แดร์ริลเก็บสัมภาระเรียกรถแท็กซี่ และออกเดินทางไปเมืองหยุนโจวเพื่อโน้มน้าวพี่น้องตระกูลดิกสัน เขาต้องทำให้พวกเขาเข้าร่วมสำนักของเขาให้ได้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ตราบใดที่พวกเขาเห็นพ้องต้องกันเขาก็สามารถเริ่มก้าวแรกในการก่อร่างสำนักของตัวเองได้ พี่น้องทั้งสี่คนถูกขังอยู่ในคฤหาสน์ตระกูลดิกสัน ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นเมื่อขึ้นรถแท็กซี่ เขาหน้านิ่วเมื่อเห็นว่า เพิร์ล ฮาห์นโทรมาหา เธอถูกทิ้งให้เป็นผู้ดูแลบริหารบริษัทแพลทินัม โดยปกติเธอจะโทรมาก็ต่อเมื่อมีปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้ ซึ่งมันเกิดขึ้นได้ไม่บ่อยนักเมื่อเขารับสาย เพิร์ลก็เริ่มพูดพล่ามกระวนกระวาย "ท่านประธาน ฉันมีข้าวร้าย ทั่วทั้งเมืองตงไห่ร่วมมือกันคว่ำบาตรบริษัทแพลทินัมในตอนนี้เรากำลังเผชิญกับความเสียหายครั้งใหญ่! ดาราของเราอย่างจีเซลล์ ลินด์ทและลาน่า โทมัสกำลังจะถูกยกเลิกสัญญา และดาราอีกหลายคนก็ถูกถอนออกไป เราจะทำยังไงกันดี?"เพิร์ลแทบจะร้องไห้อะไร? แดร์ริลโกรธเคืองเขากำหมัด เขาไม่จำเป็นต้องเดาก็รู้ว่าใครเป็นผู้บงการคว่ำบาตรเขาผ่านไปสักพัก เขาปลอบใจเพิร์ลและทำให้เธอมั่นใจ "เพิร์ล อย่าตื่นตร
ทั้งสี่คนรุมตะคอกแดร์ริลไม่หยุดหย่อนถ้าหากพวกเขามัดรวมกันแดร์ริลคงตายไปแล้วในตอนนี้แดร์ริลหัวเราะ เขาปล่อยให้พวกเขาคลายความโกรธออกมาเมื่อพวกเขาใกล้จะโวยวายเสร็จแล้ว เขาก็หยิบม้านั่งมานั่งอยู่เบื้องหน้าพวกเขา "ในสายตาพวกนาย ฉันสมควรตายเพราะฉันเข่นฆ่าตระกูลดิกสัน แต่ฉันขอถามพวกนาย ตระกูลดิกสันไล่ฆ่าและปล้นสะดมชาวบ้านผู้บริสุทธิ์หลายคน บรรดาคนเหล่านั้นสมควรตายไหม?"ทั้งสี่คนต่างหันมามองหน้ากันและไม่สามารถจะหาคำตอบได้ แดร์ริลพูดถูก ตระกูลดิกสันกระทำความชั่วร้ายอันฉาวโฉ่ในเมืองหยุนโจวเป็นเวลานานหลายปีแดร์ริลกล่าวต่อ "และอีกอย่างพวกนายสี่คน! รับใช้ตระกูลดิกสัน! นายรู้ไหมว่าพวกนายทั้งสี่คนสร้างปัญหาให้กับเมืองหยุนโจวมากมายแค่ไหน?"พี่น้องตระกูลดิกสันไม่สามรถโต้แย้งได้ แดร์ริลพูดถูกต้องแดร์ริลยิ้มและค่อย ๆ กล่าว "ทำไมพวกนายทั้งสี่ไม่มาติดตามฉันล่ะ? เราจะมาทำสิ่งที่ถูกต้องด้วยกัน"อะไร? สุดท้ายมันก็แค่การพูดคุยให้กำลังใจเพื่อจะรับสมัคร"นายหยุดได้แล้ว เราขอตายดีกว่าที่จะไปเป็นลูกกระจ๊อกของนาย ฆ่าเราเสียเถอะตอนนี้เถอะ" โวลต์ถ่มถุยแดร์ริลหน้าบูดบึ้ง ทั้งสี่คนนี้เป็นพวกที่ยากจะหว่านล
