บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 721 - บทที่ 730

“ไม่ได้อะไรเลยนอกจากขายขี้หน้า? พูดเรื่องอะไร? เขาจัดงานเลี้ยงอย่างฟุ่มเฟือยได้ถ้ามีเงิน ใช่ไหม? แล้วเขาจะขายขี้หน้าตรงไหน?” เคนและนีลตะลึงกับความมั่นใจของอีวานที่จู่ ๆ ก็พุ่งสูงขึ้นมาอีวานหัวเราะดังลั่นก่อนตอบว่า “เพราะว่าญาติฉันคนหนึ่งกำลังจะแต่งงาน พวกนายรู้จักเซซิเลียหรือเปล่า? เธอกำลังจะแต่งงานกับนายน้อยของตระกูลโกลด์ล่ะ ไม่ต้องสนใจรายละเอียดอย่างอื่นนะ แต่เธอจะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำในวันแต่งงาน ซึ่งเป็นวันเดียวกับวันเกิดของเซเลน่า งานแรก คืองานแต่งงาน อีกงานคืองานเลี้ยงวันเกิด นายว่านายท่านเทย์เลอร์กับตระกูลเทย์เลอร์จะไปงานไหนล่ะ?” อีวานหัวเราะเสียงดังอีกครั้ง ดวงตาเขาเปล่งประกายอย่างพึงพอใจ “ฉันล่ะชอบเซซิเลียจริง ๆ ฮ่า ๆ! เห็นได้ชัดเลยว่าเธอจงใจทำแบบนี้เพราะเซเลน่า!” “เห็นด้วย!” เคนพูดขึ้นมาและปรบมืออย่างมีความสุข “ฮ่า ๆ! เราช่วยเฟนด์โฆษณาไปแล้ว คนทั้งเมืองก็รู้เรื่องงานเลี้ยงวันเกิดแล้ว เขาคงอับอายขายขี้หน้ามากถ้าจัดที่ไว้มากแต่กลับไม่มีใครมาเข้าร่วม!”“ใช่ ญาตินายช่างน่าทึ่ง! เธอเลือกวันเดียวกับเซเลน่าแทนที่จะเลือกวันอื่น! น่าทึ่งจริง ๆ!” นีลยิ้มกว้างอย่างที่เคยทำ “แม้ว่าเฟ

ไม่นานนัก รถหลายคันก็มาถึงห้างที่ดูหรูหรา“รออยู่ข้างล่าง พวกเราจะขึ้นไปเล่นสนุกกัน ฉะนั้นพวกนายไปหาที่ดื่มชานมกันไป ถ้าอยากน่ะนะ” ชารอนให้เงินกับบอดี้การ์ดไปหลายร้อยเหรียญและพูดต่อว่า “เฟนด์มาแล้ว เราไปขึ้นไปเล่นบิลเลียดกันเถอะ”“ครับ! ขอบคุณคุณชารอน!” บอดี้การ์ดรับเงินมาด้วยความเคารพและเดินออกไปอย่างมีความสุขขณะที่เดินอยู่ เฟนด์ก็ตรวจสอบพื้นที่รอบ ๆ และพูดว่า “ที่นี่ค่อนข้างหรู ราคาการเล่นบิลเลียดจะต้องแพงแน่ ๆ”“ฉันเคยมาหลายครั้งแล้ว ห้องเล่นบิลเลียดชั้นบนก็ดี มีเครื่องดื่มกับของหวานให้ฟรีทุกอย่าง ถึงค่าธรรมเนียมจะคิดขึ้นอยู่กับการเข้าแต่ละครั้ง หนึ่งร้อยเหรียญต่อหนึ่งคน เล่นกี่ชั่วโมงก็ได้” ทันย่ายิ้มและพูดต่อว่า “เรามีกันสี่คน ก็สี่ร้อยเหรียญ”เฟนด์พยักหน้า “ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ต้องเล่นให้นานกว่าปกติหน่อย ไม่งั้นเราจะเปลืองเงิน”ความคิดเห็นของเฟนด์ทำให้อีวอนน์กลอกตาใส่เขา “เราไม่ได้ให้คุณจ่ายสักหน่อย คุณมาทำงาน งั้นเราก็จะจ่ายให้ นอกจากนั้นมันก็แค่ไม่กี่ร้อยเหรียญ มันแพงยังไง? คุณเพิ่งจะได้เงินเดือนยี่สิบล้านเหรียญมาไม่ใช่เหรอ?”“แต่นี่มันเป็นสิ่งที่ควรจะเป็น!” เฟนด์ยิ้ม แต่

