บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2041 - บทที่ 2050

เขาหยิบโอสถสองเม็ดออกมาจากมัสตาร์ด ซี๊ด โอสถสองเม็ดลอยอยู่เหนือฝ่ามือของเขา เม็ดหนึ่งมีสีแดงอ่อน ๆ และเขารู้สึกได้ถึงพละกำลังที่เพิ่มขึ้นหลังจากได้ดมกลิ่นของมัน ในขณะที่โอสถอีกเม็ดเปล่งแสงสีดำออกมา เพียงแค่วางยานี้ไว้ใต้ปลายจมูก เขาก็รู้สึกสดชื่นและฟื้นคืนพลังโอสถทั้งสองชนิดนี้คือโอสถซานหยวนและโอสถทะลวงวิญญาณ หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เฟนด์ก็ใส่โอสถทั้งสองนี้เข้าไปในปาก ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกถึงพลังงานที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายที่ด้านนอกประตูเรียงเนตร โนเอลนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ เขาส่ายหน้าและฮัมเพลงเบา ๆ เจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติหน้าที่ในหอเจตสิกจะผัดเปลี่ยนเวรกันทุก ๆ ห้าวัน วันนี้โนเอลกลับมาทำหน้าที่อีกครั้ง ปกติแล้ว ยิ่งศิษย์มีแรงจูงใจมากเท่าใด เขาก็จะใช้เวลาในการฝึกฝนมากขึ้นเท่านั้น แม้ว่าสภาพแวดล้อมของเขาจะไม่เอื้ออำนวยให้เขาทำเช่นนั้นก็ตามอย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าโนเอลไม่มีแรงจูงใจ เขาแค่อยากจะเพลิดเพลินไปกับเวลาว่างและไม่มีความปรารถนาที่จะบ่มเพาะตัวเอง เขาสั่นศีรษะอย่างแรงและตกอยู่ในภวังค์ขณะได้ยินเสียงที่ดังออกมาจากประตูเรียงเนตรทันใดนั้น เขาก็หยุดสั่น วางเท้าลง และนั่งย

โนเอลพยักหน้า ทำให้เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออก นับตั้งแต่มาถึงทวีปเฮสเทีย เขาได้ยินเกี่ยวกับความบาดหมางกันระหว่างตำหนักสองกษัตริย์และเผ่าปฐมหายนะอยู่เสมอ ทั้งสองฝ่ายต่างมีความแค้นต่อกันมาช้านาน และด้วยเรื่องแหล่งทรัพยากรที่เป็นความลับที่ทำหน้าที่เหมือนชนวนของเหตุในครั้งนี้ ทั้งสองสำนักจึงตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์กันและพร้อมจะก่อสงครามตลอดเวลาด้วยเหตุนี้ตำหนักสองกษัตริย์จึงทำการคัดเลือกศิษย์ใหม่มากมายเป็นพิเศษและลดข้อกำหนดในการเข้าร่วมตำหนักลงด้วย แต่หลังจากนั้นพวกเขากลับตัดสินใจที่จะยุติสงครามไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ? สีหน้าอ้ำอึ้งของเฟนด์ถูกเขียนไว้อย่างชัดเจนบนใบหน้าของเขา โนเอลและอลันมองหน้ากันและเข้าใจไปโดยปริยายว่าเฟนด์กำลังคิดอะไรอยู่“มันไร้สาระโดยสิ้นเชิงเลยใช่ไหมล่ะ? เราก็พูดไม่ออกเหมือนกัน พวกเขาสั่งให้ยุติสงครามในเช้าวันที่ห้า ซึ่งก็คือประมาณวันที่สามหรือสี่ที่นายอยู่ในประตูเรียงเนตรนั่นแหละ บรรดาศิษย์ ผู้ดูแล และคนอื่น ๆ ที่เข้าร่วมในสงครามถูกเรียกตัวกลับทั้งหมด โชคดีที่มีผู้ได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย และมีผู้เสียชีวิตเพียง ห้าถึงหกคนเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นทุกคนก็อยู่ในช่วงเริ่มต้นของส

แผนที่ดังกล่าวมีราคาไม่แพงและมีประโยชน์ ด้วยวิธีนี้ เขาจะสามารถค้นหารายละเอียดเรื่องที่อยู่ของสัตว์อสูรและระดับความยากของพวกมันได้ สัตว์อสูรเป็นพวกหวงถิ่นอย่างมาก และสัตว์ที่อ่อนแอกว่าจะไม่รุกรานถิ่นของสัตว์อสูรที่ทรงพลังกว่านักสู้ที่ต้องการเอาชีวิตรอดจากการเดินทางผ่านป่าดงอสูรจะมีแผนที่แบบนี้อยู่กับตัว ด้วยแผนที่นี้ พวกเขาจะสามารถพาตัวเองให้อยู่ในบริเวณที่สัตว์อสูรระดับต่ำอยู่ได้ ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ตราบใดที่พวกเขาไม่โชคร้ายเกินไปหรือบังเอิญไปเข้าไปในรังของสัตว์อสูรระดับสูงเข้า พวกเขาจะออกมาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บด้วยความระมัดระวัง เฟนด์จึงไม่ได้ไปที่หอสัตตะฤกษ์ด้วยตัวเอง แต่ขอให้บรู๊คไปที่นั่นแทน เพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าเขามีแผนที่อยู่ในมือ กันไว้ดีกว่าแก้ ในขณะที่เขายังคงอยู่ในอาณาเขตของตำหนักสองกษัตริย์ คงไม่มีใครกล้าทำอะไรที่โจ่งแจ้งกับเขาจนเกินไปนัก แต่หากเขาอยู่ข้างนอกสถานการณ์คงเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเฟนด์ไม่กลัวศิษย์คนอื่น ๆ แต่เขารู้ว่าขีดจำกัดของตัวเองอยู่ตรงไหน ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าเขาจะรอดชีวิตหากศัตรูของเขาส่งกลุ่มนักสู้ที่มีทักษะมาไล่ล่าเขาสองวันต่อมา ในชายป่

