Semua Bab คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Bab 761 - Bab 770

แจ็คเริ่มโมโหที่เวดไม่ยอมพูดอะไรเลย ดังนั้นเขาจึงเตะเวดเข้าอย่างแรงและพูดว่า “แกมันเลวจริง ๆ ดูเหมือนว่าแกจะชำระหนี้สองพันล้านเหรียญคืนให้ฉันไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะเอาภรรยาของแกไป!”จากนั้น เขาก็เดินเข้ามาหาลิลลี่ในขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สายตาของทุกคนกำลังจับจ้องมาที่เขา เขายิ้มให้เธออย่างชั่วร้าย“ฮ่า ฮ่า…”แจ็ครู้สึกประทับใจ “ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินมาว่ามิสลิลลี่คือเทพธิดาแห่งเมืองตงไห่และดูเหมือนว่าข่าวลือเหล่านั้นจะเป็นความจริงเมื่อฉันได้พบเธอนะ”ร่างกายของลิลลี่สั่นสะท้านเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น เธอรู้สึกหวาดกลัว“มิสลิลลี่ ทำไมเธอถึงอยากแต่งงานกับผู้ชายที่ไร้สมองอย่างไอ้เวดนี่ล่ะ? มาอยู่กับฉันดีกว่า ฉันสัญญาว่าฉันจะรักเธออย่างสุดซึ้ง ฮ่า ฮ่า…” แจ็คหัวเราะพลางมองไปที่ลิลี่อย่างลึกซึ้งก่อนที่เขาจะเอื้อมมือออกไปลิลี่ขมวดคิ้วและก้าวถอยหลังออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงมือของแจ็ค เธอหันมองเวดและพูดอย่างเย็นชาว่า “นายน้อยคลีเมนต์ กรุณาให้เกียรติตัวเองด้วย”ลิลลี่พูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดหวัง เธอคิดว่าเวดจะเป็นผู้ชายที่ไว้ใจได้ เธอไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะเป็นนักพนันที่มีหนี้ถึงพันล้านเหรียญท

“หนูน้อยลิลี่!”ซาแมนธาเป็นห่วงเธอมากและอยากจะตามเธอออกไป แต่ลิลี่ได้วิ่งไปไกลแล้วทุกคนต่างก็มองหน้ากันเมื่อพวกเขามองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและเริ่มซุบซิบนินทา ไม่มีใครคาดคิดว่างานแต่งงานในวันนี้จะต้องล่มสลายในขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นวายอยู่กับการนินทานั้น จัสตินก็หนีออกมาอย่างเงียบ ๆ และไม่มีใครสังเกตเห็นเขา จัสตินออกจากคฤหาสน์และขับรถออกไปตามหาลิลี่จนในที่สุดเขาก็พบเธอที่กำลังวิ่งอยู่ใกล้ ๆ กับห้างสรรพสินค้าแซทเทิลไลท์เขาขับไปข้างหน้าและหยุดรถก่อนที่เขาจะเลื่อนกระจกรถลง “หนูน้อยลิลี่ ขึ้นมาเร็วเข้า ผมจะพาคุณไปตามหาแดร์ริลเอง”จัสตินยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในงานแต่งงานเมื่อครู่นี้ แต่เขาก็ดีใจที่ลิลี่ไม่ได้แต่งงานกับเวดเขารีบออกมาตามหาลิลี่โดยไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงแต่อย่างใด เขาเพียงเป็นกังวลและกลัวว่าลิลี่จะตกอยู่ในอันตรายในขณะที่เธอตามหาแดร์ริลอย่างไรก็ตาม ลิลลี่ไม่ได้ชื่นชมกับการกระทำของเขา เธอปาดน้ำตาและส่ายหน้า "ไม่จำเป็น"จากนั้นเธอก็วิ่งต่อไปจัสตินเป็นกังวล เขาลงจากรถและวิ่งตามเธอไป เขาพูดอย่างจริงใจว่า “ลิลี่ ผมไม่ได้มีเจตนาอื่นนอกจากต้องการช่วยคุณจริง ๆ”ใ

“ยัยเด็กโง่ วันหนึ่งเธอจะต้องแต่งงานนะ” แดร์ริลลูบหัวเธอด้วยความเอ็นดู จีเวลยิ้มแต่เธอไม่พูดอะไรตกกลางคืน จีเวลทำอาหารน่ารับประทานสองอย่าง จากนั้นฟอร์ดก็มาเหมือนปกติกลิ่นของซุปปลาหม้อใหญ่ที่จิวเวลปรุงรสได้แพร่กระจายไปหลายกิโลเมตรจนฟอร์ดเริ่มกลืนน้ำลายก่อนที่จะเข้ามาใกล้ตำแหน่งของพวกเขา จากนั้นเขาก็หัวเราะ “แม่สาวน้อย การทำอาหารของเธอดีขึ้นเรื่อย ๆ กลิ่นของซุปปลาหม้อนี้ช่างเย้ายวน…”ในขณะที่พูด ฟอร์ดก็ตักซุปชามใหญ่และเริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อยแดร์ริลและจีเวลจ้องหน้ากันในขณะที่พวกเขายิ้ม หลังจากเพลิดเพลินกับซุปปลาแล้ว จีเวลก็ยิ้มให้แดร์ริลและพูดว่า “ท่านอาจารย์ ทำไมคุณไม่แสดงวรยุทธดาบที่คุณเชี่ยวชาญแล้วให้ท่านอาจารย์ฟอร์ดดูล่ะ?”แดร์ริลพยักหน้าและเดินไปตรงกลาง จากนั้นเขาก็เริ่มต้นด้วยดัชนีแจ้งดวงอาทิตย์ ตามมาด้วยวรยุทธควงกระบี่แปดทิศออร่าของดาบส่องเป็นประกายด้วยพลังที่น่ากลัวในทันใด“ฉันเคยพูดไปแล้วก่อนหน้านี้ ว่าฉันจะสอนเขาเพียงครั้งเดียว ดังนั้นมันจึงไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว เขาจะเข้าใจหรือไม่แล้วทำไมฉันจะต้องดูเขาแสดงด้วย?” ฟอร์ดพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับว่าเขาไม่สนใจ อย่า

