All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1801 - Chapter 1810

แอมโบรสเป็นกังวลและอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปอีกสองสามครั้ง สิ่งเดียวที่ตอบเขากลับมาก็คือเสียงของสายลมเย็น ๆ ยามค่ำคืนตอนนี้แอมโบรสอยากจะวิ่งออกไปพบชายชราผู้ใจดีผู้นั้น แต่ทว่าเขาคงจะไม่อาจเดินออกไปจากค่ายกลได้เร็วนัก แม้ว่าเขาจะมีวิธีแก้แล้วก็ตาม เขาเริ่มรู้สึกหมดความอดทนเขายังคงไม่รู้ความจริงที่ว่าพ่อผู้ให้กำเนิดของเขาเป็นคนช่วยเขาแก้ค่ายกลนี้ในตอนนั้นเองเมแกนก็เดินเข้าไปใกล้ ๆ และพูดกับแอมโบรสเบา ๆ ว่า “พอได้แล้ว! นายต้องหยุดตะโกนได้แล้ว นายอาจดึงดูดความสนใจของราชองครักษ์มาก็ได้ ในเมื่อนายรู้วิธีแก้ค่ายกลนี้แล้วก็รีบออกไปกันเถอะ สำหรับคนที่มีน้ำใจช่วยเหลือเราไว้ มันคงไม่สายเกินไปที่นายจะตามหาเขาและขอบคุณเขาในตอนหลังหรอก”ในขณะที่เธอพูดเช่นนั้นใบหน้าของเมแกนดูสงบนิ่ง แต่เธอรู้สึกตื่นเต้นเกินว่าที่ในใจจะบรรยายออกมาได้‘นี่มันช่างตลกจริง ๆ ฉันติดอยู่ที่นี่มาสองสามวันและไม่มีใครมาช่วยเลย แต่แอมโบรสที่เพิ่งมาถึงได้ไม่นานนี้ ความช่วยเหลือก็ปรากฏขึ้นมาหน้าตาเฉย ชายหนุ่มคนนี้นี่ช่างโชคดีจริง ๆ’แอมโบรสทำตามวิธีในการแก้ค่ายกลและพาเมแกนมองหาทางเข้าของพื้นที่ต้องห้ามในเวลาไม่ถึงสิบนาที

อาวุธส่วนใหญ่เป็นระดับครามและระดับอินทนิล แดร์ริลไม่เห็นอาวุธมหาประลัยใด ๆถึงอย่างนั้นแดร์ริลก็รู้สึกเวียนหัวและมึนงงหลังจากที่เห็นสมบัติพวกนี้ เขารู้สึกหวั่นเกรงนี่เป็นห้องเก็บสมบัติของจักรพรรดิโฮ่วอี้จริง ๆ ทุกสิ่งทุกอย่างในนี้จะทำให้ทั้งเก้าทวีปต้องตะลึงงันหากมีใครสักคนนำไปให้ผู้คนได้เห็นหลังจากที่มึนงงไปประมาณสิบวินาที แดร์ริลรวบรวมสติของเขาและนึกได้ว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่‘ฉันมาที่นี่เพื่อเม็ดยามโนภาพ ทำไมฉันถึงต้องมาประหลาดใจกับสมบัติพวกนี้ด้วยล่ะเนี่ย? ไม่ว่าจะมีสมบัติมากมายแค่ไหน ก็ไม่มีอะไรที่จะเทียบกับเส้นผมแม้แต่เส้นเดียวของลิลี่ได้เลย’ เขาครุ่นคิดแดร์ริลเดินเข้าไปอย่างรวดเร็วและเริ่มค้นหาท่ามกลางสมบัติกองมหึมา ในตอนแรกเขารู้สึกทึ่งกับสมบัติทั้งหมดตรงหน้าและการมองเห็นของเขาก็พร่ามัว และในไม่ช้า เขาก็สังเกตเห็นว่ามีเม็ดยาคล้ายไข่มุกเม็ดหนึ่งวางอยู่บนแท่นบูชาหยกอย่างประณีต มันมีขนาดเท่าไข่ มีความใส และส่องแสงหลากหลายสีสัน‘ฉันเจอแล้ว!’ แดร์ริลดีใจพร้อมกับรีบคว้ามันมาไว้ดีไวน์ ฟาร์เมอร์กล่าวว่าเม็ดยาจะดึงดูดออร่าของท้องฟ้า มันจะเปล่งประกายและมีสีสัน นี่จะต้องใช่แน

