บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 751 - บทที่ 760

ขณะที่เธอกล่าวอยู่นั้นเธอจ้องมองแดร์ริลและจีเวล “ที่หุบเขาพิศวงเต็มไปด้วยอันตราย ท่านอาจารย์มีแค่สาวน้อยคนรับใช้อยู่ติดตามไปด้วย พวกคุณคงจะผ่านหุบเขานี้ไปไม่ได้ด้วยสภาพที่เป็นอยู่”ซวย! หุบเขาพิศวงอันตรายขนาดนั้นเลยหรอ?ในขณะที่แดร์ริลคิด แดร์ริลก็สูดหายใจลึกและกล่าวอย่างหนักแน่น “เธอไม่ต้องมาสนใจหรอกว่าฉันจะผ่านหุบเขาไปได้ไหม เธอแค่ต้องบอกทางไปหุบเขาพิศวงนี้ให้กับฉันก็พอ”ไม่ว่ามันจะยากเย็นแค่ไหน เขายังคงจำเป็นต้องไป เขาจะถูกขังอยู่ที่นี่ตลอดไปไม่ได้จีเวลจับแขนแดร์ริลไว้แน่นและกล่าวด้วยความเชื่อมั่น “ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหน ฉันจะตามคุณไปทุกที่ ฉันไม่กลัว ไม่ว่ามันจะยากลำบากแค่ไหน”เชอรีลตกตะลึงงันและยิ้มอย่างขมขื่น “ท่านอาจารย์ ถึงฉันจะบอกทางไปหุบเขาพิศวงกับนาย นายก็ไปไม่ได้หรอก ทางเข้าหุบเขาพิศวงอยู่ที่เนินเขาหลังสำนักกระบี่เชอรีลดูตื่นกลัวพรางกล่าว “พื้นที่ส่วนนั้นคือพื้นที่ต้องห้ามของสำนักกระบี่ ซึ่งการเฝ้ายามนั้นรัดกุมแน่นหนา แถมยังต้องได้รับอนุณาตจากสำนักกระบี่อีก ถึงจะสามารถเข้าไปได้”แดร์ริลเงียบ เขารู้สึกหงุดหงิด‘โธ่เว้ย ทำไมการที่จะออกจากทีนี่ได้มันต้องยากลำบากขนาดนี้

”จีเวล!" แดร์ริลตกใจ เขากระโจนลงจากหน้าผาและรีบคว้ามือของจีเวลโดยไม่ลังเลแดร์ริลกอดตัวจีเวลไว้แน่นที่หน้าอก มืออีกข้างของเขาก็ยื่นออกมาคว้าอะไรก็ได้ที่เขาสามารถจับยึดได้ แต่สิ่งที่เขาสัมผัสได้มีเพียงแค่ผนังที่ลื่นของหน้าผา‘ซวย ไอ้เวรมาร์คัสมันชี้นำทางเรามาผิดทาง นี่มันทางตายชัด ๆ!’แดร์ริลกอดตัวจีเวลไว้แน่น เขาไม่รู้ว่าหน้าผานั้นลึกแค่ไหน เขาสวดมนต์ภาวนาขอให้พวกเขาร่วงลงไปไม่ตาย…ในจักรวาลโลกในคฤหาสน์ตระกูลลินดันเมืองตงไห่คฤหาสน์ตระกูลลินดันถูกประดับประดาไปด้วยแสงไฟและของประดับตกแต่ง ทั้งห้องโถงเปี่ยนไปด้วยของประดับสำหรับงานเฉลิมฉลองลิลี่นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องนั่งเล่นและเธอเองก็ยังรู้สึกอารมณ์ดี แววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความสุขหลังจากที่เธอใช้เวลามากกว่าหนึ่งเดือนคบหาดูใจกับเวด ลิลี่ก็รู้สึกพึงพอใจกับเขา เขาทั้งเอาใจใส่และอ่อนโยน พวกเขากำลังจะแต่งงานกันภายในอีกสองวัน“ลิลี่น้อย เธอส่งบัตรเชิญไปบ้างหรือยัง อย่าลืมบอกญาติ ๆเราที่อยู่ที่บ้านด้วย” ซาแมนธากล่าวระหว่างที่กำลังเดินลงจากบันได ใบหน้าของเธอก็เปี่ยมไปด้วยความสุขลูกสาวของเธอกำลังจะแต่งงานกับเวดในอีกไม่ช้าและตัวเธ

