All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 791 - Chapter 800

“แดร์ริล ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นผู้ชนะในการแข่งขันร่ายบทกวีแต่คุณกลับปฏิเสธที่จะรับตำแหน่ง ‘ปราชญ์ดอกชบา’ บอกฉันได้ไหมว่าทำไม?” เดบร้าเอ่ยถามแดร์ริลผ่านผ้าม่านผืนบางแดร์ริลตอบด้วยรอยยิ้ม "ฉันลแต่งบทกวีนั้นขึ้นมาเฉย ๆ เมื่อตอนที่ฉันบังเอิญผ่านไปที่นั่น มันจึงไม่สำคัญว่าฉันจะได้รับตำแหน่งหรือไม่"'อะไรนะ?''เขาแต่งขึ้นมาเฉย ๆ?'คำพูดของเขาทำให้ผู้อาวุโสสำนักพรานหลายร้อยคนต่างก็พากันประหลาดใจในขณะที่หัวใจของพวกเขาร้อนรุ่มอยู่ภายในความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นคุณธรรมที่ดีนอกเหนือจากการมีพรสวรรค์'เขารู้หรือไม่ว่าเขากำลังคุยกับเจ้าสำนักพราน ผู้หญิงที่เก่งที่สุด!'ทุกคนต่างก็ตกตะลึงและครุ่นคิดอยู่ภายในใจ ‘แดร์ริลไม่รู้จักกาลเทศะและไม่รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน เขาเป็นชายหนุ่มที่ซื่อบื้อไซม่อนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เองก็เยาะเย้ยอยู่ภายใต้ลมหายใจของเขา‘แดร์ริลบังอาจพูดกับเจ้าสำนักพรานโดยปราศจากความอ่อนน้อมถ่อมตน'ไซม่อนก้าวไปข้างหน้าและมองไปที่แดร์ริลด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ เขากล่าวขึ้นว่า “นายกำลังจะพูดว่า การเขียนบทกวีนั้นง่ายเกินไปเหรอ? นายรู้หรือไม่ว่ามีนักวิชาการกี่คนที่ต้องการเข้าร่วมในการแข่งขันร่าย

เป็นเรื่องที่น่าเสียดายที่เจ้าสำนักคนที่ 29 เสียชีวิตเนื่องจากภาวะซึมเศร้าจากปัญหาชีวิตรักเขาได้ทิ้งบทกวีไว้สองบรรทัดเอาไว้ที่นี่ก่อนตาย‘เมื่อสายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วงพบหยาดน้ำค้างผ่านการเดินทางอันว่องไวในโลกจักรวาล’เป็นเวลาหลายร้อยปีที่สาวกสำนักพรานพยายามแต่งบทกวีต่อจากบทนี้ และถึงแม้ว่าจะมีคนที่พยายามจะแต่งบทกวีให้สมบูรณ์มากแค่ไหน ก็ไม่มีใครที่มีแนวความคิดทางศิลปะที่ใกล้เคียงเลยไม่มีใครสามารถแต่งบทกวีบรรทัดใหม่เพื่อทำให้บทกวีสมบูรณ์ได้เลย บทกวีนี้เป็นที่รู้จักในฐานะ สองบรรทัดอันศักดิ์สิทธิ์ในสำนักพราน!เจ้าสำนักคนปัจจุบัน เดบร้า เธอชอบบทกวีสองบรรทัดนี้มาก เธอจึงได้จารึกมันลงบนบัลลังก์ฟีนิกซ์ของเธอ“เจ้าเด็กนี่ มันไม่ใช่เรื่องที่นายจะต้องอยากรู้อยากเห็น” ไซม่อนยืนขึ้นและชี้ไปที่แดร์ริล จากนั้นเขาก็ตะโกนขึ้นว่า“สองบรรทัดนี้ถูกทิ้งเอาไว้โดยเจ้าสำนักพรานคนที่ 29 นายคิดว่าคนอย่างนายจะสามารถตัดสินใครก็ได้อย่างนั้นเหรอ?”'อะไรนะ?'เจ้าสำนักพรานคนที่ 29?'แดร์ริลตกตะลึงก่อนจะถามเดบร้าว่า “คุณช่วยบอกชื่อเจ้าสำนักคนที่ 29 ให้ผมฟังหน่อยได้ไหม?”แดร์ริลสงสัย!เขาแน่ใจว่าเจ้าสำนักคนที

