บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 3841 - บทที่ 3850

"แล้วยังไงเหรอ?” ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นแวนซ์หัวเราะเบา ๆ แล้วชี้หน้าฮาร์วีย์“แกกล้าอวดเบ่งในทะเลใต้ได้ยังไง ในเมื่อแกไม่ได้เป็นพลเมืองของที่นี่ด้วยซ้ำไป?!“แกคิดว่าแกเป็นคนที่ดูน่าประทับใจเพียงเพราะใช้ศิลปะการต่อสู้ง่อย ๆ จัดการกับคนของฉันสองสามคนได้เท่านั้นน่ะเหรอ?“อย่าทำเป็นไร้เดียงสาไปหน่อยเลย!“ก็นับเป็นเรื่องธรรมดาที่ฉันต้องกำจัดแกทิ้งไป! ถ้าแกพยายามจะสู้กลับ แกก็จะฝ่าฝืนกฎหมายของแบคเบิร์น ซิตี้!“ถ้าแกยังทำแบบนี้อยู่ก็จะถูกโยนเข้าคุก!“ฉันขอแนะนำให้แกหยุดทำซะในขณะที่ยังหยุดได้!”พอพูดจบแวนซ์ก็ตบมือหลังจากนั้นไม่นานประตูก็เปิดออก แล้วชายในชุดสูทหลายสิบคนก็กรูกันเข้ามามีผู้หญิงผมสั้นสวมแจ็คเก็ตหนังคนหนึ่งเดินอยู่ข้าง ๆ แวนซ์ แล้วจองมองฮาร์วีย์ด้วยสาตาอาฆาตแค้นแวนซ์รู้สึกภาคภูมิใจมากขึ้นหลังจากที่คนพวกนี้ปรากฏตัว“แกมีวาจาที่แหลมคมนะไอ้หนู แล้วก็มีความแข็งแกร่งอยู่เหมือนกัน แต่ฉันไม่ชอบหน้าแก“แต่ในเมื่อแกกล้าหาญชาญชัยขนาดนี้ ฉันก็จะให้โอกาสกับแก“คุกเข่าแล้วหักแขนของแกเดี๋ยวนี้ เพื่อเห็นแก่คุณคอบบ์ฉันจะปล่อยแกไปถ้าแกทำตามที่ฉันบอก“ถ้าแกไม่ยอมทำ ฉันก็จะสั่งคนไป

ฮาร์วีย์ยิ้มพร้อมกับทำหน้านิ่ง“พูดตามตรงนะ...พวกลูกน้องของฉันยังไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนให้ฉันได้เลย“แกก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยเหมือนกัน แม้แต่กับพวกเขาที่นี่“ปล่อยซีอีโอทอฟต์ซะ แล้วมาสู้กับฉันถ้าแกกล้าพอ!” โซร่าตระโกนบอกอย่างโกรธเกรี้ยวเมื่อเห็นท่าทางอวดดีของฮาร์วีย์“ฉันจะยอมใช้นามสกุลเดียวกับแกถ้าแกมีชีวิตรอดไปได้!”เธอรู้สึกเดือดดาลอย่างมากเธอมั่นใจว่าเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญแห่งยุคนี้ และคงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะกำจัดฮาร์วีย์ทิ้งไปแต่เธอไม่เคยคิดว่าฮาร์วีย์จะน่ารังเกียจถึงขนาดจับแวนซ์เป็นตัวประกัน ซึ่งทำให้เธอต้องลังเลถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็มั่นใจว่าฮาร์วีย์คงตายเป็นร้อย ๆ ครั้งไปแล้วฮาร์วีย์ยิ้มให้โซร่า“ไม่ต้องเป็นห่วง ยังมีโอกาสอยู่เสมอ“แต่เมื่อคุณเห็นโอกาสนั้นแล้วก็อย่าเสียใจล่ะ"“ฮ่า ฮ่า!”โซร่าหัวเราะอย่างเหยียดหยันราวกับว่าเธอสามารถบีบคอฮาร์วีย์ให้ตายได้ทุกเมื่อฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่อโซร่า แล้วมองดูแวนซ์อย่างใจเย็น"ฉันขอถามแกอีกครั้ง แกจะคืนเงินให้หรือเปล่า?”“แกคิดว่ายังไงล่ะ?!”แวนซ์หัวเราะด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย“ฉันต้องคืนด้วยเหรอ? ก็ฆ่าฉันไปเลยสิถ้าแก

