ฟึ่บ!ทุกสายตาจับจ้องไปที่สโลนในตอนนั้นเธอกัดริมฝีปากอย่างแรงและมองไปที่เจ้าศักดินาเคนนี่ ในที่สุดเธอยังคงพูดออกมาช้า ๆ ว่า “ตกลง”แท้ที่จริงแล้วสโลนแสร้งทำเป็นติดตามเจ้าศักดินาเคนนี่เนื่องจากเธอไม่ได้คิดที่จะภักดีต่อเขาเลยในตอนแรกสโลนต้องการแก้แค้นให้กับจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ แต่ทว่าเธอก็ค่อย ๆ ตระหนักได้ว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะฆ่าเจ้าศักดินาเคนนี่ ดังนั้นเธอจึงได้แต่แสร้งทำเป็นภักดีต่อเขาก่อนที่จะหาโอกาสฆ่าเขาในภายหลัง“ฮ่าฮ่า!”เจ้าศักดินาเคนนี่ดีใจพร้อมกับรีบลุกขึ้นมองไปที่สโลนและพยักหน้า “ยอดเยี่ยม เยี่ยมมาก! ใต้เท้าสโลน ต่อไปเจ้าไม่จำเป็นต้องคุกเข่าลงในตอนที่เจ้าพบข้าแล้วนะ!”เจ้าศักดินาเคนนี่สั่งองครักษ์พร้อมกันว่า “มาเร็ว แก้มัดให้ใต้เท้าสโลนซะ”ตอนนี้เจ้าศักดินาเคนนี่ตื่นเต้นมากที่เขาสามารถให้สโลนทำงานให้เขาได้ การโน้มน้าวของเขาในตลอดสองวันที่ผ่านมาไม่เสียเปล่าจริง ๆในตอนนั้นเขายังคงไม่ตระหนักว่าสโลนไม่เคยตั้งใจที่จะภักดีต่อเขาเลยแล้วองครักษ์ก็เดินเข้ามาและแก้มัดสโลนในไม่ช้าขุนนางที่อยู่รอบ ๆ ก็รีบขึ้นไปแสดงความยินดีกับเธอพร้อมกัน“ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านแม่ทัพ
เจ้าศักดินาเคนนี่พยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก พร้อมกับค่อย ๆ ยืนขึ้น “วันนี้พอแค่นี้” จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องโถงไปอย่างช้า ๆ“พะยะค่ะ ฝ่าบาท” เหล่าขุนนางคุกเข่าลงเพื่อส่งเขาออกไปเหล่าขุนนางต่างก็ลุกขึ้นและออกไปเช่นกันหลังจากเจ้าศักดินาเคนนี่ออกไปแล้วอย่างไรก็ตามสโลนไม่ได้เร่งรีบที่จะออกไปและยืนอยู่เช่นนั้นอย่างเป็นกังวลเธอไม่อาจปล่อยให้มันเกิดขึ้นได้ เธอต้องช่วยชีวิตเพื่อนและครอบครัวของแดร์ริลให้ได้!ทันใดนั้นเองสโลนก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นในตอนที่เห็นฟลอเรียนกำลังออกไปตกดึกในคฤหาสน์หลังใหญ่ในย่านที่เจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวงแห่งโลกใหม่มีงานเลี้ยงกำลังจัดขึ้นที่สวนหลังบ้านโดยมีฟลอเรียนนั่งอยู่ตรงที่นั่งหลักและได้มีหญิงสาวอันเย้ายวนอยู่ในอ้อมแขนของเขา ทั้งคู่หยอกล้อหยอกล้อกันไปมานักร้องโสเภณีหญิงหลายคนต่างก็เต้นรำเพื่อทำให้พื้นที่บริเวณด้านหน้าพวกเขามีความผ่อนคลายลงหากใครไม่รู้จริง พวกเขาอาจคิดว่าสถานที่นั้นเป็นซ่องโสเภณีฟลอเรียนมีชื่อเสียงในเรื่องการเกรงกลัวต่อภรรยา เดิมทีเขาไม่กล้าที่จะเตลิดเปิดเปิงและอิสรเสรีเท่าไหร่นัก แต่ทว่าเจ้าศักดินาเคนนี่สั่งให้เขาดูแลวันเตรียมกา