สร้างสำนัก? ทำความดี? ผดุงความยุติธรรมเพื่อมวลมนุษย์?เมื่อได้ยินคำกล่าวของแดร์ริล บรรดาพี่น้องก็ต่างมองหน้ากันด้วยความตื่นเต้นกับความคิดนั้น พวกเขารู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่จุดไฟในจิตใจของพวกเขาแดร์ริลเผยเม็ดยาสี่เม็ด พวกมันทั้งหมดคือ เม็ดยาเทวะ!บรรดาพี่น้องต่างตกตะลึงอย่างมาก พวกเขารู้ว่าเม็ดยานั้นมีมูลค่าเป็นพันล้านและมันยังหายากมาก แล้วแดร์ริลมีไว้ครอบครองถึงสี่เม็ดได้อย่างไร?แดร์ริลยิ้มขณะเขามอบเม็ดยาเทวะให้พวกเขาแต่ละคน "ฉันรู้ว่าพวกนายติดอยู่ที่ระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้ามาสักพักแล้ว เพราะอย่างนั้นได้โปรดรับสิ่งนี้ในฐานะของกำนัลเล็กน้อยด้วยเถอะ"สำหรับพวกเขา? พวกเขาตกใจแต่ก็ยังคงตื่นเต้นพวกเขาติดอยู่ที่ระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้ามาเกือบปี! เมื่อพวกเขาถูกจับตัว พวกเขาก็สูญเสียความหวังที่จะบรรลุไปได้ไกลกว่านี้ ใครจะรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่แค่เพียงถูกปล่อยตัวแต่ยังได้รับเม็ดยาเทวะอีกด้วย?เซปไฟร์ไม่สามารถจะอดกลั้นได้อีกต่อไป เขาทำท่าประสานมือคารวะด้วยความเคารพ "ลูกพี่แดร์ริล เราจะไม่มีวันลืมบุญคุณที่นายมอบให้พวกเรา" เขาอุทาน "นับจากนี้ไป เราจะขอติดตามนาย ความปรารถนาของนายคือบัญชาข
"ไม่ต้องห่วงท่านประมุข เราจะไม่ทำให้ผิดหวัง!" พวกเขาขานรับอย่างพร้อมเพรียงกัน"เยี่ยม!" แดร์ริลปลื้มปริ่ม เขากล่าวเสริม "แทนที่คฤหาสน์ดิกสัน ที่แห่งนี้จะขนานนามว่าคฤหาสน์สุราลัยตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป สถานที่แห่งนี้จะเป็นเทวาคารชั่วคราวของเรา เอาล่ะ จงออกไปและเริ่มเกณฑ์คนซะ!"แดร์ริลหันหลังและจากไปข่าวของสำนักประตูสุราลัยแพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองภายในสามวันสมาชิกต่างได้รับเม็ดยาวิญญาณทมิฬคนละเม็ด ตราบใดที่พวกเขาเข้าร่วมสำนัก ทำให้มันเป็นเรื่องยากที่เหล่าผู้บ่มเพาะจะต้านทานไหว!ผู้บ่มเพาะที่ทรงพลังและแข็งแกร่งต่างแวะเวียนมาเยี่ยมเยือน แค่เพียงสามวัน สำนักประตูสุราลัยได้ก้าวเข้าสู่โลกแห่งผู้บ่มเพาะ!ประมุขสำนัก ดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายก็มีชื่อเสียงโด่งดังเช่นกัน! ไม่มีใครรู้ว่าเขาเคยเป็นใคร หรือมาจากไหน หรือแม้กระทั่งระดับกำลังภายในของเขา สิ่งที่ลึกลับที่สุดเกี่ยวกับเขาคือแม้แต่ผู้ติดตามก็ยังไม่เคยพบเห็นตัวตนของเขาด้วยตัวเอง เขามักจะสวมหน้ากากทองคำทุกครั้งที่ปรากฏตัวภายในสามวัน สำนักประตูสสุราลัยจัดการรับสมัครผู้ติดตามได้เป็นพันคน แม้ว่าผู้ติดตามจะอยู่เพียงระดับขั้นล่างปรมาจารย์ หรือ ปร
ในคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์ที่เมืองมิด แดร์ริลกำลังฮัมเสียงเพลง เขาเข้าไปในบริเวณห้องนั่งเล่นหลังจากที่โซรันเรียกหาเขาให้มาโดยเร็วเมื่อเขามาถึงเขาก็เห็นโซรันกำลังหัวเราะอยู่กับผู้หญิงรูปงามเธอนั้นสวยหยดย้อย! เธอสวมชุดเดรสสีเหลืองยาวที่ดูสง่าผ่าเผยอย่างน่าเหลือเชื่อ ถ้าเขาเดาไม่ผิด เธอคงจะเป็นภรรยาของโซรัน ซูซาน ครีกนั่นเอง!นอกเหนือไปจากสองคนนั้นยังมีอีกสามคน เรเชล ซาร่า และอีวาน'ซวยแท้ ทำไมไอ้หมอนี่มาอีกแล้ว?' แดร์ริลคิด"แดร์ริล!" ซาร่าเรียกเขาอย่างร่าเริงสดใส เธอวิ่งเข้าไปคล้องแขนแดร์ริล เธอขมวดคิ้วและถาม "นายหายไปไหนมาช่วงนี้! ฉันคิดถึงนายนะ!"แดร์ริลลูบหัวของเธออย่างเอ็นดู จากนั้นเขาก็หันไปก้มโค้งคำนับโซรันและซูซาน "พ่อทูนหัว แม่ทูนหัว"ซูซานพยักหน้าและยิ้มขณะที่เธอมองไปที่แดร์ริล เธอได้ยินมาว่าสามีของเธอเพิ่งจะมีลูกทูนหัวคนใหม่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับเขา เขาทำให้เธอประทับใจ เขานั้นสุภาพนอมน้อมและหล่อเหลา"แม่ทูนหัวทำให้ฉันฟังดูแก่ ทำไมไม่เรียกว่าน้าซูซานแทนล่ะ?" เธอยิ้ม"ครับ น้าซูซาน"เขาเห็นว่าซูซานเป็นคนใจดีและอัธยาศัยดี นี่มันคือครั้งแรกที่พบกับเธอดังนั้นเขาควรจ
เมื่อบรรดาทั้งสี่คนเดินจากไป โซรันก็เข้าสวมกอดซูซานจากด้านหลัง "ซูซาน ฉันคิดว่าแดร์ริลเป็นชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยม" เขากระซิบ "ฉันตัดสินใจให้เรเชลแต่งงานกับเขา เธอว่ายังไง?"อะไรนะ? ซูซานสะดุ้งเรเชล ลูกสาวคนโตของเธอกับความสัมพันธ์ของอีวานนั้นแทบจะเรียกได้ว่าใกล้จะแต่งงาน และพวกเขาทั้งครอบครัวก็รู้ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำไมจู่ ๆ เขาถึงเปลี่ยนใจ?ซูซานคิดกับตัวเองและถาม "เรเชลรู้ไหม? เธอรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้?""เธอต่อต้านมาก เธอต้องการแต่งงานกับอีวานคนเดียวฉะนั้นฉันคิดว่าจะให้เธอไปโน้มน้าวลูก" โซรันขำเจื่อน ๆ "เธอชอบอีวาน แล้วทำไมคุณต้องไปคลุมถุงชนเธอกับแดร์ริล? อีวานก็เป็นผู้ชายที่เยี่ยมยอดเช่นกัน เรเชลแต่งกับอีวานมันก็ไม่ได้เสียหายน่าอายอะไร"ซูซานรักลูกสาวสองคนของเธอเป็นอย่างมาก เธอไม่อยากบังคับพวกเธอเพื่อแต่งงานกับใครบางคนที่พวกเธอไม่ชอบ"ฉันขอแนะนำให้คุณปล่อยเรเชลแต่งงานกับอีวานเถอะ" ซูซานถอนหายใจและออกจากห้องไปในห้องเรียน ซูซานอธิบายวิชาค่ายกลให้กับบรรดาเด็ก ๆ ของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่แดร์ริลได้เรียนรู้เกี่ยวกับวิชาค่ายกล ดังนั้นเขาจึงใจจดใจจ่อกับคำกล่าวของซูซานทุกคำ เมื่อจ