เพื่อจะได้พูดคุยกันในเรื่องเก่า ๆ...จูเลียนจึงได้จัดเตรียมให้ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ไปรับประทานอาหารว่างกันที่คลับส่วนตัวฮาร์วีย์มองดูการจัดแต่งสถานที่ในสไตล์วินเทจ แล้วมองดูสีหน้าที่เป็นมิตรของจูเลียน“เธอคุ้นเคยกับแบล็คเบิร์น ซิตี้ไหมจูเลียน?”“ก็พอประมาณครับ"จูเลียนยิ้มอย่างภาคภูมิใจ“พูดตามตรงนะ ก่อนที่ผมจะขึ้นสู่อำนาจนั้น ผมได้ทุ่มเททั้งหัวใจและจิตวิญญาณให้กับครอบครัวของผม“ผมไม่มีอะไรมากมายนักในแบล็คเบิร์น ซิตี้แห่งนี้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผมไม่มีอะไรเลยนะ นั่นคือเหตุผลที่ควีนนี่ขอให้ผมมาช่วยคุณ“พูดถึงเรื่องนี้แล้วผมก็อยากจะรู้ว่าคุณมาทำอะไรที่นี่เหรอครับคุณยอร์ก?”จูเลียนเตรียมตัวมาเพื่อการต่อสู้โดยเฉพาะ ถ้าฮาร์วีย์ออกปากเมื่อไหร่ เขาก็จะทุ่มความพยามจนสุดความสามารถเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จฮาร์วีย์พยักหน้า เขายิ้มจาง ๆ ในขณะที่หยิบไม้เสียบอาหารที่เต็มไปด้วยอาหารท้องถิ่นอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก“ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยรักษาดีน คอบบ์ หลังจากที่เขาโดนจูลิโอ...นักบวชปีศาจแห่งอินเดียทำร้าย ฉันมาที่นี่ก็เพื่อช่วยชีวิตเขาให้อยู่รอดปลอดภัย“นอกจากนี้ฉันก็ยั

สีหน้าของไอรีนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอกระซิบบอกฮาร์วีย์ว่า "นั่นคือนายน้อยคนที่สามของหนึ่งในตระกูลที่ยิ่งใหญ่แห่งทะเลใต้ เขาชื่อเจซ ลี...ผู้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับนายน้อยคนโตของบ้านหลังที่สามของตระกูลคอบบ์"ฮาร์วีย์หรี่ตามองเอลเลนเมื่อพิจารณาจากบทสนทนาทั้งหมดและตัวตนของเจซแล้ว นี่อาจเป็นแผนการโจมตีเคทีก็ได้ ฮาร์วีย์ดันมายืนอยู่ท่ามกลางการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายด้วยความบังเอิญแท้ ๆ“ทำไมถึงใช้เวลานานขนาดนั้นล่ะแฮรี่?”“ผู้หญิงคนนี้ต่อกรอะไรกับแกไม่ได้เลย แต่แกมาทำให้เสียเวลาไปเปล่า ๆ ปลี้ ๆ แบบนี้!“ฉันกินยาเข้าไปแล้ว! ฉันอยากจะนอนกับเธอใจจะขาดแล้ว!“ไอ้เวรเอ๊ย!”เจซเตะชายผมยาวคนนั้นลงไปกองกับพื้น สารรูปของเขาตอนนี้กำลังเมามายได้ที่เลย“ทำไมแกถึงได้ช้านัก? แกอยากจะตายหรือไง?!”“ผมขอโทษครับนายน้อยลี ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของผมเอง! ผมขอโทษที่ทำคุณต้องหมดสนุกไป!”แฮรี่ตัวสั่นด้วยความกลัว“ไม่ใช่ว่าผมอยากจะขัดขวางความสุขของคุณหรอกนะครับนายน้อยลี!“แต่คนนอกพวกนี้กำลังคิดที่จะต่อสู้กับพวกเรา!”“พวกเขาไม่เพียงแต่สั่งให้เราปล่อยเอลเลนเท่านั้น แต่ยังต้องการให้เราจ่ายเงิน 1.5 ล้าน นั่งคุกเข

เจซล้มกระแทกกลับไปบนเก้าอี้หลังถูกตบหน้ารอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฎให้เห็นบนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน ตอนนี้เจซมีสีหน้าบิดเบี้ยวที่ดูแย่มาก“ฉันขอบอกแกในตอนนี้นะว่า...ฉันไม่สนใจหรอกว่าแกจะเป็นใคร! แกควรฆ่าฉันให้ตายไปเลยดีกว่า!“เพราะถ้าแกไม่ทำ ฉันจะไปฆ่าคนในครอบครัวแกให้หมด!“ฉันเป็นคนรักษาคำพูดนะ!”ฮาร์วีย์เล็งปืนไปที่ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา“ไปกับใคร? กับคนไร้ประโยชน์พวกนี้เหรอ?”เจซมองดูโดยสัญชาตญาณ จูเลียนเข้าใจคำใบ้นั้น แล้วจัดการกับผู้ชายที่เหลืออยู่พร้อมกับยิ้มอย่างน่ากลัวปรมาจารย์ผู้อารักขาแห่งยอร์กคนนี้จะต้องมีทักษะการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนแต่ถึงกระนั้นจูเลียนก็ถูกวินซ์หรือควีนนี่บดบังความสามารถมาโดยตลอด ในช่วงที่เขาอยู่กับตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงจึงเป็นธรรมดาที่หลังจากมาอยู่ที่แบล็คเบิร์น ซิตี้แล้ว เขาก็เริ่มโชว์เขี้ยวเล็บออกมา เจซไม่คาดคิดว่าคนของเขาจะล้มลงเร็วขนาดนี้ดวงตาของเขากระตุกอยู่ตลอดเวลาแต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้“ถ้าแกเก่งในเรื่องการต่อสู้แล้วจะยังไงเหรอไอ้สารเลว?”“แล้วยังไงเหรอ?“ให้ฉันโทรศัพท์หน่อยถ้าแกกล้า! แกจะตายภายใจไม่กี่วินาที!”“แกอยากโทรหา