บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1221 - บทที่ 1230

แต่นายใหญ่ลาโกริโอกลับส่ายหัว “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราจะฆ่าเขาไม่ได้ ถ้าข่าวเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป ตระกูลลาโกริโอของเราคงจะถูกคนทั้งโลกเยาะเย้ย”“ทำไมล่ะ? เราก็กำจัดปัญหาอย่างลับ ๆ สิ อีกอย่าง เขาก็เป็นสมาชิกตระกูลลาโกริโอของเรา แต่ตอนนี้เขากลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกับศัตรูแล้วและเขายังเต็มใจที่จะทำงานให้ตระกูลวู๊ดอีก ก็เป็นไปได้ที่ตระกูลอื่นจะพูดอะไรบางอย่างถ้าเราฆ่าเขา” ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งขมวดคิ้วไม่เข้าใจตรรกะของตัวเองนายใหญ่ลาโกริโอตอบกลับว่า “ในอดีต ลูกชายของเขาตายในการต่อสู้เพื่อตระกูลลาโกริโอและเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดต่อตระกูลลาโกริโอของเรา คนอื่นจะไม่พูดว่าเราโหดเหี้ยมเหรอถ้าข่าวเรื่องนี้หลุดออกไป?”นายใหญ่ลาโกริโอไขว้มือทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง มองไปยังบริเวณที่ซาเวียร์จากไป และพูดต่อว่า “ถ้าตอนแรกเขาเข้าข้างลิลลี่ เขาคงตายไปแล้ว แทนที่จะได้อยู่กับตระกูลวู๊ดเพื่อทดแทนบุญคุณพวกเขา การส่งลิลลี่กลับมาที่บ้านเป็นการกระทำที่มีน้ำใจจากเขาแล้ว”ในตอนนั้น เทรนตันก็พยักหน้าเห็นด้วย “ก็จริง... ถ้าไม่มีใครพาลิลลี่กลับมาหลังจากที่พลังยุทธของเธอถูกทำลาย ใครจะรู้ว่าเธอจะต้องเผชิญกับอันตรายอ

แม้ว่าเธอจะใช้ฉีไม่ได้ แต่ไดอาเนียลล่าก็ยังคงรักษาความแข็งแกร่งทางกายภาพของตัวเองไว้ไดอาเนียลล่าใช้มือข้างหนึ่งยกตัวขึ้นไปนั่งบนหลังม้าและยิ้มให้เฟนด์ขณะที่เธอตะโกนออกมาว่า “ขึ้นมานั่งข้างหลังฉันสิ ฉันจะพาคุณไปเอง!”“นี่มันดูไม่ค่อยเหมาะสมเลยนะ แต่ว่า...?” เฟนด์รู้สึกเขินนิด ๆ เพราะพวกเขาต่างมีเพศต่างกัน คุณหนูลำดับที่สามแห่งคาเบลโลไม่เพียงแค่สวยเท่านั้น แต่เธอยังมีรูปร่างที่ดีอีกด้วย เฟนด์พยายามยับยั้งความคิดที่ไม่จำเป็นตอนที่เขาแบกเธอบนหลังเมื่อวาน แม้ว่าเขาจะยังหนุ่มและเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง แต่มันก็มีบางเวลาที่การยับยั้งความคิดของเขาหยุดชะงักไปบ้างถ้าเขาต้องนั่งข้างหลังไดอาเนียลล่าบนหลังม้าตัวนั้นตลอดการเดินทาง เขากลัวว่า...ส่วนอีกด้าน ไดอาเนียลล่าพยายามเก็บความสนใจในตัวเฟนด์ไว้เงียบ ๆ ตอนที่เธอสังเกตเห็นว่าเขาขี้อายขนาดไหนเมื่อมีโอกาสที่ค่อนข้าง ‘น่าดึงดูด’ ระหว่างพวกเขาทั้งสองคนเธอกลอกตามองเฟนด์และพูดอย่างไม่พอใจว่า “คุณเป็นผู้ชายหรือเปล่า? แค่ความกล้าที่จะกระโดดขึ้นมาบนนี้คุณยังไม่มีเลย ฉันเต็มใจพาคุณไปด้วยก็เพราะว่าคุณแบกฉันลงมาจากภูเขาเมื่อวานนี้ ฉันแค่อยากจะตอบแทนการ

ทั้งเฟนด์กับไดอาเนียลล่าลงมาจากหลังม้าทันทีหลังจากที่มันหยุดไดอาเนียลล่าที่หน้าแดงเดินไปผูกม้าไว้ใต้ต้นไม้ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากพวกเขานัก ก่อนที่เธอจะเดินกลับมาหาเฟนด์ “ไง? ประสบการณ์การขี่ม้าครั้งแรกของคุณเป็นยังไงบ้าง?” เธอพยายามพูดเพื่อกระจายบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจ แต่เพียงครู่เดียวเธอก็รู้ตัวว่าพูดผิดไปเธอเพิ่งถามเฟนด์ออกไปว่าเขารู้สึกยังไง?เพื่อคลายความตึงเครียด เฟนด์จึงตอบอย่างเป็นกันเองว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ผมขี่ม้า ตอนแรกผมรู้สึกค่อนข้างกังวล แต่หลังจากนั้นไม่นานมันก็น่าตื่นเต้น!”เฟนด์สังเกตเห็นว่าหน้าของไดอาเนียลล่ากลายเป็นสีแดงเข้มหลังจากที่เขาพูดจบ ขณะที่เธอก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตาเขา“เอาล่ะ! เข้าไปกันเถอะ!” พฤติกรรมของเฟนด์ทำให้เธอสับสน ผู้ชายคนนี้เพิ่งพูดอย่างชัดเจนว่า “น่าตื่นเต้น” โรคจิตมาก! แล้วมันจะเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงในเมื่อเขากอดเอวเธอไว้? เฟนด์อาจจะชอบเธอ แต่เขาปฏิเสธที่จะยอมรับมันเฟนด์พูดไม่ออกเพราะเขารู้ว่าสุดท้ายจะต้องเข้าใจเขาผิดแน่ แต่เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายตัวเองยังไง ทำไมเมื่อกี้เขาถึงพูดออกมาว่ามัน 'น่าตื่นเต้น' นะ?ไม่นานหลังจากที่พวกเขาเข้าไปในหมู่บ้าน ช