งานเข้าแล้ว!มีคนอยู่ที่นี่แดร์ริลตกใจแต่เขาก็พร้อมที่จะรับมือเขามองเห็นชายมีผมสีขาวที่สวมชุดเก่า ๆ และขาดรุงรัง ชายผู้นี้ดูเหมือนขอทานแต่ร่างกายที่กำยำของเขานั้นดูน่ากลัวเขามีใบหน้าที่ผอมซูบและมีรอยแผลเป็นยาวอยู่บนหน้าผากของเขา เขาดวงตาที่หนักแน่นและเป็นประกาย แดร์ริลสังเกตเห็นว่าเขาเหลือขาเพียงแค่ข้างเดียว เพราะชายคนนั้นได้สูญเสียขาอีกข้างหนึ่งไป เขาใช้ดาบสีดำแทนไม้เท้า ใบมีดของมันเป็นสีดำ ด้านหนึ่งของมันคมในขณะที่อีกด้านหนึ่งนั้นทู่ ดาบนั้นดูคล้ายกับดาบซุยถังที่สโลนเคยใช้ แต่เมื่อเขามองเห็นมันใกล้ขึ้น เขาก็พบว่ามันมีความกว้างกว่าดาบซุยถังแดร์ริลกลืนน้ำลาย เขาไม่คิดว่าเขาจะได้พบกับชายพิการผู้นี้ในหุบเขาและสิ่งที่แดร์ริลประหลาดใจก็คือพลังของเขา เขารับรู้ได้ถึงความสามารถของชายผู้นั้นที่เกินความคาดหมายของเขาจนเขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของชายผู้นั้นในขณะนั้น จีเวลที่ยืนหลบอยู่ด้านหลังของแดร์ริลก็ตะโกนขึ้นอย่างกล้าหาญ "คุณเป็นใคร? คุณมาทำอะไรที่นี่?"ในขณะที่พูด จีเวลก็จ้องไปที่ชายคนนั้น แม้ว่าเธอจะเป็นกังวลแต่เธอก็อยากรู้เช่นกัน"ฉันเป็นใครเหรอ?" เขาหัวเราะอ

ฟอร์ดยังคงจ้องมองปลาย่าง เขาดูพอใจในขณะที่เขาพูดว่า “นานแล้วที่ฉันไม่ได้กลิ่นของอาหารอร่อย ๆ เช่นนี้”ฟอร์ดกำลังหิว เพราะนี่คือความคาดหวังของเขาหลังจากที่เขาถูกขังอยู่ที่นี่มานานกว่าสิบปีในช่วงเวลาที่ผ่านมา ฟอร์ดจะกินทุกอย่างที่เขาจับได้ และถึงแม้ว่าเขาจะสามารถกินปลาย่างได้ แต่เขาก็ไม่มีเกลือและเครื่องปรุงรสเขาถูกรบกวนจากกลิ่นหอมของมัน จีเวลมองหน้าเขาแล้วยิ้ม จากนั้นเธอก็ให้ปลาที่ปรุงสุกแก่ฟอร์ด “ฉันขอมอบปลาตัวใหญ่ที่สุดให้แก่คุณ”ผู้คนต่างก็ล่ำลือกันว่า ปีศาจดาบมีพลังที่แข็งแกร่ง แต่จีเวลกำลังมองเห็นว่าเขาพิการและน่าสงสาร“เยี่ยม เยี่ยม!”ฟอร์ดประหลาดใจแต่เขาก็รับปลามาและกินมันอย่างเอร็ดอร่อยในไม่ช้าเขาก็กินปลาหมดเมื่อสายตาของเขาจับจ้องไปที่ตะแกรงย่าง ดูเหมือนว่าเขาจะอยากกินมากกว่านี้จีเวลรู้สึกขบขัน เธอหัวเราะในขณะที่เธอย่างปลาต่อไปฟอร์ดกินปลาย่างอีกสองสามตัวก่อนที่เขาจะพอใจในที่สุด เขายิ้มให้จีเวล “แม่สาวน้อย ปลาย่างของเธออร่อยจริง ๆ”เขาเรอออกมาก่อนที่เขาจะหันหลังกลับและเดินจากไปแดร์ริลเองก็อดหัวเราะไม่ได้เมื่อเขาเห็นสิ่งนั้น คนอะไร! เขาเดินจากไปหลังจากที่เขากิ

อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์คลีเมนท์ในเมืองตงไห่ที่เป็นวันแต่งงานของเวดและลิลี่ ทั้งคู่ได้จัดงานเลี้ยงขึ้นที่คฤหาสน์คฤหาสน์ทั้งหลังดูรื่นเริงมาก ด้วยการตกแต่งโทนสีแดงสด มีดอกไม้ไฟและรถยนต์หรูหรามีสวนในคฤหาสน์ที่เต็มไปด้วยแขกและโต๊ะจัดเลี้ยงตระกูลที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียงของเมืองจำนวนมากได้เข้าร่วมงานแต่งของพวกเขา มีเก้าอี้หลายตัวอยู่ข้าง ๆ แท่นทำพิธีที่อยู่ในสวน ซาแมนธาและพ่อแม่ของเวดนั่งอยู่ที่นั่นและทั้งสามคนก็กำลังยิ้มอย่างปลื้มปริ่มซาแมนธามีความยินดีเป็นอย่างยิ่ง ในที่สุดลูกสาวของเธอก็ได้พบกับผู้ชายที่ดีตระกูลของเวดมีมูลค่านับพันล้าน ดังนั้งลูกสาวของเธอก็จะมีชีวิตที่ดีอย่างแน่นอน แขกหลายพันคนได้มาร่วมงานแต่ง พวกเขานั่งอยู่ที่อีกด้านหนึ่งของสวน ใบหน้าที่คุ้นเคยหลายคนของเมืองตงไห่ต่างก็อยู่ที่นี่ วิลเลียม เซเลอร์ จัสตินและคนอื่น ๆ หรือแม้แต่คุณย่าลินดันก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกันแขกทุกคนดูมีความสุขด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเพราะเป็นงานรื่นเริงและมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ดูไม่มีความสุข เขาคือจัสตินจัสตินตกหลุมรักลิลี่มานานแล้ว เขาจะมีความสุขเมื่อเห็นลิลลี่แต่งงานกับคนอื่นได้อย่างไร