ลิลลี่พยักหน้าและยอมขึ้นรถของจัสตินไปในที่สุด เธอควรจะลองเชื่อใจเขาดูเมื่อเขาบอกว่าเขารู้จักโลกใหม่ดี เธอพูดว่า “ไปเถอะ เราจะไปกันเดี๋ยวนี้เลย”จัสตินมีความสุขมาก เขารีบวิ่งไปเปิดประตูรถให้ลิลี่ก่อนที่เขาจะขับรถมุ่งหน้าไปที่ชายฝั่งครึ่งชั่วโมงต่อมาจัสตินใช้เงินไปหลายแสนเหรียญเพื่อซื้อเรือใบของกองทัพโลกใหม่จากชาวประมงจากนั้นเขาก็เตรียมเสบียงอาหารนานาชนิดและของใช้จำเป็นต่าง ๆ เอาไว้เกือบครึ่งห้องโดยสารเขาจะต้องเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้พร้อม เพราะว่าเขาจะออกเดินทางไปกับเทพธิดาของเขาและเขาก็จะไม่ยอมให้เธอต้องลำบากเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว จัสตินก็ยกใบเรือและออกเดินทางทันที เรือใบแล่นไปในทะเลอย่างช้า ๆลิลี่ยืนอยู่บนดาดฟ้าในขณะที่เธอมองออกไปยังทะเลที่กว้างขวางสุดลูกหูลูกตา เธอรู้สึกตื่นเต้นและมีความหวัง'สามี ฉันกำลังจะไปกาคุณนะ หนูน้อยลิลี่กำลังไปหาคุณ ฉันขอสวดอ้อนวอนต่อพระเจ้าให้การเดินทางของฉันปลอดภัยและขอให้ฉันได้พบกับคุณในเร็ววัน ฉันขออธิษฐานต่อพระเจ้าขอให้คุณปลอดภัยเช่นกัน คุณจะต้องไม่ผอมซูบเมื่อฉันเจอคุณ” ลิลี่อธิษฐาน…อีกด้านหนึ่ง ในทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่แสงแดดสาดส่องท
“ยัยเด็กโง่ วันหนึ่งเธอจะต้องแต่งงานนะ” แดร์ริลลูบหัวเธอด้วยความเอ็นดู จีเวลยิ้มแต่เธอไม่พูดอะไรตกกลางคืน จีเวลทำอาหารน่ารับประทานสองอย่าง จากนั้นฟอร์ดก็มาเหมือนปกติกลิ่นของซุปปลาหม้อใหญ่ที่จิวเวลปรุงรสได้แพร่กระจายไปหลายกิโลเมตรจนฟอร์ดเริ่มกลืนน้ำลายก่อนที่จะเข้ามาใกล้ตำแหน่งของพวกเขา จากนั้นเขาก็หัวเราะ “แม่สาวน้อย การทำอาหารของเธอดีขึ้นเรื่อย ๆ กลิ่นของซุปปลาหม้อนี้ช่างเย้ายวน…”ในขณะที่พูด ฟอร์ดก็ตักซุปชามใหญ่และเริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อยแดร์ริลและจีเวลจ้องหน้ากันในขณะที่พวกเขายิ้ม หลังจากเพลิดเพลินกับซุปปลาแล้ว จีเวลก็ยิ้มให้แดร์ริลและพูดว่า “ท่านอาจารย์ ทำไมคุณไม่แสดงวรยุทธดาบที่คุณเชี่ยวชาญแล้วให้ท่านอาจารย์ฟอร์ดดูล่ะ?”แดร์ริลพยักหน้าและเดินไปตรงกลาง จากนั้นเขาก็เริ่มต้นด้วยดัชนีแจ้งดวงอาทิตย์ ตามมาด้วยวรยุทธควงกระบี่แปดทิศออร่าของดาบส่องเป็นประกายด้วยพลังที่น่ากลัวในทันใด“ฉันเคยพูดไปแล้วก่อนหน้านี้ ว่าฉันจะสอนเขาเพียงครั้งเดียว ดังนั้นมันจึงไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้ว เขาจะเข้าใจหรือไม่แล้วทำไมฉันจะต้องดูเขาแสดงด้วย?” ฟอร์ดพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาราวกับว่าเขาไม่สนใจ อย่า
