บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1201 - บทที่ 1210

"เวรเอ๊ย! ความแข็งแกร่งของขั้นกลางเทพแท้จริงงั้นเหรอ? นั่นด้วย.."นักสู้ที่ยิ่งใหญ่ของตำหนักลมหวนค่อย ๆ เบ้หน้าเมื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้าในความเป็นจริง หัวหน้าตำหนักลมหวนเตือนพวกเขามาเสมอว่าเพราะตระกูลวู๊ดอยู่ใกล้กับพวกเขา จึงเป็นที่ยอมรับได้หากพวกเขาปล้นทรัพยากรไปบางส่วน แต่ก็ไม่ควรข้ามเส้นไปและทำให้พวกนั้นโกรธจัด อีกฝ่ายตัดสินใจต่อสู้กับพวกเขาเมื่อไหร่ พวกเขาก็สู้ไม่ได้เลยหัวหน้าเชื่อถ้าถ้าเป็นการปล้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เมสันก็จะอดทนเอาไว้ ในทางตรงกันข้าม สำหรับหลาย ๆ ตระกูล ถ้าพวกเขาออกไปตามทรัพยากรและวัสดุ คนในตำหนักลมหวนอาจจะทำตัวหยาบคายและประสาท เมื่อคนของตำหนักลมหวนเห็นว่าอีกฝ่ายอยู่คนเดียวหรือเป็นกลุ่มเด็ก ๆ พวกเขาก็จะปล้นอย่างไม่ปราณี หลังจากที่ตระกูลอื่น ๆ และอีกหลายตระกูลไม่รู้ว่าตำหนักลมหวนอยู่ที่ไหน ดังนั้น แม้ว่าพวกเขาจะอยากล้างแค้น มันก็จะไม่ง่ายที่จะทำเช่นนั้น หัวหน้าของตำหนักลมหวนไม่คิดว่าที่ผู้พิทักษ์ลานิชและคนอื่น ๆ มุ่งไปที่ผู้อาวุโสของตระกูลวู๊ดนี่ไม่ได้หมายความว่าอยากตายแล้วจะหมายความว่าอะไร? สีหน้าของหัวหน้าซีดลงขึ้นไปอีก "เดี๋ยวก่อน!" เขากางแขนอย่างตื่นตระห

“ฉันต้องอดทนไว้!” มันโรพูดประโยคเดิมซ้ำ ๆ กับตัวเอง แต่ไม่ถึงหนึ่งวินาทีก่อนที่เขาจะได้พูดประโยคนั้นซ้ำ ทุกอย่างก็พังทลาย ทันทีที่ความคิดนั้นยึดมั่นอยู่ในใจของเขา ฉีอสรพิษยักษ์ก็พังทลายลงและค่อย ๆ จางหายไปในอากาศ แม้ว่าอสรพิษของเขาจะลบล้างการโจมตีส่วนใหญ่ของเฟนด์ได้สำเร็จ แต่การโจมตีที่เหลืออยู่ก็ยังคงทรงพลังและแข็งแกร่งอย่างน่าสะพรึงกลัว มันปะทะกับออร่าฉีวงกลมที่ป้องกันตัวของมันโรโดยตรงปัง! เสียงกระแทกเบากว่าเมื่อกี้ แต่โล่ของพลังฉีของมันโรก็ต้านทานการโจมตีของเฟนด์ไว้ได้เพียงสองสามวินาทีก่อนที่มันจะพังทลายลงและแตกละเอียยดเป็นชิ้น ๆ แม้ว่าหลังจากที่จะลบล้างการโจมตีของเฟนด์ด้วยออร่าฉีวงกลมที่ล้อมรอบตัว แต่การโจมตีที่แข็งแกร่งนั้นก็ยังเหลืออยู่เกือบหนึ่งในสิบ มันก็ระเบิดใส่ร่างของมันโรอย่างรุนแรง เลือดไหลทะลักออกมาจากปากของมันโร เขากระเด็นถอยหลังไป เหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ กระเด็นไปตกบนหลังคาบ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหลังของเขา กระแทกบนหลังคาจนเป็นรูแล้วตกลงบนพื้นของบ้าน “ฮึ่ม!” เหตุการณ์ตรงหน้าฟนด์ทำให้มุมปากของเขาหยักขึ้น และในวินาทีต่อมา เขาก็พุ่งตัวเข้าไปในบ้านด้วยความเร็ว

