All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 501 - Chapter 510

ชาวประมงไม่กี่คนที่ยืนเห็นเหตุการณ์อยู่ไกล ๆ อดไม่ได้ที่จะต้องเข้ามา พวกเขาเข้ามาหาบรรดาเด็กนักเรียนและให้คำแนะนำ "ไอ้หนู จ่ายเงินพวกมันไปเถอะ ถือว่ามันเป็นค่ารับประกันความปลอดภัยของพวกหนูเอง พวกหนูคงไม่อยากมีปัญหากับพวกมันหรอก พวกมันมาจากสำนักชายฝั่ง! พวกหนูฉิบหายแน่ถ้าไม่ยอมจ่ายตังให้พวกมันในวันนี้"คนในท้องถิ่นบริเวณใกล้เคียงต่างก็พยักเห็นด้วยในความเป็นห่วงสำนักชายฝั่งตั้งอยู่ที่ชายหาดทองคำตั้งแต่โบราณกาล อิทธิพลของพวกเขาไม่ควรที่จะถูกประเมินต่ำเกินไป! สมาชิกของสำนักมักทำตัวกร่างออกอาละวาดตามบริเวณชายหาด!สำนักเป็นเจ้าของกิจการธุรกิจกีฬาเรือยนต์และไม่ว่าใครก็ตามที่มาเช่าเรือของพวกเขา มักจะโดนโกงเงินไปก้อนใหญ่บรรดานักท่องเที่ยวจะไม่นึกถึงอิทธิพลของสำนักชายฝั่ง แต่บรรดาชาวประมงในท้องถิ่นจะรู้จักกับพวกเขาเป็นอย่างดี!สำนักได้ครอบงำอุตสาหกรรมอาหารทะเลเนื่องจากจำนวนคนและอิทธิพลของพวกเขา ชาวประมงทุกคนถูกบังคับให้ยกผลกำไรให้แก่พวกเขา ถ้าหากไม่ทำตามจะถูกพวกเขาข่มเหงรังแก และจะขัดขวางพวกเขาจนไม่สามารถทำการประมงได้ บรรดาชาวบ้านต่างเกลียดชังพวกเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะส่งเสียงออกมา!บ

ฝูงชนต่างพากันปิดปากเงียบ เมื่ออีเว็ตต์ขอให้พวกเขาหยุดอย่างไรก็ตามสายตาของพวกเขาก็ยังมองแดร์ริลด้วยความดูแคลน"โอ้! ฉิบหายแล้วพวกเรา! ดูนั่น เรือของแมนนี่กำลังแล่นมาทางพวกเรา!" ใครบางคนในฝูงชนอุทานออกมาหวือ!บรรดาเด็กนักเรียนหันสายตามองไปที่ทะเล พวกเขาเห็นเรือลำใหญ่หลายลำกำลังมุ่งหน้ามาที่ชายฝั่งด้วยความเร็วสูง!บนเรือนั้นเต็มไปด้วยชายฉกรรจ์ถือมีดดาบเล่มยาว!"อะไร? นี่มันเกิดอะไรขึ้น" เดคแลคตาเหลือก เรือก็ถูกลากขึ้นมาเทียบบนชายฝั่งภายในไม่กี่วินาที!ชายฉกรรจ์เกือบ 800 คนกระโจนขึ้นฝั่งอย่างรวดเร็วและเดินไปหาเหล่าเด็กนักเรียนอย่างกระฉับกระเฉง เป็นฉากที่ใหญ่โตมโหฬาร!ชายหัวโล้นหน้าตาเหมือนกันสองคนเป็นผู้เดินนำมา มันเห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นฝาแฝดและมีรัศมีที่ทรงพลัง!ฝาแฝดคู่นี้คือ หัวหน้าและรองหน้าของสำนักชายฝั่งฝาแฝดคนโตมีนามว่า โอเชี่ยน พาวเตอร์ และฝาแฝดคนน้องมีนามว่าริเวอร์ พาวเตอร์ ทั้งคู่อยู่ในระดับปราชญ์ยุทธ์ขั้นสาม!เด็กนักเรียนต่างตกใจเมื่อพวกเขาเห็นปราชญ์ยุทธ์ขั้นสามทั้งสองคนนำกองกำลังกว่า 700 คนมุ่งหน้ามาหาพวกเขา หัวใจของพวกเขาเต้นเร็วขึ้นและในหัวของเขาก็ว่างเปล่า!

"แดร์ริลแกบ้าไปแล้วหรือไง?" เดคแลนหงุดหงิด เขาชี้ไปที่แดร์ริลและตะคอก "ทำไมพวกสำนักชายฝั่งจะต้องช่วยแกด้วย? แกคิดว่าแกเป็นใคร?"'เขาจะต้องล้อกันเล่นอย่างแน่นอน' คนอื่น ๆ ก็ต่อว่าเขาเช่นกัน"ที่รัก หยุดเถอะ..." ลิลี่กระทืบเท้าในความสิ้นหวัง ขณะกระตุกชายเสื้อของแดร์ริล หน้าของเธอเป็นสีแดงในความอับอาย เธออยากจะขุดหลุมและมุดตัวลงไปซ่อน เมื่อคนอื่น ๆ เอาแต่เยาะเย้ยแดร์ริล"พอได้แล้ว! ไม่ต้องไปสนใจเขา" เดคแลนโบกมือปรามและตำหนิพวกเขา "ไปหาเงินกันเถอะ"แดร์ริลถอนหายใจ ขณะแอบหยิบโทรศัพท์ออกมาพิมหาเซปไฟร์ ดิกสันอย่างลับ ๆฝาแฝดพาวเตอร์ เดินมาหาพวกเขาเมื่อหมดเวลาสิบนาที พวกเขาลากกระบี่กับพื้นทำให้เกิดเสียงกึกก้องและสเก็ดไฟระหว่างเดินมา"พวกนายมีเงินกันรึยัง มันก็แค่สองแสนล้านเอง เร็วหน่อย" โอเชี่ยนหมดความอดทนแค่สองแสนล้าน?เดคแลนและคนอื่น ๆ แทบอยากจะร้องไห้'เงินมันไม่ได้งอกเงยออกมาจากต้นไม้นะโว้ย! แม้แต่คนรวยในทีวีก็ยังไม่สามารถจะควักเงินสดออกมาได้ถึงสองแสนล้านบาท ต่อให้พวกเขาจะมีสินทรัพย์มูลค่าสุทธิหลายแสนล้านก็ตาม'มูลค่าสุทธิทางทีวีหมายถึงสินทรัพย์ทางการเงินทั้งหมดของบุคคลรวมถึงบริ

”พวกเขามาจากสำนักประตูสุราลัย”ทันใดนั้นความหวาดกลัวก็ผุดขึ้นในใจของโอเชี่ยน! สำนักประตูสุราลัยได้กวาดล้างสำนักชั่วร้ายมามากกว่าสิบ ๆ สำนักภายในสองสัปดาห์หลังจากที่พวกเขาสถาปนาขึ้นมา จุดประสงค์ของพวกเขาคือเพื่อนำความยุติธรรมกลับคืนมาสู่มวลมนุษยชาติ และพวกเขาได้สร้างชื่อเสียงโด่งดังในยุทธจักร!สำนักชายฝั่งได้กระทำการกดขี่ข่มเหงรังแกรอบ ๆ บริเวณชายหาดพวกเขาสงสัยว่าสำนักประตูสุราลัยมาที่นี่ก็เพราะหมายหัวพวกเขาบรรดาเด็กนักเรียนต่างรู้สึกตื้นตันด้วยอารมณ์ท่วมท้น และพวกเขาบางคนถึงกับน้ำตาไหลในความซาบซึ้ง! ‘ดูธงเก้ามังกรผดุงความยุติธรรมนั่นสิ พวกเขามาจากสำนักประตูสุราลัย! พวกเขาจะต้องมาจัดการกับสำนักชายฝั่งอย่างแน่นอน! พวกเขามาช่วยชีวิตพวกเรา!’สำนักประตูสุราลัย ได้ประกาศกร้าวในยุทธจักรอย่างชัดเจนและไม่มีใครไม่ตระหนักรู้ถึงชื่อเสียงของพวกเขา!สำนักที่ประพฤติตนไม่ซื่อสัตย์และฉ้อฉลจะหายไป เมื่อไหร่ก็ตามที่ธงเก้ามังกรผดุงความยุติธรรมปรากฏขึ้น ดังนั้นสำนักประตูสุราลัยจึงถูกมองว่าเป็นผู้พิฆาตเพื่อความยุติธรรม!เสียงก้าวของฝีเท้าที่พร้อมเพรียงกันสั่นสะเทือนไปทั้งโลกและสะท้านไปถึงคนอื่น

“เธอพูดถูกแดร์ริล ทำไมนายถึงทำแบบนั้นนายไม่มีกำลังภายในเลย! นายอาจจะทำให้เรามีปัญหากับโอเชี่ยน พาวเตอร์มากไปกว่าเดิมถ้าสำนักประตูสุราลัยไม่ได้อยู่ที่นี่!”“นายพยายามจะเป็นฮีโร่งั้นเหรอ? นายจะทำได้จริง ๆ เหรอ? นายก็แค่ลูกเขยบ้านคนอื่น!”แดร์ริลเพียงยักไหล่ในการตอบสนองต่อคำตำหนิติเตียน “พวกนายไก่อ่อนทันทีตอนลูกสมุนของสำนักชายฝั่งมาล้อมตัวพวกนาย และไม่มีใครกล้าแม้จะพูดออกมาทั้ง ๆ ที่เพื่อนนักเรียนหญิงกำลังโดนคุกคาม ฉันไม่มีกำลังภายในเหลืออยู่เลย แต่อย่างน้อยฉันก็มีความกล้าที่จะพูดอะไรบางอย่าง ฉันอาจจะไร้ประโยชน์ แต่พวกนายกลับไร้ค่ามากกว่าฉันเสียอีก”​“แก…”พวกผู้ชายต่างพูดไม่ออก“เอาล่ะ พอได้แล้ว ไม่ต้องเถียงอะไรกันอีก” อีเว็ตต์นั่งข้าง ๆ กองไฟและฉีกยิ้มอ่อน ๆ “พวกนายไม่หิวกันหรือไง? มากินปลาย่างกันเถอะ!”เธอหยิบปลาย่างมาและยื่นมันไปให้แดร์ริล “ขอบคุณสำหรับสิ่งที่นายทำ แดร์ริล”อีเว็ตต์มองดูแดร์ริลตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอรู้สึกบันเทิงใจที่เขากล้าพูดออกมาทั้ง ๆ ที่เขาไม่มีพลังอำนาจจะทำอะไรกับสถานการณ์นั้นได้ เขากล้าหาญและใจถึงแดร์ริลยิ้มอย่างสุภาพขณะเขากัดกินปลาย่างไปสองสามคำการชุน