บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 731 - บทที่ 740

“เขาแทงลงอีกลูกแล้วเหรอ? โอ้!”ทันย่ากระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ เท้าของเธอแทบจะไม่แตะพื้น ถ้าแต้มแรกที่เขาได้มาเพราะโชคช่วย แล้วแต้มนี้ล่ะ? เฟนด์ไม่เพียงแต่ได้หกแต้มเท่านั้น แต่ลูกคิวจะไปหยุดในตำแหน่งที่เหมาะเจาะเสมอ ตำแหน่งที่สามารถแทงลูกบอลสีแดงให้ลงหลุมได้อย่างสบาย ๆ “ดูเหมือนเฟนด์จะรู้ว่าควรแทงลูกคิวไปตรงไหนสินะ!”ชารอนแทบจะซ่อนความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่ เธอหายใจแรงมาก หัวใจของเธอเต้นตุบ ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเจ้าของร้านเข้ามาหาพวกเขา เขาช่วยเฟนด์แทงบอลลูกที่จะช่วยให้เฟนด์ได้หกแต้มจากหลุม เขาปรับมันไว้อย่างดี ก่อนจะหันมายิ้มให้กับเฟนด์ “ไอ้หนุ่ม ถ้านายเพิ่งจะเคยเล่นบิลเลียดครั้งแรก แสดงว่านายเรียนรู้มาอย่างดีเลยนะเนี่ย นายจะต้องพัฒนาขึ้นมากแน่ ๆ ถ้าได้เล่นอีกสักวัน สองวัน!”เฟนด์ยิ้มอย่างไม่แยแส “ไม่ต้องห่วง ผมศึกษาการเล่นของพวกเขามาเมื่อครู่ และโดยพื้นฐานแล้วผมรู้ว่าต้องแทงบอลยังไง ให้บอลไปตรงไหน ตราบใดที่ตั้งเป้าไว้แม่นยำแล้ว และควบคุมแรงได้ดีแล้วล่ะก็ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการยิงปืนสักนิด ผมเป็นปรมาจารย์ด้านการยิงปืนเลยนะ ในตอนที่ผมเป็นทหาร!”ฝูงชนถึงกับพูดไม่ออก ไอ้สารเลวนี่เทียบบิลเ

“เฮ้อ!”เมื่อสมองของเขานึกขึ้นได้ว่าลูกบอลนั้นกระจัดกระจายไปอย่างกว้างขวางขวาง หัวใจของเขาทรุดลงไปทันที เขาถอนหายใจออกมา และรู้สึกถึงลางร้ายปรากฏขึ้นในใจของเขา“ขอบคุณมากนะ นายน้อยลีโอ!”เฟนด์ยิ้มอย่างไม่แยแส ขณะที่เขาเดินเข้ามาลีโอหันไปอีกทาง มองไปที่เพื่อนของเขาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และสั่งว่า “เอาน้ำแร่มาให้ฉัน! ในนี้โคตรจะร้อนเลย แม่*เอ๊ย!”ชายหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาสัมผัสได้ถึงความกังวลที่กำลังก่อขึ้นในใจของลีโออย่างง่ายดายเมื่อเงินพนันสูงพันล้านเหรียญต่อรอบ แม้แต่ข้อผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็มีค่าถึงพันล้านเหรียญ แล้วใครจะไม่เครียดกันล่ะ?อย่างไรก็ตาม ตระกูลเทิร์นเนอร์เป็นเพียงแค่ชนชั้นสูงระดับที่สาม พวกเขาไม่ได้มีทรัพย์สมบัติและเงินทองมากมายขนาดนั้น และถ้าลีโอยังแพ้ต่อไป เงินห้าพันล้านในบัญชีของเขา คงไม่พอจ่ายแน่ ๆ ชายหนุ่มรีบหยิบขวดน้ำโยนมันให้กับลีโอ ลีโอเปิดมันแล้วรีบดื่มทันทีตุบ!ตุบ!ในระหว่างนั้น เฟนด์ได้แทงบอลลงหลุมไปอีกหลายลูก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และได้คะแนนไปกว่า 15 แต้ม“โอ้พระเจ้า! ขยับได้สวย ตำแหน่งก็ดี! เฟนด์มีหวังจะชนะตานี้อีกแล้ว!”ชารอนกระโดดด้วยความดี

“พี่ นี่พี่พล่ามอะไรออกมา? ฉันเป็นคนจ้างเฟนด์เองนะ พี่ไม่มีสิทธิ์มาไล่เฟนด์ออก พี่ไล่เขาออกโดยที่คุณพ่อยังไม่อนุญาตได้ยังไง?” ทันย่าขู่ด้วยความไม่พอใจเธอโกรธจัดทันทีหลังจากที่ได้ยินคำพูดของทิโมธี“ฮึ่ม เขาก็แค่บอดี้การ์ด ฉันเป็นนายน้อยนะ จะไล่บอดี้การ์ดออกต้องขอพ่อด้วยเหรอ? และเธอก็ยังไม่รู้ตัวตนจริง ๆ ของเขาเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่หรือไง? เขามันก็แค่หัวหน้าผู้บังคับบัญชา ให้ตายเถอะ! พวกเราต้องคุกเข่าแล้วจุ๊บก้นเขาด้วยไหมล่ะ?” ทิโมธีตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทันย่ารู้สึกว่าเธอแทบจะระเบิดออกมาเพราะความโกรธ เธอแทบจะเป็นลม เธอไม่เคยคิดเลยว่าพี่ชายที่รักของเธอจะพูดแบบนั้นออกมาเธอกระทืบเท้าแล้วตะโกน “ยังไงก็ตาม พี่ไม่มีสิทธิ์มาตัดสินใจ!”“เหอะ! อย่าลืมนะว่าฉันเป็นพี่เธอ แล้วฉันก็เป็นลูกชายคนโตของตระกูลเดรคด้วย!”ทิโมธีหัวเราะอย่างร้ายกาจ ก่อนจะพูดอีกว่า “ใครสั่งให้ไอ้หมาตัวนี้เห่าผิดคนล่ะ? ฉันเป็นเจ้านายของมันนะ และถ้าหมาเห่าใส่เจ้านาย จะเก็บมันไว้เพื่ออะไรล่ะ? เก็บไว้ให้มันกัดฉันหรือไง?”อีกด้านหนึ่ง เฟนด์ก็พูดจาเหยียดหยามอย่างเยือกเย็น เขาพูดว่า “ฮ่าฮ่า ใช่! ในเมื่อนายน้อยเดรคพูดออกม

“เฟนด์ เคยได้ยินคำว่า ‘คนที่โชคดีที่สุดคือคนที่รู้ว่าจะได้ลุกกลับบ้านเมื่อไหร่’ไหม?”“ห้าพันล้านก็เยอะอยู่แล้ว และนายน้อยเทิร์นเนอร์ก็ไม่มีเงินเหลือแล้ว คิดซะว่าวันนี้นายโชคดีละกัน ที่ล่อลวงเงินห้าพันล้านมาจากเขาได้” ทิโมธีตอบกลับไป แม้คำตอบนั้นจะเต็มไปด้วยความยโสโอหัง ขณะที่เขากำลังยิ้มอย่างเหยเกให้กับเฟนด์ก็ตามเฟนด์ไม่พอใจอยู่แล้ว กับการวางมาดของทิโมธีทีเพิ่งพูดกับเฟนด์ เขาปิดปากสนิท ไม่พูดอะไรกลับไป “ไม่ ฉันรู้ว่าถ้าสถานการณ์มันต่างออกไป ถ้าฉันเป็นคนแพ้ เขาคงไม่ปล่อยฉันไปเฉย ๆ กับเงินไม่ต่ำกว่าหมื่นล้านเหรียญแน่ ๆ ฉันอยากจะบอกว่า ทักษะการพูดการจาของนายก็น่ากลัวเหมือนกันน่ะ”“นายน้อยเทิร์นเนอร์เป็นคนพนันผมก่อนอยู่ดี คุณพูดออกมาได้ยังไงว่าผม ‘ล่อลวง’ เงินมาจากเขา? คุณจะมาโทษผมไม่ได้ ถ้าเขาเงอะงะซะเอง!”พวกบอดี้การ์ดยังคงเจ็บปวด พวกเขายืนขึ้นในที่สุดหลังจากโดนกระทืบ เพียงแค่เห็นหน้าเฟนด์พวกเขาก็กลัวแล้วเฟนด์จ้องเขม็งไปที่บอดี้การ์ดคนนึง เขากลัวเฟนด์ถึงขนาดเดินโซซัดโซเซไปข้างหลัง “ผมไม่แคร์ เขาก็แค่นายน้อยของตระกูลอะไรก็ไม่รู้” เขาหัวเราะเยาะ “อย่าคิดว่าเขาจะได้ก้าวออกไปจากที่นี่

“มันกล้าดียังไงมาหลอกลูกชายของฉัน?!” เฟเบียนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ “ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะเข้ามาแทรก เขาเป็นบอดี้การ์ดของตระกูลเดรค อย่างไรก็ตาม เขากล้าดียังไงมาทำยโสโอหังหลังจากโดนไล่ออกจากตระกูลเดรค!”โลแกนหน้านิ่วคิ้วขมวด เขาพูด “ชายคนนี้ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เขาไม่สนใจคำขอร้องของนายน้อยเดรคที่ขอแทนนายน้อยเลยด้วย นายน้อยเดรคของให้เฟนด์ไว้หน้าเขา และเอาแค่ห้าพันล้านไปจากนายน้อยของเรา แต่ไอ้บ้านั่นปฏิเสธ!”“ฮ่าฮ่า! มีคนขวางโลกอย่างงี้ด้วยเหรอเนี่ย ฮะ?” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่กับเฟเบียนยืนขึ้นมา “เขาคือใคร? บอดี้การ์ดคนที่อารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้ ที่มากไปกว่านั้น เขาไม่กลัวตระกูลเดรคเล่นงานหรือไงที่ไปทำให้นายน้อยเดรคโกรธแบบนั้น?”ด้วยรอยยิ้มแสนขมขื่นบนใบหน้าของเขา เฟเบียนตอบกลับไปว่า “โอ้ หลานคงไม่รู้สินะ หลานของลุง ผู้ชายคนนี้ชื่อเฟนด์ วู๊ด ลูกเขยคนที่แต่งกับตระกูลเทย์เลอร์ เขาเพิ่งจะปลดเกณฑ์ทหารมาเหมือนหลาน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยศอะไรเลยในห้าปีที่ผ่านมา เขาบอกว่าเขามีป้ายประจำตัวแต่เขาทำหายไปแล้วระหว่างทางกลับบ้าน ก็เลยไม่มีอะไรพิสูจณ์ได้ แต่มีข่าวลือว่าเขาเป็นถึงหัวหน้าผู้บังคับบัญชาเลยล่ะ!”