”คืนนั้น? มันใช่เสียงร้องของลิลี่รึเปล่า?”มัตเตโอนั่งบนเก้าอี้ เขาจิบน้ำชาและกล่าว “พลังอนันต์จักรวาลที่ข้ากำลังฝึกฝนอยู่มันเป็นวรยุทธที่ไร้เทียมทาน ถึงแม้ว่ามันจะไร้เทียมทานในยุทธภพแต่มันก็มีข้อเสีย การที่จะบ่มเพาะวรยุทธนี้ข้าจะต้องสะสมสารพิษไว้ในร่างกายของข้า ทุก ๆ เดือนข้าจำเป็นต้องขับสารพิษออกไป ถ้าหากไม่ปล่อยสารพิษมันก็จะกัดกินทำลายตัวข้าและฆ่าข้าได้”เขาวางถ้วยน้ำชาลงและกล่าวต่อ “ฉะนั้น ทุกเดือนข้าจะจับใครสักคนมาไม่ว่าจะหญิงหรือชาย เพื่อขับสารพิษจากร่างกายข้าไปสู่คน ๆ นั้น ระหว่างการล้างพิษมันเป็นวิธีการที่เจ็บปวดทรมาน มันเลยเป็นเหตุผลที่เจ้าได้ยินเสียงเช่นนั้นตอนที่อยู่นอกประตูในคืนนั้น”มัตเตโอลุกขึ้นยืนและยิ้ม “ใบหน้าที่อัปลักษณ์ของนางคือยาพิษที่ข้าระบายเข้าไปในร่างกายของนาง พิษนี้มันจะแทรกซึมเข้าไปในเส้นลมปราณ มันไม่มีทางรักษาหายขาดได้ แม้แต่หมอผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานก็รักษาไม่ได้”มัตเตโอเดินเข้าไปหาลิลี่ เขาโน้มตัวลงและกระซิบข้างหูของเธอ “สตรีทุกนางที่ข้าเคยระบายพิษเข้าสู่ร่างกายพวกนางล้วนฆ่าตัวตายเพราะทนความอัปลักษณ์ไม่ได้ เจ้าจะมีหน้าตาเช่นนี้ไปตลอดกาล เจ้าตัวประหลา
ข้าราชการพลเรือนและนายทหารระดับสูงที่ยืนอยู่ใต้บัลลังก์ของจักรพรรดิมีสีหน้าท่าทางตื่นตระหนก อาการตกใจเสียขวัญทำให้เขาทั้งหมดมึนงงพวกเขายังเรียกสติกลับคืนมาไม่ได้“รายงาน!”ขันทีรีบวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน ด้วยน้ำเสียงที่นอบน้อมผสมกับกังวลเล็กน้อย เขากล่าว “ท่านจักพรรดิ ภูเขาเสียดฟ้ามหัศจรรย์ที่อยู่ทางเหนือของเมืองหลวง ภูเขา... ภูเขาลูก... ภูเขาลูกนั้นถล่มลงมาแล้วพะยะค่ะ...”อะไร?ภูเขาเสียดฟ้ามหัศจรรย์ถล่มลงมาแล้ว?ทันใดนั้นทั้งห้องโถงก็ตกอยู่ความปั่นป่วนโกลาหลใบหน้าของจักรพรรดิโลกใหม่มืดมัวลงทันที ขณะที่หัวใจของเขาสั่นเทาอย่างอธิบายไม่ได้ทันใดนั้นบุรุษผู้หนึ่งก็เดินเข้ามาภายในห้องโถง บุรุษผู้นี้คือเลขาธิการแคว้นโลกใหม่!“ฝ่าบาท ตอนนี้สถานการณ์ย่ำแย่” เลขาธิการแคว้นสูดลมหายใจเข้าลึก ในตอนที่เดินเข้ามาในห้องโถง “กระหม่อมเพิ่งทราบมาว่าสิ่งที่ขวางกั้นแบ่งแยกทั้งเก้าแผ่นดินใหญ่นั้นหายไปหมดแล้ว ระดับน้ำของมหาสมุทรแห่งความตายก็ลดต่ำลงอย่างรวดเร็ว และกำลังจะแห้งเหือด! ปรากฏการณ์เช่นนี้ก็เกิดกับหนองน้ำพิษในหุบเขาพิศวงที่ค่อย ๆ จางหายไปด้วยเช่นกันพะยะค่ะ...”หลังจากที่เขากล่าวเช่นนั้น ส
