เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 467
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 468
เมฆอมฤตสีทองคำ แดร์ริลจะมาเหนือกว่านั้นได้ไหม?"มีเพียงแค่อาจารย์ผู้เกรียงไกรอย่างโอฟีเลียเท่านั้น ที่จะปั้นลูกศิษย์ที่มีศักยภาพได้!" ใครบางคนอุทานขณะทุกคนมองไปที่โอฟีเลียเธอไม่กล่าวอะไรและจิบน้ำชา เธอรู้ดีว่าทักษะของอีวานเป็นอย่างไรและนี่คือทั้งหมดที่คาดหวังจากเขา"ว้าว เมฆอมฤตสีทองคำ!" ซาร่าอุทานเธอหันไปหาแดร์ริลและกล่าว "เอาหน่อยแดร์ริล เราไม่อยากจะเห็นนายแพ้!"แดร์ริลยิ้ม แต่ไม่ได้กล่าวอะไร ถึงแม้ว่าเขาจะแอบชมอีวานอย่างลับ ๆ มันจะต้องใช้ทักษะสูงมากถึงจะสามารถดึงดูดเมฆอมฤตสีทองคำ มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมอีวานถึงมั่นใจเปรี้ยง!ทันใดนั้นหม้อต้มของอีวานก็สั่นสะเทือน โอสถลอยล่องออกมาจากหม้อต้ม และอีวานจับมันไว้ในมืออย่างง่ายดายทุกคนต่างมองไปที่อีวานอย่างคาดหวังเขายิ้มและผายมือออก แสดงโอสถให้กับทุกคนได้ดูพวกเขาต่างตกตะลึงมันคือเม็ดยาที่มีสีรุ้งเปล่งปลั่งแวววาว! โอสถชนิดไหนกันที่มีสีรุ้งอยู่ในตัว?โอฟีเลียพยักหน้าในความเห็นชอบขณะเธอกล่าว "อีวาน อธิบายให้โซรันฟังทีว่านายได้กลั่นโอสถอะไรออกมา"อีวานหัวเราะและภาคภูมิใจที่จะกล่าว "โอสถเม็ดนี้คือยาห้าวิญญาณ มันถูกตั้งชื่อตาม
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 469
"นายอยากโดนกระทืบเหรอ?" อีวานตะคอก จะมีคนมาแสดงกริยาหยาบคายแบบนี้กับอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?"อีวาน ถอยไปก่อน" โอฟีเลียสั่งขณะเธอมองไปที่แดร์ริล "การคุยโม้โอ้อวดมันจะมีประโยชน์อะไร? ลูกศิษย์ของฉันได้รวบรวมเมฆอมฤตสีทองคำ และได้กลั่นยาห้าวิญญาณ นายคิดว่านายจะทำเหนือกว่านั้นได้งั้นเหรอ?""แน่นอน ยังไงก็ตามมันยังไม่หมดเวลา" เขากล่าวขณะดูแลหม้อต้มของเขาโอฟีเลียส่ายหัว "จดจำการเดิมพันของเราไว้หากนายแพ้นายจะต้องสำเหนียกว่าฉันคืออาจารย์ของนาย และมันจะต้องถูกจัดการอย่างเป็นพิธีการ ด้วยการที่นายกัมโค้งคำนับให้แก่ฉัน"ปุด! ปุด!แดร์ริลเปิดฝาของหม้อต้ม ทันใดนั้นความร้อนก็พุ่งกระจายออกมาตามด้วยกลิ่นอายของส่วนผสม'อะไร นั่นเขากำลังจะทำอะไร? การเปิดฝาหม้อต้มก่อนที่จะกลั่นโอสถเสร็จมันเป็นความผิดมหันต์' ทุกคนคิดขณะพวกเขาต่างตกตะลึงมึนงง"แกยอมรับความผ่ายแพ้แล้วใช่ไหม?" เรเชลเย้ยในตอนแรกเธอคิดว่าไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นจะพอมีทักษะกับเขาบ้างแต่ดูเหมือนเธอจะประเมินเขาสูงเกินไป การให้เขามาประลองกับอีวานเป็นเพียงแค่การดูถูกฝีมือของอีวานอย่างไรก็ตามโอฟีเลีย ตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวขณะเธอมองดูทุกการเ
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 470
