All Chapters of คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Chapter 1831 - Chapter 1840

ฟลอเรียนยิ้มและพูดกับสโลนว่า “ท่านแม่ทัพหญิงสโลน คราวที่แล้วคุณเป็นคนที่ดูถูกผมมากที่สุด แล้วทำไมจู่ ๆ คุณถึงมาหาผมในค่ำคืนนี้ล่ะ? คุณกำลังจะขอให้ผมช่วยอะไรใช่ไหม? อย่าบอกเชียวนะว่าคุณอยากให้ผมช่วยชีวิตเพื่อนและครอบครัวของแดร์ริลน่ะ?”ฟลอเรียนยิ้มกริ่มเมื่อเขาพูดออกมาเช่นนั้น เขารู้ว่าสโลนดูถูกเหยียดหยามเขามาตลอด ตอนนี้การที่เธอมาเยี่ยมเยียนในยามดึกดื่นเช่นนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับการช่วยครอบครัวของแดร์ริลแน่นนอ เพราะเจ้าศักดินาเคนนี่ออกคำสั่งเมื่อช่วงกลางวันว่าให้ตัดหัวพวกเขาในวันรุ่งขึ้นโดยให้เขานั้นเป็นผู้ประหารสโลนมาหาเขายามดึกดื่น มันจะต้องเป็นเพราะเธอต้องการให้เขาปล่อยเพื่อนและครอบครัวของแดร์ริลไปแน่ ๆสีหน้าของสโลนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนที่เธอจะพูดนิ่ง ๆ ว่า “แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะ? แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะ?”ฟลอเรียนคาดเดาได้อย่างถูกต้อง สโลนมาเพราะครอบครัวคาร์เตอร์ แด๊กซ์ และคนอื่น ๆ ที่เหลือเจ้าศักดินาเคนนี่สั่งให้ตัดหัวพวกเขาในวันรุ่งขึ้นและเวลาก็กำลังจะหมดลง ถึงแม้ว่าสโลนจะมีความสามารถมากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่อาจช่วยชีวิตพวกเขาที่มีจำนวนมากขนาดนั้นพร้อม ๆ กันได้

โครม!สโลนไม่ตอบ แล้วเธอก็พุ่งโจมตีหัวหน้าองครักษ์เข้าที่หน้าอกของเขาอย่างแรงในทันทีโดยที่เขาไม่สามารถตอบโต้กลับได้ทันและทำได้เพียงส่งเสียงโอดครวญก่อนจะลอยออกไปไกลหลายสิบเมตร แล้วร่วงตกลงบนพื้นอย่างแรง และตายในทันที“นี่ท่าน…”“ท่านกำลังทำอะไร?”“หยุดเขาไว้…”องครักษ์รอบ ๆ อุทานออกมา พวกเขาโกรธจัดและล้อมเธอเอาไว้แด๊กซ์และครอบครัวคาร์เตอร์ต่างก็ตกตะลึงไปไม่แพ้กันทำไมพวกเขาถึงได้เริ่มสู้กันเองล่ะ?สโลนไม่สนใจที่จะพูดอะไรออกมาอีก พร้อมกับที่สรีระอันงดงามของเธอพุ่งเข้าโจมตีแบบประชิดตัวโครม! โครม! โครม!ภายในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจ องครักษ์หลายสิบคนก็นอนจมกองเลือดของตนเองไปเสียแล้ว“โอ้…”แด๊กซ์ เชสเตอร์ และครอบครัวคาร์เตอร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนั้น พวกเขาต่างก็ตกใจและรู้สึกดีใจจนพูดไม่ออกพวกเขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา“แดร์ริล นั่นคุณเหรอ?”“นายท่าน ฉันรู้ดีว่านายท่านจะมาช่วยพวกเรา”“แดร์ริล…”ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดคิดว่าคนที่อยู่ภายใต้หน้ากากนี้คือแดร์ริล เพราะมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถพลิกสถานการณ์ในช่วงเวลาที่วิกฤตที่สุดเช่นนี้ได้ “เฮ้!”สโลนไม่ตอบเม

‘อะไรนะ?’ฟลอเรียนตัวสั่นเทิ้มและแทบจะทรุดลงไปนั่งกับพื้นเมื่อเห็นนักร้องโสเภณีหญิงก่อนจะตะโกนบอกเจ้าศักดินาเคนนี่ว่า “ฝ่าบาท กระหม่อม…”เจ้าศักดินาเคนนี่ขัดเขาอย่างเย็นชาก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ “ฟลอเรียน ดาร์บี้ เจ้าจะอธิบายเรื่องนี้ว่าอย่างไรล่ะ?”เจ้าศักดินาเคนนี่เชื่อสโลนทันทีเมื่อเห็นนักร้องโสเภณีหญิง ตอนนี้ความโกรธในใจของเขาค่อย ๆ เพิ่มขึ้นเขาอุตส่าห์เชื่อใจฟลอเรียนแต่เขากลับไปเสพสุขในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดเช่นนี้?ยกโทษให้ไม่ได้“กระหม่อม…”ในขณะนั้นเองฟลอเรียนรู้สึกเพียงแค่ว่าจิตใจของเขาสั่นไหวในขณะที่เขาตอบอย่างแผ่วเบาและอึกอักว่า “กระหม่อม-กระหม่อมขออภัยฝ่าบาท แต่กระหม่อมไม่รู้จริง ๆ ว่านักโทษหลบหนีไปได้ยังไง”ฟลอเรียนเกือบจะร้องไห้ออกมาเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขารู้สึกแค้นใจจนพูดไม่ออก‘บ้าเอ๊ย ยัยสโลนนั่นร้ายกาจเกินไปแล้ว ถ้าฉันรู้เร็วกว่านี้ฉันน่าจะหาทางให้เธออยู่ที่หน่วยควบคุมเมื่อคืนนี้ แล้วค่อยบอกเจ้าศักดินาเคนนี่เกี่ยวกับการกระทำของเธอ’แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้มันก็สายเกินไปที่จะพูดอะไรอีกแล้ว“โอ้!”เจ้าศักดินาเคนนี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ ท่าทีของเขาอำมหิตอย่างยิ่งใน

