“เดิมพันของแกมันอุกอาจ!”“แกกำลังขุดหลุมฝังศพของตัวเอง!”ทันใดนั้น ผู้อาวุโสสำนักพรานหลายร้อยคนก็เล็งดาบไปที่แดร์ริล!ผู้อาวุโสสำนักพรานต้องการฆ่าแดร์ริลทันที! ช่างกล้าที่จะท้าทายท่านเจ้าสำนัก!แดร์ริลตกตะลึง เขาสัมผัสได้ถึงความโกรธของผู้อาวุโสเหล่านั้นซึ่งอย่างน้อยในหมู่พวกเขาก็มีความแข็งแกร่งของปราชญ์ยุทธ์ขั้นหนึ่ง!ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ในจำนวนผู้อาวุโสมากกว่าหนึ่งโหลเช่นนี้ จะมีความแข็งแกร่งรวมกันเป็นจักรพรรดิยุทธได้มากเพียงใด!แดร์ริลถูกข่มขู่โดยบรรดาผู้อาวุโสที่อยู่รายรอบ เดบร้าโบกมือและสั่ง "ถอยไป"ผู้อาวุโสเหล่านั้นจึงถอยกลับหลังจากได้ยินคำสั่งทันทีเดบร้าขมวดคิ้วและมองดูแดร์ริลชั่วครู่ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นว่า “ตกลง ฉันจะเดิมพันกับคุณ”เธอไม่เชื่อว่าแดร์ริลจะสามารถเติมเต็มบทกวีให้สมบูรณ์ได้ทุกสายตาจับจ้องมาที่แดร์ริลแดร์ริลหัวเราะ “คุณจะต้องเต็มใจยอมรับกับผลที่ตามมา เพราะว่าคุณตกลงที่จะเดิมพัน”"แน่นอน!" เดบร้าพูดอย่างเย็นชา"ดีมาก!"แดร์ริลปรบมือของเขาและกระแอ่มเล็กน้อยในขณะที่เขาเข้าสู่อารมณ์ จากนั้นเขาก็เริ่มส่ายหน้าเบา ๆ และร่ายบทกวี“เมื่อสายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วง
ทั้งสองบรรทัดนั้นช่างงดงามและลงตัวกับแนวความคิดทางศิลปะดั้งเดิม!แดร์ริลรู้สึกขบขันเมื่อเห็นปฏิกิริยารอบตัวเขาเขามองไปที่เดบร้าด้วยรอยยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำว่า “ท่านเจ้าสำนัก ในบทกวีนี้ได้กล่าวถึง ‘ความรัก' และมันก็เป็นเรื่องยากที่จะสามารถเติมเต็มแนวคิดทางศิลปะของความรักได้ถ้าหากว่าใครไม่เคยสัมผัสกับรักแท้มาก่อน”เฮ้อ!แดร์ริลถอนหายใจ“ใครก็ได้บอกฉันทีว่าความรักคืออะไร?“ที่ทำให้ความตายดูงดงามตราบใดที่มีคุณอยู่กับฉัน”แดร์ริลทำหน้าโศกเศร้าเมื่อเขาท่องบทเหล่านั้น เขารู้สึกสะเทือนใจเมื่อนึกถึงอีวอน โมนิกาและลิลี่'อีวอน ดาร์ลิ่ง หนูน้อยลิลี่ พวกคุณสบายดีไหม?'เขาสงสัยว่าพวกเธอจะเป็นยังไงบ้าง“ใครก็ได้บอกฉันทีว่าความรักคืออะไร?“ที่ทำให้ความตายดูงดงามตราบใดที่มีคุณอยู่กับฉัน”ว้าว!ทั้งห้องโถงเกิดความโกลาหลขึ้นอีกครั้ง!ชายหนุ่มผู้นี้หลุดออกจากแนวศิลปะดั้งเดิมไปเลย!ว้าว!เดบร้าลุกขึ้นจากบัลลังก์ฟีนิกซ์ จากนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า “แดร์ริล คุณมีความสามารถจริง ๆ มากับฉันหน่อย!”เดบร้ายืนขึ้นอย่างสง่างามและเดินเข้าไปในห้องของเธอที่อยู่ด้านหลังห้องของเดบร้าอยู่ด้านหลังข
