Semua Bab คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Bab 1821 - Bab 1830

“โว้วว…”เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนทั้งแดร์ริล หยางเจียนและคนอื่น ๆ ไม่สามารถตอบสนองได้ทันเมื่อพวกเขาตกใจอ้าปากค้างและตกลงไปในปล่องภูเขาไฟอีกทางด้านหนึ่งของเวสต์ริงตัน!พระราชวังอิมพีเรียลสกายในเมืองหลวงพระราชวังอิมพีเรียลสกายเป็นสถานที่ที่จักรพรรดิเวสต์ริงตันใช้จัดการเรื่องราชสำนักและรับทูตจากต่างประเทศนั้นช่างสง่างาม โออ่าและงดงามยิ่งนักพระราชวังอิมพีเรียลสกายเคยเป็นสถานที่เคร่งครัด แต่ทว่าวันนี้มันได้กลายเป็นงานเฉลิมฉลองอันแสนรื่นเริงตอนนี้งานเลี้ยงกำลังถูกจัดขึ้นในพระราชวังอิมพีเรียลสกายโดยมีขุนนางต่าง ๆ แต่งตัวเต็มยศและนั่งอยู่รอบ ๆ พวกเขากำลังเฉลิมฉลองร่วมกับจักรพรรดิเวสต์ริงตันที่อยู่บนบัลลังก์ มันเป็นบรรยากาศที่มีชีวิตชีวาและน่ารื่นรมย์อย่างยิ่งใช่แล้ว วันนี้เป็นวันหยุดที่สำคัญสำหรับเวสต์ริงตัน เนื่องจากเป็นเทศกาลเกรทคริสตัล ซึ่งเทียบเท่ากับเทศกาลไหว้พระจันทร์ ดังนั้นจักรพรรดิเวสต์ริงตันจะจัดงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ทุกปีในวันนี้งานเลี้ยงได้จัดขึ้นที่พระราชวังอิมพีเรียลสกายในปีนี้ในตอนนั้นเอง โดน็อก ดิกสันอยู่ในชุดเสื้อคลุมปักลายตรงที่นั่งของหัวหน้าขุนนาง เขากำ

จักรพรรดิเวสต์ริงตันเย้ยหยันและพูดด้วยความโกรธว่า “วันนี้เป็นวันเทศกาลเกรทคริสตัล กล้าดีอย่างไรพาตัวประกันเข้าวัง! เจ้ายังมีความเคารพต่อราชวงศ์อยู่ไหม? เจ้าอยากจะถอดเสื้อผ้าของนางออกที่นี่ด้วยซ้ำ ไม่สมควรอย่างยิ่ง! เจ้าให้เกียรติข้าบ้างไหม?”จากนั้นจักรพรรดิเวสต์ริงตันก็โบกมือ “พวกเจ้า จับตัวโดน็อกและขังเขาไว้ในคุกซะ”แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวเมื่อเขาพูดประโยคสุดท้ายจบโดน็อกมีพรสวรรค์อย่างแท้จริงและได้ทำประโยชน์มากมายให้กับเวสต์ริงตันในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นอกจากนี้ยังมีเหตุผลที่ว่าโดน็อกเริ่มบดบังรัศมีของเขา จักรพรรดิเวสต์ริงตันถูกโดน็อกข่มมานานแล้วนอกจากนี้โดน็อกได้ใช้สถานะของเขาในฐานะองคมนตรีเพื่อไปในที่ต่าง ๆ และทำตัวเย่อหยิ่งและกดขี่ข่มเหงในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ขุนนางทุกคนต่างก็กลัวเขา สิ่งที่ทำให้จักรพรรดิเวสต์ริงตันโกรธยิ่งกว่าเดิมก็คือ โดน็อกเคยเหยียดหยามสมาชิกราชวงศ์มากกว่าหนึ่งครั้งและแสดงความไม่เคารพต่อพวกเขาอย่างชัดเจนจักรพรรดิเวสต์ริงตันคิดมานานแล้วว่าจะกำจัดบุคคลที่หยิ่งผยองเช่นโดน็อกไปเสียเพียงแต่เขาไม่เคยมีโอกาสเลย แต่ทว่าโดน็อกเองก็ได้ก่อเรื่องขึ้นใ

