แดร์ริลไม่ได้กล่าววาจาไร้สาระ เขาได้สำรวจดูบริเวณโดยรอบของสระน้ำและฮวงจุ้ยนั้นดูไม่ถูกต้องสาวรับใช้สองสามคนขบขันเบา ๆ กับสิ่งที่แดร์ริลกล่าว"แดร์ริล? แกรู้ไหมว่าซินแสฮวงจุ้ย ฟินนิแกน นิโคลสันได้ออกแบบสวนนี้เป็นพิเศษ" เรเชลยิ้มเยาะฟินนิแกน นิโคลสันเป็นซินแสฮวงจุ้ยผู้ยิ่งใหญ่ในวัยห้าสิบ คฤหาสน์คาร์เตอร์ทั้งหมดรวมถึงสระน้ำ ได้รับการเอกแบบจากเขาโดยเฉพาะ แต่แดร์ริลกลับมาบอกว่าฮวงจุ้ยของสระน้ำนั้นไม่ดี? ช่างไร้สาระอะไรเยี่ยงนั้น?แดร์ริลหัวเราะและกล่าว "ใช่ เธอพูดถูก ตามหลักฮวงจุ้ยสระน้ำนั้นอยู่ในตำแหน่งที่ดีเยี่ยม" เขาอธิบายต่ออย่างใจเย็น "อย่างไรก็ตามสระน้ำนี้นับว่าเป็นสระหยินหยาง ด้านทิศเหนือของสระน้ำจะได้รับแสงแดดมาก มันจึงเป็นฝั่งหยาง ด้านทิศใต้อยู่ภายใต้ร่มเงาตลอดเวลา เลยทำให้มันเป็นฝั่งหยิน เมื่อฟินนิแกน นิโคลสันออกแบบสระน้ำ มันถูกตั้งใจให้สร้างความสมดุลระหว่างหยินและหยาง มันคือสระน้ำฮวงจุ้ย ถ้าจะพูดให้ชัดก็คือมันไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อใช้เล่นน้ำ โดยเฉพาะทิศใต้ พลังหยินมันแข็งแกร่งเกินไป พวกเธอสองคนควรขึ้นมาจากน้ำได้แล้ว"ซาร่าอุทานในความชื่นชมขณะเธอปรบมือ "แดร์ริลนายรู้จักฮวงจุ
"แกพูดว่าอะไร? ฉันขอท้าให้แกพูดอีกที" กำลังภายในของเรเชลระเบิดออกจากตัวเธอ มันแข็งแกร่งมากแทบจะบดขยี้แดร์ริล เธอนั้นอยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นสี่! การที่ได้อยู่ในระดับสูงเช่นนี้ตั้งแต่อายุยังน้อยนั้นถือได้ว่าเธอเป็นอัจฉริยะแดร์ริลหายใจไม่ออก แม่ชีแห่งโชคชะตาได้ทำลายพลังของเขาไปจนหมดสิ้น ขณะนี้เขาเป็นเพียงแค่คนธรรมดาซาร่าขึ้นมาจากสระน้ำและฉุดดึงตัวเรเชล "หยุดสักที ทำไมเธอต้องทำแบบนี้?"แดร์ริลนั้นเยี่ยมยอดในสายตาของซาร่า ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขา เรเชลอาจจะตายได้ และเขาพูดถูกเกี่ยวกับฮวงจุ้ยของสระน้ำ!เป็นเวลาเที่ยงวัน เรเชลกลับไปที่ห้องของเธอเพื่อแต่งตัวก่อนจะออกไปเรียนหนังสือโซรันนั้นกำลังนั่งอ่านคัมภีร์โบราณเพื่อการค้นคว้า ขณะเขาพยายามอย่างกระวนกระวายเพื่อจะหาทางช่วยแดร์ริลฟื้นพลังกลับคืนมาเรเชลเข้าไปหาพ่อของเธอและกล่าว "พ่อ พ่อเอาตัวแดร์ริลมาที่นี่ทำไม?"การนึกถึงเขาทำให้เธอเป็นบ้า!โซรันมองไปที่เรเชลและกล่าว "เขาคือลูกทูนหัวของฉัน และเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส แน่นอนอยู่แล้วที่มันจะสมเหตุผลที่พาตัวเขากลับมาบ้าน" เขากล่าวต่อด้วยรอยยิ้ม "ในเมื่อลูกอยู่ตรงนี้แล้ว พ่อก็มีบางอย่