ฟลอเรียนยิ้มและพูดกับสโลนว่า “ท่านแม่ทัพหญิงสโลน คราวที่แล้วคุณเป็นคนที่ดูถูกผมมากที่สุด แล้วทำไมจู่ ๆ คุณถึงมาหาผมในค่ำคืนนี้ล่ะ? คุณกำลังจะขอให้ผมช่วยอะไรใช่ไหม? อย่าบอกเชียวนะว่าคุณอยากให้ผมช่วยชีวิตเพื่อนและครอบครัวของแดร์ริลน่ะ?”ฟลอเรียนยิ้มกริ่มเมื่อเขาพูดออกมาเช่นนั้น เขารู้ว่าสโลนดูถูกเหยียดหยามเขามาตลอด ตอนนี้การที่เธอมาเยี่ยมเยียนในยามดึกดื่นเช่นนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับการช่วยครอบครัวของแดร์ริลแน่นนอ เพราะเจ้าศักดินาเคนนี่ออกคำสั่งเมื่อช่วงกลางวันว่าให้ตัดหัวพวกเขาในวันรุ่งขึ้นโดยให้เขานั้นเป็นผู้ประหารสโลนมาหาเขายามดึกดื่น มันจะต้องเป็นเพราะเธอต้องการให้เขาปล่อยเพื่อนและครอบครัวของแดร์ริลไปแน่ ๆสีหน้าของสโลนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนที่เธอจะพูดนิ่ง ๆ ว่า “แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะ? แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะ?”ฟลอเรียนคาดเดาได้อย่างถูกต้อง สโลนมาเพราะครอบครัวคาร์เตอร์ แด๊กซ์ และคนอื่น ๆ ที่เหลือเจ้าศักดินาเคนนี่สั่งให้ตัดหัวพวกเขาในวันรุ่งขึ้นและเวลาก็กำลังจะหมดลง ถึงแม้ว่าสโลนจะมีความสามารถมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อาจช่วยชีวิตพวกเขาที่มีจำนวนมากขนาดนั้นพร้อม ๆ กันได้
องครักษ์หลายสิบคนมาตามคำสั่งของเขาในทันทีและผลักแด๊กซ์และคนอื่น ๆ ออกจากห้องขังไปในขณะนั้นเอง ดวงตาของพวกเขาแดงก่ำและตื่นตระหนกอย่างมาก พวกเขารู้ว่าหัวของพวกเขาจะตกถึงพื้นภายในเที่ยงนี้หากพวกเขาออกจากห้องขังไป“โอ้!”แด๊กซ์หายใจเข้าลึก ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธและโศกเศร้า “บ้าเอ๊ย ฉันคือ แด๊กซ์ แซนเดอร์ส ผู้ไม่ย่อท้อต่อสิ่งใด ใครจะไปคาดคิดว่าฉันจะตายอย่างน่าสมเพชแบบนี้กัน”“ฮืออ…”ซาร่า คาร์เตอร์ ที่อยู่ใกล้ ๆ เริ่มสะอื้นเมื่อได้ยินเช่นนั้นพร้อมกับน้ำตาของเธอยังคงไหลไม่หยุด “ฉันไม่อยากตาย ฉันยังตายไม่ได้…” เธอไม่ได้กลัวความตาย เพียงแต่แค่ยังไม่เต็มใจที่จะตายพ่อของเธอเสียชีวิตอย่างอนาถในขณะที่แม่ของเธอก็ถูกลักพาตัวไปยังเวสต์ริงตัน เธอยังต้องหาทางแก้แค้นพวกเขา ดังนั้นเธอจึงไม่อาจตายเช่นนี้ได้จีเวลที่อยู่ข้าง ๆ รีบปลอบเธอเบา ๆ “คุณซาร่า อย่าร้องไห้เลย เราจะต้องไม่เป็นอะไร นายท่านจะต้องมาช่วยพวกเรา”แต่ทว่าการปลอบประโลมของจีเวลไม่ได้ช่วยอะไรมากมายนัก เนื่องจากซาร่าร้องไห้สะอึกสะอื้นหนักขึ้นคนอื่น ๆ ก็รู้สึกสิ้นหวังอย่างมากเช่นกัน“จับมันไว้!”ในขณะนั้นเอง เสียงตะโกนอย่างเย็
