บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1481 - บทที่ 1490

เฟนด์ที่ไม่ได้พูดอะไรมาสักพักก็พูดแทรกขึ้นว่า “คราวนี้คนที่มีพลังยุทธต่ำกว่าระดับกึ่งเทพไม่ต้องติดตามเราไป นอกจากนี้ เราต้องเตรียมพร้อมคนในระดับกึ่งเทพและระดับเทพแท้จริงไว้ที่บ้านบ้างเพื่อป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่อาจจะเกิดขึ้น”เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เฟนด์และคนอื่น ๆ ระมัดระวังตัวมาก ดังนั้นพวกเขาจึงผ่านไปได้อีกวันโดยไม่เกิดเหตุร้ายใด ๆประมาณเก้าโมงเช้าวันต่อมา พวกเขาอยู่ไม่ไกลจากตระกูลวู๊ดเคนเนธหัวเราะเบา ๆ ด้วยความผ่อนคลาย “ฮ่าฮ่า… ดูเหมือนว่าพวกเราจะหวาดระแวงกันเกินไป พวกที่มาจากตำหนักนภาคงไม่ได้วางแผนจะทำอะไรเรา! ฉันคิดว่าเจ้าตำหนักคงยุ่งอยู่กับงานแต่งงานของเขาจนไม่มีเวลามาคิดมากเรื่องนี้ ถ้าเขาต้องการจะทำอะไรกับเราจริง เขาคงจะทำในสถานที่อันตราย เพราะยังไงซะ ถ้าเขาลงมืออย่างเปิดเผย คนอื่น ๆ ก็จะคิดว่ามันเป็นการต่อสู้เพื่อแย่งชิงของล้ำค่า โอ้ ถ้าฉันตายที่นั่น คนอื่นจะไม่คิดว่าฉันถูกสัตว์อสูรฆ่าเหรอ?”“เราไม่ควรจะประมาท ยิ่งเราอยู่ใกล้ตระกูลวู๊ดมากเท่าไหร่ เรายิ่งต้องระวังตัวมากขึ้นเท่านั้น!” อย่างไรก็ตาม เฟนด์ยังคงขมวดคิ้วอยู่ เขาเข้าใจผู้หญิงอย่างลิลลี่ ลาโกริโอดี ผู้หญิงค

ชายชราหัวเราะเสียงดัง “งั้นเอาอย่างนี้ไหม ใครก็ตามที่ฆ่าหมอนี่ได้ จะได้ดาบไป?”ชายวัยกลางคนยิ้มให้กับความท้าทาย “แน่นอน” เขาเห็นด้วย “ตกลงตามนั้น!”จากนั้นเขาก็หันไปทางเฟนด์และโจมตีใส่ “ดาบวายุโหม!”ฟุบ!การโจมตีที่น่ากลัวพุ่งตรงใส่เฟนด์เหมือนพายุเฮอริเคน“เด็กสมัยนี้ไม่เคารพต่อหลักการต่อสู้เลย!” ชายชราโกรธจัดเมื่อชายวัยกลางคนเริ่มโจมตีก่อน เพราะเขายังไม่ได้เตรียมตัวเลย ถ้าการโจมตีครั้งนี้ฆ่าเฟนด์ได้เพราะเขาอ่อนแอ ดาบของเฟนด์ก็จะตกเป็นของชายวัยกลางคนแทนเขา!ด้วยความโกรธ เขาจึงรีบปรับพลังฉีทันทีและพร้อมที่จะใช้ทักษะการต่อสู้ของเขา“ดาบอัคคี!” เฟนด์ซึ่งเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ตวัดดาบอออกไปในขณะที่ฝ่ายตรงข้ามเคลื่อนไหว.ฟุ่บ!การโจมตีที่ดูเหมือนลูกไฟถูกเสกขึ้น ฉีที่พุ่งผ่านอากาศไปก็แผ่ความร้อนออกมา ฉีถูกอัดแน่นอย่างรุนแรง ออร่าดาบที่ดุเดือดก็หลอมรวมเข้ากับฉีได้อย่างสมบูรณ์แบบในขณะเดียวกันนั้น แนชกับเคนเนธต่างก็เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้สองคนและเริ่มโต้กลับ "จัดการ!"ปัง! ปัง! ปัง!เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวที่น่าหวาดกลัวสุด ๆปัง!ในตอนนั้นเอง เฟนด์กับชายวัยกลางคนก็ปะทะกันชาย

ทั้งชายวัยกลางคนและชายชราล้มลงกับพื้นเมื่อการโจมตีของเฟนด์ปะทะกับฝ่ามือฉีขนาดใหญ่ของชายชราปัง!โดยไม่คาดคิด การโจมตีของเฟนด์ก็ทำลายฝ่ามือฉีขนาดใหญ่จนแหวกออกเหมือนใบมีดที่แหลมคม ทิ้งรูขนาดใหญ่ไว้ตรงกลาง และแม้ว่าการโจมตีของเฟนด์จะลดลงและช้าลงก็ตาม แต่พลังที่หลงเหลืออยู่จากการโจมตีก็ยังคงพุ่งเข้าใส่ชายชราฝ่ามือฉีขนาดใหญ่พุ่งไปข้างหน้าหลายเมตร แม้ว่าจะมีรูโหว่เหลืออยู่จากการโจมตีของเฟนด์ ก่อนที่ฝ่ามือจะสลายตัวไปในที่สุดเป็น-เป็นไปไม่ได้! สีหน้าของชายชราเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เขาไม่ลังเลที่จะเปิดฉากโจมตีแม้ว่ามันจะเป็นเพียงทักษะการต่อสู้ชั้นยอดระดับหนึ่ง แต่มันก็เป็นทักษะการต่อสู้ที่ทรงพลังอย่างยิ่ง แล้วเขาก็ยังใช้ทักษะการต่อสู้นี้ด้วยศักยภาพสูงสุดชายชราตกใจสุดขีดเมื่อเห็นการโจมตีของเฟนด์พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาสร้างโล่ฉีขนาดใหญ่รอบตัวอย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันตัวเอง มันทำให้เขารู้สึกดีขึ้นและสบายใจขึ้นเล็กน้อยเมื่อสร้างโล่ขึ้น เพราะเขาเชื่อคงว่าไม่มีการโจมตีใด ๆ ที่สามารถทำลายโล่ของเขาได้แต่...ปัง!ขณะที่โล่ฉีของเขาก่อตัวขึ้น การโจมตีของเฟนด์ก็กระแทกใส่มันและโล่ฉีก็สั่นสะเทื