โดน็อกถือขวานยักษ์ลอยตัวอยู่ในอากาศ ขวานส่องแสงเฉิดฉายราวกับพระอาทิตย์จักรพรรดิโลกใหม่ถึงกับตกตะลึงเมื่อเห็นเหตุการณ์ที่อยู่เบื้องหน้าในความประหลาดใจ‘ขวานด้ามนั้นวิเศษมาก! มันคืออาวุธมหาประลัยที่เพิ่งจะถูกค้นพบรึเปล่า?’ชาวเมืองหลวงคนอื่น ๆ ทั้งเจ้าชายเจ้าหญิงและบรรดารัฐมนตรีทั้งหลายต่างก็อ้ำอึงมึนงงเช่นเดียวกัน พวกเขาไม่เชื่อสายตาของตัวเอง“ท่านเลขาธิการแคว้น เจ้ารู้รึเปล่าว่าขวานด้ามนั้นมันคือขวานอะไร?” จักรพรรดิโลกใหม่กล่าวถาม เขานั้นรู้สึกประทับใจกับแสงยานุภาพเลขาธิการแคว้นสูดลมหายใจเข้าลึก เขานั้นตกอกตกใจอย่างถึงที่สุดในตอนที่เขากล่าว “ขวามด้ามนี้มันดูเหมือนกับ ขวานแยกนภา พะยะค่ะฝ่าบาท”อะไร?ขวานแยกนภางั้นเหรอ?สายตาของทุกคนหันไปมองเลขาธิการแคว้นในทันที พวกเขาต่างรู้สึกประหลาดใจจักรพรรดิโลกใหม่ก็ประหลาดใจเช่นเดียวกัน เขากล่าวถาม “แล้วขวานแยกนภามันคืออะไร?”เลขาธิการแคว้นถอนหายใจ เขาดูกระสับกระส่ายและสะเทือนอารมณ์ในตอนเขากล่าวพึมพัม “มันเป็นตำนานเมื่อนานมาแล้ว ในตอนที่ท้องฟ้าและผืนโลกยังคงเชื่อมกันและมันก็มีแค่เพียงความโกลาหล เทพเจ้าโบราณที่มีนามว่าผานกู่ได้แยกท้องฟ้
เลขาธิการแคว้นอาศัยอยู่ในเมืองหลวงและคอยเฝ้าติดตามจักรพรรดิมาเป็นเวลานานหลายปี เขาคือนับรบที่ทรงพลังที่สุดในพระราชวังอีกด้านหนึ่ง สโลนเองก็เป็นเทพธิดาสงครามผู้โด่งดัง!ทั้งสองคนชูมือขึ้นรวมกำลังกันสร้างพลังงานที่น่าหวาดกลัวอยู่กลางอากาศก่อนที่มันจะขยายใหญ่กลายเป็นลูกไฟยักษ์พุ่งเข้าไปหาไปโดน็อก!ฝูงชนที่ยืนดูอยู่บนภาคพื้นต่างลุ้นระทึกเมื่อเห็นเช่นนั้นลูกไฟยักษ์ทำให้อุณหภูมิของบริเวณโดยรอบน้ันร้อนแรงขึ้นโดน็อกประหลาดใจ เขารีบปัดป้องมันด้วยขวานแยกนภา!เปรี้ยง!ลูกไฟพุ่งเข้าชนปะทะเข้ากับขวานแยกนภา!โดน็อกนั้นถึงกับกระอักเลือด ร่างกายของเขากระเด็นปลิวออกไปถึงแม้เขาจะถือขวานแยกนภา แต่เขาก็ทุลักทุเลที่จะป้องกันตัวเองจากการถูกโจมตี!เมื่อลูกไฟร่วงลงมา สโลนก็คว้าเข็มขัดหนังเส้นยาวออกมาจากเอวของเธอและฟาดไปที่โดน็อก!โดน็อกกรีดร้องด้วยความเจ็บแสบ ทันทีที่เข็มขัดฟาดใส่เขาและเฉือนเนื้อเขาอย่างบาดฉกรรจ์แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ เขาฟาดฟันขวานแยกนภาอย่างดุเดือด ช่างน่าเสียดายที่เขาใช้พละกำลังเกินตัว!ขวานนั้นจำเป็นที่จะต้องซึมซับกำลังภายในของโดน็อก แต่มันก็ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ มันเกื