“ไวน์ถ้วยนี้อร่อยมาก!” แดร์ริลกล่าวชมเชยในขณะที่เขาดื่มไวน์จนหมดถ้วย“เธอ…” ฟอร์ดถูกยั่วยวนและเริ่มหมดความอดทน “ขอชิมหน่อย...”“ไม่ได้ท่านอาจารย์ฟอร์ด” จีเวลกอดขวดไวน์และก้าวถอยหลัง “ท่านอาจารย์ฟอร์ด คุณทานอาหารของฉันฟรีทุกวันแล้วทำไมคุณถึงยังน่าไม่อายที่มาขอดื่มไวน์ของฉันฟรีอีกด้วยเนี่ย?”“เธอ… เธอ…” ฟอร์ดเริ่มจะหมดความอดทน เขาเหงื่อตก เขาไม่ได้ดื่มไวน์มาเป็นเวลาสิบปีแล้ว สิบปี สิบปีเต็ม!วีรบุรุษคนไหนที่ไม่ชื่นชอบไวน์บ้าง? ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาต้องการดื่มไวน์มากและมันคงจะคุ้มค่าที่จะได้จิบและตายอยู่ที่นั่นฮึ่ย!“ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะสอน ฉันจะสอนวิชาทั้งหมดให้กับชายหนุ่มผู้นี้! เอามาให้ฉันจิบก่อนเดี๋ยวนี้เลย” ฟอร์ดทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาสูดหายใจเข้าในขณะที่เขาจับเคราของเขา “ฉันจะสอนวิชากระบี่สวรรค์ทั้งหมดให้กับเขา ตกลงไหม?”"เยี่ยม!" จีเวลปรบมือด้วยความดีใจ “ท่านอาจารย์ฟอร์ด คำพูดของคุณนั้นเหมือนดั่งทอง ท่านอาจารย์ฟอร์ดมาดื่มไวน์กันเถอะ”ฟอร์ดกระโจนไปข้างหน้าและหยิบถ้วยไวน์มาจากจีเวลก่อนที่เขาจะดื่มมันทั้งสองถ้วยในทันที จีเวลเก็บลูกเชอร์รี่มาได้เป็นจำนวนมากและทำไวน์ได้มากมายในช่
"โอ้โห!"แดร์ริลมองดูฟอร์ดอย่างจดจ่อ เขาจดจำทุกความเคลื่อนไหวที่ฟอร์ดสร้างขึ้นหลังจากที่ฟอร์ดสอนเสร็จแล้ว เขาก็กลับไปเข้านอนอย่างเกียจคร้านแดร์ริลถือดาบกลืนโลหิตของเขาและเริ่มทำตามวรยุทธของฟอร์ดด้วยการโบกดาบอยู่ภายในหุบเขา …วันเวลาผ่านไป ไม่นานก็ผ่านไปแล้วครึ่งเดือนในช่วงเวลาครึ่งเดือนที่ผ่านมา ฟอร์ดได้สอนวิชาดาบสวรรค์ทั้งหมดให้กับแดร์ริลแดร์ริลไม่ทำให้เขาผิดหวังเลย เขาเชี่ยวชาญทั้งเจ็ดวรยุทธแล้ว เขาได้ฝึกฝนวิชากระบี่สวรรค์ทั้งหมดนับครั้งไม่ถ้วน!การฝึกฝนอย่างหนักของแดร์ริล ได้รับรางวัลเป็นการเพิ่มขึ้นของระดับพลังของเขาปราชญ์ยุทธขั้นสาม!แน่นอนว่าจีเวลไม่ได้พักผ่อนเลยตลอดครึ่งเดือนที่ผ่านมา นอกจากเธอจะดูแลดาร์ริลแล้ว เธอก็ยังทำอาหารมื้ออร่อยให้ฟอร์ดทานสามมื้อต่อวันโดยที่ไม่ซ้ำกันเลยข้างสระน้ำในหุบเขาแดร์ริลเพิ่งเสร็จสิ้นจากการฝึกวรยุทธชุดสุดท้าย เขาสูดหายใจเข้ายาวและเดินไปทางฟอร์ด “ท่านอาจารย์ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เหมาะสมที่คุณจะอยู่ตลอดไป ทำไมคุณไม่ไปกับเราล่ะ?”แดร์ริลมีความสามารถในการพาพวกเขาออกไป เพราะในตอนนี้เขาเป็นปราชญ์ยุทธขั้นสามแล้วหลังจากที่เขาได้เรียนรู้