"คุณพระคุณเจ้า! ใครบางคนกำลังปรุงโอสถหายากสุด ๆ อยู่!" ใครบางคนอุทานขึ้นมาขณะพวกเขาชี้ขึ้นไปที่ท้องฟ้าเป็นความรู้ทั่วไปว่าการกลั่นโอสถจะรวบรวมเมฆอมฤต แต่พวกเขาก็ไม่เคยเห็นก้อนเมฆที่เปล่งแสงสายฟ้าออกมาทั่วทั้งคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์นั้นเงียบสงัดรอยยิ้มของเรเชลหายไปขณะร่างกายของเธอสั่นสะเทือนในความไม่เชื่อ เธอไม่สามารถจะเชื่อสายตาของตัวเองได้ มันเป็นไปได้อย่างไร?แดร์ริลไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากคนไร้น้ำยาลูกเขยบ้านคนอื่น แล้วเขาจะมีทักษะกลั่นยาเก่งกาจกว่าอีวานได้อย่างไร? เรเชลนั้นตกใจมึนงงซ่า!ในขณะทุกคนยังตกตะลึงงัน หม้อต้มของแดร์ริลก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง หม้อต้มแตกหักครึ่งและโอสถก็ลอยล่องออกมาพร้อมกับสายฟ้าแดร์ริลจับมันไว้และยิ้มทุกคนมุ่งความสนใจไปที่เม็ดยาและพวกเขาก็ประหลาดใจ เม็ดยายังคงมีการปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาอยู่'นี่มันยังใช่เม็ดยาอยู่ไหม? มันควรจะนับได้ว่าเป็นโอสถของขลัง!' พวกเขาคิด"น่าทึ่งมาก!" โซรันปรบมือในความตื่นเต้นหัวเราะครื้นเครง "แดร์ริล เร็วเข้า บอกพวกเราทีว่ามันคือโอสถอะไร?""พ่อทูนหัว นี่มันคือยาเทพเจ้าซูส""อะไร? ยาเทพเจ้าซูส? นี่ นี่มันคือยาเทพเจ้
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 471
ในทางกลับกันซาร่ากลับร่าเริงดีใจ! เธอสวมกอดแขนของแดร์ริลและเชิดชู "นายสุดยอดมาก! ใครจะไปรู้ว่านายจะมีทักษะกลั่นโอสถ? คราวหน้าสอนฉันบ้างสิ!"แดร์ริลยิ้มไปที่เธอและพยักหน้า "ได้ ได้! ฉันจะสอน แต่หยุดเขย่าฉันก่อน ร่างกายฉันยังรับแรงไม่ไหว"ซาร่าหัวเราะเธอหน้าแดงและปล่อยแขนเขาไป ขณะที่โอฟีเลียเดินเข้ามาหาเขาแดร์ริลหัวเราะ เขาชื่นชมเธอขณะที่กำลังมองดูทรวดทรงที่เย้ายวนของเธอ "ท่านประธานหญิงเลน คุณแพ้เดิมพันคุณจะยอมรับผมเป็นอาจารย์ของคุณโดยการก้มโค้งคำนับผมไหม?"โอฟีเลียเลือดขึ้นหน้า"แดร์ริล หยุดเล่นได้แล้ว!" โซรันอุทานโอฟีเลียนั้นเป็นผู้มีทักษะสูงส่งและเป็นถึงท่านประธานหญิงสมาคมโอสถแห่งเจียงหนานที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก เธอจะมาก้มโค้งคำนับและยอมรับชายหนุ่มอย่างแดร์ริลเป็นอาจารย์ของเธอได้อย่างไร?โอฟีเลียสงบสติอารมณ์ของตัวเองและอ้อนวอน "แดร์ริล ฉันอยากจะรับเธอเข้าเป็นลูกศิษย์ของฉันมาก นายช่วยกลับไปคิดมาได้ไหม?" เธอต้องการรับเขาในฐานะลูกศิษย์ของเธอมาก ถ้าหากไม่เป็นเช่นนั้น เธอคงจะเสียใจอย่างสุดซึ้งที่ไม่มีลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์ขนาดนี้"ผมไม่มีปัญญาหรอก" แดร์ริลหัวเราะและกล่าวต่อ "ถึงอย่
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 472