“ท่านเจ้าสำนัก คุณไม่รักษาสัญญาได้ยังไง?”แดร์ริลเยาะเย้ยในขณะที่เขาชี้ไปที่เท้าของเขา “มันก็แค่การแค่ล้างเท้ามันคงไม่ยากขนาดนั้นหรอก...”“คุณ...” เดบร้ากัดริมฝีปากแน่น เธอพูดไม่ออก!ถ้าหากว่าเธอรู้เช่นนี้ เธอจะไม่มีวันยอมเดิมพันกับเขาในฐานะเจ้าสำนักพราน เธอจะล้างเท้าให้แดร์ริลได้อย่างไร?"รายงาน! ท่านเจ้าสำนัก มีคนต้องการเข้าพบคุณครับ"ศิษย์คนหนึ่งรายงานด้วยความเคารพจากอีกฟากหนึ่งของประตู“ใครกันที่อยากพบฉัน?” เดบร้าถามเบา ๆ“ท่านผู้นำนิกาย คนที่ขอพบท่านคือท่านผู้อาวุโสจูปิเตอร์” ศิษย์ตอบท่านผู้อาวุโสจูปิเตอร์?เดบร้าสั่ง "เชิญเขาเข้ามา"เดบร้าแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ผู้อาวุโสจูปิเตอร์มาช่วยเธอเอาไว้ได้ทันเวลาพอดี เพราะเธอไม่รู้ว่าเธอจะทำให้แดร์ริลผิดหวังได้อย่างไรในเวลาเดียวกัน เดบร้ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ผู้สง่าซึ่งเป็นเพียงรองเจ้าสำนักโอสถจะมาเยี่ยมเธอทำไม? และทักษะการเล่นแร่แปรธาตุของเขาก็ยังเป็นหนึ่งในทักษะที่ดีที่สุด!มีข่าวลือว่าผู้อาวุโสจูปิเตอร์มักจะใช้เวลาส่วนตัวในการฝึกฝนเล่นแร่แปรธาตุและไม่เคยออกจากสำนักโอสถเลยมากว่าสิบปีเดบร้าเคยได้
"อย่ากินนะ!" แดร์ริลย้ำ แต่มันก็สายเกินไป! ริมฝีปากสีแดงของเดบร้าได้กลืนเม็ดยาลงไปในลำคอของเธอเสียแล้วหลังจากได้เห็นเธอกลืนเม็ดยา ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ก็หัวเราะออกมาทันที “ฮ่า ฮ่า ท่านเจ้าสำนัก แท้จริงแล้วสิ่งนั้นคือยาพิษสามสหาย ดังนั้น ในตอนนี้คุณจะสามารถเพลิดเพลินไปกับการทรมานได้อย่างช้า ๆ ฮ่า ฮ่า!”ผู้อาวุโสจูปิเตอร์หัวเราะ จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกจากห้องไปอย่างว่องไว!"คุณ..."เดบร้าอยู่ในสภาพที่อ่อนแรง เธอสัมผัสได้ถึงกำลังภายในของเธอที่หายไปจากสนามพลังงานของเธออย่างรวดเร็ว!“ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ ระหว่างคุณกับฉันไม่เคยเรื่องบาดหมางใจกัน ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสำนักโอสถมาตลอด แต่แล้วทำไมคุณถึงทำกับฉันเช่นนี้?” เดบร้าถามด้วยเสียงที่แผ่วเบา แต่ทว่าผู้อาวุโสจูปิเตอร์ได้หายตัวไปจากห้องของเธอนานแล้ว!เดบร้ากระวนกระวายใจ เธอเพียงต้องการตามผู้อาวุโสจูปิเตอร์ไป แต่เธออยู่ในสภาพที่อ่อนแอจนรู้สึกได้ว่าขาของเธอเป็นวุ้นเมื่อเธอพยายามก้าวออกไปข้างหน้าจนเกือบจะล้มลงกับพื้นแดร์ริลรีบใช้มือโอบเอวเธอเพื่อช่วยพยุงเธอขึ้นมา'ว้าว…'กลิ่นหอม!'แดร์ริลสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่มือของเขาและกลิ่