โครม!สโลนไม่ตอบ แล้วเธอก็พุ่งโจมตีหัวหน้าองครักษ์เข้าที่หน้าอกของเขาอย่างแรงในทันทีโดยที่เขาไม่สามารถตอบโต้กลับได้ทันและทำได้เพียงส่งเสียงโอดครวญก่อนจะลอยออกไปไกลหลายสิบเมตร แล้วร่วงตกลงบนพื้นอย่างแรง และตายในทันที“นี่ท่าน…”“ท่านกำลังทำอะไร?”“หยุดเขาไว้…”องครักษ์รอบ ๆ อุทานออกมา พวกเขาโกรธจัดและล้อมเธอเอาไว้แด๊กซ์และครอบครัวคาร์เตอร์ต่างก็ตกตะลึงไปไม่แพ้กันทำไมพวกเขาถึงได้เริ่มสู้กันเองล่ะ?สโลนไม่สนใจที่จะพูดอะไรออกมาอีก พร้อมกับที่สรีระอันงดงามของเธอพุ่งเข้าโจมตีแบบประชิดตัวโครม! โครม! โครม!ภายในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจ องครักษ์หลายสิบคนก็นอนจมกองเลือดของตนเองไปเสียแล้ว“โอ้…”แด๊กซ์ เชสเตอร์ และครอบครัวคาร์เตอร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนั้น พวกเขาต่างก็ตกใจและรู้สึกดีใจจนพูดไม่ออกพวกเขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา“แดร์ริล นั่นคุณเหรอ?”“นายท่าน ฉันรู้ดีว่านายท่านจะมาช่วยพวกเรา”“แดร์ริล…”ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดคิดว่าคนที่อยู่ภายใต้หน้ากากนี้คือแดร์ริล เพราะมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถพลิกสถานการณ์ในช่วงเวลาที่วิกฤตที่สุดเช่นนี้ได้ “เฮ้!”สโลนไม่ตอบเม
แด๊กซ์และคนอื่น ๆ ไม่ได้พูดอะไรอีกเมื่อเห็นสโลนมีความมุ่งมั่นเช่นนั้นไม่นานนักแด๊กซ์และครอบครัวคาร์เตอร์ก็มุ่งหน้ากลับไปยังจักรวาลโลกหลังจากกล่าวคำอำลากับเธอเสร็จสโลนไม่หยุดพักใด ๆ แต่รีบมุ่งหน้ากลับไปที่เมืองหลวงในทันทีเมื่อท้องฟ้าสว่างเจ้าศักดินาเคนนี่รู้สึกโกรธอย่างมากที่นักโทษคนสำคัญเหล่านั้นหนีไปได้ภายในห้องโถงเปี่ยมพลัง เจ้าศักดินาเคนนี่นั่งอยู่ที่ตรงนั้นด้วยท่าทางที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก ขุนนางที่อยู่ด้านล่างของเขาต่างก็กำลังรู้สึกหวาดกลัว เพราะพวกเขาไม่กล้าแม้แต่ที่จะหายใจออกมาฟลอเรียนคุกเข่าอยู่ตรงนั้นพร้อมกับเหงื่อที่แตกพลั่ก“ฟลอเรียน”เจ้าศักดินาเคนนี่จ้องไปที่ฟลอเรียน “เกิดอะไรขึ้น? คนใกล้ชิดแดร์ริลได้หนีไปหมดแล้ว นายจะแก้ตัวกับเรื่องนี้ยังไง?”“ฝ่าบาท” หน้าผากของฟลอเรียนโชกไปด้วยเหงื่อที่เย็นเฉียบพร้อมกับพูดอกมาอย่างหวาดกลัวว่า “กระหม่อมก็ไม่รู้เหมือนกันพะยะค่ะ มีคนขโมยป้ายสัญลักษณ์ผู้บังคับบัญชาการทหารของกระหม่อมไปและแอบปล่อยนักโทษหนีไป กระหม่อมยังคงสืบหาเรื่องนี้อยู่พะยะค่ะ”ฟลอเรียนรู้สึกขมขื่นในใจเมื่อเขาพูดออกมาเช่นนั้นตอนแรกเขาคิดว่าเขาจะสามารถใช้โอก
