บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 461 - บทที่ 470

แดร์ริลไม่ได้กล่าววาจาไร้สาระ เขาได้สำรวจดูบริเวณโดยรอบของสระน้ำและฮวงจุ้ยนั้นดูไม่ถูกต้องสาวรับใช้สองสามคนขบขันเบา ๆ กับสิ่งที่แดร์ริลกล่าว"แดร์ริล? แกรู้ไหมว่าซินแสฮวงจุ้ย ฟินนิแกน นิโคลสันได้ออกแบบสวนนี้เป็นพิเศษ" เรเชลยิ้มเยาะฟินนิแกน นิโคลสันเป็นซินแสฮวงจุ้ยผู้ยิ่งใหญ่ในวัยห้าสิบ คฤหาสน์คาร์เตอร์ทั้งหมดรวมถึงสระน้ำ ได้รับการเอกแบบจากเขาโดยเฉพาะ แต่แดร์ริลกลับมาบอกว่าฮวงจุ้ยของสระน้ำนั้นไม่ดี? ช่างไร้สาระอะไรเยี่ยงนั้น?แดร์ริลหัวเราะและกล่าว "ใช่ เธอพูดถูก ตามหลักฮวงจุ้ยสระน้ำนั้นอยู่ในตำแหน่งที่ดีเยี่ยม" เขาอธิบายต่ออย่างใจเย็น "อย่างไรก็ตามสระน้ำนี้นับว่าเป็นสระหยินหยาง ด้านทิศเหนือของสระน้ำจะได้รับแสงแดดมาก มันจึงเป็นฝั่งหยาง ด้านทิศใต้อยู่ภายใต้ร่มเงาตลอดเวลา เลยทำให้มันเป็นฝั่งหยิน เมื่อฟินนิแกน นิโคลสันออกแบบสระน้ำ มันถูกตั้งใจให้สร้างความสมดุลระหว่างหยินและหยาง มันคือสระน้ำฮวงจุ้ย ถ้าจะพูดให้ชัดก็คือมันไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อใช้เล่นน้ำ โดยเฉพาะทิศใต้ พลังหยินมันแข็งแกร่งเกินไป พวกเธอสองคนควรขึ้นมาจากน้ำได้แล้ว"ซาร่าอุทานในความชื่นชมขณะเธอปรบมือ "แดร์ริลนายรู้จักฮวงจุ

'อีวาน ไวท์ อยู่ที่นี่?' เรเชลสงสัยเธอนั้นประหลาดใจและรีบกล่าว "พ่อ หนูจะไปกับพ่อด้วย"อีวาน ไวท์คือลูกศิษย์ของโอฟีเลีย เลน และเขายังมาจากตระกูลไวท์ที่มีชื่อเสียงในเมืองมิดอีวานและเรเชลต่างเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และเธอก็ชื่นชอบเขามากขณะเธอรู้สึกว่าเขานั้นพราวเสน่ห์โอฟีเลียนั่งอยู่บนโซฟาซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดีของความสง่างามด้วยทรวดทรงที่เย้ายวนของเธออีวานลูกศิษย์ของเธอ ยืนอยู่ข้างหลังเธอในชุดสูท ดูหล่อเหลาเอาการสุด ๆอีวานเป็นลูกศิษย์ของโอฟีเลียมาได้เกือบสี่ถึงห้าปีแล้ว และค่อนข้างเชี่ยวชาญในการกลั่นโอสถ“อีวาน!” เรเชลทักทายเขาอย่างมีความสุข “ยินดีที่ได้เจอนาย! เราไม่ได้เจอกันนานมาก ฉันเบื่อหน่ายจวนจะตายอยู่แล้ว!”อีวานหัวเราะ "ที่ผ่านมาฉันยุ่ง ๆ แต่ฉันก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว!"โอฟีเลียยิ้ม เธอคิดว่าอีวานและเรเชลเป็นคู่บุญทายของสวรรค์โซรันเดินเข้ามาและทักทายโอฟีเลีย "ยินดีต้อนรับสู่ที่บ้านพักน้อย ๆ ของเรา"สมาคมโอสถแห่งเจียงหนานเป็นองค์กรที่มีอิทธิพลอย่างมากในโลกของบรรดาผู้บ่มเพาะ โดยเฉพาะ โอฟีเลีย เลน เธอไม่ควรถูกก้าวล่วงปรมาจารย์และผู้บ่มเพาะหลายคนให้ความเคารพเธอเธอลุกขึ้นยื

