All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 481 - Chapter 490

แดร์ริลว้าวุ่น ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับแด๊กซ์ เขาคงจะเสียใจไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ของเขา!“เรเชล คาร์เตอร์ปล่อยฉันออกไป!” เขาร้องตะโกนสุดเสียง แต่ไม่มีใครตอบ“แม่ง!” เขาต่อยต้นไม้ เห็นพระอาทิตย์กำลังจะตกเขาทำได้แค่เพียงเดินเป็นเส้นตรงเขาคิดว่าป่าเหมือนกับเขาวงกต ตราบใดที่เขาเดินเป็นเส้นตรง เขาก็ต้องพบกับทางเข้าอย่างแน่นอน!เขาเดินอย่างรวดเร็ว แต่หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงก็ยังไม่เห็นวี่แววของทางเข้า มีเพียงต้นไม้ที่ไม่มีวันสิ้นสุด! มันแปลกประหลาด การเดินสามสิบนาทีในคฤหาสน์คาร์เตอร์อาจนำพาเขาไปสู่ปากทางเข้า แต่เขาไม่สามารถออกจากป่าได้ เว้นแต่จะเป็นค่ายกลของอะไรบางอย่าง?“แม่ง ฉันไม่เชื่อเรื่องนั้น” แดร์ริลขบเคี้ยวฟันของเขา เขาเปิดไฟฉายของโทรศัพท์แล้วเดินไปข้างหน้าอีกครั้งกลับมาที่คฤหาสน์คาร์เตอร์ ตระกูลคาร์เตอร์กำลังจะทานอาหารเย็น โซรันสั่งให้พ่อครัวจัดเตรียมอาหารอันโอชะทุกคนอยู่ที่นั่นยกเว้นแดร์ริลโซรันสอดส่องสายตาไปทั่วโต๊ะและหน้าบูดบึ้ง “แดร์ริลอยู่ไหน?”สาวคนรับใช้กระวนกระวายตอบ “นายท่าน ฉันไปที่ห้องของเขาแต่เขาก็ไม่อยู่ที่นั่น ฉันหาเขาไม่เจอสักที่รอบคฤหาสน์”โซรันงงงวย “แ

โซรันยืนอยู่ตรงทางเข้าของทางเข้าป่าลูกท้อเบ่งบานเพื่อพิจารณารอยเท้า มีทรายอยู่ทุกหนแห่ง และเขาไม่สมารถมองเห็นว่ามันเป็นรอยเท้าของแดร์ริลหรือไม่เขากำลังจะเดินเข้าไปในป่าขณะที่คนรับใช้ดึงตัวเขาไว้ หนึ่งในคนรับใช้กล่าว "นายท่าน เราไม่มั่นใจว่าแดร์ริลคือคนที่เข้าไปในป่าหรือเปล่า มันจะเกิดอะไรขึ้นหากท่านติดแหงกอยู่ในป่านั้นด้วย?"โซรันใจเย็นลงกับความคิดนั้นและครุ่นคิดอยู่สักพัก "จัดการให้มีคนเฝ้าปากทางเข้านี้ตลอดเวลา” เขาสั่ง “หาคนมาตามหาแดร์ริลนอกคฤหาสน์หลังนี้”"ขอรับ นายท่าน"โซรันรู้สึกท้อแท้อย่างยิ่ง เขาไม่อยากจะปักใจเชื่อว่ารอยเท้านั้นเป็นของแดร์ริล แต่สัญญาณทั้งหมดชี้ว่าลูกทูนหัวของเขาถูกขังอยู่ในป่าเขาทั้งกระวนกระวายและเป็นห่วงหลังจากผ่านไปสามวัน แดร์ริลยังคงติดแหงกอยู่ที่นี่ นอนพิงอยู่กับต้นลูกท้อริมฝีปากของเขาแตกแห้งเขาแทบจะเสียสติเขาพยายามทุกวิถีทางที่จะหาทางออกไปแต่ก็ยังล้มเหลว เพราะไม่มีกำลังภายในใด ๆ แดร์ริลก็เหนื่อยล้าและกระหายน้ำ พลังงานของเขาเกือบหมด มันไม่ได้ช่วยที่เขาเห็นเศษกระดูกมากมายและซากของส่วนที่หลงเหลืออยู่ทุกหนแห่ง มันชัดเจนว่าชิ้นส่วนพวกนี้เป็นของคนที่