พยัคฆ์มหึมาสองตัวนี้ทั้งทรงพลังและน่ากลัว พวกมันสูงมากกว่าสิบฟุตและมีออร่าที่แข็งแกร่ง พลังฉีหนาแน่นกระโจนใส่พวกเขา กรร! พยัคฆ์ที่ดุร้ายส่งเสียงคำรามออกมาและพุ่งตรงไปยังเฟนด์ "จัดการ!" พลังฉีจำนวนมากของเฟนด์ถูกปล่อยเข้าไปในการโจมตีของเขา เพื่อให้เขาสามารถควบคุมดาบบินได้ ดังนั้นพลังโจมตีจึงพิเศษกว่าครั้งก่อน ปัง! ปัง! ปัง! คลื่นดาบบินพุ่งข้างหน้าและไม่นานก็แยกออกเป็นสองกลุ่ม แต่ละกลุ่มก็ซัดเข้าใส่พยัคฆ์มหึมาตามลำดับ เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวทะลุอากาศ พื้นดินถึงกับสั่นสะเทือนไม่หยุด เมื่อคลื่นดาบปะทะกับพยัคฆ์ คลื่นพลังฉีก็กระจัดกระจายและแผ่ออกไปทุกทิศทาง พยัคฆ์ตัวใหญ่ทั้งสองต่อต้านและทำลายใบมีดอย่างไม่หยุดยั้ง ดาบบินของเฟนด์ถูกทำลายอย่างอย่างไม่หยุดหย่อน อย่างไรก็ตาม ดาบบินของเฟนด์ก็มีมากเกินไป ไม่นานพยัคฆ์มหึมาก็ไม่อาจทนได้อีกต่อไป ดาบบินภายใต้การควบคุมของเฟนด์ก็ยังเล็งไปที่เสือและโจมตีจุดเดิม พยายามสร้างโอกาสที่จะทำลายพวกมันให้สิ้นซาก “ไอ้เด็กนอกคอกนี่ค่อนข้างมีประสบการณ์ในการต่อสู้!” หลังจากนั้นเพียงครู่เดียว ชายวัยกลางคนและชายชราซึ่งอยู่ฝ่ายตรงข้ามก็มีหยดเหงื่อข

อีกด้านหนึ่ง ชายชราอีกคนก็หัวเราะเยาะกับสถานการณ์นี้ “ฮ่าฮ่าฮ่า! การกระทำของเขาไม่ต่างจากฆ่าตัวตายเลย จริงไหม? ตอนแรกเขามีโอกาสที่จะหนี แต่ตอนนี้ไม่มีโอกาสอีกแล้ว! ร่วมมือฆ่าเขากันเถอะ! พอเขาตาย แนชกับเคนเนธก็จะหนีไม่รอดเหมือนกัน!” จากระยะไกล แนชกับเคนเนะซึ่งยืนอยู่บนดาบบิน ต่างก็กินโอสถเพื่อรักษาแผล จากนั้นพวกเขาก็นั่งลงบนดาบและพักผ่อน สีหน้าของพวกเขาดูเคร่งขรึมขณะมองไปยังทางที่เฟนด์และอีกสี่คนอยู่“นายท่านแนช ทำไมนายน้อยเฟนด์ถึงทำแบบนี้? นี่ไม่เท่ากับว่าหาเรื่องตายเหรอ? สถานกาณ์อย่างนั้น มันไม่มีโอกาสชนะเลยแม้แต่น้อย!” เคนเนธถอนหายใจอีกครั้ง สีหน้าของเขาหมองลง “นายน้อยเฟนด์ ครั้งนี้เขาประมาทเกินไป!” แนชก็มีสีหน้าเศร้าหมองลงเช่นกัน หลังจากไตร่ตรองเรื่องนี้แล้วเขาก็วิเคราะห์ออกมาว่า "แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไมเฟนด์ถึงอยากให้เราปลอดภัยก่อน แต่ฉันเชื่อมั่นในตัวเขา บางทีเขาอาจจะมีแผนการบางอย่างที่….”ขณะที่แนชแสดงความเห็นออกมา เสียงของเขาก็เบาลงเรื่อย ๆ เห็นได้ชัดว่าเขาก็ไม่ค่อยมั่นใจในคำพูดของตัวเองเหมือนกัน แม้แต่เขาก็คิดว่า เฟนด์คงไม่มีโอกาสชนะ เพราะนอกจากดาบบิน เฟนด์จะมีอะไรอีก?