เฟนด์ไม่สนใจเลยสักนิดแม้ว่าคุณหนูลำดับที่สามของตระกูลคาเบลโลจะตกลงมาอย่างแรง เขายังคงเดินตรงไปหาเธอและตวัดดาบไปที่เธอ “ไม่ อย่านะ!” คุณหนูลำดับที่สามของตระกูลคาเบลโลคิดว่านี่คงเป็นวันสุดท้ายของเธอ คิ้วของเธอขมวดเข้าหากัน เธอหลับตาลงและตะโกนออกมาสุดแรง ฟุ่บ! น่าเสียดายที่คุณหนูลำดับที่สามของตระกูลคาเบลโลเข้าใจผิด เฟนด์ตวัดดาบในมือของเขา วินาทีต่อมา เชือกที่มัดเธอไว้ก็ขาดออก ไม่นานคุณหนูลำดับที่สามของตระกูลคาเบลโลก็รู้สึกว่าเชือกที่มัดอยู่นั้นเหมือนจะคลายออก เธอจึงลืมตาขึ้นข้างหนึ่งเพื่อแอบดู ซึ่งเฟนด์ก็ได้ตัดเชือกไปแล้ว “คุณ... คุณไม่ได้จะฆ่าฉันเหรอ?” คุณหนูลำดับที่สามของตระกูลคาเบลโลถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ไม่นานสีหน้าของเธอมืดลงอีกครั้ง “เดี๋ยวก่อน คุณต้องรู้ว่าฉันกินโอสถกระจายฉีและรู้ว่าฉันไม่สามารถควบคุมฉีในร่างกายเพื่อป้องกันตัวเองได้! นั่นคือเหตุผลที่คุณตัดเชือกแล้วปล่อยฉันไปใช่ไหม?” เธอสันนิษฐาน “ขอพูดตรง ๆ นะ ร่างกายอันงดงามที่คุณเห็นอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะสัมผัสได้!” เฟนด์พูดไม่ออกอีกครั้ง “อย่างแรกเลยนะ ผมไม่ใช่ทั้งผู้ร้ายและไม่ใช่กลุ่มโจร อย่างที่สอง ผมแต

เมื่อเมสันได้ยินแบบนั้น เขาก็ยิ้มให้เฟนด์ “นายน้อยเฟนด์ ที่เธอพูดว่า คุณไม่รู้จักวิธีดูแลสาวสวยจริง ๆ เหรอ” เขาพูด “เพราะตั้งแต่ที่คุณช่วยเธอไว้อย่างกล้าหาญแบบนั้น แน่นอนว่าตอนนี้เธอคงสนใจในตัวคุณ แต่คุณก็ช่างโหดร้ายจริง ๆ ที่ปฏิเสธคำขอของเธออย่างตรงไปตรงมา!”ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งจากตระกูลสาขาก็พูดแทรกขึ้นมาเหมือนกันว่า “ใช่แล้ว คุณสองคนดูเหมือนกับคู่ที่สวรรค์สร้างมา แค่เห็นด้วยกับคำขอของเธอ ยังไงลูกสาวคนที่สามของตระกูลคาเบลโลก็มีชื่อเสียงในเรื่องความงดงาม ทำไมคุณถึงปฏิเสธเธอไปแบบนั้นล่ะ?”แก้มของไดอาเนียลล่าแดงขึ้นเมื่อทั้งสองคนพูดแบบนั้น เธอกลอกตามองเมสัน “คุณพูดเรื่องอะไร? ฉันไม่มีทางเลือก โอเค? สองสามวันนี้ฉันใช้พลังฉีไมได้เพราะฉันกินโอสถกระจายฉีเข้าไป ซึ่งถ้าฉันเจออันตรายตอนที่อยู่คนเดียว ฉันก็จะสู้ตอบโต้ไม่ได้”ไดอาเนียลล่าหยุดไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดต่อว่า “นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ฉันต้องพักที่บ้านของคุณสักสองสามวัน เมื่อพลังฉีของฉันฟื้นฟูฉันก็จะจากไป!”“โอสถกระจายฉี?”เฟนด์ขมวดคิ้ว “ผมไม่คิดว่าโอสถดังกล่าวจะมีอยู่จริง นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมได้ยินเรื่องนี้”“โอ้ นี่ไงครับนายน้อย!”

“แน่นอน คุณเป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้ ดังนั้นฉันจะหาทางตอบแทนคุณแน่นอน!”ความอบอุ่นแพร่กระจายในอกของไดอาเนียลล่า เธอคิดบางอย่างขึ้นได้จึงรีบพูดต่อว่า “แต่คุณก็อย่าคิดไปไกลเกินนะ ฉันไม่ตอบแทนคุณด้วยร่างกายของตัวเองแน่ ฮึ่ม ใครก็ตามที่อยากจะได้ตัวฉันพวกเขาต้องพิสูจน์ตัวเองก่อนว่าคู่ควรไหม เข้าใจ?”“คุณเป็นคนที่ไว้ใจได้จริง ๆ ใช่ไหม?”เฟนด์ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ก็จริงอยู่ที่เธอไม่ได้ดูแย่ และกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ออกมาจากตัวเธอนั้นก็น่าดึงดูดใจมาก แต่เฟนด์มั่นใจในความยับยั้งชั่งใจของตัวเอง“ฮึ่ม ฉันรู้ว่าพวกผู้ชายชอบคิดอย่างหนึ่งแต่ก็พูดอีกอย่างหนึ่ง คุณกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่แน่ อะไรบางอย่างเกี่ยวกับสาวสวยอย่างฉันที่อยู่บนหลังของคุณตอนนี้!“ฉันบอกคุณแล้ว มันเป็นสิทธิพิเศษของคุณเลยนะที่ได้แบกฉัน ผู้ชายหลายคนอยากทำแบบนี้ แต่ก็ไม่มีโอกาส!”ไดอาเนียลล่ายังภูมิใจในตัวเองเหมือนเคย ราวกับว่าเธอเป็นเจ้าหญิงสูงส่งที่อยู่บนฟ้า“คุณกำลังบอกว่ามันเป็นสิทธิพิเศษของผมที่ได้แบกคนหนัก ๆ อย่างคุณเหรอ? เฮ้ ผมคงจะมีความสุขมากกว่าถ้าไม่ต้องแบกอะไรหนัก ๆ อย่างนี้!”เฟนด์ยิ้มออกมา ผู้หญิงคนนี้อวดดีเ