ตุ้บ!เมื่อเขาหนีพ้นจากป่ามาแล้วเขาก็ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น เขาไม่ได้ทานอาหารอะไรเลยมาเกือบสัปดาห์แล้วมีชีวิตอยู่ได้เพียงแค่การดื่มน้ำเขาหิวโหยและหมดแรงไม่ว่าจะอย่างไรเขานั้นเริงร่าชื่นใจ อย่างน้อยเขาก็รอดชีวิต!"นายน้อย?""...นายน้อยออกมาแล้ว!" หนึ่งในคนรับใช้อุทานพวกเขาต่างสะดุ้งตกใจเป็นอย่างมากราวกับว่าเห็นภูตผี"เร็ว ไปบอกนายท่านให้ทราบเดี๋ยวนี้!" หนึ่งในพวกเขาร้องตะโกนแดร์ริลรู้สึกอ่อนแอ เขากัดฟันคว้าโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาแด๊กซ์เขาไม่สามารถติดต่อแด๊กซ์ได้ เขาจึงโทรหาแนนซี่แต่แล้วเขาก็ไม่สามารถจะต่อสายติดเพราะทั้งคู่ต่างปิดโทรศัพท์'ไอ้ห่า เรเชล คาร์เตอร์ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับแด๊กซ์ ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้เธอ!" แดร์ริลสบถเขาคำราม เขาทำได้แค่เพียงให้คนอื่นไปในเมืองตงไห่เพื่อดูแด๊กซ์เท่านั้น ตอนนั้นเองที่เขาโทรหาเซปไฟร์ ดิกสัน เซปไฟร์รับสายภายในสามวินาที"ท่านประมุข!" เซปไฟร์ทักทายอย่างกระตือรือร้น "นายไปอยู่ที่ไหนมา? เราพยายามจะหาทางติดต่อนาย ท่านประมุข! เรามีข่าวดีจะแจ้ง สำนักประตุสุราลัยใกล้จะมีสาวกผู้ติดตามถึงสามพันคนแล้ว!""อย่าเพิ่งมาคุยกันเรื่องนี้" แดร์ริลขัดจั

ซูซานมุ่งหน้าเข้าไปนั่งอยู่บนเตียง เธอมองไปที่แดร์ริลและถาม "แดร์ริล นายดูอ่อนแอมากในตอนที่เพิ่งออกมาจากป่า นายรู้สึกยังไงบ้างตอนนี้?"แดร์ริลนั้นตกตะลึง ถ้าซูซานถ่อมาถึงที่นี้เพื่อถามไถ่เขา ทำไมเธอถึงต้องล็อคประตู?"ผมรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากอาหารมื้อใหญ่" แดร์ริลขบขันซูซานพยักหน้าและยิ้ม "นั่นค่อยโล่งใจหน่อย"พวกเขามองหน้ากันชั่วครู่หนึ่งและนั่งด้วยกันในความเงียบสงัด แดร์ริลทนต่อไปอีกไม่ไหว เขาหัวเราะอักอ่วนและถาม “น้าซูซาน มีอะไรให้ผมช่วยคุณหรือเปล่า?”ซูซานกัดริมฝีปากของเธอ เธอมาที่นี่ก็เพื่อเรเชล หากแดร์ริลเผยแพร่ข่าวว่าเรเชลเป็นคนหลอกให้เขาเข้าไปในป่าได้อย่างไร เธอจะต้องถูกพ่อกระทืบตายแน่นอน เธอจำเป็นต้องหยุดเขาไม่ว่าอะไรจะอย่างไรก็ตามเธอกัดฟันและเทน้ำชาใส่ถ้วยให้แดร์ริล เธอเดินไปหาเขาและยื่นมอบถ้วยให้กับเขา "แดร์ริล นี่ ดื่มนำ้ชาก่อน"อะไร?แดร์ริลนั้นรู้สึกไม่ทันตั้งตัวเล็กน้อย เขามองไปที่เธอในความฉงนสับสนและถาม "น้าซูซาน มีเรื่องสำคัญอะไรงั้นเหรอ?"ซูซานยืนห่างจากเขาเพียงไม่กี่เมตร เขาแม้กระทั่งได้กลิ่นน้ำหอมของเธอซูซานหลบสายตาและพึมพัม "แดร์ริล ฉันมีเรื่องอยากจะรบก

จีนเข้าไปหาเซปไฟร์และถ่มถุย “แด๊กซ์ เป็นอาชญากรที่มีความเกี่ยวข้องกับนิกายตำหนักอมตะ แกเป็นใครที่จะตัดสินใจว่าเขาจะอยู่ หรือ ไป?”"ฉันจะบอกอีกครั้ง สำนักประตูสุราลัย มาที่นี่เพื่อรับตัวแด๊กซ์ แซนเดอร์ส" เซปไฟร์ยิ้ม ง้าวเอ้อหลางก็ปรากฏขึ้น เขาปลดปล่อยกำลังภายใน และมันก็ระเบิดออกทะลุไปทั่วทั้งห้อง หลังจากที่ได้ทานเม็ดยาเทวะ ตอนนี้เซปไฟร์อยู่ในระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นหนึ่งบรรดาคนของสำนักประตูสุราลัยต่างก็ชักกระบี่เล่มยาวออกมา"แก..." จีนถอยหลังออกไปด้วยความหวาดกลัวเซปไฟร์กระโจนเข้าหาแด๊กซ์ และฟันเชือกที่ผูกมัดเขาไว้ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมากจนผู้ติดตามของสำนักง้อไบ๊แทบไม่ทันได้ตอบสนองจีนหวาดกลัวและโกรธเคืองอย่างมากขณะตะโกน “พวกแกทำอะไร! แกไร้ความเคารพต่อสำนักง้อไบ๊!” ผู้ติดตามสาวกสำนักง้อไบ๊ก็ตะโกนใส่พวกเขาเช่นกัน แต่ไม่มีใครกล้าเข้าโจมตี อย่างไรซะพวกเขาก็มีจำนวนมากกว่ามากเซปไฟร์จ้องเขม็งและกล่าว “สำนักประตูสุราลัยทำหน้าที่อย่างทรหดไม่ย่อท้อ!” เขาพาตัวแด๊กซ์ และครอบครัวออกไป"แก!" จีนกระทืบเท้า แต่ไม่กล้าที่จะไล่ล่าตามพวกเขาไปแม่ชีแห่งโชคชะตากลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลดาร์บ