บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1471 - บทที่ 1480

"คุณพูดถูก แม้ว่าอีกฝ่ายอาจจะอิจฉาที่คุณมีสิ่งนี้ในครอบครอง แต่พวกเขาก็อาจกลัวพลังการต่อสู้ของคุณมากกว่า ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่คุณบรรลุเข้าสู่ขั้นสูงของระดับเทพแท้จริง พลังการต่อสู้ของคุณก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นอีก ฉันคิดว่าปรมาจารย์บางคนที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงก็สู้คุณไม่ได้หรอก!” หลังจากที่เธอได้ยินเรื่องนี้ เฮเลน่าก็พยักหน้าเห็นด้วย พวกเธอได้เห็นพลังการต่อสู้ของเฟนด์ มากับตาตัวเองแล้ว การที่คนจากตระกูลต่าง ๆ ถูกกำจัด ก็ดูเหมือนจะเป็นไปได้ที่จะเป็นฝีมือเฟนด์แน่นอนว่าการเดินทางของพวกเขาราบรื่นไม่มีอะไรติดขัด เช้าวันรุ่งขึ้น เฟนด์และคนอื่น ๆ ก็มองเห็นยอดเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของตำหนักนภาอยู่เบื้องหน้าแล้ว“สวัสดี นายท่านวู๊ดไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!" ไม่ไกลนัก ดาบบินอีกเล่มหนึ่งพุ่งเข้าหาพวกเขา ขณะที่ผู้มาเยือนกล่าวทักทายแนชแนชรู้สึกยินดีเมื่อรู้ว่าเป็นดาบบินของตระกูลแลงคาสเตอร์ ตระกูลขุนนางชั้นสูงซึ่งเป็นพันธมิตรกัน เขาโบกมือให้แล้วตอบกลับไปว่า “ฮ่าฮ่า…! ไม่เจอกันนานเลย นายหญิงเชอร์ลี่ย์!”“พวกคุณมีกันน้อยเกินไปไม่ใช่หรือยังไง? ตระกูลวู๊ดส่งกันมาแค่สามคนเองเหรอ?” เชอร์ลี่ย์

เควนตินเป็นมิตรอย่างคาดไม่ถึง ซึ่งถือเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก เขาชำเลืองมองทีแนชและพูดว่า “โอ้ คุณหมายความว่ายังไงที่บอกว่าคุณรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินคำนี้จากปากผม? ตระกูลวู๊ดก็เหมือนกับตระกูลของเราและตระกูลชนชั้นสูงตระกูลอื่น ๆ เรามีตำแหน่งเดียวกันและสถานะของเราก็ไม่แตกต่างกันมากไม่ว่าจะสูงหรือต่ำ เมื่อก่อนตระกูลฮันต์อาจค่อนข้างแข็งแกร่งเมื่อเทียบกับตระกูลชั้นหนึ่งตระกูลอื่น ๆ แต่ในช่วงปลายปีมานี้ สิ่งเหล่านี้อาจเปลี่ยนไปแล้ว ผมว่าตระกูลวู๊ดกำลังก้าวหน้าไปได้ดีเลยทีเดียว!”แนชรู้ว่าชายคนนี้ไม่ได้หมายความตามที่เขาพูด ดังนั้นเขาจึงโบกมือปฏิเสธทันทีและพูดแทรกว่า “ไม่ ไม่ ไม่… ตระกูลฮันต์ของคุณไม่ถูกโค่นได้ง่าย ๆ หรอก ตำนานของพวกคุณไม่ใช่สิ่งที่เราจะเทียบได้ ยิ่งกว่านั้นตระกูลฮันต์ของคุณก็มีมรดกที่แสนมั่งคั่งอีกด้วย!”แนชมองไปข้างหน้าและพยายามที่จะเปลี่ยนบทสนทนา จากนั้นจึงพูดว่า “ดูนั่น เรามาถึงแล้ว… ตำหนักนภามีอาณาเขตที่ค่อนข้างใหญ่ มีลานกว้างและภูเขามากมายในบริเวณนี้ จุ๊ จุ๊! ที่นี่ยังอัดแน่นไปด้วยพลังฉีจำนวนมากและการได้ฝึกอบรมที่นี่ต้องได้รับผลดีอย่างแน่นอน เมื่อเทียบกับที่ที่

