บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1461 - บทที่ 1470

ผู้อาวุโสลำดับที่แปดของตระกูลลาโกริโอรอคอยอย่างเงียบ ๆ หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดลิลลี่ก็ออกมา"เกิดอะไรขึ้น? ฉันเดาว่าเขาเห็นด้วยกับข้อเสนอ? แต่ทำไมเขาถึงขอให้คุณอยู่ต่อลาะ? มีเรื่องอะไรสำคัญมากที่เขาจะต้องคุยกับคุณคนเดียว”เมื่อเขาเห็นลิลลี่กลับออกมา ผู้อาวุโสลำดับที่แปดก็รีบวิ่งเข้าไปหาอย่างรวดเร็วด้วยความรู้สึกสับสนลิลลี่อารมณ์ไม่ดี เธอยังคงรู้สึกขยะแขยงหลังจากถูกชายชราคนนั้นลวนลามเธอมองไปที่ผู้อาวุโสลำดับที่แปด “ออกไปจากที่นี่กันก่อนเถอะ” เธอพูด “เดี๋ยวฉันจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง!”"ก็ได่!"ผู้อาวุโสลำดับที่แปดขมวดคิ้ว เขาบอกได้ว่าตอนนี้ลิลลี่กำลังอารมณ์ไม่ดี ดังนั้นเขาจึงไม่กล้ากดดันเธอต่ออีก เขาหยิบพรมบินออกมา ทั้งสองกระโดดขึ้นไปบนนั้นและบินออกไปไกลหลังจากที่พวกเขาบินมาสักพัก ในที่สุดผู้อาวุโสลำดับที่แปดก็ถามขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่ เรายังต้องไปที่ตำหนักอินทรีทะยานหรือเปล่า?”ลิลลี่ไม่ได้ตั้งใจจะไปที่นั่น แต่เธอก็ครุ่นคิดและพูดว่า “ไปกันเถอะ จนถึงตอนนี้เราประสบความสำเร็จมาแล้ว อีกอย่าง เราไม่ควรละทิ้งโอกาสที่จะได้รับหญ้าวิญญาณ ในเมื่ออีกสามตำหนักรู้เรื่องนี้แล้ว ก็น่าจะไม่เป็น

"อ่า ลูกหมายความว่าไงที่บออกว่ามันแทบไม่ต่างกัน! พ่อคิดว่าลูกแค่ออกไปเที่ยวสนุกข้างนอกเพื่อปรับความคิดของตัวเอง พ่อไม่คิดว่าลูกจะบอกเรื่องนี้กับสี่เผ่าโบราณ!”เทรนตันถอนหายใจอีกครั้ง "ลูกช่างโง่จริง ๆ เรามีสมบัติพวกนี้ แต่ตระกูลลึกลับอื่น ๆ จะต้องเกลียดเราแน่เพราะเราปล่อยให้ข้อมูลรั่วไหล สี่เผ่าโบราณไม่เคยเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลลึกลับ ครั้งนี้เราอาจได้รับผลตอบแทน แต่ในระยะยาวเราจะถูกกดขี่ มันสูญเสียมากกว่าได้ผลประโยชน์!”ขณะที่เทรนตันพูดอยู่เขาก็ค่อย ๆ นั่งลงอย่างสิ้นหวัง “พ่อเข้าร่วมกับตระกูลฮันท์และสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกเขาแทบไม่ได้เลย” เขาพูดต่อ “พ่อไม่คิดว่าลูกจะทำให้พวกเขาเกลียดเราจริง ๆ! อ่า ลูกมีเจตนาดี แต่ลูกไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่จะลากให้พวกเราตกต่ำลง!”เขาไม่คิดว่าลิลลี่จะยิ้มหวานหลังจากที่เธอได้ยินแบบนั้น “พ่อคะ พ่อไม่อาจมองสิ่งต่าง ๆ จากมุมมองเก่า ๆ ของพ่อได้หรอก พ่อต้องคิดถึงอนาคต ในอดีตมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ตระกูลลึกลับจำนวนมากและสี่เผ่าโบราณไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของกันและกัน และเราก็ยังคงรักษาข้อตกลงนี้มาเป็นเวลานาน”“แต่ตอนนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแ

“ถ้าเป็นแบบนั้น มันอาจจะได้ผลก็ได้!” ในที่สุดความกังวลของเทรนตันก็หาย เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจจากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวและลูบไล้ผมของลิลี่ขณะที่เขาคร่ำครวญออกมา “ลูกสาวของพ่อ ลูกโตแล้ว ตอนนี้ลูกรู้วิธีคิดและวางแผน แต่ลูกทุ่มเทเพื่อตระกูลลาโกริโอมากเกินไป”“พ่อกำลังพูดถึงอะไร? หนูคิดว่าโจเอล คอลลินส์เป็นคนจิตใจดี ถึงจะมีข่าวลือว่าเขาเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นก็เถอะ แต่ในแง่มุมอื่น ๆ เขาก็ค่อนข้างเป็นคนดี อีกทั้งหลังจากที่หนูแต่งงานกับเขา ตระกูลของเราก็ไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้ว” ลิลี่ประคองตัวเอง และพกพาความมั่นใจไปเต็มเปี่ยมท้ายที่สุดเทรนตันก็พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ ลูกคงเหนื่อยมาก ดังนั้นลูกควรไปพักได้แล้ว พ่อจะขอให้ผู้อาวุโสประชุมเกี่ยวกับวัสดุเสริมประสิทธิภาพการต่อสู้พวกนี้นี้และให้ทุกคนแบ่งปันกันเพื่อให้ทุกคนสามารถใช้ของเหล่านี้สำหรับการฝึกซ้อมได้”แน่นอนว่าเจ้าตำหนักนภานั้นได้ชักนำผู้อาวุโสหลายคนมาในตอนเที่ยงของวันถัดไป พวกเขาส่งทรัพยากรเสริมประสิทธิภาพการต่อสู้จำนวนมากมาให้เป็นของขวัญในพิธีหมั้น เมื่อพวกเขามาถึงและตัดสินใจหมั้นหมายทันที จากนั้นงานแต่งงานก็ถูกตัดสินในจัด

"ไม่ต้องห่วง ชนเผ่าโบราณทั้งสี่ มีข้อตกลงปากเปล่ากับตระกูลลึกลับอย่างเราอยู่ และเราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน เป็นไปได้สูงว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรกับเราเลยแม้แต่น้อย” แนชพูดหลังจากคิดทบทวนสถานการณ์ และมากขึ้นเมื่อเขาเห็นว่าผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งมีความวิตกกังวลมากเพียงใด “อย่างไรก็ตาม งานแต่งงานครั้งนี้คงมีคนเข้าร่วมไม่มากนัก ถึงอย่างนั้นเราก็ต้องระมัดระวังเช่นกัน สมาชิกของเผ่าโบราณและตระกูลอื่น ๆ ก็จะเข้าร่วมงานแต่งงานนี้ด้วย ผมถึงแน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรน่าอายเช่นนั้นที่นั่น”แนชหยุดชั่วขณะก่อนจะกล่าวเสริมว่า “อย่างไรก็ตาม ระหว่างการเดินทางกลับ เราคงต้องระมัดระวังมากหน่อย เพราะผมเกรงว่าพวกเขาจะซุ่มโจมตีเราระหว่างทางกลับบ้าน ยิ่งกว่านั้นมันคงไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสำหรับพวกเขา หากจะฆ่าพวกเราสองคน หากพวกเขากำจัดศพได้ ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล!”เฟนด์พยักหน้าเห็นด้วย “พ่อ มันจะไม่มีปัญหาหากพ่อ ผม และผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งเข้าร่วมงานแต่งงานในครั้งนี้กันแค่สามคน เพราะหากมีพวกเรามากเกินไป หากคนพวกนั้นซุ่มโจมตีพวกเรา คนที่มีพลังต่อสู้ต่ำกว่าจะถูกสังเวยทันที เรามีโอกาสที่จะเอาชนะพวกเขาได้มากกว่า หากพวกเขาไม

“ไม่ต้องกังวล นายน้อยเฟนด์ เราจะพยายามให้ดีที่สุด!” แลนสล็อต และเวสตันรับโอสถจากเฟนด์ พวกเขาขอบคุณเฟนด์ก่อนจากไปจากนั้นเซเลน่าก็เดินเข้ามาหาเฟนด์ และพวกพ้องของเขาขณะที่เธอจูงมือไคลี่มา “คุณพ่อ คุณพ่อต้องกลับมาให้เร็วที่สุดนะคะ!”“ไม่ต้องห่วงหรอกลูก พวกพ่อจะรีบกลับ หนูต้องเชื่อฟังแม่และครูด้วย ลูกเข้าใจไหม? ตั้งใจเรียนและฝึกยุทธต่อไป!” เฟนด์จ้องมองไคลี่ที่น่าตาน่าชังสำหรับเขา และอดไม่ได้ที่จะลูบศีรษะที่บอบบางของเธอด้วยความรัก“ค่ะ หนูจะฝึกยุทธอย่างหนักและเป็นปรมาจารย์เหมือนพ่อให้ได้!” ไคลี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แม้จะยังเด็กแต่เธอก็ฉลาดอย่างเหลือเชื่อในตอนนั้นเองดาเนียลล่าเดินไปลูบเข้าที่แก้มอวบ ๆ ของไคลี่ด้วย ก่อนที่เธอจะพูดด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานว่า “ไคลี่ น้าและคุณน้าเฮเลน่าจะไปร่วมงานแต่งงานกับพ่อของหนู แต่เราจะไม่กลับที่นี่ เราจะกลับบ้านของตัวเอง”ไคลี่หัวเสียเมื่อดาเนียลล่าบอกเรื่องนี้กับเธอ เธอพึมพำด้วยริมฝีปากยับยู่ “คุณน้าดาเนียลล่า ถ้าพวกคุณน้ากลับไปแล้วก็ไม่สนุกแล้วสิ หนูยังอยากเล่นกับพวกคุณอยู่เลย!”"เด็กดี ถ้ามีเวลาแล้วน้าจะมาเยี่ยมหนูแน่ แต่หนูต้องตั้งใจฝึกยุทธและพยายาม