ตุ้บ!แดร์ริลโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาปล่อยหมัดลงบนหินที่อยู่ตรงหน้าของเขาจนแตกออกเป็นเสี่ยง ๆดวงตาของแดร์ริลกลายเป็นสีแดงในขณะที่เขาพูดว่า “ท่านอาจารย์ ทิ้งที่นี่ไว้แล้วออกไปกับผม เราจะไปแก้แค้นสำนักกระบี่และสำนักโอสถด้วยกัน”เขาสามารถหาทางแก้แค้นให้อาจารย์ของเขาได้ เนื่องจากว่าเขาจะต้องผ่านสำนักกระบี่ก่อนที่เขาจะไปยังหุบเขาพิศวงเฮ้อ!ฟอร์ดถอนหายใจและส่ายหน้า “ลืมมันไปเถอะ”อะไรนะ?แดร์ริลตกตะลึงฟอร์ดหัวเราะและพูดอย่างใจเย็นว่า “เมื่อก่อน ฉันมักจะคิดถึงแต่การแก้แค้นอยู่ทั้งวันทั้งคืน แต่แล้วในเวลาต่อมา ฉันก็ตระหนักได้ว่า ตอนนั้นฉันเป็นเด็กและใจร้อนเพียงใด ฉันอยากจะขึ้นไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดของทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ เพราะฉันรู้สึกว่าวรยุทธกระบี่ของฉันนั้นไม่มีใครสามารถเทียบเทียมได้ และด้วยเหตุนี้ฉันจึงเอาชนะสำนักกระบี่และสำนักโอสถได้ จนทำให้พวกเขาต้องการที่จะกลับมาแก้แค้นฉันฟอร์ดชะงักก่อนที่เขาจะมองขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างสงบ “จะมีประโยชน์อะไรที่จะกลับไปแก้แค้นสำนักกระบี่และสำนักโอสถ? ในตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า การทำเช่นนั้นจะนำไปสู่การแก้แค้นซึ่งกันและกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดัง
“ท่านอาจารย์ ผมจะกลับมาเยี่ยมคุณ ผมต้องไปแล้ว” แดร์ริลกัดฟันพูดโดยไม่หันกลับมามองฟอร์ด เขากระโดดและปีนขึ้นต่อไปไม่แน่ใจว่านานเท่าไหร่ แต่แดร์ริลรู้สึกได้ว่าเขาสูญเสียกำลังภายในบางส่วนไป และในที่สุดเขาก็มาถึงยังยอดเขาโดยที่เขาแทบจะทนไม่ไหวอีกต่อไปเฮ้อ!แดร์ริลถอนหายใจในขณะที่เขายืนอยู่บนยอดเขา เขาตื่นเต้นมากเมื่อมองไปยังดินแดนอันกว้างใหญ่ไพศาลและรู้สึกเหมือนอยู่ในสรวงสวรรค์แม่ง! โชคดีที่เขาได้พบกับท่านอาจารย์ฟอร์ดและได้เรียนรู้วรยุทธกระบี่ของเขา ไม่เช่นนั้นเขาคงจะถูกขังอยู่ที่นั่นตลอดไป“ท่านอาจารย์ ในที่สุดเราก็กลับมาที่นี่” จีเวลกระโดดขึ้นลงอย่างมีความสุขแดร์ริลพยักหน้าและมองไปยังหุบเขาลึก "ไปกันเถอะ"ในขณะที่พูด เขาก็เดินลงเขาอย่างช้า ๆ จีเวลเดินตามหลังเขา เธอกระโดดและกระโดดแดร์ริลโกรธจัดเมื่อพวกเขาไปถึงยังสถานที่ที่มาร์คัสทิ้งพวกเขาเอาไว้ก่อนหน้านี้ หลังจากที่ชายคนนั้นจงใจพาพวกเขามาผิดทาง แดร์ริลต้องการกลับไปที่เมืองไห่เพื่อแสวงหาการแก้แค้นอย่างไรก็ตาม แดร์ริลควบคุมตัวเองเอาไว้ได้ สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือการไปถึงสำนักกระบี่อย่างรวดเร็ว เพื่อผ่านหุบเขาพิศวงและมุ่งหน้