”ที่รัก เธอดูอิดโรยมาก แต่เธอก็ยังยั่วยวนเร้าใจและสวยเสมอในสายตาฉัน” ฟลอเรียนกอดยูมิแน่นขณะเขาพยายามปากหวานใส่เธอ และเขาก็หันหลังกลับมากล่าว “ภรรยาที่รักของฉัน มานี่เร็ว รีบทำความเคารพท่านจักรพรรดิ”ขณะที่พวกเขาสนทนากัน พวกเขาทั้งคู่ก็เดินเข้าไปหาจักรพรรดิโลกใหม่…ระหว่างนั้น ที่สำนักพรานในดินแดนตะวันออกอันยิ่งใหญ่เมื่อแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ได้สงบลง บรรดาลูกศิษย์สาวกของสำนักพรานต่างก็เริ่มแยกย้ายจากกันไป“ท่านเจ้าสำนักเกเบิล ได้เวลาที่สามีคนดีคนนี้ของคุณต้องขอตัวลาไปก่อนแล้ว” แดร์ริลฉีกยิ้มเมื่อกล่าวเช่นนั้นมันถึงเวลาแล้วที่จะต้องเดินทางไปโลกใหม่ มันไม่สามารถที่จะล่าช้าไปมากกว่านี้ได้อีกต่อไปหน้าของเดบร้าแดงก่ำ แดร์ริลนั้นชื่นชอบที่จะโปรยเสน่ห์เดบร้ากระทืบเท้าอย่างตื่นตระหนก เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และรู้สึกโล่งใจที่ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ เธอกล่าว “คุณจะไปไหน คุณถอนพิษในตัวฉันออกไปหมดแล้ว แต่ฉันยังไม่ทันได้ขอบคุณเลย”“คุณจะตอบแทนฉันยังไง? หรือจะล้างเท้าให้สามีคนนี้ของคุณดี?” เขากล่าวถามด้วยรอยยิ้ม“ช่วยเบาเสียงลงหน่อยเถอะ” เดบร้ารีบเปิดประตูและดึงตัวแดร์ริลเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็
”แดร์ริล รอก่อน...”แดร์ริลเพิ่งจะก้าวออกมาได้สองสามก้าวในตอนที่เขาได้ยินเสียงเดบร้าเขาจึงหยุดเดินและหันไปหาเธอ เดบร้าขบริมฝีปากของเธอขณะที่เธอก้มหน้าลงและกล่าวเบา ๆ “คุณอยู่ที่นี่ได้ไหม? อย่าไปเลย”“อยู่ที่นี่งั้นเหรอ?”แดร์ริลหัวเราะลั่นเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น “ทำไมฉันต้องอยู่ที่นี่ด้วย?”แววตาเดร้าดูมีความหวัง เธอนั้นเงียบอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจกล่าวออกมา “อยู่ที่นี่กับฉันและฉันจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ ฉันจะคอยบริการคุณไปตลอดชีวิต”ไอ้หยา!ตัวของเดบร้าสั่นระรัวเมื่อเธอได้กล่าวออกไป เธออยากจะเชื่อตัวเองที่ได้สารภาพความรู้สึกของเธอที่มีกับเขา เธอรู้สึกเขิน เธอหลบสายตาเพราะไม่กล้ามองแดร์ริลเดบร้านั้นเป็นผู้หญิงที่มากความสามารถที่สุดในโลกนี้ เธอเชี่ยวชาญในทุก ๆ ด้าน ทั้งศิลปะ ดนตรี และการร่ายบทกวีราวกับกิริยามารยาทอันสำรวมโบราณของเธอเตลิดหายไป เธอหลงรักแดร์ริลหัวปักหัวปำแทบบ้าคลั่ง!เธอใช้ชีวิตอย่างมีระเบียบวินัยและสำหรับคนอื่น ๆเธอนั้นเป็นดั่งเทพธิดาแห่งสำนักพราน อย่างไรก็ตาม เธอต้องการแค่เพียงให้แดร์ริลอยู่ต่อและเธอจะพยายามกล้าหาญในเรื่องความรัก ถ้าหากนี่เป็นโอกาสสุดท้ายขอ