แดร์ริลหยิบสมุนไพรเข้าปากอย่างไม่รอช้าความคิดที่จะฟื้นคืนพลังของเขาทำให้เขาตื่นเต้น ทว่าพลังของเขาไม่ได้ฟื้นกลับคืนมาเมื่อเวลาผ่านไปนี่มันเกิดอะไรขึ้น?เขามองไปที่โอฟีเลียด้วยความสงสัยและถาม "ท่านประธานหญิงเลน สมุนไพรนี้มันเสื่อมสรรพคุณหรือเปล่า? ทำไมผมถึงยังไม่มีกำลังภายใน?" แดร์ริลนั้นกระวนกระวายใจเป็นอย่างมากโซรันก็งวยงงพอ ๆ กัน "ใช่ ทำไมมันถึงไม่ได้ผล?"โอฟีเลียขบขันขณะเธอมองไปที่แดร์ริล "นายจะต้องเรียกฉันว่าท่านอาจารย์""ได้ ได้ ท่านอาจารย์" แดร์ริลทำอะไรไม่ได้ เขาเอามือวางลงไปในจุดสนามพลังต่าง ๆ และกล่าว "ผมไม่รู้สึกถึงกำลังภายในกลับคืนมาเลย"โอฟีเลียค่อย ๆ จิบน้ำชาและยิ้ม "ลูกศิษย์คนดีของฉัน นายไม่รู้เหรอว่าสมุนไพรหยินหยางนพเก้ามีสองส่วนผสม? หยิน และ หยาง ที่ฉันให้นายไปมันคือสมุนไพรหยางทานเพียงแค่ส่วนเดียวมันไม่มีทางได้ผล นายจำเป็นจะต้องมีสมุนไพรหยินด้วย"อะไร? แดร์ริลตกตะลึงเขามองโอฟีเลียด้วยความฉงนสนเท่ห์โอฟีเลียหยิบสมุนไพรอีกชนิดออกมามันเป็นสีฟ้าเย็นยะเยือก ตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิงกับสมุนไพรหยางที่เป็นสีแดงเพลิงไฟแดร์ริลมองไปที่สมุนไพรหยินและรีบกล่าว "ขอบคุณท่าน
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 473
“แน่นอน ความปรารถนาของฉันคือการอบรมสั่งสอนนาย นายจะต้องปฏิบัติกับสิ่งที่ฉันพูดอย่างจริงจัง” โอฟีเลียกล่าวเสริม เธอรู้ว่าแดร์ริลว่ายากสอนยากต้องฝึกให้อ่อนน้อม และเขาก็ไม่ต้องการเป็นศิษย์ของเธอจากนี้ไป เธอจำเป็นจะต้องเข้มงวดกับเขา หากไม่เป็นเช่นนั้นมันคงจะเป็นเรื่องยากเย็นในอนาคตด้วยเหตุนี้ แดร์ริลไม่สามารถจะกล่าวอะไรได้นอกจากพยักหน้า "ผมจะเชื่อฟัง"ไม่ว่าเขาจะสามารถฟื้นพลังของเขากลับคืนมาได้หรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับโอฟีเลีย เลน เขาจะต้องเชื่อฟังทุกคำสั่งของเธอต่อจากนี้ไปโอฟีเลียรู้สึกปลาบปลื้มกับคำตอบของเขา เธอยิ้มและพยักหน้า "ลูกศิษย์คนดีของฉัน"กลับไปที่คฤหาสน์ดาร์บี้ในเมืองตงไห่ ลิลี่กระวนกระวายและเป็นห่วงอย่างมาก เมื่อเธอฟื้นจากอาการสลบ เธอพบว่าตัวเองอยู่ในคฤหาสน์ ปฏิกิริยาแรกของเธอคือการหาทางออกจากสถานที่ แต่มันมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา พวกเขาคงไม่ปล่อยตัวเธอไปเว้นแต่เธอจะได้รับอนุญาตจากหัวหน้าตระกูลเธอไม่เคยพบกับเดรก ดาร์บี้เธอหันหลังกลับเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าและเห็นว่าเป็นฟลอเรียน ดาร์บี้ เธอไม่ได้มีความประทับใจที่ดีกับเขาสักเท่าไหร่"ลิลี่ ไม่ต้องกลัว" เขาปลอบใจ เดินเ
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 474