เฟนด์ขมวดคิ้ว ในขณะนั้นเขาได้ทำการเก็บแผนที่ลงในมัสตาร์ด ซี๊ดแล้ว “ผมเพิ่งได้ยินเสียงดังกรอบแกรบ เหมือนกำลังมีอะไรมาจากทางพุ่มไม้”แนชไม่ได้กังวล “นั่นอาจจะเป็นสัตว์อสูรก็ได้ คงได้เวลาต้องเผชิญหน้ากับมันแล้ว”ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้น บางสิ่งที่มีสีฟ้าก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาจากระยะไกล หลังจากที่แนชและลูกชายเห็นมัน ทั้งสองคนก็ตกตะลึงไปพร้อมกัน มันเป็นสัตว์อสูรรูปร่างคล้ายหมาป่าที่สูงพอ ๆ กับมนุษย์ร่างกายของมันถูกล้อมรอบไปด้วยแท่งน้ำแข็งสีฟ้า ดวงตาของสัตว์อสูรก็เป็นสีฟ้าอ่อนเช่นกัน และมันก็เปล่งออร่าที่เย็นยะเยือกออกมา ขนบนตัวของมันเหมือนน้ำแข็ง หลังจากที่มันสัมผัสกับหญ้าที่อยู่รอบ ๆ ต้นหญ้าเหล่านั้นก็ถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็งในทันทีเฟนด์ขมวดคิ้วและโพล่งออกมา “มันคือหมาป่าน้ำแข็งงั้นเหรอ?! แต่หมาป่าน้ำแข็งมาทำอะไรที่นี่?”ก่อนที่จะมาที่ป่าดงอสูร เฟนด์ได้ใช้เวลาเรียนรู้เกี่ยวกับประเภทของสัตว์อสูรที่ปรากฏตัวบ่อยที่สุดบนภูเขา และเมื่อมองแวบเดียว เขาก็จำหมาป่าน้ำแข็งซึ่งเป็นสัตว์อสูรที่มักพบได้บ่อยบริเวณรอบนอกของป่าดงอสูรได้ทันทีหมาป่าน้ำแข็ง เป็นสัตว์อสูรขั้นกลางของระดับแรกกำเนิด มันมีขนา

เมื่อนำแสงดังกล่าวดับสนิท คู่ต่อสู้ทั้งสองไม่สามารถมองเห็นกันและกันได้อย่างชัดเจน แต่สถานะนี้คงอยู่เพียงไม่ถึงอึดใจ วินาทีต่อมา เกล็ดน้ำแข็งขนาดเท่าเล็บมือก็ลอยลงมารอบตัวพวกเขาเศษน้ำแข็งสีฟ้าเหล่านี้เป็นผลมาจากลูกศรน้ำแข็งหกเหลี่ยมที่ถูกบดขยี้ เมื่อหมาป่าน้ำแข็งเห็นชิ้นส่วนเหล่านี้บนท้องฟ้า ก่อนที่มันจะทันได้ตอบสนอง กริชสีเทาดำสี่เล่มก็พุ่งออกมาจากแสงที่ส่องประกายและเล็งตรงไปที่ลำคอของมันสิ่งนี้ทำให้หมาป่าน้ำแข็งตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว หลังจากต่อสู้มานานหลายปี มันก็เกิดปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณและเริ่มถอยหนีเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม กริชทั้งสี่เล่มก็สั่นอย่างรุนแรงกลางอากาศ โดยที่กริชสามเล่มตรงกลางสั่นอย่างรุนแรงเป็นพิเศษหมาป่าน้ำแข็งได้ยินเสียง 'แกร๊ก' และกริชทั้งสามเล่มก็ระเบิดกลางอากาศพร้อมกันกับที่ชิ้นส่วนที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ พุ่งไปรอบ ๆ ราวกับเข็มโลหะ หมาป่าน้ำแข็งเห็นกับตาตัวเองเลยว่าแม้กริชทั้งสามเล่มจะระเบิดไปแล้ว แต่ก็ยังมีลำแสงสีดำสามดวงอยู่ในตำแหน่งเดิม ลำแสงเหล่านั้นยังคงพุ่งเข้าหามันไปพร้อมกับกริชอีกเล่มที่ไม่ระเบิดหมาป่าน้ำแข็งพบว่าสิ่งที่เกิดขึ้น