บทที่ 1615

“หวังว่า…หวังว่าจะมีคำใบ้บางอย่างที่ช่วยให้เราสามารถทะลวงสู่ระดับเทพสูงสุดได้แต่โดยดี!” แม้แต่เจ้าตำหนักเทพยดาก็อดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น ในฐานะเจ้าตำหนักของชนเผ่าโบราณ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงเพียงใด เธอก็จะเด็ดเดี่ยวอยู่เสมอ ทว่าครั้งนี้เธอกลับประหม่ามาก

ครืน!

ในที่สุดลำแสงอีกลำก็ปรากฏขึ้นและขณะที่ลำแสงทั้งเจ็ดที่มีสีต่างกันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าดูสวยงามอย่างยิ่ง

“มีเจ็ดลำแสง เจ็ดลำแสง!” หลายคนที่อยู่นอกห้องโถงเห็นเหตุการณ์ ผู้ที่กำลังนั่งพักอยู่บนพื้นลุกขึ้นยืนในทันที แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในห้องโถง แต่หัวใจของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง

“มีลำแสงเจ็ดสามเชียว!” บนยอดเขาอันไกลโพ้น สมาชิกจากทั้งตำหนักนภาและวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์รู้สึกถูกดึงดูด ทว่าไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหวเพราะพวกเขาไม่รู้ว่าสถานการณ์ข้างในเป็นอย่างไร

“มีลำแสงเจ็ดเส้นและความผันผวนนั้นก็รุนแรงกว่าเดิมมาก แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรพิเศษเกิดขึ้นเลยงั้นใช่ไหม?” ในโถงส่วนกลาง ทุกคนต่างจ้องมองไปยังลูกบอลหินทั้งเจ็ดที่อยู่ข้างหน้าราวกับว่าพวกเขากลัวว่าของล้ำค่าบางอย่างจะถูกปลดปล่อยออกจากลูกบอลหินในวินาทีต่อจา