บทที่ 2050

แนชขมวดคิ้วและมองไปที่เฟนด์ เขาเดินไปที่ศพของหมาป่าน้ำแข็ง ขณะที่เฟนด์พยักหน้าและวางมือไว้ใต้จมูกของหมาป่า “สิ้นลมแล้ว และดูเหมือนจะตายอย่างทรมานด้วย”

เฟนด์พยักหน้าอีกครั้ง เขาเช็ดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผากของตัวเอง และเดินไปอย่างช้า ๆ “ดูเหมือนว่าผมยังขาดประสบการณ์ในการต่อสู้ที่แท้จริงอยู่ คงไม่ควรต้องหักโหมขนาดนี้ เพราะหมาป่าน้ำแข็งประเมินผมต่ำเกินไป มันคงจะตายไปเร็วกว่านี้ถ้าผมใช้พลังเต็มที่ตั้งแต่แรก”

แนชพยักหน้า เขาไม่ได้เห็นการต่อสู้ที่เกิดขึ้น แต่ถึงกระนั้น เมื่อดูจากเหงื่อเย็นบนหน้าผากและการแสดงออกของเฟนด์ เขาก็พอเข้าใจว่าการต่อสู้จะต้องดุเดือดเพียงใด

ในเวลานี้ ชิ้นส่วนที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ ของผลึกน้ำแข็งหกเหลี่ยมยังคงลอยละล่องลงมาจากด้านบน ซึ่งทำให้อุณหภูมิโดยรอบลดลงสองสามองศา แต่เนื่องจากพวกเขาเป็นผู้ฝึกยุทธ ความหนาวเย็นดังกล่าวจึงไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อพวกเขา

แนชขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ไปจัดการกับหมาป่าน้ำแข็งแล้วรีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ ถึงยังไงพ่อก็ไม่คิดว่าที่นี่เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยเท่าไหร่นัก”

เฟนด์พยักหน้าและไปจัดการสิ่งที่ควรทำในทันที เขาหยิบกล่องขนาดใหญ่ออกมาจากมัสตาร์ด ซี๊ด