บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1611 - บทที่ 1620

“เป็นไปได้ยังไง? เก็บพวกมันกลับเข้าไปในแหวนยุทธไม่ได้!” แฮร์รี่รู้สึกประหม่า “ดูเหมือนว่าเมื่อแสงปรากฏออกมาจากลูกบอลหินแล้ว เราจะไม่สามารถเก็บมันกลับเข้าไปในแหวนยุทธได้!”ทางด้านเฟนด์เองก็ยิ้มอย่างขมขื่นเช่นกัน “ดูเหมือนเราจะทำได้แค่แบกมันไปเองเท่านั้น!” หลังจากที่เขาพูดจบ พวกเขาก็บินออกไปพร้อมกับถือลูกบอลหินคนละลูกไว้ในมือ“เฟนด์ แล้วคนจากตระกูลแซคคารีล่ะ?” แนชไม่รู้ว่าเขาควรอนุญาตให้คนจากตระกูลแซคคารี เข้ามาหรือไม่ ปรมาจารย์จากตระกูลวู๊ดหลายคนคอยดูแลความเรียบร้อยทั้งข้างนอกและบนท้องฟ้า เห็นได้ชัดว่า สมาชิกของตระกูลอื่น ๆ เข้ามาในนี้ไม่ได้หากไม่ได้รับอนุญาตจากแนชและเฟนด์ยิ่งไปกว่านั้น บางตระกูลได้นำผู้คนมาด้วยไม่น้อย พวกเขาไม่เพียงแต่นำผู้ที่อยู่ในระดับเทพแท้จริงมาเท่านั้น แต่ยังนำผู้ที่อยู่ในระดับกึ่งเทพมาด้วยเฟนด์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดว่า "ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเราไม่อนุญาตให้พวกเขาเข้ามา คนก็จะมองว่าเราใจดำ!"เขามองไปที่ผู้ชายจากตระกูลวู๊ดซึ่งมารายงานสถานการณ์ก่อนที่จะพูดว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน ประกาศออกไปว่าหากกองกำลังที่ไปยังเกาะวายุมืดกับเรามาเยี่ยมชมถึงที่นี่ พวกเขาจะไ

อเล็กซานเดอร์มีสีหน้าภาคภูมิใจ ในทันทีที่เขาสัมผัสได้ว่าเขาดีกว่าพวกแซคคารีไปหนึ่งขั้น เขาเริ่มเลือกคนที่จะเข้าไปกับเขาทันที หลังจากที่เลือกเสร็จแล้ว เขาก็ขอให้คนอื่น ๆ ไปพักที่ที่ตีนเขาด้านล่างเมื่อสมาชิกของตระกูลแซคคารีเห็นว่าตระกูลคาเบลโลได้เข้าไปด้านในถึงยี่สิบคน พวกเขาก็รู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก สมาชิกของตระกูลเฮมเพอร์ลีก็มาถึงในไม่ช้าเช่นกัน พวกเขาต่างก็ดีใจเมื่อได้รู้ว่าพวกเขาได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้ถึงยี่สิบคนตระกูลน้อยใหญ่มาถึงมากขึ้นเรื่อย ๆ เหล่าตระกูลลึกลับชั้นสองและชั้นสามที่ติดตามตระกูลฮันท์ไปยังเขาเหมันต์กระจ่างรู้สึกเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง เมื่อพบว่าพวกเขาได้รับอนุญาตให้เข้าไปด้านในได้เพียงแค่สามคนเท่านั้นสำหรับตระกูลต่าง ๆ ที่ติดตามตระกูลวู๊ดไปยังเกาะวายุมืด รู้สึกได้ทันทีว่าพวกเขาอยู่เหนือกว่าตระกูลอื่นมาก ทันทีที่ได้รู้ว่าพวกเขานำคนเข้าไปได้ถึงยี่สิบคนในขณะนี้ มีคนจำนวนไม่น้อยกำลังยืนอยู่บนยอดเขาที่ห่างออกไป และกำลังมองดูสถานการณ์ในที่ดินตระกูลวู๊ด ซึ่งพวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนจากตำหนักนภา“ตอนนี้มีลำแสงห้าลำแสงแล้ว ดูเหมือนว่าแสงเหล่านี้จะเกิดขึ้นมา