'อีวาน ไวท์ อยู่ที่นี่?' เรเชลสงสัยเธอนั้นประหลาดใจและรีบกล่าว "พ่อ หนูจะไปกับพ่อด้วย"อีวาน ไวท์คือลูกศิษย์ของโอฟีเลีย เลน และเขายังมาจากตระกูลไวท์ที่มีชื่อเสียงในเมืองมิดอีวานและเรเชลต่างเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และเธอก็ชื่นชอบเขามากขณะเธอรู้สึกว่าเขานั้นพราวเสน่ห์โอฟีเลียนั่งอยู่บนโซฟาซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดีของความสง่างามด้วยทรวดทรงที่เย้ายวนของเธออีวานลูกศิษย์ของเธอ ยืนอยู่ข้างหลังเธอในชุดสูท ดูหล่อเหลาเอาการสุด ๆอีวานเป็นลูกศิษย์ของโอฟีเลียมาได้เกือบสี่ถึงห้าปีแล้ว และค่อนข้างเชี่ยวชาญในการกลั่นโอสถ“อีวาน!” เรเชลทักทายเขาอย่างมีความสุข “ยินดีที่ได้เจอนาย! เราไม่ได้เจอกันนานมาก ฉันเบื่อหน่ายจวนจะตายอยู่แล้ว!”อีวานหัวเราะ "ที่ผ่านมาฉันยุ่ง ๆ แต่ฉันก็มาอยู่ตรงนี้แล้ว!"โอฟีเลียยิ้ม เธอคิดว่าอีวานและเรเชลเป็นคู่บุญทายของสวรรค์โซรันเดินเข้ามาและทักทายโอฟีเลีย "ยินดีต้อนรับสู่ที่บ้านพักน้อย ๆ ของเรา"สมาคมโอสถแห่งเจียงหนานเป็นองค์กรที่มีอิทธิพลอย่างมากในโลกของบรรดาผู้บ่มเพาะ โดยเฉพาะ โอฟีเลีย เลน เธอไม่ควรถูกก้าวล่วงปรมาจารย์และผู้บ่มเพาะหลายคนให้ความเคารพเธอเธอลุกขึ้นยื
โซรันพยักหน้าและหัวเราะ "ดูเหมือนว่าคุณก็รู้จักลูกทูนหัวของผมด้วย! ผมตัดสินใจแล้วว่าจะให้เรเชลแต่งงานกับเขา"อีวาน ไวท์ก็ไม่ได้นับว่าเสียหายอะไรเช่นกันแต่เขาไม่ใช่แดร์ริล ดาร์บี้ในที่สุดเรเชลก็ทนไม่ไหว เธอกระทืบเท้าและกล่าว "พ่อ หนูบอกพ่อแล้ว หนูจะไม่แต่งงานกับเขา! หนูชอบอีวาน! ไม่ใช่ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่น!" เรเชลเกาะแขนอีวานแน่น"ไร้สาระ!" โซรันตำหนิติเตียน "ลูกไม่เชื่อฟังคำตัดสินของพ่อได้ยังไง! การแต่งงานไม่ใช่เรื่องที่ลูกจะเลือกได้"เรเชลกระวนกระวาย ขบริมฝีปากของเธอและกล่าว "พ่อ พ่อไม่เข้าใจ แดร์ริลมีดีอะไร? ถ้าพ่อไม่คิดกับเขาว่าเป็นอัจฉริยะ ให้เขามาประลองกับอีวานและมาดูกันว่าใครเก่จกาจกว่ากันจากทั้งสองคน ถ้าแดร์ริลชนะ หนูจะเชื่อฟังพ่อ แต่ถ้าอีวานชนะ พ่อจะต้องปล่อยให้หนูแต่งงานกับเขา"โซรันนั้นเงียบกริบ เขาไม่คาดคิดว่าลูกสาวของเขาจะเสนอข้อตกลงอะไรแบบนั้น แดร์ริลสูญเสียพลังของเขาทั้งหมดไป เขาจะประลองกับอีวานได้ยังไง? ในสภาพที่เขาเป็นอยู่โอฟีเลียกล่าวแทรกเข้ามา "โซรัน ในเมื่อเรเชลเสนอสิ่งนี้แล้ว ทำไมเราไม่ปล่อยให้พวกเขาได้ลองดู"โซรันพยักหน้า เขาสั่งคนรับใช้ให้ไปเรียกแดร์ริลไม