ปรากฏว่าด้านล่างของภูเขากาลีนัั้นเป็นโพรงกลวง หยางเจียนและซู่หรงได้ทำให้ภูเขาทั้งลูกกลายเป็นถ้ำภายในชั่วพริบตา การเกิดหลุมขนาดใหญ่เช่นนี้กลายเป็นว่าได้ทำให้แดร์ริลร่วงตกลงไปหลุมนั้นมืดสนิทและเขาก็ไม่รู้ว่ามันลึกแค่ไหนสิ่งที่ทำให้แดร์ริลวิตกกังวลมากกว่าการร่วงตกลงมาก็คือบริเวณรอบ ๆ ที่มืดสนิท เขามองไม่เห็นแม้แต่มือของเขาไม่ว่าเขาจะยืดเหยียดมันออกไปตรงหน้าเขาก็ตาม ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้เขามองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าลิลี่ ซู่หรงและคนอื่น ๆ อยู่ที่ไหน“ลิลี่ ศิษย์พี่ซู่หรง ท่านดีไวน์ ฟาร์เมอร์…” แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาอย่างกังวล“โอ้ว! โอ้ว!”แดร์ริลรู้สึกได้ถึงออร่าที่แข็งแกร่งมากมาจากด้านล่างก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค ยิ่งอ่อร่านั้นโหมกระหึ่มอย่างรุนแรงมากขึ้นเท่าไหร่เขาก็ยิ่งจมลึกลงไปเท่านั้นแดร์ริลตกตะลึงและรู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันทีแรงโหมกระหึ่มจากด้านล่างให้ความรู้สึกราวกับเป็นม่านเวทมนตร์‘ช่างน่าแปลกจริง ๆ จะมีม่านเวทมนตร์อยู่ใต้ภูเขากาลีได้ยังไงกัน?’ฟึ่บบ!ทันใดนั้นเองแดร์ริลก็รู้สึกถึงออร่าที่แข็งแกร่งพุ่งเข้ามาหาเขาในตอนที่เขามีความคิดนั้นที่อยู่ในหัว แล้วจู่ ๆ เขาก็

ใบหน้าที่งดงามของฉางเอ๋อแดงก่ำเมื่อสิ้นสุดคำพูดสุดท้ายของเธอ พร้อมกับที่เธอระงับความอับอายและความโกรธในใจเอาไว้เธอคงจะไม่อยากให้คนหยาบคายอย่างแดร์ริลอุ้มเธอถ้าหากว่าสถานที่แห่งนี้ไม่มืดเสียเกินไปขนาดนี้‘บ้าไปแล้ว! นี่คือฉางเอ๋อจริง ๆ เหรอ?’จู่ ๆ แดร์ริลก็ตกตะลึงไปในขณะที่เขามองฉางเอ๋อด้วยความงุนงงแดร์ริลหัวเราะเบา ๆ และพยักหน้า “ฮ่าฮ่า… ได้พะยะค่ะ กระหม่อมจะยอมลำบากเล็กน้อยเพื่ออุ้มท่าน เพราะว่าพระมเหสีฉางเอ๋ออุตส่าห์เอ่ยปากร้องขอ”ฟู่ว!ใบหน้าของฉางเอ๋อรู้สึกร้อนผ่าวเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธออับอายและโกรธมาก “เจ้าหุบปากของเจ้าไปซะ...”‘เจ้าคนหยาบคายคนนี้ไม่เพียงแค่ฉลาดแกมโกงและเจ้าเล่ห์เท่านั้น เขายังพูดจาแต่เรื่องหยาบคาย ข้าจะฆ่าเขาด้วยตัวของข้าเองเพื่อคลายความเกลียดชังลงในตอนที่ข้าปลอดภัยและได้กู้ชื่อเสียงของข้าแล้ว’แดร์ริลเงียบปากลงเมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธของฉางเอ๋อและไม่กล้าแกล้งเธออีกต่อไปจากนั้นแดร์ริลก็อุ้มฉางเอ๋อขึ้นมาและเดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆเฮือก!ในขณะนั้นเอง แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างกับร่างอันนุ่มนิ่มในอ้อมแขนของเขา‘ตัวหอมจัง’ร่างกายของฉางเอ๋อเกร

เจ้าศักดินาเคนนี่พยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก พร้อมกับค่อย ๆ ยืนขึ้น “วันนี้พอแค่นี้” จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องโถงไปอย่างช้า ๆ“พะยะค่ะ ฝ่าบาท” เหล่าขุนนางคุกเข่าลงเพื่อส่งเขาออกไปเหล่าขุนนางต่างก็ลุกขึ้นและออกไปเช่นกันหลังจากเจ้าศักดินาเคนนี่ออกไปแล้วอย่างไรก็ตามสโลนไม่ได้เร่งรีบที่จะออกไปและยืนอยู่เช่นนั้นอย่างเป็นกังวลเธอไม่อาจปล่อยให้มันเกิดขึ้นได้ เธอต้องช่วยชีวิตเพื่อนและครอบครัวของแดร์ริลให้ได้!ทันใดนั้นเองสโลนก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นในตอนที่เห็นฟลอเรียนกำลังออกไปตกดึกในคฤหาสน์หลังใหญ่ในย่านที่เจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวงแห่งโลกใหม่มีงานเลี้ยงกำลังจัดขึ้นที่สวนหลังบ้านโดยมีฟลอเรียนนั่งอยู่ตรงที่นั่งหลักและได้มีหญิงสาวอันเย้ายวนอยู่ในอ้อมแขนของเขา ทั้งคู่หยอกล้อหยอกล้อกันไปมานักร้องโสเภณีหญิงหลายคนต่างก็เต้นรำเพื่อทำให้พื้นที่บริเวณด้านหน้าพวกเขามีความผ่อนคลายลงหากใครไม่รู้จริง พวกเขาอาจคิดว่าสถานที่นั้นเป็นซ่องโสเภณีฟลอเรียนมีชื่อเสียงในเรื่องการเกรงกลัวต่อภรรยา เดิมทีเขาไม่กล้าที่จะเตลิดเปิดเปิงและอิสรเสรีเท่าไหร่นัก แต่ทว่าเจ้าศักดินาเคนนี่สั่งให้เขาดูแลวันเตรียมกา