"โอ้โห!"แดร์ริลมองดูฟอร์ดอย่างจดจ่อ เขาจดจำทุกความเคลื่อนไหวที่ฟอร์ดสร้างขึ้นหลังจากที่ฟอร์ดสอนเสร็จแล้ว เขาก็กลับไปเข้านอนอย่างเกียจคร้านแดร์ริลถือดาบกลืนโลหิตของเขาและเริ่มทำตามวรยุทธของฟอร์ดด้วยการโบกดาบอยู่ภายในหุบเขา …วันเวลาผ่านไป ไม่นานก็ผ่านไปแล้วครึ่งเดือนในช่วงเวลาครึ่งเดือนที่ผ่านมา ฟอร์ดได้สอนวิชาดาบสวรรค์ทั้งหมดให้กับแดร์ริลแดร์ริลไม่ทำให้เขาผิดหวังเลย เขาเชี่ยวชาญทั้งเจ็ดวรยุทธแล้ว เขาได้ฝึกฝนวิชากระบี่สวรรค์ทั้งหมดนับครั้งไม่ถ้วน!การฝึกฝนอย่างหนักของแดร์ริล ได้รับรางวัลเป็นการเพิ่มขึ้นของระดับพลังของเขาปราชญ์ยุทธขั้นสาม!แน่นอนว่าจีเวลไม่ได้พักผ่อนเลยตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมา นอกจากเธอจะดูแลดาร์ริลแล้ว เธอก็ยังทำอาหารมื้ออร่อยให้ฟอร์ดทานสามมื้อต่อวันโดยที่ไม่ซ้ำกันเลยข้างสระน้ำในหุบเขาแดร์ริลเพิ่งเสร็จสิ้นจากการฝึกวรยุทธชุดสุดท้าย เขาสูดหายใจเข้ายาวและเดินไปทางฟอร์ด “ท่านอาจารย์ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เหมาะสมที่คุณจะอยู่ตลอดไป ทำไมคุณไม่ไปกับเราล่ะ?”แดร์ริลมีความสามารถในการพาพวกเขาออกไป เพราะในตอนนี้เขาเป็นปราชญ์ยุทธขั้นสามแล้วหลังจากที่เขาได้เรียนรู้

“ท่านอาจารย์ ผมจะกลับมาเยี่ยมคุณ ผมต้องไปแล้ว” แดร์ริลกัดฟันพูดโดยไม่หันกลับมามองฟอร์ด เขากระโดดและปีนขึ้นต่อไปไม่แน่ใจว่านานเท่าไหร่ แต่แดร์ริลรู้สึกได้ว่าเขาสูญเสียกำลังภายในบางส่วนไป และในที่สุดเขาก็มาถึงยังยอดเขาโดยที่เขาแทบจะทนไม่ไหวอีกต่อไปเฮ้อ!แดร์ริลถอนหายใจในขณะที่เขายืนอยู่บนยอดเขา เขาตื่นเต้นมากเมื่อมองไปยังดินแดนอันกว้างใหญ่ไพศาลและรู้สึกเหมือนอยู่ในสรวงสวรรค์แม่ง! โชคดีที่เขาได้พบกับท่านอาจารย์ฟอร์ดและได้เรียนรู้วรยุทธกระบี่ของเขา ไม่เช่นนั้นเขาคงจะถูกขังอยู่ที่นั่นตลอดไป“ท่านอาจารย์ ในที่สุดเราก็กลับมาที่นี่” จีเวลกระโดดขึ้นลงอย่างมีความสุขแดร์ริลพยักหน้าและมองไปยังหุบเขาลึก "ไปกันเถอะ"ในขณะที่พูด เขาก็เดินลงเขาอย่างช้า ๆ จีเวลเดินตามหลังเขา เธอกระโดดและกระโดดแดร์ริลโกรธจัดเมื่อพวกเขาไปถึงยังสถานที่ที่มาร์คัสทิ้งพวกเขาเอาไว้ก่อนหน้านี้ หลังจากที่ชายคนนั้นจงใจพาพวกเขามาผิดทาง แดร์ริลต้องการกลับไปที่เมืองไห่เพื่อแสวงหาการแก้แค้นอย่างไรก็ตาม แดร์ริลควบคุมตัวเองเอาไว้ได้ สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือการไปถึงสำนักกระบี่อย่างรวดเร็ว เพื่อผ่านหุบเขาพิศวงและมุ่งหน้