หลังออกจากห้องมหาสมบัติใต้พิภพมาได้ แดร์ริลก็ถอนใจอย่างโล่งอกเมื่อเขาได้เห็นพวกทหารยามลาดตระเวนของพระราชวังยังเดินกระจัดกระจายอยู่ พอเขานึกถึงแอมโบรสแดร์ริลก็เข้าไปแอบดูในเขตหวงห้าม เขาไม่เห็นร่องรอยของทั้งแอมโบรสและเมแกนในค่ายกลแล้ว เห็นได้ชัดว่าทั้งสองหนีออกไปได้สำเร็จเมื่อเห็นดังนั้นเขาก็ไม่กังวลอีกต่อไป จากนั้นเขาก็ทะยานขึ้นฟ้าและมุ่งหน้าออกจากเมืองหลวงจังหวะที่เขากำลังจะออกจากเมืองหลวงนั้น แดร์ริลก็กวาดตามองสถานการณ์ด้านนอกเมือง เขาหยุดชะงักและนิ่วหน้าเขาเห็นทหารของโมอาน่าเหนือนับแสนกำลังตั้งเป็นค่ายกลหลายค่ายและกักจอมยุทธ์จากหลายสำนักของจักรวาลโลกเอาไว้ในป่า ค่ายกลนั้นมีผังด้านในสามชั้นและผนังด้านนอกที่แข็งแกร่งดุจเหล็กกล้าหยางเจียนกำลังอยู่กลางอากาศพร้อมกระบี่สองคมสามแฉกในมือและอยู่บนหลังสุนัขคำรณสวรรค์ขณะที่ออกคำสั่งในบรรดาคนของจักรวาลโลกนั้น แฟนนี่คือผู้นำ ใบหน้าของเธอซีดเผือดไม่เหลือเค้าความสงบนิ่งและมั่นใจอย่างก่อนหน้า ร่างกายของเธอสั่นเทา แข้งขาอ่อนแรง และเธอไม่สามารถยืนอย่างมั่นคงอยู่ได้อีกแล้ว‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น? แอมโบรสกับเมแกนออกจากพระราชวังมาได้สำเร็จแล้วไม

’ถึงจักรพรรดิโฮ่วอี้จะเสด็จมาที่นี่แล้ว แต่ข้าก็มาพร้อมทหารของเมืองหลวงทั้งหมด ข้าตกอยู่ในสถานการณ์ย่ำแย่แล้ว’ หยางเจียนคิดเมื่อได้เห็นหยางเจียนคุกเข่าต่อหน้าอยากนอบน้อม แดร์ริลก็รู้สึกสุขใจมาก‘ฮ่าฮ่า สุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางคุกเข่าให้ฉัน ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้’ แดร์ริลคิดแดร์ริลกระแอมเพื่อซ่อนความตื่นเต้นก่อนพูดกับหยางเจียนด้วยสีหน้าจริงจังว่า “หยางเจียน กลับไปที่พระราชวังเดี๋ยวนี้ แล้วรอฟังคำสั่งจากข้า”ขณะที่พูด แดร์ริลก็วางท่าเหมือนพวกราชวงศ์และโบกมือสั่งพวกทหารของโมอาน่าเหนือทั้ง 100,000 นาย “ทหารทั้งหลาย พวกเจ้าต้องเหนื่อยแล้ว จงแยกย้ายและกลับค่ายของพวกเจ้าไปซะ”เมื่อพูดจบ ทุกคนต่างก็ตกตะลึง โดยเฉพาะพวกจอมยุทธ์ของจักรวาลโลก ทุกคนต่างก็มองหน้ากันอย่างแปลกใจ‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เราบุกรุกพระราชวังของโมอาน่าเหนือ แต่จีกรพรรดิโฮ่วอี้กลับไม่โมโห แถมเขายังสั่งให้ทหารถอยทัพ…’แฟนนี่กัดริมฝีปากขณะมองโฮ่วอี้ที่ลอยอยู่กลางอากาศ ดวงตาของเธอเปล่งประกายและเธอรู้สึกงุนงง‘จักรพรรดิโฮ่วอี้ไม่โมโหเหรอ? ฉันไม่เคยได้ยินว่ามีความสัมพันธ์ใดระหว่างจักรพรรดิโฮ่วอี้กับจักร

’ข้าไม่เพียงแต่เกือบยึดบัลลังก์ของจักรพรรดิโฮ่วอี้ แต่ข้ายังขังพระมเหสีฉางเอ๋อด้วย แล้วเขาไม่ลงโทษอะไรข้าเลยหรือ? การที่จัดรพรรดิโฮ่วอี้ไม่โมโหเรื่องที่ข้าจะครองบัลลังก์ยังพอเข้าใจได้ แต่เรื่องของพระมเหสีฉางเอ๋อมันต่างกัน’หยางเจียนไม่สามารถทำความเข้าใจได้ตอนนั้นเขาก็รู้สึกว่า ‘จักรพรรดิโฮ่วอี้’ ที่อยู่ต่อหน้าเขานั้นไม่คุ้นเคย เขาเหมือนคนอื่นที่ต่างไปอย่างสิ้นเชิง‘เป็นไปได้ไหมว่านี่ไม่ใช่จักรพรรดิโฮ่วอี้ แต่ว่าเป็นตัวปลอม?’ เขาคิดตอนนั้นหยางเจียนก็ได้ความคิดบ้าระห่ำขึ้นมา มันอุกอาจมากเสียจนตัวเขาเองก็กลัวเมื่อคิดขึ้นมาได้ แต่หลังจากที่ได้คิดทบทวนแล้วก็เป็นสิ่งเดียวที่สามารถอธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ฝ่าบาททำตัวแปลกไป ข้อแรกเขาปล่อยให้คนของจักรวาลโลกไป จากนั้นก็ให้อภัยความผิดของหยางเจียน ซึ่งหากว่านี่เป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้ตัวจริง ทุกคนจากจักรวาลโลกก็คงโดนฆ่าตายไปหมดแล้วและหยางเจียนเองก็คงถูกส่งเข้าคุกไปด้วยแดร์ริลรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเมื่อเขาเห็นว่าหยางเจียนจ้องเขาและกลอกตาไปมา‘หยางเจียนเริ่มสงสัยแล้วเหรอเปล่า? ฉันต้องหาทางหนีไปแล้ว’ เขาคิดแดร์ริลกระแอมให้คอโล่งและพูดจริงจั