แดร์ริลเก็บสัมภาระเรียกรถแท็กซี่ และออกเดินทางไปเมืองหยุนโจวเพื่อโน้มน้าวพี่น้องตระกูลดิกสัน เขาต้องทำให้พวกเขาเข้าร่วมสำนักของเขาให้ได้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ตราบใดที่พวกเขาเห็นพ้องต้องกันเขาก็สามารถเริ่มก้าวแรกในการก่อร่างสำนักของตัวเองได้ พี่น้องทั้งสี่คนถูกขังอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลดิกสัน ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นเมื่อขึ้นรถแท็กซี่ เขาหน้านิ่วเมื่อเห็นว่า เพิร์ล ฮาห์นโทรมาหา เธอถูกทิ้งให้เป็นผู้ดูแลบริหารบริษัทแพลทินัม โดยปกติเธอจะโทรมาก็ต่อเมื่อมีปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้ ซึ่งมันเกิดขึ้นได้ไม่บ่อยนักเมื่อเขารับสาย เพิร์ลก็เริ่มพูดพล่ามกระวนกระวาย "ท่านประธาน ฉันมีข้าวร้าย ทั่วทั้งเมืองตงไห่ร่วมมือกันคว่ำบาตรบริษัทแพลทินัมในตอนนี้เรากำลังเผชิญกับความเสียหายครั้งใหญ่! ดาราของเราอย่างจีเซลล์ ลินด์ทและลาน่า โทมัสกำลังจะถูกยกเลิกสัญญา และดาราอีกหลายคนก็ถูกถอนออกไป เราจะทำยังไงกันดี?"เพิร์ลแทบจะร้องไห้อะไร? แดร์ริลโกรธเคืองเขากำหมัด เขาไม่จำเป็นต้องเดาก็รู้ว่าใครเป็นผู้บงการคว่ำบาตรเขาผ่านไปสักพัก เขาปลอบใจเพิร์ลและทำให้เธอมั่นใจ "เพิร์ล อย่าตื่นตร
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 475
ทั้งสี่คนรุมตะคอกแดร์ริลไม่หยุดหย่อนถ้าหากพวกเขามัดรวมกันแดร์ริลคงตายไปแล้วในตอนนี้แดร์ริลหัวเราะ เขาปล่อยให้พวกเขาคลายความโกรธออกมาเมื่อพวกเขาใกล้จะโวยวายเสร็จแล้ว เขาก็หยิบม้านั่งมานั่งอยู่เบื้องหน้าพวกเขา "ในสายตาพวกนาย ฉันสมควรตายเพราะฉันเข่นฆ่าตระกูลดิกสัน แต่ฉันขอถามพวกนาย ตระกูลดิกสันไล่ฆ่าและปล้นสะดมชาวบ้านผู้บริสุทธิ์หลายคน บรรดาคนเหล่านั้นสมควรตายไหม?"ทั้งสี่คนต่างหันมามองหน้ากันและไม่สามารถจะหาคำตอบได้ แดร์ริลพูดถูก ตระกูลดิกสันกระทำความชั่วร้ายอันฉาวโฉ่ในเมืองหยุนโจวเป็นเวลานานหลายปีแดร์ริลกล่าวต่อ "และอีกอย่างพวกนายสี่คน! รับใช้ตระกูลดิกสัน! นายรู้ไหมว่าพวกนายทั้งสี่คนสร้างปัญหาให้กับเมืองหยุนโจวมากมายแค่ไหน?"พี่น้องตระกูลดิกสันไม่สามรถโต้แย้งได้ แดร์ริลพูดถูกต้องแดร์ริลยิ้มและค่อย ๆ กล่าว "ทำไมพวกนายทั้งสี่ไม่มาติดตามฉันล่ะ? เราจะมาทำสิ่งที่ถูกต้องด้วยกัน"อะไร? สุดท้ายมันก็แค่การพูดคุยให้กำลังใจเพื่อจะรับสมัคร"นายหยุดได้แล้ว เราขอตายดีกว่าที่จะไปเป็นลูกกระจ๊อกของนาย ฆ่าเราเสียเถอะตอนนี้เถอะ" โวลต์ถ่มถุยแดร์ริลหน้าบูดบึ้ง ทั้งสี่คนนี้เป็นพวกที่ยากจะหว่านล
บทล่าสุด
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2090
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2089
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2088
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2087
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2086
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2085
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2084
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2083
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 2082
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ
