บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 741 - บทที่ 750

เฟเบียนมองไปทั่ว ๆ ห้อง เมื่อเขาเห็นลูกชายของเขา เขาก็พูดเสียงแข็งขึ้นมาทันที “ใครคือเฟนด์? กล้าดียังไงมาขวางไม่ให้ลูกชายของฉันกลับบ้าน?”เฟนด์ไม่สะเทือนสักนิดเมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาหาเขา ขณะที่เขาแทงบอลลงหลุมไปได้อีกลูก เขาวางไม้คิวลงเบา ๆ ลงบนโต๊ะ แล้วพูดว่า “คุณคือหัวหน้าตระกูลเทิร์นเนอร์สินะ? ลูกชายของคุณแพ้พนันบิลเลียดหมื่นล้านเหรียญ แล้าเขาก็มีเพียงแค่ห้าพันล้านติดตัวเขาเท่านั้น เขาแพ้ และไอ้ขี้แพ้ก็ต้องจ่ายมา ผมจะไม่ปล่อยเขาไปจนกว่าเขาจะจ่ายเงินที่เหลือ ที่เขาติดผมไว้”“ฮ่าฮ่า! ไอ้หนุ่ม นายไม่คิดว่าพนันกันตาละพันล้านจะมากไปหน่อยหรือไง?” เฟเบียนแสยะยิ้มอย่างวางมาด เขาพูดอีกว่า “นอกจากนั้นแล้ว นายเป็นคนโกหกลูกชายของฉันเองว่านายเล่นบิลเลียดไม่เป็น และเขาก็พนันเงินไปค่อนข้างมากก็เพราะแบบนั้น นายแน่ใจนะ ว่านายสมควรที่จะได้เงินหมื่นล้านเหรียญจริง ๆ น่ะ?”เฟนด์ยักไหล่กลับไปเท่านั้น “นายท่านเทิร์นเนอร์ ผมหวังว่าคุณจะประเมินสถานการณ์ได้ก่อนจะพูดอะไรออกมานะ ผมไม่ได้โกหกลูกชายของคุณ หรือหลอกให้เขามาเล่นกับผม ผมเพิ่งจะหัดเล่นจริง ๆ นอกจากนั้นแล้วนะ ลุกชายของคุณนั่นแหละที่เป็นคนอยากพนั

ทันย่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ทำได้แค่เพียงถอนหายใจ มีเพียงแค่เธอ พ่อของเธอ และสเปคเตอร์เฟซเท่านั้นที่เคยเห็นว่าเฟนด์น่ากลัวขนาดไหน และเขายังน่ากลัวได้มากกว่านี้อีก เพราะยังไงซะ เฟนด์ก็ได้ฆ่าคนกว่า 300 คนจากพรรคอินทรี ด้วยตัวเองมันยังทำให้เธอกลัวไปถึงกระดูกสันหลัง เมื่อเธอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนเคราะห์ร้ายวันนั้น เธอเห็นยอดฝีมือที่มักจะปรากฏตัวแค่ในหนังสือนิยาย และนั่นก็เป็นวันเดียวกับที่เธอเห็นใครคนนึงฆ่าศัตรูโดยไม่ลังเลเลยสักนิดแรงของเธอใกล้เคียงกับแรงของสเปคเตอร์เฟซ ซึ่งมันต่างกันอย่างมหาศาลมากเมื่อเทียบกับเฟนด์พ่อของเธอเตือนพี่ชายของเธอแล้วว่าอย่ายั่วโมโหเฟนด์ และพวกเขาควรเป็นเพื่อนที่ดีกับเขาเสมอ แต่พี่ชายของเธอกลับไล่เขาออกอย่างไม่คิดเมื่อไม่นานมานี้ นี่เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ของตระกูลเดรค เธอหวังอย่างยิ่งว่าเฟนด์จะไม่คับแค้นเพราะเรื่องนี้“แก…แกมันไม่ใช่หัวหน้าผู้บังคับบัญชาแล้ว หัวหน้าผู้บังคับบัญชาคงไม่มีแรงขนาดนั้น! แกเป็นใครกันแน่? ยศของแกคืออะไร?” จอมพลแคดมัสตกใจที่สุดท่ามกลางผู้คน เขามั่นใจในพละกำลังของเขามาก แต่แรงของเฟนด์กลับเยอะกว่าเขามาก ทั้ง ๆ ที่เขาใช้แรงทั้งห