แดร์ริลไม่สามารถปฏิเสธกับคำขอร้องของเธอ เขาจึงพยักหน้า “ก็ได้ ฉันจะยอมไปสำนักโอสถเป็นเพื่อนเธอ แต่ฉันจะอยู่ต่ออีกแค่สองวันเท่านั้น”“เยี่ยมไปเลย!” เดบร้ายิ้มอย่างร่าเริงเธอมีแผนอยู่ในใจ เธอจะแสดงด้านที่งดงามที่สุดของเธอให้แดร์ริลได้เห็นภายในสองวันนี้ เธอรู้ดีว่าเขาจะต้องตกหลุมรักเธอแน่นอนหลังจากที่ได้เห็น และเขาก็จะไม่มีวันจากไปไหนอีกเลย…ระหว่างนั้นที่แท่นบูชาด้านข้างสำนักประกายแสงลิลี่ล้มลงฟาดกับพื้นที่ห้องโถงใหญ่ เธอชนเข้ากับเสาไปก่อนหน้านี้ ไม่มีใครรู้อาการของเธอว่าเป็นหรือตายหนึ่งในสาวกสำนักประกายแสง วิ่งเข้าไปดูอาการของเธอ เมื่อเขารู้ว่าเธอยังคงหายใจอยู่เขาก็รีบวิ่งไปหามัตเตโอและกล่าวถาม “ท่านรองเจ้าสำนัก เราจะทำยังไงกับสตรีนางนี้ดี?”สีหน้ามัตเตโอเยือกเย็นและเขากล่าวอย่างขึงขัง “เจ้ายังจะต้องมาถามข้าอีกเหรอ? ตัวประหลาดอัปลักษณ์สิ้นดี จับมันโยนลงทะเลไป!”“ขอรับ!”จากนั้นสาวกทั้งสองคนก็อุ้มตัวลิลี่ขึ้นด้วยใบหน้าที่รังเกียจเดียดฉันท์ถึงแม้ว่าลิลี่จะมีทรวดทรงที่ไร้ที่ติ แต่บรรดาสาวกก็รังเกียจใบหน้าขาวครึ่งดำครึ่งของเธอ ไม่มีใครเต็มใจที่จะอุ้มเธอไป แต่พวกเขาก็เลือกไม่ไ
เดบร้าเดินเข้ามาหาพวกเขาและจัดวางอาหารเช้าไว้บนโต๊ะ เธอฉีกยิ้มให้แดร์ริลและกล่าว "ได้เวลาตื่นแล้ว แดร์ริล นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันทำซุปเมล็ดบัวแปะก๊วย ได้โปรดลองชิมดู”มันเป็นเพราะแดร์ริล เดบร้าถึงยอมลดความหยิ่งทรงนงของเธอในฐานะเจ้าสำนัก เธอแสดงออกให้เห็นเพียงความสะโอดสะองและความนุ่มนวลอ่อนโยนเท่านั้นแดร์ริลอยากจะหัวเราะออกมา‘ท่านเจ้าสำนักถึงกับยอมทำแบบนี้เพื่อให้ฉันได้อยู่ต่อ’ แดร์ริลยิ้มร่าขณะเขาหยิบชามซุปขึ้นมาชิม มันมีรสชาติหวานใครจะไปรู้ว่าเดบร้านั้นทำอาหารเก่งขนาดนี้ ฝีมือของเธอยอดเยี่ยมพอ ๆ กับจีเวล“คุณคิดว่าไง?”เดบร้าจองมองแดร์ริลอย่างเขินอาย ใบหน้าสวยงามของเธอเปี่ยมไปด้วยความคาดหวังแดร์ริลพยักหน้า “อร่อยดี”เดบร้านั้นรู้สึกดีใจกับคำชมและเธอกล่าวตอบอย่างนุ่มนวล “ถ้าคุณชอบ ฉันจะทำให้คุณกินได้ทุกวันไปตลอดชีวิตเลย”กลิ่นหอมของอาหารปลุกจีเวลให้ตื่นขึ้น เธอขยี้ตาพรางกล่าวถาม “นั่นซุปเมล็ดงั้นเหรอ กลิ่นมันหอมมาก”ใบหน้าของเดบร้าก็แดงก่ำ เธอรู้สึกอักอ่วนเมื่อจีเวลตื่นขึ้นมาเธอลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วพรวดพราดและกล่าว “ฉันควรจะไปก่อน โอ้ ใช่ เดี๋ยวเราจะมุ่งหน้าไปสำนักโอสถด้วย
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