ผู้อาวุโสคนหนึ่งก้าวออกมาข้างหน้าและมองมาที่เฟนด์อย่างคาดหวังเฟนด์เหลือบมองชายหนุ่มกับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า เขาคิดเกี่ยวกับมันและพูดว่า “เอาแบบนี้ ฉันจะไปพักผ่อนก่อน แต่พวกเธอทั้งสองคนช่วยมาพบฉันที่ห้องในอีกหนึ่งชั่วโมงได้ไหม?”“ได้ครับ/ค่ะ นายน้อยเฟนด์!” ชายหนุ่มกับหญิงสาวมองหน้ากัน แม้ว่าพวกเขาจะงงนิดหน่อย แต่พวกเขาก็พยักหน้าตกลงไม่นาน ตระกูลโอเวนส์ก็จัดที่พักให้เฟนด์กับไดอาเนียลล่าในสวนที่เงียบสงบ“เราไม่ได้รีบอยู่หรอกเหรอ? ทำไมตอนนี้ไม่รีบล่ะ?” ไดอาเนียลล่าเหลือบมองเฟนด์และพูดอย่างสงสัย “ทำไมคุณถึงบอกให้อัจฉริยะของตระกูลนี้มาพบคุณที่ห้องในภายหลัง? มีเรื่องที่คุณอยากบอกพวกเขาเป็นการส่วนตัวเหรอ?”“ทั้งสองคนเป็นปรมาจารย์ระดับเก้า พวกเขาอยู่ห่างจากระดับกึ่งเทพขั้นต้นเพียงขั้นเดียว” เฟนด์อธิบายให้เธอฟัง “ผมบังเอิญมีวัตถุดิบหลายอย่างที่ใช้ปรุงโอสถได้ ผมสามารถบ่มเพาะมันให้แต่ละคนได้ และช่วยให้พวกเขาทะทวงเข้าสู่ระดับกึ่งเทพขั้นต้น”“คุณ... คุณรู้วิธีบ่มเพาะโอสถด้วยเหรอ?” ไดอาเนียลล่าตกใจกับเรื่องที่ได้รู้ เธอไม่คิดว่าเฟนด์จะบ่มเพาะโอสถเป็นด้วยเพราะยังไงซะ การเล่นแร่แปรธาตุก็ไม่ใช

หลังจากที่ทั้งคู่พักได้สักสองสามนาที ไม่นานอัจฉริยะของตระกูลโอเวนส์ก็มาที่ห้องของเฟนด์“นายน้อยเฟนด์ มีอะไรสำคัญเหรอคุณถึงบอกให้พวกเรามาพบ?” ทั้งคู่ถามออกมาด้วยความสงสัย เหลือบตามองกันเมื่อพวกเขารู้ตัวว่าไดอาเนียลล่าก็อยู่ในห้องด้วยเฟนด์เพิ่งบ่มเพาะโอสถระดับกลางขั้นหนึ่งห้าเม็ดเมื่อกี้ เขาพลิกมือแล้วหยิบมันออกมาสองเม็ดและพูดว่า “นี่ให้พวกเธอคนละเม็ด พวกนี้เป็นโอสถระดับกลางขั้นหนึ่งที่ใช้เพื่อเพิ่มพลังยุทธ มันจะช่วยให้พวกเธอสองคนทะลวงและบรรลุระดับกึ่งเทพขั้นต้นได้ ฉันแนะนำให้พวกเธอทั้งคู่ฝึกฝนอยู่ที่นี่และค่อยไปที่ตระกูลหลักหลังจากที่พวกเธอทะลวงผ่านได้แล้ว นั่นจะช่วยเพิ่มความเร็วของพวกเธอในการเดินทาง”“อ-อะไรนะ? นี่...นี่สำหรับพวกเราเหรอ?” ชายหนุ่มกลืนน้ำลาย สงสัยว่าเขาได้ยินผิดไปหรือเปล่า นี่คือโอสถ และการได้มันมาดีกว่าการได้หญ้าวิญญาณอีกเพราะเหตุนี้เอง โอสถจึงเป็นของล้ำค่ามากและหาได้ยากเฟนด์เอาของหายากสองชิ้นมาให้พวกเขาทั้งคู่จริง ๆ!“ขอบคุณมากครับ/ค่ะ นายน้อย!” หญิงสาวกินยาเข้าไปพลางขมวดคิ้วออกมานิด ๆ ก่อนที่สีหน้าของเธอจะเปลี่ยนไปอึ้งและตกใจสุด ๆ “ทำไม... ทำไมมันยังร้อนอยู่