เรเชลเย้ยหยัน "อะไรก็ได้? งั้นเรามาประลองในการกลั่นโอสถกัน"ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม แดร์ริลจำเป็นต้องแพ้ พ่อของเธอกล่าวไว้ว่าแดร์ริลนั้นรู้วิธีการกลั่นโอสถ แต่ไอ้ขี้แพ้อย่างเขาจะมากำราบคนอย่างอีวาน? ตราบใดที่อีวานชนะเธอก็จะสามารถแต่งงานกับเขาได้"ได้" แดร์ริล ยักไหล่โอฟีเลียยิ้ม การแสดงฝีมือของแดร์ริลในการแข่งขันปรุงโอสถนั้นเฉิดฉาย เขานั้นคือผู้มีพรสวรรค์อย่างแท้จริง อย่างไรก็ตามเมื่อเปรียบเทียบกับอีวานเขาก็ยังห่างชั้นอยู่หลายขุมพวกเขาออกไปและเข้าห้องกลั่นโอสถ ห้องกลั่นโอสถของตระกูลคาร์เตอร์นั้นถือว่าเป็นห้องที่มีความเป็นมืออาชีพมากที่สุดในเมืองมิด และไม่ใช่แค่เพียงเพราะมีหม้อปรุงขนาดมโหฬารเท่านั้น แต่ยังมีสมุนไพรและส่วนผสมที่หายากมากมายอีกด้วยเมื่อพวกเขากำลังจะมาถึงที่ห้อง แดร์ริลก็ได้ยินเสียงคนเรียกเขามาจากไกล ๆ"แดร์ริล!" ซาร่าเข้ามาหาเขา เธอสวมชุดสีเหลืองน่ารัก ดูสดใสร่าเริงมาก เธอตื่นเต้นอย่างท่วมท้นขณะที่เธอกล่าว "ฉันไม่รู้มาก่อนว่านายรู้วิธีปรุงโอสถด้วย! นายสุดยอดมาก ฉันขอไปดูนายข้าง ๆ ได้ไหม?"แม้ว่าเธอเพิ่งจะได้พบกับเขาแค่เพียงในวันนี้ ซาร่ากลับรู้สึกผูกพันกับแดร์ริลอย่าง
"เอาล่ะ ฉันขออธิบายกติกาการประลองก่อน" โอฟีเลียอุทานขณะเธอกำลังนั่งลง "ใครก็ตามที่ปรุงโอสถได้พิสดารหายากที่สุดภายในหนึ่งชั่วโมงถือว่าชนะ ถ้าเวลาหมดแล้วแต่ยังกลั่นไม่เสร็จถือว่าแพ้"เธอมองนาฬิกาข้อมือและจับเวลา "เวลาของพวกคุณจะเริ่ม... ในตอนนี้"อีวานตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาเดินไปที่แผนกวัตถุดิบและตวงวัดส่วนผสมต่าง ๆ ด้วยมือเปล่า มันแม่นยำมากเขาจุดตั้งไฟ และเทส่วนผสมทั้งหมดลงไป และเริ่มกลั่นโอสถของเขาทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น และไม่มีความยุ่งยากใด ๆ ในสายตาทั้งตระกูลคาร์เตอร์ห้อมล้อมตัวเขา มองดูทุกการเคลื่อนไหวของอีวานพวกเขาต่างหยักหน้าในความเห็นพ้องต้องกัน"ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นถึงลูกศิษย์ของโอฟีเลีย เขาช่างมีฝีมือที่ช่ำชอง!""ฉันอยากรู้เหลือเกินว่าเขาจะกลั่นโอสถหายากอะไร? นี่มันช่างน่าตื่นเต้น!"การได้ฟังความคิดเห็นของพวกเขาอีวานก็ปลาบปลื้มใจ ขณะเขายิ้มด้วยความมั่นใจอย่างไรก็ตามแดร์ริลดูนิ่งเฉย และเขาก็ยังไม่ได้เริ่มต้นหยิบวิตถุดิบเลยด้วยซ้ำหลายคนต่างส่ายหัวให้กับเขา เขาแพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่มและดูเหมือนโอกาสของเขาที่จะชนะเหลือน้อยมากจนแทบจะไม่มีเลย "ดูเหมือนเ
