหละ นายลองคิดและมองเรื่องนี้จากมุมมองที่ต่างออกไปดูสิ”'ลองคิดดูจากมุมมองที่ต่างออกไปเหรอ?' ในไม่ช้า มาร์คก็จมอยู่กับความคิดของเขา 'ถ้าฉันเป็นแอเรียน ฉันจะต้องการอะไร? ฉันจะทำให้เธอกลับมาสนใจฉันอีกครั้งได้อย่างไร?’ เขาไม่รู้ว่าจะรับมือกับเธออย่างไรดีเลย เมื่อเทียบกับเรื่องในที่ทำงาน การรับมือกับภรรยาตัวเองกลับยากกว่ามากสำหรับเขา...ในขณะเดียวกัน แจ็คสันขับรถนานถึงสองสามชั่วโมงเพื่อส่งทิฟฟานี่กลับไ