‘อะไรนะ?’ฟลอเรียนตัวสั่นเทิ้มและแทบจะทรุดลงไปนั่งกับพื้นเมื่อเห็นนักร้องโสเภณีหญิงก่อนจะตะโกนบอกเจ้าศักดินาเคนนี่ว่า “ฝ่าบาท กระหม่อม…”เจ้าศักดินาเคนนี่ขัดเขาอย่างเย็นชาก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ “ฟลอเรียน ดาร์บี้ เจ้าจะอธิบายเรื่องนี้ว่าอย่างไรล่ะ?”เจ้าศักดินาเคนนี่เชื่อสโลนทันทีเมื่อเห็นนักร้องโสเภณีหญิง ตอนนี้ความโกรธในใจของเขาค่อย ๆ เพิ่มขึ้นเขาอุตส่าห์เชื่อใจฟลอเรียนแต่เขากลับไปเสพสุขในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดเช่นนี้?ยกโทษให้ไม่ได้“กระหม่อม…”ในขณะนั้นเองฟลอเรียนรู้สึกเพียงแค่ว่าจิตใจของเขาสั่นไหวในขณะที่เขาตอบอย่างแผ่วเบาและอึกอักว่า “กระหม่อม-กระหม่อมขออภัยฝ่าบาท แต่กระหม่อมไม่รู้จริง ๆ ว่านักโทษหลบหนีไปได้ยังไง”ฟลอเรียนเกือบจะร้องไห้ออกมาเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขารู้สึกแค้นใจจนพูดไม่ออก‘บ้าเอ๊ย ยัยสโลนนั่นร้ายกาจเกินไปแล้ว ถ้าฉันรู้เร็วกว่านี้ฉันน่าจะหาทางให้เธออยู่ที่หน่วยควบคุมเมื่อคืนนี้ แล้วค่อยบอกเจ้าศักดินาเคนนี่เกี่ยวกับการกระทำของเธอ’แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้มันก็สายเกินไปที่จะพูดอะไรอีกแล้ว“โอ้!”เจ้าศักดินาเคนนี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ ท่าทีของเขาอำมหิตอย่างยิ่งใน
ความจริงแล้วศัตรูอันดับหนึ่งในใจของยูมิไม่ใช่แดร์ริลแต่เป็นโดน็อก ดิกสัน เธอฝันนับครั้งไม่ถ้วนว่าได้ฆ่าเขากับมือเพื่อคลายความเกลียดชังในใจ แล้วพวกเขาจะไปหาโดน็อกได้อย่างไรกัน?“ทำไมเหรอ?” ฟลอเรียนถามอย่างงุนงงสงสัย“ฟู่”ยูมิสูดหายใจเข้าลึกและพูดเรียบ ๆ ว่า “ฉันเคยบอกแล้วว่าโดน็อกนั้นเป็นคนชั่วและมีความเคียดแค้นต่อพวกผู้บ่มเพาะของจักรวาลโลก ยังไงเราก็เป็นคนจากจักรวาลโลก แล้วเราจะไปรวมกับคนแบบนั้นได้ยังไง?”เธอนั้นทั้งร้อนใจและโมโหตอนที่พูดแบบนั้นเธอไม่อาจบอกฟลอเรียนได้เรื่องที่เธอโดนโดน็อกข่มเหง ดังนั้นเธอจึงได้แต่หาข้ออ้างเช่นนี้เอ่อ…ฟลอเรียนไม่รู้ว่ายูมิเคยโดนโดน็อกข่มเหงมาก่อน เขาไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดีเมื่อได้ฟังคำอธิบายของเธอและบอกว่า “ที่รัก ทำไมเธอถึงได้มีความรู้สึกรักบ้านเกิดขนาดนั้นล่ะ? ถึงเราจะไม่ไปหาโดน็อก แต่เราก็กลับไปที่จักรวาลโลกไม่ได้อีกแล้วเพราะเรื่องที่เราเคยทำก่อนหน้านี้ แล้วการใส่ใจความคิดของโดน็อกไปจะมีประโยชน์อะไรล่ะ?”ฟลอเรียนพูดต่ออย่างอดทนว่า “ตอนนี้ชีวิตของเราสำคัญที่สุด รีบไปก่อนที่เจ้าศักดินาเคนนี่จะมาสอบสวนที่บ้านเราเถอะ”จากนั้นฟลอเรียน
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