บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 801 - บทที่ 810

”หนึ่ง สอง สาม!”โดน็อกตะโกนเสียงดังก่อนจะดึงขวานสุดแรงเกิด แต่ขวานด้ามนี้ก็ไม่ขยับเขยื้อนเลย!“นังตัวดี แกออกแรงมากกว่านี้หน่อยสิ!” โดน็อกเตะยูมิ “นับสามแล้วดึงสุดแรงเลย! แกต้องดึงขวานออกมาให้ได้! แกได้ยินฉันชัดไหมนังบ้า?”“ได้ยินแล้ว” ยูมิกล่าวตอบน้ำเสียงขึงขัง สายตาของเธอฉายให้เห็นความอาฆาตแค้นเธอตัดสินใจเรียบร้อยแล้วว่าไม่มีทางที่จะยอมให้โดน็อกได้ขวานไปครอบครอง!ขวามด้ามนี้เป็นศาตราวุธอันศักสิทธิ์! มันควรจะต้องเป็นของฟลอเรียน“หนึ่ง สอง สาม!” โดน็อกร้องตะโกนแหกปากขณะเขาพยายามดึงขวานออกมาสุดแรงอย่างขะมักเขม้นทันใดนั้น ยูมิก็ยกแขนของเธอ หยิบปิ่นปักผมออกมาและเล็งไปที่ต้นคอของโดน็อก!“ตายซะ!” ยูมิยกมือขึ้นหยิบปิ่นปักผมออกมาและเล็งไปที่ต้นคอของโดน็อก!ยูมิทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของโดน็อกที่คอยถ่มถุยเหยียดหยามเธอ เธอต้องการจะบดขยี้เขาให้แหลกแต่เธอยังไม่มีโอกาสได้โต้ตอบ!เธอจึงฉวยโอกาสในตอนที่เขากำลังหมกมุ่นอยู่กับขวาน และยูมิก็รู้ตัวทันทีวว่านี้คือโอกาสทองของเธอ! เธอใช้โอกาสนี้โจมตีเขา เธอต้องการที่จะสังหารเขาทิ้ง!ถ้าหากโดน็อกตายศาสตราวุธอันศักศิทธิ์ชิ้นนี้ก็จะตกเป็นของฟลอเรียน

”เธอพร้อมที่จะยอมทำทุกอย่างเพื่อยาถอนพิษแล้วงั้นเหรอ?” แดร์ริลหยอกล้อเธอ ขณะที่สภาพของเธอทำให้เขารู้สึกบันเทิงใจเดบร้ากัดริมฝีปากของเธอหยักหน้าแดร์ริลอยากที่จะหัวเราะออกมา แต่ผู้หญิงคนนี้กลับดูมีเสน่ห์น่าหลงใหลในตอนที่เธอตกอยู่ในสภาพอ่อนแอแดร์ริลรู้สึกขี้เล่นและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก “ทำไมเธอไม่ลองเรียกฉันว่า สามีสุดที่รักดูล่ะ?” แดร์ริลกล่าวขณะที่เขานั่งลงบนเก้าอี้ข้างเธออย่างสบายใจเฉิบอะไร?เดบร้านั้นชะงักงุนงง ใบหน้าของเธอแดงฉาน ขณะที่ริมฝีปากของเธอแทบจะเลือดไหลจากแรงกัดอย่างต่อเนื่องการที่เจ้าสำนักผู้ทรงเกียรติและบริสุทธิ์อย่างเธอต้องไปเรียกเขาว่า สามีสุดที่รักเช่นนั้น คงจะทำให้ชื่อเสียงของเธอนั้นมัวหมอง“อย่าล้ำเส้นไปมากกว่านี้เลย” เดบร้ากระซิบกระซาบ ขณะเธองอตัวก้มหัวเธอนั้นทั้งโกรธทั้งอับอาย แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะถอดใจได้ เธอนั้นหวังอย่างท้อแท้ที่แดร์ริลคงจะยอมเปลี่ยนเงื่อนไขข้อเสนอไม่เช่นนั้น เธอคงจะต้องยอมเรียกเขาว่า สามีสุดที่รักแดร์ริลหัวเราะเริงร่าอย่างออกนอกหน้า “เอาล่ะ ถ้าเธอไม่อยากจะทำแบบนั้น ก็ช่างมัน ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยมาทั้งวัน ฉันหวังว่ายาถอน

การปรากฏตัวของศาสตราวุธศักดิ์สิทธิ์ทำให้ท้ังเก้าแผ่นดินใหญ่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!มีคฤหาสน์หลังหนึ่งอยู่ห่างออกไปประมาณพันกว่ากิโลเมตรทางทิศเหนือของแท่นบูชาสำนักประกายแสงทวีปโลกใหม่คฤหาสน์หลังนี้เป็นส่วนหนึ่งของแท่นบูชาสำนักประกายแสงจัสตินนั้นนั่งบ่มเพาะวิชาอยู่ภายในห้องลับของคฤหาสน์หลังนั้น เขานั่งขัดสมาธิมัตเตโอก็อยู่ที่นั่นด้วยเช่นกัน เขานั่งอยู่ข้างลูกศิษย์ของเขาพรางจิบชาอย่างสบายใจภายในห้องลับนั้นเงียบสงบ แต่จิตใจของจัสตินไม่สามารถจ่ดจ่อได้ เขาไม่มีสมาธิกับการบ่มเพาะวิชาในหัวของเขาเต็มไปด้วยภาพของลิลี่! หัวใจของเขาปวดร้าวด้านชา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขานึกถึงตอนที่เขายอมมอบตัวเธอให้กับอาจารย์ของเขาได้ลงคอเธอนั้นคือเทพธิดาคนโปรดของเขา!มัตเตโอสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่ผิดวิสัยเกี่ยวกับจัสติน เขาจึงลุกขึ้นยืนและขมวดคิ้วกล่าว “อย่าใจร้อนในการบ่มเพาะวิชาของเจ้า ข้าเห็นได้ว่าจิตใจของเจ้าไม่อยู่กับร่องกับรอย ทำไมเป็นเช่นนั้นได้?”มัตเตโอนั่งอยู่ตรงนั้น และมีท่าทีกำลังดื่มด่ำกับน้ำชา แต่เขาก็คอยจับตามองดูจัสตินด้วยจัสตินเกาหัวของเขา แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมา เข