ลิลลี่ชี้ออกไป และแม้ว่าในใจจะโกรธเกรี้ยวแต่ก็ยังเอ่ยอย่างยิ้มแย้มว่า “ที่รัก พวกเขาอยู่ที่นั่นไม่ใช่เหรอ? ผู้ชายคนนั้นต้องอายแน่เลย!”โจเอลยิ้มก่อนที่จะหันไปหาสมาชิกของวิหารแห่งทวยเทพและราชา และพูดว่า “ทุกคนทำตัวตามสบาย มื้อเย็นจะเริ่มในอีกไม่ช้า วันนี้ค่อนข้างวุ่นวาย และผมหวังว่าทุกคนจะยกโทษให้หากเราต้อนรับได้ไม่ทั่วถึง!”“ฮ่าฮ่า… ไปจัดการธุระของคุณเถอะ เจ้าบ่าวเฒ่า!” แฮร์รี่หัวเราะก่อนจะเดินนำคนของเขาไปด้านข้างจากนั้นโจเอลก็นำพวกพ้องเดินไปหาแนชโจเอลเดินเข้าไปหาแนชแล้วยิ้มให้ “นายท่านวู๊ด เราสองคนไม่ได้เจอกันมาเจ็ดหรือแปดปีได้แล้วใช่ไหม?”“เป็นเช่นนั้น เจ้าตำหนักโจเอล ยินดีด้วยนะครับ!" แนชยิ้มอย่างเคอะเขินในขณะที่เขาแสดงความเคารพด้วยมือของเขาคนรอบข้างค่อย ๆ หันมาทางพวกเขาทีละคน จากนั้นบรรยากาศก็ค่อนข้างอึมครึมขึ้น"จริงหรือ?" โจเอลดึงลิลลี่เข้ามาใกล้เขาและกอดเข้าที่เอวของเธอต่อหน้าแนชก่อนที่เขาจะพูดว่า “ผมได้ยินมาว่าสาวสวยคนนี้เคยเป็นภรรยาคนแรกของคุณมาก่อน เฮ้อ! ทำไมคุณไม่รู้วิธีถนอมบุปผางามอย่างเธอ? ฮ่า ๆ…! ในเมื่อคุณไม่รู้วิธีรักหยกถนอมบุปผา อย่างนั้นผมจะทำแทนคุณตั้งแต่บั

ข้อมูลที่แนชบอกกับเฟนด์ทำให้ฝ่ายที่ฟังสับสน เขาเหลือบมองสตรีศักดิ์สิทธิ์จากที่ไกล ๆขณะที่เธอยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ความลึกลับและสูงส่งเปล่งประกายออกมาจากตัวเธอ เธอสวมชุดกระโปรงผ้าโปร่งสีขาว โดยมีผ้าคลุมสีขาวปิดที่ครึ่งล่างของใบหน้า ชุดสีขาวของเธอทำให้คนมองรู้สึกถึงความบริสุทธิ์อย่างยิ่งแม้ว่าจะมองเห็นเพียงดวงตากลมโต หน้าผาก และผมยาวสีเข้มที่ดูมีชีวิตชีวาของเธอ แต่คงไม่เป็นการกล่าวเกินจริงหากจะบอกว่าเธอมีความงามที่ไม่มีใครเลียนแบบได้น่าเสียดายที่ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของความงามนี้ และเธอจะไม่ได้แต่งงานไปตลอดชีวิต“ฮ่า ฮ่า… นี่เป็นกฎที่มีมานานของตำหนักเทพยดา” แนชหัวเราะขณะที่เขาอธิบายให้เฟนด์ฟัง “ยังมีตำนานกล่าวว่าตำหนักเทพยดามีมานับพันปีแล้ว และตำนานเดียวกันนั้นก็ยังเล่าอีกว่าผู้ก่อตั้งชนเผ่าโบราณชนเผ่านี้เป็นสตรีผู้มีความงามอันน่าอัศจรรย์ แต่มีชายคนหนึ่งทำให้เธอเจ็บช้ำแสนสาหัส ในตอนนั้นเองที่เธอได้ออกกฎว่าเจ้าตำหนักทุกคนในอนาคตจะต้องปกป้องพรหมจรรย์ของเธอไว้ เธอบอกว่าเพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้การฝึกของเจ้าตำหนักได้รับผลกระทบ เพราะเธอจะไม่ถูกความรู้สึกรักใคร่มารบ

จากนั้นแนชก็พูดถึงความกังวลของเขาอย่างเสียไม่ได้ “ผมจะไม่เข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไร แน่นอนว่าผมเองก็หวังว่าเฟนด์จะสามารถบรรลุแต่ละขั้นอย่างค่อยเป็นค่อยไปได้ แต่จะเกิดอะไรขึ้นหากมีคนบรรลุไปถึงระดับเทพสูงสุดก่อน? ถ้าคน ๆ นั้นเป็นพันธมิตรของเราก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าพวกเขาเป็นศัตรูนี่คงไม่ต่างจากการตกนรก ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าโครงเดิมอีก!”“อย่ากังวลไปเลยพ่อ ระดับพลังยุทธของผมมั่นคงมาโดยตลอด และผมมีพื้นฐานที่มั่นคง! ดังนั้นจะไม่มีผลกระทบอะไรมากหากผมพยายามที่จะบรรลุเข้าสู่ขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงเร็วสักหน่อย!” เฟนด์รับคำหลังจากพิจารณาสถานการณ์แล้ว “ไม่ต้องรีบร้อน เพราะเรายังเข้าไม่ถึงเจ็ดพื้นที่อันตราย ผมคิดว่าเป็นการดีที่สุดที่จะปล่อยให้ระดับพลังยุทธของผมสงบลงสักพักก่อนที่จะพยายามบุกทะลวงไปในคราวเดียวในอนาคต ผมจะพยายามบ่มเพาะโอสถขั้นกลางระดับสองภายในสองวันนี้เพื่อดูว่าผมจะสามารถฝ่าฟันและกลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นกลางระดับสองได้หรือไม่ หากเตรียมยาและพกติดตัวไปด้วยคงไม่มีปัญหา!”แนชพยักหน้าในขณะที่เขาสารภาพ “อืม พ่อพูดออกไปอย่างนั้นก็เพราะพ่อกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกะทันหัน ง