ขณะนั้น ทิโมธีดูสกปรกราวกับไม่ได้ดูแลตัวเองมานาน เขาดูไร้ค่าในแวบแรก ไม่มีความใกล้เคียงอะไรกับตัวตนที่เคยเป็นมาก่อนเลยทันย่ารู้สึกผิดหวังที่พี่ชายเธอเป็นเช่นนี้ เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะพี่ชายเธอไปคบค้ากับชายที่มาจากตระกูลชนชั้นสาม เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนหรือสองเดือน เขาต่างออกไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ชารอนเห็นว่าสองพี่น้องกำลังถกเถียงกันอย่างหนัก เธอก็เดินเข้าไปและยิ้มแย้มทันทีว่า “ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอกทันย่า ผู้ชายก็มีวิธีคลายเครียดในแบบผู้ชาย มาเล่นบิลเลียดกันเถอะ เธอเก่งไหม? มาลองเล่นกันสักรอบ!” “เอาเถอะ!” ทันย่าทำให้ตัวเองเย็นลง เธอพยายามปลอบใจตัวเอง บางทีเธออาจจะคิดมากไป บางที เขาอาจจะไม่ใช่แบบนั้น เขาอาจจะแค่หลงกับความสนุกสนาน เขาอาจจะไม่เหมือนคนอื่น ๆ ทั่วไป“ชิ คุณมีน้องสาวที่น่ารักอะไรขนาดนี้!” “เหรอ? ถ้าดูแลพี่ชายบ้างก็คงดี เหอะ ๆ บางทีเธออาจจะเป็นคนที่ ‘ดูแล’ ตระกูลเดรคในอนาคตก็ได้!” ลีโอเริ่มยิ้มอย่างชั่วร้าย“เฮ้ นายก็เล่นบิลเลียดด้วยเหรอ?” ลีโอวางไม้คิวแล้วถามเฟนด์ เฟนด์มองไปรอบ ๆ ก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง “คุณถามผมเหรอ?” เขาถาม “แน่นอน นายคือลูกเขยที่ไร้ค

เขาคิดว่าเฟนด์จะกลัวตายเมื่อพูดแบบนั้น สุดท้ายแล้ว เขาก็เป็นแค่บอดี้การ์ดที่ได้เงิน 20 ล้านต่อเดือน มันคงเป็นงานเดียวในอาณาเขตกลางที่จ่ายสูงขนาดนั้น ใครจะรู้ว่าผู้คนจะส่งเสียงโห่ตามมาทีหลัง? เขาจะไม่ไว้หน้าไอ้นี่เลยถ้าพ่อและคนอื่น ๆ ไม่สงสัยว่าเฟนด์กำลังปิดบังตัวตนที่แท้จริงอยู่สุดท้ายแล้วเฟนด์ก็ได้เงินเดือนมากมาย แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สนใจอะไรตระกูลเขาเลย เฟนด์อยากมาเมื่อไหร่ก็มา และอยากไปตอนไหนก็ไป ที่สำคัญ พ่อและน้องสาวเขายินดีกับสิ่งนี้ นอกจากนี้ ในงานเลี้ยงวันเกิดอายุครบ 70 ปีของนายท่านเทย์เลอร์ ไอ้เฟนด์ได้อ้างว่าเขาทำเหรียญหาย ราชาแห่งสงครามจะใช้อุบายแบบนี้เพื่อซ่อนตัวตนเอาไว้หรือเปล่า? ทุกคนคิดว่าเขาเป็นจอมพล แต่ถึงตอนนั้นมันอาจจะไม่จริงก็ได้ “เฮ้ ผมไม่กลัวหรอกนะ คิดเหรอว่าผมอยากเป็นบอดี้การ์ดให้ตระกูลคุณ? ถ้าตระกูลคุณไม่ช่วยผมไว้ และถ้าคุณไม่ได้ช่วยภรรยาผมหางาน ผมคงไม่มาเป็นบอดี้การ์ดให้ตระกูลคุณหรอก!”เฟนด์หัวเราะคิกคัก “นอกจากนี้ คุณทันย่าก็เป็นคนให้งานนี้กับผมด้วย” เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจ “คุณไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจ!” "แก…" ทิโมธีโกรธจนจะลุกเป็นไป ไอ้บ้านี่มันกล้าพูด

“พูดอะไรนะไอ้บ้านี่? เหอะ พอเป็นเรื่องบิลเลียดแล้วฉันจะอ่อนข้อให้ใครทำไม?” ลีโอรู้สึกกระวนกระวายใจทันทีกับสายตาที่จ้องมองมา“แกพูดบ้าอะไรวะ? ฉันบอกแกเหรอว่าเขาอ่อนข้อให้?” ทิโมธีก็พูดด้วยน้ำเสียงโกรธ ๆ “ฉันเป็นผู้เล่นที่เก่ง!”เฟนด์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ไร้เยื่อใยว่า “เป็นเพราะเขาอ่อนข้อให้อย่างที่คุณบอกไม่ได้ มุมของเขาผิดไปเล็กน้อยอย่างตั้งใจตอนที่แทงลูก แล้วทำเป็นเกือบจะแทงลูกพลาด เขาเล่นแบบอ่อนข้อไปหนึ่งหรือสองครั้งในเกมเพื่อให้คุณชนะ นอกจากนี้ คุณก็พูดเองนะ คุณเป็นผู้เล่นที่เก่งมาก!” เฟนด์หยุดครู่หนึ่งก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ สบาย ๆ “นอกจากนี้แล้ว ผมว่าคุณคงคิดว่าทำไมเขาถึงยอมอ่อนข้อให้คุณ นายน้อยเดรค คุณยังจะเล่นกับเขาอยู่ไหมล่ะถ้าเขาไม่เคยอ่อนข้อให้ แล้วคุณก็แพ้ทั้งหมดสิบรอบ? แน่นอนว่าเขาต้องยอมให้คุณชนะสักสองสามรอบเพื่อให้ได้ลิ้มรสความสุขของการชนะ! แต่เห็นได้ชัดเลยว่า โดยรวมแล้วคุณแพ้มากกว่าชนะ สมมติว่าคุณเสียมากกว่าหนึ่งพันล้านเหรียญวันนี้ เขาอาจจะยอมให้คุณชนะแค่ 20 ล้านเหรียญในวันต่อไป ฮ่า ๆ!”สีหน้าของทิโมธีนิ่งลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เป็นเพราะเขาคิดได้ว่าสิ่งที่เฟ