นี่มันป่าลูกท้อเบ่งบานมหัศจรรย์อะไรกัน? อีวานดีใจกับความคิดของเธอ“เรเชล เราจะทำตามแผนของเธอ เราจะหลอกให้แดร์ริลเข้าไปในป่านั่น!” เขาตื่นเต้นมันเป็นความคิคที่เยี่ยมยอด! พวกเขารีบเร่งมุ่งหน้าไปที่ห้องของแดร์ริลแดร์ริลเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เขาสวมชุดนอนกำลังจะขึ้นเตียงปัง!เรเชลเปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะประตูก่อน แดร์ริลสบถอยู่ในใจและยิ้ม “น้องสาวที่รัก มีเรื่องสำคัญอะไรงั้นเหรอ?”“ใครน้องสาวแก?” เรเชลหน้าบึ้งตึงขณะเธอถามหน่ายแหนง แดร์ริลนั้นน่ารังเกียจที่สุดสำหรับเธอแดร์ริลยักไหล่และถาม “ฉันคือพี่ทูนหัวของเธอ ถ้าเธอไม่ใช่น้องสาวฉัน แล้วเธอจะเป็นอะไร?”เรเชลกรอกตามองไปที่เขา “พ่อต้องการพบนายที่ป่าลูกท้อเบ่งบาน” เธอเย้ยหยันเธอได้พูดคุยเรื่องนี้กับอีวานมาก่อนแล้วถ้าเธอกล่าวอ้างถึงพ่อของเธอแดร์ริลคงจะไม่มีทางสงสัยอะไรอย่างแน่นอนมันเป็นไปตามแผน แดร์ริลค่อนข้างมึนงงและถาม “พ่อต้องการอะไร? และอีกอย่างป่าลูกท้อเบ่งบานมันคืออะไร?”“แค่ตามฉันมา” เธอถ่มถุยอย่างหมดความอดทน ขณะเธอที่หันหลังเพื่อออกไปแดร์ริลรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าและติดตามเธอออกไป พวกเขาเดินไปเกือบครึ่งชั่วโมง! มันเป็นมุมที่
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่มีกำลังภายในเขาก็ไม่สามรถจะนิ่งนอนใจได้ที่จะเห็นแด๊กซ์ตายได้! เขาเกลียดชังแม่ชีแห่งโชคชะตาและพรรคพวกของเธอ เขาออกมาจากเมืองตงไห่แล้วแต่เธอก็ยังพยายามไล่ล่าเขาแดร์ริลโกรธเคืองอย่างถึงที่สุด เขากำลังจะหันหลังและจากไปแต่เรเชลเรียกเขา“แดร์ริล พ่อของฉันรอแกอยู่ แกจะไปไหน?”“บอกพ่อทูนหัวว่ามีเรื่องสำคัญเร่งด่วนเกิดขึ้น!” แดร์ริลกล่าวกระวนกระวาย“แกคิดว่าฉันเป็นเด็กส่งสาส์นเหรอไง?” เรเชลเย้ย “ถ้ามันมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แกก็ไปบอกเขาเอง”แดร์ริลหน้านิ่ว “ฉันจะอธิบายให้เขาฟังหลังจากที่ฉันกลับมาแล้ว” แด๊กซ์กำลังตกอยู่ในอันตราย เขาจำเป็นต้องไปช่วย“หลบไป!” แดร์ริลตะคอกเรเชล“ถ้าฉันไม่หลบล่ะ?” เรเชลแสยะยิ้มอย่างยียวน“ฉันบอกให้หลบไป!” แดร์ริลตะคอกอีกครั้งเรเชลกล่าวเย็นชา “แกจะไม่ไปไหนทั้งนั้นในวันนี้” เธอปรบมือของเธอทันใดนั้นก็มีเงาตะคุ่มปรากฏขึ้นจากมุม นั่นคืออีวานเขาจับตัวแดร์ริลและยกเขาขึ้นเหนือหัว“แกจะทำอะไร?” แดร์ริลสะดุ้งประหลาดใจ เมื่อเขาไม่มีกำลังภายในเขาก็ไม่สามารถจะสู้กลับได้“ฉันกำลังจะทำไรเหรอ? ฉันจะทำให้แกหายไปจากโลกนี้!” อีวานโยนแดร์ริลเข้าไปในป่า
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