บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1621 - บทที่ 1630

ในขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสโมสลีย์จากวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ก็พบความผิดปกติเช่นกัน ในไม่ช้าหลังจากหารือกันเป็นการภายในแล้ว พวกเขาก็แอบติดตามตระกูลลึกลับชั้นสามกลุ่มเล็ก ๆ ไปเช่นกันหลังจากบินไปครึ่งวัน สมาชิกของตระกูลลึกลับชั้นสามก็ถูกโจเอลและพรรคพวกขวางทางไว้“เจ้าตำหนักโจเอล อะไรกัน...ช่างบังเอิญจริง ๆ! บังเอิญเจอคุณในสถานที่แบบนี้ใช่ไหม?” ผู้คนจากตระกูลลึกลับชั้นสามต่างชะงักงันเมื่อสังเกตเห็นสมาชิกจำนวนมากจากตำหนักนภามาอยู่ต่อหน้าพวกเขา พวกเขาประหม่ามาก คนเหล่านี้มาที่นี่ด้วยเจตนาชั่วร้าย ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้มาพบพวกเขาในพื้นที่รกร้างเช่นนี้?“ฮ่า ฮ่า… มันเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ!” โจเอลพูดพลางหัวเราะในขณะที่เขาพินิจมองอีกฝ่าย “นายท่านเวสต์ ผมจะไม่อ้อมค้อมและเข้าประเด็นเลยแล้วกัน พวกคุณเพิ่งออกมาจากตระกูลวู๊ดและเราติดตามคุณมาตลอดทาง เพราะผมรู้ว่ามีพวกคุณไม่กี่คนที่ได้เข้าไป บอกผมเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในมา”หัวหน้าตระกูลเวสต์มีสีหน้ามืดลงเล็กน้อยทันทีหลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้ เขาเงียบไปสองสามวินาทีก่อนจะตอบอย่างยิ้มแย้มว่า “เจ้าตำหนักโจเอล เราไปหาตระกูลวู๊ดก็จริง พวกเขาอนุญาตให้พวกเราเข

“ไปป่าไอเมฆาในอีกหนึ่งอาทิตย์เหรอ?” โจเอลทั้งพอใจและตื่นเต้นกับข่าวที่เขาได้รับ ดูเหมือนว่าการไปเยือนป่าไอเมฆาจะเป็นความหวังในการก้าวไปสู่ระดับเทพสูงสุด และดูเหมือนว่านี่จะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาและคนอื่น ๆนายท่านเวสต์มองไปที่โจเอลและอ้อนวอน “เจ้าตำหนักโจเอล ผมบอกคุณทุกอย่างที่ผมรู้แล้ว ปล่อยลูกชายผม แล้วปล่อยเราไปได้ไหม?”โจเอลคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และปล่อยชายหนุ่มออกจากมือก่อนจะพูดว่า “พวกคุณลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ไปได้เลย เฟนด์และคนอื่น ๆ จะไม่รู้ว่าคุณเป็นคนเป็นคนบอกเรื่องพวกนี้แก่เรา พวกคุณจะไม่เสียหายอะไร ทั้งสิ้น!”โจเอลหยุด ก่อนที่จะพูดต่อ “แน่นอน ถ้าคุณบอกพวกเขา ผมก็จะไม่เดือดร้อนหรอก ตรงกันข้ามตระกูลวู๊ดหรือชนเผ่าโบราณอื่น ๆ จะมองว่าคุณเป็นพวกทรยศที่ปากโป้ง จะไม่มีใครให้อภัยคุณและตระกูลเวสต์ของคุณ!”ลิลลี่ซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดกับโจเอลว่า “ที่รัก ฉันคิดว่าเราควรพาคนของพวกเขาไปด้วยหลาย ๆ คนหน่อยเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาทรยศเรา จะดีกว่าหากเราจับพวกเขาไปเป็นตัวประกัน”“คุณบอกว่าจะ...ปล่อยเราไปหลังจากที่เราบอกข้อมูลแก่พวกคุณ!” นายท่านเวสต์โกรธม

“มันพัฒนาขึ้นนิดหน่อย แต่ผมยังไม่ประสบความสำเร็จในการฝึกปรุงเม็ดโอสถ” เฟนด์ตอบ ริมฝีปากเม้มแน่น “ผมยังไม่ได้วางแผนที่จะบ่มเพาะโอสถในช่วงสองสามวันนี้ เพื่อที่ผมจะได้ใช้เวลากับไคลี่และคนอื่น ๆ แต่ผมจะกลับมาฝึกต่อทุกครั้งที่ทำได้ และจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อที่จะได้เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสามหรือสี่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้"ไม่กี่วันถัดมา ทั้งเฟนด์และเซเลน่าก็พา ไคลี่ โจแอน และคนอื่น ๆ ไปเดินเล่นในเมืองใกล้ ๆ ในเวลาว่างสำหรับเบ็น เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอยู่ต่อไปเพราะเขายังทะลวงเข้าสู่ระดับกึ่งเทพไม่ได้ ในทางกลับกัน ฟิโอน่าและคนอื่น ๆ ก็ต้องการให้เขาอยู่เป็นเพื่อนด้วย สำหรับเอเลน เฟนด์ขอให้เธอกลับมาดูแลตระกูลวู๊ดเพราะเบ็นยังอยู่พวกเขายังได้จัดเตรียมคนที่มีทักษะยุทธสูงกว่าให้ไปที่ป่าไอเมฆากับพวกเขาด้วยเพื่อความปลอดภัย เฟนด์ได้ทิ้งสมาชิกที่อยู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงไว้เพื่อปกป้องตระกูลวู๊ดราวสองสามคนหลายวันต่อมา เมื่อเฟนด์และคนอื่น ๆ สังเกตเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาแล้ว ในที่สุด พวกเขาก็เริ่มออกเดินทางมีคนเกือบ 20,000 คนไปกับพวกเขา และคนเหล่านั้นอย่างน้อยก็อยู่ขั้