“หวังว่า…หวังว่าจะมีคำใบ้บางอย่างที่ช่วยให้เราสามารถทะลวงสู่ระดับเทพสูงสุดได้แต่โดยดี!” แม้แต่เจ้าตำหนักเทพยดาก็อดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น ในฐานะเจ้าตำหนักของชนเผ่าโบราณ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงเพียงใด เธอก็จะเด็ดเดี่ยวอยู่เสมอ ทว่าครั้งนี้เธอกลับประหม่ามากครืน!ในที่สุดลำแสงอีกลำก็ปรากฏขึ้นและขณะที่ลำแสงทั้งเจ็ดที่มีสีต่างกันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าดูสวยงามอย่างยิ่ง“มีเจ็ดลำแสง เจ็ดลำแสง!” หลายคนที่อยู่นอกห้องโถงเห็นเหตุการณ์ ผู้ที่กำลังนั่งพักอยู่บนพื้นลุกขึ้นยืนในทันที แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในห้องโถง แต่หัวใจของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง“มีลำแสงเจ็ดสามเชียว!” บนยอดเขาอันไกลโพ้น สมาชิกจากทั้งตำหนักนภาและวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์รู้สึกถูกดึงดูด ทว่าไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหวเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าสถานการณ์ข้างในเป็นอย่างไร“มีลำแสงเจ็ดเส้นและความผันผวนนั้นก็รุนแรงกว่าเดิมมาก แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรพิเศษเกิดขึ้นเลยงั้นใช่ไหม?” ในโถงส่วนกลาง ทุกคนต่างจ้องมองไปยังลูกบอลหินทั้งเจ็ดที่อยู่ข้างหน้าราวกับว่าพวกเขากลัวว่าของล้ำค่าบางอย่างจะถูกปลดปล่อยออกจากลูกบอลหินในวินาทีต่อจา

แมทธิวกำหมัดแน่นและตอบอย่างไม่เต็มใจว่า “รอดูกันไปก่อน ถ้ารีบร้อนเข้าไปตอนนี้เราคงบ้าไปแล้ว มาดูกันว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรหลังจากนี้”ไม่ห่างไปจากกันนัก โจเอลและคนอื่น ๆ จากตำหนักนภาก็งงงวยเช่นกัน เนื่องจากพวกเขาไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดอะไรขึ้นข้างใน อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถรอได้เท่านั้นในทางกลับกันเฟนด์และคนอื่น ๆ จ้องมองไปที่ตำราโบราณขณะที่พวกเขาเริ่มอ่านมัน“โอสถและข้อมูลเกี่ยวกับโอสภแบบเม็ดหายไปหมดแล้ว!” หลังจากพลิกอ่านตำราโบราณไปหลายหน้า ใบหน้าของเควินดูประหลาดใจ จากนั้นเขาก็พูดต่อไปว่า “บนนั้นเขียนว่าอะไร?”ทุกคนเริ่มมองดูมันไปด้วยกัน และต่างก็ประหลาดใจหลังจากที่พวกเขาได้วิเคราะห์มัน"ถึงตัวฉันเอง… มีบันทึกในตำราเล่มนี้ว่าเมื่อหลายปีก่อนบนโลกนี้มีพลังฉีอยู่มากมาย และมีคนที่ได้ทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดหลายคน ยังมีระดับพลังยุทธที่สูงขึ้นอีกระดับหนึ่งและเป็นที่รู้จักกันในชื่อระดับทะลวงวิญญาณ ระดับเทพสูงสุดและระดับทะลวงวิญญาณนั้นแบ่งออกเป็นเก้าระดับ เริ่มตั้งแต่ระดับที่หนึ่งถึงระดับที่เก้า!”"ยิ่งไปกว่านั้น คนที่อยู่ในระดับเทพสูงสุดสามารถอยู่ได้ถึงสองร้อยปี ในขณะที่คนที่อยู่ในระด

“ใช่ และดูเหมือนว่าจะมีปรมาจารย์คนหนึ่งแอบฝึกฝนทักษะยุทธให้ลูกชายของตัวเอง และเขายังบอกลูกชายถึงหนทางการไปยังสถานที่นั้น เขาไม่คิดว่าลูกชายจะเป็นผู้นำของผู้คนมากมาย ไม่ว่าจะยังไง การที่เราได้รับข่าวนี้และจะพบกับลูกบอลหินทั้งเจ็ดลูก เราก็พอมีหวัง!” แนชพยักหน้าและไม่อาจซ่อนความตื่นเต้นในดวงตาของเขาได้“เพื่อความปลอดภัย ทุกท่านโปรดนำลูกบอลหินของตัวเองกลับไปด้วย!” เฟนด์พูดขึ้นทันทีหลังจากที่เขาตระหนักได้ถึงความสำคัญของลูกบอลหินเหล่านั้น และตระกูลที่เป็นเจ้าของลูกบอลหินก็นำพวกเขากลับคืนไปเฟนด์มองไปที่บันทึกหน้าที่เหลือในตำราอีกครั้งและพูดว่า "ในตำราโบราณเล่มนี้ไม่ได้บันทึกอะไรไว้มากนัก มีการวาดแผนที่ในการเดินทางไปยังป่าไอเมฆาและเส้นทางคร่าว ๆ ของที่นั่น ด้วยการนำทางเหล่านี้ จะช่วยให้ปฏิบัติตามได้ไม่ยาก”“ฮ่า ฮ่า! มันยอดไปเลย! เราจะไปกันเมื่อไหร่? ไปกันเลยสิ! เพราะผมได้นำสมาชิกทุกคนในตระกูลที่อยู่ในระดับกึ่งเทพมาจนหมดแล้ว ทำไมเราไม่ไปเสียตั้งแต่ตอนที่เรามีกองกำลังใหญ่โตอยู่ด้วยล่ะ?” หัวหน้าตระกูลของหนึ่งในตระกูลลึกลับชั้นสองที่ทำข้อตกลงกับเฟนด์และคนอื่น ๆ ต้องการที่จะออกเดินทางอย่างรีบร้