เรเชลเย้ยหยัน "อะไรก็ได้? งั้นเรามาประลองในการกลั่นโอสถกัน"ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม แดร์ริลจำเป็นต้องแพ้ พ่อของเธอกล่าวไว้ว่าแดร์ริลนั้นรู้วิธีการกลั่นโอสถ แต่ไอ้ขี้แพ้อย่างเขาจะมากำราบคนอย่างอีวาน? ตราบใดที่อีวานชนะเธอก็จะสามารถแต่งงานกับเขาได้"ได้" แดร์ริล ยักไหล่โอฟีเลียยิ้ม การแสดงฝีมือของแดร์ริลในการแข่งขันปรุงโอสถนั้นเฉิดฉาย เขานั้นคือผู้มีพรสวรรค์อย่างแท้จริง อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบกับอีวานเขาก็ยังห่างชั้นอยู่หลายขุมพวกเขาออกไปและเข้าห้องกลั่นโอสถ ห้องกลั่นโอสถของตระกูลคาร์เตอร์นั้นถือว่าเป็นห้องที่มีความเป็นมืออาชีพมากที่สุดในเมืองมิด และไม่ใช่แค่เพียงเพราะมีหม้อปรุงขนาดมโหฬารเท่านั้น แต่ยังมีสมุนไพรและส่วนผสมที่หายากมากมายอีกด้วยเมื่อพวกเขากำลังจะมาถึงที่ห้อง แดร์ริลก็ได้ยินเสียงคนเรียกเขามาจากไกล ๆ"แดร์ริล!" ซาร่าเข้ามาหาเขา เธอสวมชุดสีเหลืองน่ารัก ดูสดใสร่าเริงมาก เธอตื่นเต้นอย่างท่วมท้นขณะที่เธอกล่าว "ฉันไม่รู้มาก่อนว่านายรู้วิธีปรุงโอสถด้วย! นายสุดยอดมาก ฉันขอไปดูนายข้าง ๆ ได้ไหม?"แม้ว่าเธอเพิ่งจะได้พบกับเขาแค่เพียงในวันนี้ ซาร่ากลับรู้สึกผูกพันกับแดร์ริลอย่าง

เมฆอมฤตสีทองคำ แดร์ริลจะมาเหนือกว่านั้นได้ไหม?"มีเพียงแค่อาจารย์ผู้เกรียงไกรอย่างโอฟีเลียเท่านั้น ที่จะปั้นลูกศิษย์ที่มีศักยภาพได้!" ใครบางคนอุทานขณะทุกคนมองไปที่โอฟีเลียเธอไม่กล่าวอะไรและจิบน้ำชา เธอรู้ดีว่าทักษะของอีวานเป็นอย่างไรและนี่คือทั้งหมดที่คาดหวังจากเขา"ว้าว เมฆอมฤตสีทองคำ!" ซาร่าอุทานเธอหันไปหาแดร์ริลและกล่าว "เอาหน่อยแดร์ริล เราไม่อยากจะเห็นนายแพ้!"แดร์ริลยิ้ม แต่ไม่ได้กล่าวอะไร ถึงแม้ว่าเขาจะแอบชมอีวานอย่างลับ ๆ มันจะต้องใช้ทักษะสูงมากถึงจะสามารถดึงดูดเมฆอมฤตสีทองคำ มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมอีวานถึงมั่นใจเปรี้ยง!ทันใดนั้นหม้อต้มของอีวานก็สั่นสะเทือน โอสถลอยล่องออกมาจากหม้อต้ม และอีวานจับมันไว้ในมืออย่างง่ายดายทุกคนต่างมองไปที่อีวานอย่างคาดหวังเขายิ้มและผายมือออก แสดงโอสถให้กับทุกคนได้ดูพวกเขาต่างตกตะลึงมันคือเม็ดยาที่มีสีรุ้งเปล่งปลั่งแวววาว! โอสถชนิดไหนกันที่มีสีรุ้งอยู่ในตัว?โอฟีเลียพยักหน้าในความเห็นชอบขณะเธอกล่าว "อีวาน อธิบายให้โซรันฟังทีว่านายได้กลั่นโอสถอะไรออกมา"อีวานหัวเราะและภาคภูมิใจที่จะกล่าว "โอสถเม็ดนี้คือยาห้าวิญญาณ มันถูกตั้งชื่อตาม

"คุณพระคุณเจ้า! ใครบางคนกำลังปรุงโอสถหายากสุด ๆ อยู่!" ใครบางคนอุทานขึ้นมาขณะพวกเขาชี้ขึ้นไปที่ท้องฟ้าเป็นความรู้ทั่วไปว่าการกลั่นโอสถจะรวบรวมเมฆอมฤต แต่พวกเขาก็ไม่เคยเห็นก้อนเมฆที่เปล่งแสงสายฟ้าออกมาทั่วทั้งคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์นั้นเงียบสงัดรอยยิ้มของเรเชลหายไปขณะร่างกายของเธอสั่นสะเทือนในความไม่เชื่อ เธอไม่สามารถจะเชื่อสายตาของตัวเองได้ มันเป็นไปได้อย่างไร?แดร์ริลไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากคนไร้น้ำยาลูกเขยบ้านคนอื่น แล้วเขาจะมีทักษะกลั่นยาเก่งกาจกว่าอีวานได้อย่างไร? เรเชลนั้นตกใจมึนงงซ่า!ในขณะทุกคนยังตกตะลึงงัน หม้อต้มของแดร์ริลก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หม้อต้มแตกหักครึ่งและโอสถก็ลอยล่องออกมาพร้อมกับสายฟ้าแดร์ริลจับมันไว้และยิ้มทุกคนมุ่งความสนใจไปที่เม็ดยาและพวกเขาก็ประหลาดใจ เม็ดยายังคงมีการปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาอยู่'นี่มันยังใช่เม็ดยาอยู่ไหม? มันควรจะนับได้ว่าเป็นโอสถของขลัง!' พวกเขาคิด"น่าทึ่งมาก!" โซรันปรบมือในความตื่นเต้นหัวเราะครื้นเครง "แดร์ริล เร็วเข้า บอกพวกเราทีว่ามันคือโอสถอะไร?""พ่อทูนหัว นี่มันคือยาเทพเจ้าซูส""อะไร? ยาเทพเจ้าซูส? นี่ นี่มันคือยาเทพเจ้