”คุณต้องปล่อยออโรร่าไม่ว่าคุณจะอยากทำหรือไม่ก็ตาม” แอมโบรสตอบอย่างเย็นชา เวลาเดียวกันเขาก็ปล่อยรังสีแข็งแกร่งออกมารอบกายซึ่งแทบทำให้หายใจไม่ออกแอมโบรสนั้นคิดมาถี่ถ้วนแล้ว เขาทุ่มเทแรงไปมากเพื่อช่วยเมแกน เขาสามารถลงมือรุนแรงและทำลายมิตรภาพได้อย่างไม่ไว้หน้าหากว่าเธอไม่ยอมปล่อยออโรร่าเขาต้องช่วยแม่ของเอร่าแทนเธอไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าเขาจะต้องทำลายสำนักง้อไบ๊ทิ้งก็ตาม“ฟู่”เมแกนผ่อนหายใจเล็กน้อยเมือเห็นความเด็ดขาดของแอมโบรสและยิ้ม “ก็ได้ หม่อมฉันจะปล่อยออโรร่าไป”ดวงตาของเมแกนมีแววขบขันพาดผ่านขณะที่เธอพูดต่อ “แต่ไม่ใช่ตอนนี้”“แล้วตอนไหน?” แอมโบรสถามทันทีเมแกนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนบอกว่า “อีกสองสามวัน สำนักง้อไบ๊จะมีจัดงานเลี้ยงชมพระจันทร์ หม่อมฉันจะเชิญบรรดาวีรบุรุษและบัณฑิดมากมายมาร่วม หม่อมฉันจะปล่อยเธอไปหลังงานเลี้ยงจบเพื่อไม่ให้ออโรร่าก่อปัญหาวุ่นวาย”เมแกนมีสีหน้าจริงจังขณะที่พูดเธอพูดถูกว่าอีกสามวันสำนักง้อไบ๊จะจัดงานเลี้ยงชมจันทร์ แต่เมแกนก็ไม่ได้คิดจะปล่อยออโรร่าไป เธอแน่ใจว่าเอร่าจะต้องมาช่วยออโรร่าในช่วงงานเลี้ยงแน่นอน เมแกนก็จะวางกับดักเพื่อจับเอร่าเมแกนเ

แดร์ริลอุ้มฉางเอ๋อและค่อย ๆ เดินขึ้นไปบนแท่นหินช้า ๆ พลางพูดพึมพำกับตัวเอง“โอ้”ฉางเอ๋อตัวสั่นเพราะว่าเธอก็ตื่นเต้นจนพูดไม่ออกเหมือนกัน เธอค่อย ๆ อ้าปากพูดว่า “ใครจะไปคิดว่าที่นี่จะมีค่ายกลประตูอยู่เหมือนกัน”“ฟู่”แดร์ริลพ่นลมหายใจออกเบา ๆ และมองฉางเอ๋ออย่างประทับใจ “พระมเหสีฉางเอ๋อมีความรู้มากจริง ๆ ท่านถึงกับรู้ว่านี่คือค่ายกลประตู แต่ว่าที่นี่มันที่ไหนกัน?”หลุมนี้มันใหญ่โตมาก ไม่ต้องนับว่ามีค่ายกลประตูตั้งอยู่ด้วย แน่นอนว่าที่นี่ต้องไม่ใช่สถานที่ธรรมดาแน่ฉางเอ๋อตอบห้วน ๆ เมื่อได้ยินคำถามของแดร์ริลว่า “เจ้าต้องถามอีกเหรอ? นี่ต้องเป็นซากของสำนักโบราณแน่นอน เมื่อพันปีก่อนสำนักใหญ่ ๆ ต่างก็มีค่ายกลประตูให้ศิษย์ของสำนักใช้กันทั้งนั้น”ใบหน้างามของฉางเอ๋อเต็มไปด้วยความเหยียดหยามเมื่อเธอพูดเช่นนั้น‘เขาเป็นคนเถื่อนจริง ๆ เรื่องง่าย ๆ เช่นนี้ก็ยังไม่รู้’“พระมเหสีฉางเอ๋อ” แดร์ริลไม่ได้ใส่ใจน้ำเสียงเหยียดหยามของเธอ แต่ว่าดวงตาเขาเป็นประกายทันทีขณะที่ถามว่า “งั้นท่านรู้วิธีใช้ใช่ไหม?์”สีหน้าแดร์ริลเต็มไปด้วยความหวังตอนที่เอ่ยถามพวกเขาทุกคนสามารถไปจากสถานที่ซึ่งพระเจ้าทอดทิ้งน