บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2051 - บทที่ 2060

เฟนด์จับจ้องออกไปก่อนจะมองเห็นร่างสองสามร่างที่พุ่งเข้าหาพวกเขา คนเหล่านั้นมีทั้งหมดสามคนโดยมีคนสองคนกำลังประคองคนที่ดูเหมือนจะบาดเจ็บที่อยู่ตรงกลาง ความเร็วของพวกเขาไม่เร็วหรือช้าเกินไป ราวกับว่าพวกเขากำลังถูกใครบางคนไล่ล่ามาเฟนด์จัดการเก็บศพของสัตว์อสูรลงในมัสตาร์ด ซี๊ดอย่างรวดเร็ว การเก็บเกี่ยวแก่นวิญญาณและส่วนอื่น ๆ อาจต้องทำทีหลัง เขาดึงพ่อให้ไปอยู่ด้านหลัง อันที่จริง เขาควรจะออกจากสถานที่นั้นอย่างรวดเร็วและระมัดระวัง แต่เขากลับอยากรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นจริงหรือไม่ ภายในไม่กี่วินาที ทั้งสามคนก็มาถึงจุดที่เฟนด์และแนชยืนอยู่ คนทางขวาดึงดาบออกมาจากแหวนยึดอย่างรวดเร็วและชี้ไปที่กลางหน้าผากของเฟนด์ทันทีที่พวกเขาเห็นชายหนุ่ม ดวงตาของชายคนนั้นคมดั่งมีดและมองมาที่เฟนด์อย่างระแวดระวัง ชายทั้งสามแต่งตัวคล้ายกัน ราวกับเป็นศิษย์ของสำนักใดสำนักหนึ่งเฟนด์กวาดสายตาไปทั่วคนทั้งสามและแอบภาวนาให้พวกเขาไม่ใช่ศิษย์ของเผ่าปฐมหายนะ เพราะหากเป็นเช่นนั้นจริง เขาย่อมหลีกเลี่ยงการต่อสู้ไม่ได้ เหตุผลที่เขาไม่หนีออกไปหลังจากที่เห็นคนทั้งสามในตอนนี้ก็คือ หนึ่ง เขาอยากรู้อยากเห็น และสอง พวกเขาสา

ดังนั้นพวกเขาจึงใช้ชีวิตอยู่กันอย่างสันติมาได้หลายปี บางครั้งสำนักสหัสบรรณก็เชิญศิษย์มากฝีมือของสำนักวายชนม์มาเองด้วยซ้ำ“พวกเขามาทำอะไรที่นี่? พวกเขามาที่นี่เพื่อล่าสัตว์อสูรด้วยเหรอ? พวกเขามาที่นี่ได้ยังไง?” เฟนด์ถามพร้อมกับขมวดคิ้วจากมุมมองด้านภูมิศาสตร์ รัฐเวสต์ เซอร์ซีเป็นอิสระจากทวีปอื่น ๆ มันถูกล้อมรอบไปด้วยทะเล หากต้องการออกจากรัฐเวสต์ เซอร์ซีก็ต้องใช้ผนึกเวทย์ย้ายสสาร เนื่องจากรัฐเวสต์ เซอร์ซีล้อมรอบด้วยทะเล ทำให้สำนักวายชนม์ต้องฝ่าป่าดงอสูรมาเพื่อมาถึงที่นี่แต่ป่าดงอสูรครอบคลุมพื้นที่กว้างใหญ่ และพื้นที่ส่วนกลางของภูเขาก็เต็มไปด้วยสัตว์อสูรที่ทรงพลัง สัตว์อสูรที่ทรงพลังเหล่านี้หวงอาณาเขตมาก ถ้าใครกล้าย่างเท้าเข้าไปในเขตแดนของพวกมัน พวกเขาเหล่านั้นจะต้องถูกสัตว์อสูรที่ดุร้ายเหล่านี้เข้าโจมตีอย่างแน่นอนแม้ว่าการบ่มเพาะของพวกเขาจะอยู่ในระดับผลึกวสันต์แล้ว แต่ก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะฝ่าด่านสัตว์อสูรที่อยู่ในภูเขามาได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นจึงไม่แปลกเลยที่พวกเขาล้วนแต่จะต้องประหลาดใจกับการปรากฏตัวของอีกฝ่าย ณ ที่แห่งนี้สีหน้าของเจดดูหวาดกลัว “โชคดีที่ฉันจำเครื่องแบบของ

“ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้” แนชพูดอย่างจริงจัง ทุกคนหันมามองเขาด้วยสายตาสับสนแนชไอและอธิบายต่อไป “ที่ฉันหมายถึงก็คือ เราต้องแน่ใจว่าบริเวณโดยรอบปลอดภัยก่อนออกเดินทาง พวกคุณบอกเองไม่ใช่หรือว่าพวกเขาจะทำทุกวิธีทางที่จะฆ่าพวกคุณทุกคนเพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะกลับไปรายงานเรื่องพวกเขาไม่ได้? แม้ว่าเราจะอยู่รอบนอกของป่า แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าพวกเขาจะไม่หมายตาให้สถานที่นี้เป็นจุดสังเกตการณ์”สิ่งที่แนชฟังดูมีเหตุผล พวกเขาสบตากันและสีหน้าของพวกเขาก็ดูเคร่งขรึมขึ้น พวกเขาไม่สามารถรีรอต่อไปได้อีกแล้ว แต่พวกเขาก็จากไปเช่นนั้นไม่ได้เช่นกันเฟนด์ขมวดคิ้วและตัดสินใจ “เอาแบบนี้ดีไหม? ฉันจะออกไปสำรวจบริเวณโดยรอบเพื่อหาทางหนี และเราจะออกเดินทางกันภายในสองชั่วโมง” โดยไม่รอคำตอบ เขาหันหลังเตรียมจะออกจากถ้ำแต่ถูกดไวท์ห้ามไว้“ให้ฉันไปแทนแล้วกัน ฉันได้ฝึกฝนทักษะยุทธพิเศษมาและทักษะการรับรู้ก็เฉียบคม หากมีศัตรูอยู่รอบ ๆ ฉันจะรู้ทันทีและจะได้ถอยกลับมาได้อย่างปลอดภัย ยิ่งไปกว่านั้นการบ่มเพาะของนายก็อยู่ในขั้นแรกระดับแรกกำเนิดเท่านั้น อีกอย่าง ตอนนี้ฉันดีขึ้นแล้ว” เขาพูดขณะลุกขึ้นยืน เขาปัดเศษหญ้าจากก้นของตัว

เฟนด์ส่ายหน้าเขาเองก็คิดไม่ออกเหมือนกัน ไม่มีทางที่พวกเขาจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัยเว้นแต่ข่าวเรื่องการติดอยู่ในป่าของพวกเขาจะไปถึงหูคนของตำหนักสองกษัตริย์ พวกเขาไม่รู้ว่าศิษย์ของสำนักวายชนม์จะทำอะไรต่อไป พวกเขาจะสอดแนมพื้นที่โดยรอบนี้อย่างเข้มงวดหรือไม่? หากเป็นเช่นนั้น เฟนด์และคนอื่น ๆ คงถูกกำจัดอย่างง่ายดายแน่นอนเมื่อเห็นสีหน้าของทุกคน ดไวท์ก็เริ่มครุ่นคิดว่าเขาควรจะพูดต่อไปหรือไม่ และท้ายที่สุดก็ตัดสินใจพูดเพราะมีบางคำที่ไม่พูดไม่ได้เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยว่า “ระหว่างทาง ฉันเห็นศพจำนวนมาก ส่วนใหญ่เป็นร่างของศิษย์ภายใต้การดูแลของสำนักสหัสบรรณ และมีบางส่วนที่เป็นผู้บ่มเพาะทั่วไป เมื่อพิจารณาจากบาดแผลตามร่างกายแล้ว พวกเขาต้องตายด้วยอาวุธ ไม่ใช่ตายจากสัตว์อสูร”ข่าวนี้ทำให้สถานการณ์ซึ่งเลวร้ายอยู่แล้ว แย่ลงไปกันใหญ่ เป็นการยืนยันการคาดเดาของเฟนด์ที่ว่าไม่ว่าใครที่ถูกศิษย์สำนักวายชนม์พบเข้าจะถูกฆ่าทั้งหมด ทั้งตำหนักสองกษัตริย์และเผ่าปฐมหายนะต่างก็อยู่ในการดูแลของสำนักสหัสบรรณซึ่งก็ถือเป็นเรื่องปกติ เนื่องจากสำนักทั้งสองเป็นเพียงสำนักระดับสาม ในขณะที่สำนั

หัวใจของทุกคนกลับมาหนักอึ้งอีกครั้งเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งนี้ และมือของพวกเขาก็เริ่มสั่น หมายักษ์ตาเดียวตามหาบุคคลได้โดยติดตามความผันผวนของพลังที่แท้จริงที่เหลืออยู่ของบุคคลนั้น เมื่อใครก็ตามเรียกใช้ทักษะยุทธหรือทักษะใด ๆ ก็ตาม จะมีความผันผวนของพลังที่แท้จริงหลงเหลืออยู่ในสิ่งที่พวกเขาใช้ มนุษย์ไม่สามารถตรวจจับความผันผวนของพลังงานที่แท้จริงประเภทนี้ได้ แต่หมายักษ์ตาเดียวสามารถตรวจจับได้ แม้ว่าเสื้อผ้าของบุคคลนั้นจะมีความผันผวนของพลังงานที่แท้จริงที่อ่อนแอมากเพียงใดก็ตาม แต่ภายในดวงตาขนาดใหญ่ของหมายักษ์ตาเดียว พลังงานที่แท้จริงสามารถขยายให้ใหญ่ขึ้นได้อย่างไม่อาจวัดในขณะนี้อัลเบี้ยนตื่นขึ้นมาและใบหน้าของเขาก็กลับมามีสีสันเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าสมุนไพรวิญญาณที่ดไวท์และเจดใช้รักษาเขาก่อนหน้านี้ได้ผลดี แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครอยู่ในอารมณ์ที่จะมาเฉลิมฉลอง"อึก!" เฟนด์กัดฟันในขณะที่ความวิตกกังวลในใจของเขาทวีความรุนแรงขึ้น เพราะเขาสังเกตเห็นว่าหมายักษ์ตาเดียวดูเหมือนจะมุ่งไปที่เป้าหมายของมันและกำลังกระดิกหางและมองตรงมายังทิศทางของพวกเขา นี่เท่ากับว่าพวกเขากำลังจะเผชิญหน้ากับโทษประหาร เขาหายใจ