เมฆอมฤตสีทองคำ แดร์ริลจะมาเหนือกว่านั้นได้ไหม?"มีเพียงแค่อาจารย์ผู้เกรียงไกรอย่างโอฟีเลียเท่านั้น ที่จะปั้นลูกศิษย์ที่มีศักยภาพได้!" ใครบางคนอุทานขณะทุกคนมองไปที่โอฟีเลียเธอไม่กล่าวอะไรและจิบน้ำชา เธอรู้ดีว่าทักษะของอีวานเป็นอย่างไรและนี่คือทั้งหมดที่คาดหวังจากเขา"ว้าว เมฆอมฤตสีทองคำ!" ซาร่าอุทานเธอหันไปหาแดร์ริลและกล่าว "เอาหน่อยแดร์ริล เราไม่อยากจะเห็นนายแพ้!"แดร์ริลยิ้ม แต่ไม่ได้กล่าวอะไร ถึงแม้ว่าเขาจะแอบชมอีวานอย่างลับ ๆ มันจะต้องใช้ทักษะสูงมากถึงจะสามารถดึงดูดเมฆอมฤตสีทองคำ มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมอีวานถึงมั่นใจเปรี้ยง!ทันใดนั้นหม้อต้มของอีวานก็สั่นสะเทือน โอสถลอยล่องออกมาจากหม้อต้ม และอีวานจับมันไว้ในมืออย่างง่ายดายทุกคนต่างมองไปที่อีวานอย่างคาดหวังเขายิ้มและผายมือออก แสดงโอสถให้กับทุกคนได้ดูพวกเขาต่างตกตะลึงมันคือเม็ดยาที่มีสีรุ้งเปล่งปลั่งแวววาว! โอสถชนิดไหนกันที่มีสีรุ้งอยู่ในตัว?โอฟีเลียพยักหน้าในความเห็นชอบขณะเธอกล่าว "อีวาน อธิบายให้โซรันฟังทีว่านายได้กลั่นโอสถอะไรออกมา"อีวานหัวเราะและภาคภูมิใจที่จะกล่าว "โอสถเม็ดนี้คือยาห้าวิญญาณ มันถูกตั้งชื่อตาม
"นายอยากโดนกระทืบเหรอ?" อีวานตะคอก จะมีคนมาแสดงกริยาหยาบคายแบบนี้กับอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?"อีวาน ถอยไปก่อน" โอฟีเลียสั่งขณะเธอมองไปที่แดร์ริล "การคุยโม้โอ้อวดมันจะมีประโยชน์อะไร? ลูกศิษย์ของฉันได้รวบรวมเมฆอมฤตสีทองคำ และได้กลั่นยาห้าวิญญาณ นายคิดว่านายจะทำเหนือกว่านั้นได้งั้นเหรอ?""แน่นอน ยังไงก็ตามมันยังไม่หมดเวลา" เขากล่าวขณะดูแลหม้อต้มของเขาโอฟีเลียส่ายหัว "จดจำการเดิมพันของเราไว้หากนายแพ้นายจะต้องสำเหนียกว่าฉันคืออาจารย์ของนาย และมันจะต้องถูกจัดการอย่างเป็นพิธีการ ด้วยการที่นายกัมโค้งคำนับให้แก่ฉัน"ปุด! ปุด!แดร์ริลเปิดฝาของหม้อต้ม ทันใดนั้นความร้อนก็พุ่งกระจายออกมาตามด้วยกลิ่นอายของส่วนผสม'อะไร นั่นเขากำลังจะทำอะไร? การเปิดฝาหม้อต้มก่อนที่จะกลั่นโอสถเสร็จมันเป็นความผิดมหันต์' ทุกคนคิดขณะพวกเขาต่างตกตะลึงมึนงง"แกยอมรับความผ่ายแพ้แล้วใช่ไหม?" เรเชลเย้ยในตอนแรกเธอคิดว่าไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นจะพอมีทักษะกับเขาบ้างแต่ดูเหมือนเธอจะประเมินเขาสูงเกินไป การให้เขามาประลองกับอีวานเป็นเพียงแค่การดูถูกฝีมือของอีวานอย่างไรก็ตามโอฟีเลีย ตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวขณะเธอมองดูทุกการเ
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