ลีโอทนความสงสัยไม่ไหว เขาถามออกมาในที่สุด “จอมพลแคดมัส เฟนด์แข็งแรงมาก ๆ หรือคุณยอมแพ้กันแน่? คุณต้องมีแรงเยอะมาก ๆ แต่คุณยังไม่ได้ใช้มัน ใช่ไหม?”“ผมไม่เชื่อว่าคุณจะแพ้ ถ้าคุณใช้แรงทั้งหมดของคุณในตอนนั้น เขาไม่มีอะไรนอกจากแรงขี้ปะติ๋ว ใช่ไหมล่ะ?”“ความแข็งแกร่งของเขาไม่สามารถคาดเดาได้เลย ฉันไม่มั่นใจว่าฉันจะชนะหรือเปล่า ถ้าฉันต้องสู้กับเขาจริง ๆ” แคดมัสมองไปที่ชั้นสอง ที่ ๆ โถงบิลเลียดตั้งอยู่ เขาสูบบุหรี่อีกครั้งแล้วพูดว่า “แต่ฉันเข้าใจเขานะ ฉันเข้าใจนิสัยของเขา และเข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น หลังจากที่ลูกพี่ลูกน้องของฉัน ลีโอพูด ด้วยท่าทางเหยียดหยามศักดิ์ศรีของทหารและทหารผ่านศึกแบบนั้น!”“ไอ้ลูกชาย! กล้าดียังไงถึงพนันตาละพันล้านแบบนั้น? ทำไมถึงไม่คิดว่าทำไมเขาถึงตกลงเล่นกับลูก ทั้ง ๆ ที่มันเป็นเกมที่เสี่ยงแต่ได้ผลตอบแทนมหาศาลมาง่าย ๆ ? ไม่คิดถึงผลที่จะตามมาเลยรึไง ถ้าแพ้ขึ้นมาน่ะ?!” เฟเบียนกัดฟันแน่น มองไปที่ลูกชายของเขาด้วยความผิดหวังลีโอพูดอย่างยอมแพ้ “ผมไม่คิดเลย ผมคิดว่าเขาตั้งใจทำให้ผมกลัว และคิดว่าผมจะไม่ตกลงกับข้อเสนอของเขา นอกเหนือจากนั้นแล้ว ผมไม่คิดเลยว่าผมจะแพ้สิบตา

ทันย่านั่งลงพร้อมทำหน้าบึ้ง“ไอ้โง่นั่นเล่นบิลเลียดอีกแล้วเหรอ?” รอยยิ้มบนใบหน้าของเจมส์หายไปทันทีและเปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งแทน ในช่วงหลัง ๆ มานี้ลูกชายของเขาเริ่มทำตัวเหลวไหลมากขึ้น ทิโมธีชอบยุ่งอยู่กับนายน้อยลีโอและไม่สนใจงานของตัวเอง“หนูไม่สนว่าเขาอยากจะพนันบิลเลียดกี่เกม แต่วันนี้เราออกไปเล่นบิลเลียดกับเฟนด์ แล้วนายน้อยลีโอมาหาเรื่องเรา ทิโมธีไม่เพียงแต่ไม่เข้าข้างเฟนด์ แต่เขายังไล่เฟนด์ออกทั้ง ๆ ที่หนูพูดโน้มน้าวและเตือนเขาไปแล้ว! ตอนนี้เฟนด์ลาออกไปแล้วและเขาคงจะไม่กลับมาอีก!” ทันย่าโกรธจัดขณะที่เธอพูด แม้ว่าใบหน้าที่น่ารักของเธอจะทำให้เธอดูน่ารักขณะที่เธอจะกำลังโกรธอยู่ก็ตาม“ไล่ออก?” สีหน้าของเจมส์มืดลงเมื่อเขาได้ยิน “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมไอ้โง่นั่นถึงไล่เฟนด์ออก? เล่ามาให้พ่อฟังซิ”ทันย่าพยักหน้าและเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ของพ่อเธอฟังเจมส์ทุบโต๊ะอย่างโกรธจัด “ไอ้โง่นั่น! พ่อบอกเขาไปหลายครั้งแล้วว่า เฟนด์เป็นมากกว่าทหารทั่วไป อย่างน้อยเขาก็น่าจะเป็นราชาแห่งสงคราม พ่อบอกเขาไปแล้วนะว่ามันดีสำหรับเราที่ได้เขามาทำงานด้วย...! พ่อไม่เห็นด้วยเลยที่เขาไล่เฟนด์ออก!”“หนูก็คิดเหมือนพ่อ

ทันย่าขมวดคิ้วเมื่อเจมส์บอกว่าเขาอยากให้เธอจัดการโครงการใหญ่ “เป็นไปได้ยังไง? พ่อ งั้นหนูก็ไม่มีเวลาออกไปเที่ยวเล่นแล้วสิถ้าหนูต้องดูแลเรื่องนี้ หนูยังเด็กอยู่เลย! มันดีแล้วที่ให้พี่ทิโมธีจัดการเรื่องนี้!”“ปล่อยให้เขาจัดการต่องั้นเหรอ?” เจมส์เย้ยหยัน “ตระกูลเราจะพังลงภายในไม่กี่วันถ้าเขายังเสียเงินไปกับการพนันบิลเลียดอยู่ พ่อก็ไม่ได้อยากสนใจเรื่องนี้มากนัก แต่พ่อตรวจสอบบัญชีบริษัทของเราเมื่อหลายวันก่อน พบว่าบริษัทของเราหลายแห่งเสียเงินไปมากในช่วงหลายเดือนมานี้”“บางโครงการถูกระงับเพราะพี่ชายของลูกไม่เซ็นเอกสารตรงเวลา และเราต้องจ่ายค่าปรับเพราะเราทำโครงการไม่เสร็จภายในเวลาที่กำหนด! เราเสียเงินไปมาก!”ทันย่าโกรธมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “เป็นไปได้ยังไง? ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง พี่ทิโมธีก็ทำตัวเหลวไหลเกินไปแล้ว!” ในที่สุดเธอก็ตระหนักได้ว่าพี่ชายของเธอเสียสติไปแล้ว และพ่อก็ไม่ได้ล้อเล่นทันย่าขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “แต่เซ้าท์ซิตี้ กรุ๊ปเป็นหนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดของตระกูลเรา พี่ทิโมธีจะต้องเสียใจแน่นอนถ้าพ่อส่งมันให้หนู!”“ฮึ่ม!” เสียงไม่พอใจของเจมส์ดังขึ้น “ทำไมพ่อจะต้องสนใจความสุขของพี่ช