โจเอลและพรรคพวกรออยู่ที่ภูเขาไกล ๆ เป็นเวลานาน เมื่อเขาเห็นเฟนด์และคนอื่น ๆ บินเข้าไปในป่าความตื่นเต้นก็เด่นหราบนใบหน้าของโจเอล “ดี นั่นดีมาก พวกเขากำลังรวมตัวกันอยู่ที่นั่นจริง ๆ!”“ฮ่า ฮ่า… มันจริง แหมก็เราฆ่าคนของพวกเขาไปสองคนแถมยังมีตัวประกันอยู่กับเราหลายคน พวกเขาต้องไม่กล้าโกหกเราอยู่แล้ว!” ลิลลี่ยิ้มอย่างเย็นชาขณะที่เธอจ้องมองไปที่ป่าเบื้องหน้าด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เธอพึมพำเสียงเบา “แม่อยู่ที่นี่แล้วแลนซ์ แม่มาที่ป่าแห่งนี้ บอกแม่มาสิว่าลูกยังมีชีวิตอยู่ ลูกยังอยู่ในป่านี้ใช่ไหม? ลูกคงหลงทางและหาทางออกไม่ได้ล่ะสิ? ต้องเป็นอย่างนั้นแน่!”เมื่อสังเกตเห็นอารมณ์ขุ่นมัวของลิลลี่ โจเอลบ่นอย่างหมดความอดทน “หยุดถ่ายถอนใจได้แล้ว ลูกชายคนโตของคุณคงตายไปนานแล้ว ผมรู้จักพ่อหนุ่มคนนั้น และเขามีพรสวรรค์มากทีเดียว ถ้าเฟนด์ไม่ปรากฏตัวขึ้นมาและลูกชายของคุณก็คงไม่ได้มาที่ขุมนรกแบบนี้ ลูกชายของคุณคงจะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งหัวหน้าตระกูล!”“จำทางที่พวกเขาบินไป แล้วเราจะตามพวกเขาไปห่าง ๆ เมื่อถึงตอนนั้นให้พวกคุณส่วนใหญ่บินอยู่ใต้ต้นไม้ ส่วนเราสองคนจะบินสูงกว่าเพื่อแอบดูทิศทางที่พวกเขาบินไป พอถึงบริเวณท

เฟนด์และคนอื่น ๆ ไม่รู้เลยว่าในขณะนี้มีกองกำลังขนาดใหญ่สองกลุ่มกำลังแอบสะกดรอยตามพวกเขาเข้าไปในป่าหลังจากที่คนกลุ่มนั้นบินเข้ามาประมาณสองชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงบริเวณที่หมอกสีชมพูปรากฏขึ้น เมื่อพวกเขามาถึงบริเวณนี้เฟนด์พบว่าพลังฉีของเขาเริ่มแปรปรวน เนื่องจากเขาไม่อาจควบคุมพลังฉีได้ง่ายเหมือนอย่างเคยเฟนด์และคนอื่น ๆ ควบคุมดาบบินของพวกเขาให้หยุดในทันที ก่อนที่พวกเขาจะลงไปในผืนป่า“หมอกสีชมพูจาง ๆ พวกนี้ดูแปลกชอบกล แต่ก็สวยทีเดียว พวกมันไม่น่าจะเป็นอันตรายต่อมนุษย์ใช่ไหม?” เซเลน่าพูดอย่างอยากรู้อยากเห็นขณะที่เธอมองไปที่หมอกตรงหน้า“ไม่ต้องกังวล พี่เซเลน่า หมอกที่อยู่ตรงหน้าเราไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์เลย!” ดาเนียลล่าตอบขณะที่เธอเดินไป “แน่นอน ที่นี่หมอกยังไม่หนามาก แต่เมื่อเราเดินลึกลงไป มันก็จะหนาขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นเราอาจจะหลงทางหรือหาทางออกไม่เจอ!”เสียงคำรามของสัตว์อสูรดังมาจากป่าด้านหน้าอย่างต่อเนื่อง ฟังจากเสียงคำรามอู้อี้แล้ว ดูเหมือนว่าสัตว์อสูรเหล่านี้จะมีทักษะยุทธค่อนข้างสูง!แต่พวกมีกันจำนวนมากเกิน และปรมาจารย์ระดับแนวหน้าของโลกก็อยู่กับพวกเขา เหล่าสัตว์อสูรดังกล่าว