พวกโจรหันมามองหน้ากันก่อนที่หัวหน้าจะขมวดคิ้วและกล่าว “แกหมายถึงอะไร?”“สิ่งที่ฉันหมายถึงคือให้แกทิ้งของมีค่าทั้งหมดและไสหัวออกไปซะ” แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชาและไม่อยากจะเสวนาเพิ่มเติมหัวหน้าตะโกนอย่างเดือดดาล “แกบ้าไปแล้วรึไง? แกกล้าดียังไงถึงมาพูดกับฉันแบบนี้! จัดการมันซะ”ทันทีที่เขากล่าวจบ เขาก็บุกนำหน้าและบรรดาพรรคพวกโจรที่เหลือก็วิ่งตามเขาแดร์ริลถอนหายใจและนึก ‘อย่ามาโทษฉันที่พวกแกรนหาที่ตายกันเอง’ทันใดนั้นแดร์ริลก็คว้าดาบกลืนโลหิตขึ้นมาขณะผลักประตูรถเปิดออกและสะบัดกวัดแกว่งดาบลอยไปมาในอากาศฉึก! ฉัว!รัศมีดาบอันน่าสะพรึงกลัวระอุขึ้นมาอย่างฉับพลันและเขมือบพวกโจร“อ๊าก!”พวกโจรแทบจะโต้ตอบไม่ได้เลย ในขณะที่พวกเขาล้มลงไปกองกับพื้นทีละคนท่ามกลางเสียงกรีดร้องแดร์ริลส่ายหัวในท่าทีชิงชัง ขณะเขาคิดอยู่ในใจ “ฉันไม่น่าใช้วิชากระบี่สวรรค์ กับไอ้โจรกระจอกสองคนนี้เลย”“สุดยอดไปเลย!” ในที่สุดจีเวลก็มีสติกลับคืนมาและอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเริงร่า ดวงตาของเธอจับจ้องที่ดาบกลืนโลหิตในมือของแดร์ริล เธอกล่าวถามด้วยความประหลาดใจ “แดร์ริล ดาบของคุณ...”ดาบกลืนโลหิตดูดซับเลือดของพวกโจรอย่าง
”ลิลี่ เราลงจากเรือและหาที่พักสำหรับคืนนี้กันเถอะ” จัสตินกล่าวด้วยรอยยิ้มและกระโดดลงจากเรือ“เดี๋ยวผมช่วยคุณเอง” เขากล่าวขณะยื่นมาไปหาลิลี่“อื้ม” ลิลี่กล่าวตอบอย่างอ่อนโยนขณะเธอจับมือจัสตินลงจากเรือจัสตินคอยดูแลเธอเป็นอย่างดีบนเรือในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาทั้งคู่กวาดสายตาสอดส่องไปบริเวณโดยรอบ เมื่อเท้าแตะบนบก และทันใดนั้นจัสตินก็สังเกตุเห็นชาวประมงท้องถิ่งกำลังจ้องมาที่เขาอย่างสงสัยใคร่รู้อยู่ไม่ห่างออกไปชาวประมงแต่งกายด้วยผ้าลินินเนื้อหยาบแบบดั้งเดิมซึ่งให้ความรู้สึกเรียบง่ายและสมถะสถานที่แห่งนี้นั้นงดงามและไม่มีมลพิษ มันไม่ใช่ท่าเรือสมัยใหม่ที่พลุกพล่านแต่เป็นหมู่บ้านชาวประมงที่สงบและเรียบง่ายลิลี่ก็เฝ้าอดใจรอต่อไปอีกไม่ไหวเมื่อเธอมองไปที่จัสติน “เราจะไปที่ไหนกันดี?”จัสตินได้บอกกับลิลี่ไว้ก่อนออกเดินทางว่าตัวเขาเคยมาเยือนที่โลกใหม่แล้วจัสตินเกาหัวและนึกคิดออกมาเสียงดัง “ตอนที่ฟลอเรียนลี้ภัยมากับกองทัพโลกใหม่ พวกเขาก็ไปเข้าเฝ้าท่านจักรพรรดิที่พระราชวัง แดร์ริลอาจจะต้องไปที่พระราชวังด้วยเหมือนกัน ถ้าเขาต้องการจะตามหาอีวอน”จากนั้นจัสตินก็หัวเราะออกมาอักอ่วน “มันก็นานมา
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