เดบร้ากำลังทุกข์ทรมานอยู่บนเตียง เธอตัวสั่นด้วยความหนาวเย็นในขณะที่เหงื่อไหลท่วมตัว“แดร์ริล...คุณได้นำตัวผู้อาวุโสจูปิเตอร์กลับมาไหม?” ริมฝีปากของเดบร้าแห้งกร้าน เธอถามเสียงต่ำได้ ดูเหมือนว่าประโยคนั้นจะใช้กำลังของเธอจนแทบจะหมดแดร์ริลถอนหายใจ “ฉันตามไม่ทัน เขาเร็วเกินไป...”แดร์ริลวางจี้หยกลงบนโต๊ะ “ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ทำจี้หยกตกเอาไว้และฉันก็เก็บมันมาได้”ไม่นะ…เขาพยายามเอาจี้หยกมาแต่คน ๆ นั้นหนีรอดไปได้?เดบร้าตกอยู่ในความสิ้นหวังเธอรู้สึกว่ากำลังภายในของเธอถูกระบายออกมาจนหมด ไม่เพียงเท่านั้น ร่างกายของเธอยังสลับกันไปมาระหว่างความรู้สึกร้อนและหนาวเย็น ในเวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกราวกับว่ามีมดหลายหมื่นตัวกำลังคลานไปทั่วทั้งร่างกายของเธอซึ่งทำให้คันมาก!อย่างไรก็ตาม เธอได้ฝืนอย่างสุดความสามารถที่จะไม่คร่ำครวญจนกระทั่งแดร์ริลกลับมา เพียงเพราะบุคลิกที่เยือกเย็นและแข็งแกร่งของเธอ แต่ทว่า เธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเดบร้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องบอกให้แดร์ริลกลับไป “คุณ…คุณกลับไปได้แล้ว”แดร์ริลไม่ได้จากไป แต่เขากลับพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ท่านเจ้าสำนัก ไม่มีใครสามารถช่วยคุณได้ถ้าฉั
อีกด้านหนึ่ง ที่ในโลกใหม่จัสติน ควินน์ไม่รู้ว่าเขาดื่มไปมากแค่ไหน เขาเมามากจนเดินโซเซไปรอบ ๆ ถนนในขณะที่เขาคิดถึงลิลี่ ลินดัน เขากลับถึงโรงแรมได้เย็นวันรุ่งขึ้นในที่สุดจัสตินเห็นมัตเตโอนั่งอยู่ในภายห้องเพียงคนเดียวเมื่อเข้ามาถึง เขาดูผ่อนคลายและสบายใจเมื่อเห็นจัสตินเดินผ่านประตูเข้ามา มัตเตโอก็ยิ้มและพูดว่า “ในที่สุดลูกศิษย์ที่ดีของฉันก็กลับมาได้แล้วเหรอ?”จัสตินกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องแต่เขาไม่เห็นลิลลี่ เขาตื่นตระหนกและถามว่า “ท่านอาจารย์ ลิลลี่อยู่ที่ไหน?”แม้ว่าจัสตินจะไม่รู้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับลิลลี่ได้อย่างไร แต่เขาก็เป็นกังวลเมื่อสังเกตเห็นว่าเธอจากไปแล้วมัตเตโอยิ้มบาง ๆ “นายยกเธอให้เธอกับฉันแล้ว นายจะเป็นห่วงเธอไปทำไม? เธอคงจากไปตอนที่ฉันไม่อยู่ ฉันเดาว่าเธอยังคงออกไปตามหาสามีของเธออยู่ ฮ่า ฮ่า...”มัตเตโอจ้องมองไปที่จัสติน “ฉันเป็นคนรักษาคำพูดของฉันอยู่เสมอมา นายแสดงให้เห็นว่าพลังใจของนายนั้นแข็งแกร่งเพียงใดตั้งแต่ที่นายได้มอบเทพธิดาที่นายรักให้กับฉัน นายเป็นพรสวรรค์ที่หล่อหลอมได้ ดังนั้น ฉันจะสอนวรยุทธบางท่าให้นาย จงดูอย่างใกล้ชิด... ”ตุ้บ!จัสตินดีใจเมื่อเขาได้ยิน
ยูมิทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์ภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน เธอรู้ดีว่าเธอจะถูกทุบตีหากเธอปฏิเสธที่จะเปิดเผยความลับของคัมภีร์โดน็อกหยุดตบเธอและเยาะเย้ย “พูดมา!”ยูมิขดตัวด้วยความเจ็บปวดและกล่าวว่า "ทั้งเจ็ดเล่มนี้...เจ็ดเล่มนี้จะต้องแช่ลงในน้ำเพื่อให้ความลับภายในถูกเปิดเผย..."ฮ่า ฮ่า…ต้องอย่างนี้สิ!โดน็อกตกตะลึงก่อนที่เขาจะแหงนหน้าขึ้นไปบนฟ้าและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นเขาก็ก้มลงหลังจากที่เขาเห็นยูมิสั่นเทาไปทั้งตัวและตะคอกเธอว่า “มัวรออะไรอยู่? ไปเอาน้ำมาสิ!”“จะไปเอามาเดี๋ยวนี้...” ยูมิรีบก้าวออกไปและรีบเติมน้ำลงในหม้อจากนั้น แผนที่ก็ปรากฏบนคัมภีร์ทั้งเจ็ดเล่มทันทีที่น้ำถูกเทลงมาโดน็อกรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้เห็นแผนที่อย่างชัดเจน จากนั้นเขาก็รู้สึกยินดีขึ้นไปอีกเมื่อเขาพบว่า สถานที่ที่ถูกทำเครื่องหมายเอาไว้บนแผนที่ คือสถานที่ภายในโลกใหม่!'ฮ่า ฮ่า! พระเจ้าปฏิบัติต่อฉันเป็นอย่างดี!'โดน็อกคว้าตัวยูมิและเดินออกจากวิหารที่ถูกทำลายอย่างรวดเร็ว “เร็วเข้า! ไปล่าขุมทรัพย์กับฉันกันเถอะ ฮ่า ฮ่า!”ยูมิไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องทำตามที่เขาสั่ง เธอไปกับโดน็อก
โอ้!เมื่อเข้ามาด้านใน โดน็อกสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด มีทางเดินทอดยาวสุดลูกหูลูกตาอย่างไม่มีจุดสิ้นสุดอยู่เบื้องหน้าเขา มันดูเหมือนว่าจะเป็นเส้นทางเดินไปยังใจกลางแกนโลก!บริเวณโดยรอบขยายใหญ่ขึ้นตามระยะทางที่เขาเดินเข้าไปภูเขาเสียดฟ้ามหัศจรรย์ด้านในนั้นกลวงโบ๋และว่างเปล่า ดูเหมือนถูกทิ้งให้รกร้าง!ถ้ำแห่งนี้อาจจะมีขนาดใหญ่กว่าเมืองตงไห่ทั้งเมือง! ไม่สิ มันอาจจะใหญ่กว่าเมืองตงไห่เป็นสิบเท่า!โดน็อกนั้นตื่นเต้นมากระหว่างที่เขาก้าวเดินลงไปตามทางเดิน ในถ้ำนั้นมืดมิด แต่หลังจากที่เขาเดินมุ่งหน้ามาได้ครึ่งชั่วโมง โดน็อกก็สังเกตุว่ายิ่งเข้าไปลึกเท่าไหร่มันก็ยิ่งสว่างราวกับกลางวัน!นอกไปจากนั้นรัศมีวิญญาณที่รายล้อมรอบตัวเขาก็เข้มข้นขึ้นตามทางที่เขาเดินลงไปอีกด้วย! ถ้ำแห่งนี้เป็นเหมือนกับบ่อน้ำรัศมีวิญญาณ! หลังจากที่เขาเดินไปได้ถึงสองชั่วโมง โดน็อกก็รู้สึกประหลาดใจทันทีเมื่อเขาสัมผัสได้ว่ากำลังภายในของเขาตรงบริเวณสนามพลังนั้นกำลังพุ่งทะยานบรรลุระดับ!หึ่ง!โดน็อกนั้นอยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้า และตั้งแต่ที่เขาเดินเข้ามาในนี้เขาก็บรรลุมาถึงระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสี่!แม้แต่ยูมิเองที่
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