”คืนนั้น? มันใช่เสียงร้องของลิลี่รึเปล่า?”มัตเตโอนั่งบนเก้าอี้ เขาจิบน้ำชาและกล่าว “พลังอนันต์จักรวาลที่ข้ากำลังฝึกฝนอยู่มันเป็นวรยุทธที่ไร้เทียมทาน ถึงแม้ว่ามันจะไร้เทียมทานในยุทธภพแต่มันก็มีข้อเสีย การที่จะบ่มเพาะวรยุทธนี้ข้าจะต้องสะสมสารพิษไว้ในร่างกายของข้า ทุก ๆ เดือนข้าจำเป็นต้องขับสารพิษออกไป ถ้าหากไม่ปล่อยสารพิษมันก็จะกัดกินทำลายตัวข้าและฆ่าข้าได้”เขาวางถ้วยน้ำชาลงและกล่าวต่อ “ฉะนั้น ทุกเดือนข้าจะจับใครสักคนมาไม่ว่าจะหญิงหรือชาย เพื่อขับสารพิษจากร่างกายข้าไปสู่คน ๆ นั้น ระหว่างการล้างพิษมันเป็นวิธีการที่เจ็บปวดทรมาน มันเลยเป็นเหตุผลที่เจ้าได้ยินเสียงเช่นนั้นตอนที่อยู่นอกประตูในคืนนั้น”มัตเตโอลุกขึ้นยืนและยิ้ม “ใบหน้าที่อัปลักษณ์ของนางคือยาพิษที่ข้าระบายเข้าไปในร่างกายของนาง พิษนี้มันจะแทรกซึมเข้าไปในเส้นลมปราณ มันไม่มีทางรักษาหายขาดได้ แม้แต่หมอผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานก็รักษาไม่ได้”มัตเตโอเดินเข้าไปหาลิลี่ เขาโน้มตัวลงและกระซิบข้างหูของเธอ “สตรีทุกนางที่ข้าเคยระบายพิษเข้าสู่ร่างกายพวกนางล้วนฆ่าตัวตายเพราะทนความอัปลักษณ์ไม่ได้ เจ้าจะมีหน้าตาเช่นนี้ไปตลอดกาล เจ้าตัวประหลา

โดน็อกถือขวานยักษ์ลอยตัวอยู่ในอากาศ ขวานส่องแสงเฉิดฉายราวกับพระอาทิตย์จักรพรรดิโลกใหม่ถึงกับตกตะลึงเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่อยู่เบื้องหน้าในความประหลาดใจ‘ขวานด้ามนั้นวิเศษมาก! มันคืออาวุธมหาประลัยที่เพิ่งจะถูกค้นพบรึเปล่า?’ชาวเมืองหลวงคนอื่น ๆ ทั้งเจ้าชายเจ้าหญิงและบรรดารัฐมนตรีทั้งหลายต่างก็อ้ำอึงมึนงงเช่นเดียวกัน พวกเขาไม่เชื่อสายตาของตัวเอง“ท่านเลขาธิการแคว้น เจ้ารู้รึเปล่าว่าขวานด้ามนั้นมันคือขวานอะไร?” จักรพรรดิโลกใหม่กล่าวถาม เขานั้นรู้สึกประทับใจกับแสงยานุภาพเลขาธิการแคว้นสูดลมหายใจเข้าลึก เขานั้นตกอกตกใจอย่างถึงที่สุดในตอนที่เขากล่าว “ขวามด้ามนี้มันดูเหมือนกับ ขวานแยกนภา พะยะค่ะฝ่าบาท”อะไร?ขวานแยกนภางั้นเหรอ?สายตาของทุกคนหันไปมองเลขาธิการแคว้นในทันที พวกเขาต่างรู้สึกประหลาดใจจักรพรรดิโลกใหม่ก็ประหลาดใจเช่นเดียวกัน เขากล่าวถาม “แล้วขวานแยกนภามันคืออะไร?”เลขาธิการแคว้นถอนหายใจ เขาดูกระสับกระส่ายและสะเทือนอารมณ์ในตอนเขากล่าวพึมพัม “มันเป็นตำนานเมื่อนานมาแล้ว ในตอนที่ท้องฟ้าและผืนโลกยังคงเชื่อมกันและมันก็มีแค่เพียงความโกลาหล เทพเจ้าโบราณที่มีนามว่าผานกู่ได้แยกท้องฟ้