ทั้งสองบรรทัดนั้นช่างงดงามและลงตัวกับแนวความคิดทางศิลปะดั้งเดิม!แดร์ริลรู้สึกขบขันเมื่อเห็นปฏิกิริยารอบตัวเขาเขามองไปที่เดบร้าด้วยรอยยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำว่า “ท่านเจ้าสำนัก ในบทกวีนี้ได้กล่าวถึง ‘ความรัก' และมันก็เป็นเรื่องยากที่จะสามารถเติมเต็มแนวคิดทางศิลปะของความรักได้ถ้าหากว่าใครไม่เคยสัมผัสกับรักแท้มาก่อน”เฮ้อ!แดร์ริลถอนหายใจ“ใครก็ได้บอกฉันทีว่าความรักคืออะไร?“ที่ทำให้ความตายดูงดงามตราบใดที่มีคุณอยู่กับฉัน”แดร์ริลทำหน้าโศกเศร้าเมื่อเขาท่องบทเหล่านั้น เขารู้สึกสะเทือนใจเมื่อนึกถึงอีวอน โมนิกาและลิลี่'อีวอน ดาร์ลิ่ง หนูน้อยลิลี่ พวกคุณสบายดีไหม?'เขาสงสัยว่าพวกเธอจะเป็นยังไงบ้าง“ใครก็ได้บอกฉันทีว่าความรักคืออะไร?“ที่ทำให้ความตายดูงดงามตราบใดที่มีคุณอยู่กับฉัน”ว้าว!ทั้งห้องโถงเกิดความโกลาหลขึ้นอีกครั้ง!ชายหนุ่มผู้นี้หลุดออกจากแนวศิลปะดั้งเดิมไปเลย!ว้าว!เดบร้าลุกขึ้นจากบัลลังก์ฟีนิกซ์ จากนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า “แดร์ริล คุณมีความสามารถจริง ๆ มากับฉันหน่อย!”เดบร้ายืนขึ้นอย่างสง่างามและเดินเข้าไปในห้องของเธอที่อยู่ด้านหลังห้องของเดบร้าอยู่ด้านหลังข

"อย่ากินนะ!" แดร์ริลย้ำ แต่มันก็สายเกินไป! ริมฝีปากสีแดงของเดบร้าได้กลืนเม็ดยาลงไปในลำคอของเธอเสียแล้วหลังจากได้เห็นเธอกลืนเม็ดยา ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ก็หัวเราะออกมาทันที “ฮ่า ฮ่า ท่านเจ้าสำนัก แท้จริงแล้วสิ่งนั้นคือยาพิษสามสหาย ดังนั้น ในตอนนี้คุณจะสามารถเพลิดเพลินไปกับการทรมานได้อย่างช้า ๆ ฮ่า ฮ่า!”ผู้อาวุโสจูปิเตอร์หัวเราะ จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกจากห้องไปอย่างว่องไว!"คุณ..."เดบร้าอยู่ในสภาพที่อ่อนแรง เธอสัมผัสได้ถึงกำลังภายในของเธอที่หายไปจากสนามพลังงานของเธออย่างรวดเร็ว!“ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ ระหว่างคุณกับฉันไม่เคยเรื่องบาดหมางใจกัน ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสำนักโอสถมาตลอด แต่แล้วทำไมคุณถึงทำกับฉันเช่นนี้?” เดบร้าถามด้วยเสียงที่แผ่วเบา แต่ทว่าผู้อาวุโสจูปิเตอร์ได้หายตัวไปจากห้องของเธอนานแล้ว!เดบร้ากระวนกระวายใจ เธอเพียงต้องการตามผู้อาวุโสจูปิเตอร์ไป แต่เธออยู่ในสภาพที่อ่อนแอจนรู้สึกได้ว่าขาของเธอเป็นวุ้นเมื่อเธอพยายามก้าวออกไปข้างหน้าจนเกือบจะล้มลงกับพื้นแดร์ริลรีบใช้มือโอบเอวเธอเพื่อช่วยพยุงเธอขึ้นมา'ว้าว…'กลิ่นหอม!'แดร์ริลสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่มือของเขาและกลิ่

อีกด้านหนึ่ง ที่ในโลกใหม่จัสติน ควินน์ไม่รู้ว่าเขาดื่มไปมากแค่ไหน เขาเมามากจนเดินโซเซไปรอบ ๆ ถนนในขณะที่เขาคิดถึงลิลี่ ลินดัน เขากลับถึงโรงแรมได้เย็นวันรุ่งขึ้นในที่สุดจัสตินเห็นมัตเตโอนั่งอยู่ในภายห้องเพียงคนเดียวเมื่อเข้ามาถึง เขาดูผ่อนคลายและสบายใจเมื่อเห็นจัสตินเดินผ่านประตูเข้ามา มัตเตโอก็ยิ้มและพูดว่า “ในที่สุดลูกศิษย์ที่ดีของฉันก็กลับมาได้แล้วเหรอ?”จัสตินกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องแต่เขาไม่เห็นลิลลี่ เขาตื่นตระหนกและถามว่า “ท่านอาจารย์ ลิลลี่อยู่ที่ไหน?”แม้ว่าจัสตินจะไม่รู้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับลิลลี่ได้อย่างไร แต่เขาก็เป็นกังวลเมื่อสังเกตเห็นว่าเธอจากไปแล้วมัตเตโอยิ้มบาง ๆ “นายยกเธอให้เธอกับฉันแล้ว นายจะเป็นห่วงเธอไปทำไม? เธอคงจากไปตอนที่ฉันไม่อยู่ ฉันเดาว่าเธอยังคงออกไปตามหาสามีของเธออยู่ ฮ่า ฮ่า...”มัตเตโอจ้องมองไปที่จัสติน “ฉันเป็นคนรักษาคำพูดของฉันอยู่เสมอมา นายแสดงให้เห็นว่าพลังใจของนายนั้นแข็งแกร่งเพียงใดตั้งแต่ที่นายได้มอบเทพธิดาที่นายรักให้กับฉัน นายเป็นพรสวรรค์ที่หล่อหลอมได้ ดังนั้น ฉันจะสอนวรยุทธบางท่าให้นาย จงดูอย่างใกล้ชิด... ”ตุ้บ!จัสตินดีใจเมื่อเขาได้ยิน