เจซล้มกระแทกกลับไปบนเก้าอี้หลังถูกตบหน้ารอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฎให้เห็นบนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน ตอนนี้เจซมีสีหน้าบิดเบี้ยวที่ดูแย่มาก“ฉันขอบอกแกในตอนนี้นะว่า...ฉันไม่สนใจหรอกว่าแกจะเป็นใคร! แกควรฆ่าฉันให้ตายไปเลยดีกว่า!“เพราะถ้าแกไม่ทำ ฉันจะไปฆ่าคนในครอบครัวแกให้หมด!“ฉันเป็นคนรักษาคำพูดนะ!”ฮาร์วีย์เล็งปืนไปที่ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา“ไปกับใคร? กับคนไร้ประโยชน์พวกนี้เหรอ?”เจซมองดูโดยสัญชาตญาณ จูเลียนเข้าใจคำใบ้นั้น แล้วจัดการกับผู้ชายที่เหลืออยู่พร้อมกับยิ้มอย่างน่ากลัวปรมาจารย์ผู้อารักขาแห่งยอร์กคนนี้จะต้องมีทักษะการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนแต่ถึงกระนั้นจูเลียนก็ถูกวินซ์หรือควีนนี่บดบังความสามารถมาโดยตลอด ในช่วงที่เขาอยู่กับตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงจึงเป็นธรรมดาที่หลังจากมาอยู่ที่แบล็คเบิร์น ซิตี้แล้ว เขาก็เริ่มโชว์เขี้ยวเล็บออกมา เจซไม่คาดคิดว่าคนของเขาจะล้มลงเร็วขนาดนี้ดวงตาของเขากระตุกอยู่ตลอดเวลาแต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้“ถ้าแกเก่งในเรื่องการต่อสู้แล้วจะยังไงเหรอไอ้สารเลว?”“แล้วยังไงเหรอ?“ให้ฉันโทรศัพท์หน่อยถ้าแกกล้า! แกจะตายภายใจไม่กี่วินาที!”“แกอยากโทรหา
ฮาร์วีย์กัดกินผลไม้ในขณะรอการมาถึงของเจซอย่างใจเย็น“ผมมีข้อมูลของเจซมาให้ดูครับคุณยอร์ก"จูเลียนนำโทรศัพท์ของเขาออกมาให้ฮาร์วีย์อ่านเอกสารที่อยู่ข้างในนั้น“เขาไม่ใช่นายน้อยอันดับสูงสุดของหนึ่งในตระกูลที่ยิ่งใหญ่แห่งทะเลใต้ แต่มีอำนาจเล็กน้อยในตระกูลลี“เขาไม่ใช่คนที่ทุกคนจะให้การตอบโต้ในแบล็คเบิร์น ซิตี้ แต่เขามีเพื่อนมากมายในโลกใต้ติน“เราอาจต้องลำบากนิดหน่อยถ้ามีเพียงแค่เราสองคน เราควรโทรเรียกกำลังเสริมไหมครับ?”เป็นธรรมดาที่จูเลียนจะรู้สึกเป็นกังวลที่ฮาร์วีย์ปล่อยให้เจซเป็นอิสระเขาต่อสู้ได้แน่แต่เชื่อว่าเขากับฮาร์วีย์มีจำนวนน้อยกว่ามากถ้าเจซพาคนมาที่นี่เป็นพันคน พวกเขาก็คงเสียเปรียบสุด ๆฮาร์วีย์โยนเปลือกผลไม้ลงในถังขยะอย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นก็ใช้ผ้าเช็ดทำความสะอาดแบบเปียกเช็ดมือพร้อมกับยิ้มจาง ๆ“ไม่ต้องหรอก ฉันจะเอาชีวิตรอดออกไปจากสถานที่แห่งนี้ได้ยังไง ถ้าต้องใช้คนเพิ่มเพื่อจัดการกับปลาซิวปลาสร้อยอย่างเจซ?“ฉันไม่สามารถให้ความช่วยเหลือเคทีแบบนั้นได้"จูเลียนตกใจมาก“ช่างน่าประทับใจจริง ๆ ครับคุณยอร์ก! ในที่สุดผมก็เข้าใจแล้ว่าทำไมวินซ์ถึงไม่สามารถกำจัดคุณได้ก่อนหน้า
ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็น“แกอยากให้ฉันทำอะไรล่ะ?”เจซส่งเสียงหัวเราะอย่างเย็นชา“หมอบคลานแล้วยอมรับความผิดของแกซะ จากนั้นก็หักแขนแต่ละข้างของแกให้หมด“พาผู้หญิงสองคนนั้นไปที่เตียงนอนของฉัน! ฉันจะเล่นสนุกกับพวกเธอสักสามวันเต็ม ๆ เลย!“พอฉันสุขสมอารมณ์หมายแล้ว ฉันก็จะปล่อยแกไป!”ฮาร์วีย์หรี่ตามอง“ฉันติดสินใจที่จะหักแขนขาของแกให้หมด แกจะไม่มีวันลุกขึ้นยืนได้อีกต่อไป!”“แกควรรู้ว่าอะไรดีกับตัวเองนะฮาร์วีย์!”เจซโกรธเป็นฟืนเป็นไฟมาก เขารู้สึกอับอายอย่างมากเมื่อถูกฮาวีย์ท้าทายต่อหน้าคนของเขาจำนวนห้าร้อยคน“หยุดอวดเบ่งต่อหน้าฉันได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะจัดการการกับแกชนิดที่พระเจ้าก็ช่วยอะไรแกไม่ได้!“คนของแกอาจต่อสู้ได้ แต่เขาสามารถต่อสู้กับคนจำนวนห้าร้อยคนได้หรือเปล่าล่ะ?!“เขาคงเหนื่อยตายไปซะก่อน!”จูเลียนขมวดคิ้วแล้วมองไปรอบ ๆก็อย่างที่เจซพูดนั่นแหละ จูเลียนคงจะต้องเหนื่อยมากถึงแม้คนจำนวนห้าร้อยคนพวกนั้นจะมานั่งคุกเข่าให้เขาไล่ตบไปทีละคน นี่ยังไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้กับผู้คนที่เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้มาเป็นอย่างดี“ถ้าพวกแกมีกันเพียงแคนี้...”ฮาร์วีย์มองไปรอบ ๆ อย่างใจเย็
"คุณมาถูกเวลาจริง ๆ! นักท่องเที่ยวที่โง่เขลากำลังท้าทายอำนาจของฉัน! เขาถึงกับตบตีฉันเมื่อกี๊ด้วยซ้ำไป!“เขาทำตัวสูงส่งและทรงพลังเพียงเพราะเขามีบอดี้การ์ดที่มีความสามารถ!“เขาไม่เพียงแต่บอกให้ฉันเรียกคนมาที่นี่เท่านั้นนะ แต่ยังขู่ว่าจะหักแขนขาของฉันทั้งหมดด้วย!“ฉันบอกผู้ชายคนนั้นว่าแวนซ์ ทอฟต์คือลูกพี่ลูกน้องของฉัน และบอกว่าคุณมีสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้คอยหนุนหลังอยู่ แต่เขาบอกว่าเขาไม่แคร์!”เจซรีบราดน้ำมันลงบนกองไฟให้มากขึ้น เขาอยากให้ฮาร์วีย์โดนฆ่าตายโดยเร็วที่สุดเจซเรียกแวนซ์มาที่นี่เพราะว่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้กำลังให้การปกป้องแวนซ์อยู่ บอดี้การ์ดของแวนซ์ล้วนเป็นนักต่อสู้มืออาชีพ คนธรรมดา ๆ ไม่สามารถขึ้นมาเทียบชั้นกับพวกเขาได้ไม่ว่าฮาร์วีย์และบอดี้การ์ดของเขาจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่เขาจะมีโอกาสต่อสู้กับลูกน้องของแวนซ์ได้เจซมั่นใจว่าฮาร์วีย์เสร็จแน่ ๆ!สาวสวยพวกนั้นต่างเต็มไปด้วยความหลงใหลได้ปลื้มเมื่อเห็นแวนซ์มาถึงแล้ว'ฮาร์วีย์จะทำอะไรกับคนทั้งหมดนี่ล่ะ?'พวกเขาจ้องมองฮาร์วีย์อย่างภาคภูมิใจ'เขาเสร็จแน่!''คนโง่เขลาค
แวนซ์ถูกบดขยี้อย่างไม่มีชิ้นดีที่มารีน่า เบย์ คลับเฮ้าส์ ในขณะที่บอดี้การ์ดส่วนตัวของเขาก็ต้องกลายเป็นคนพิการจากการโดนตบเพียงครั้งเดียวเขารู้ว่าจริง ๆ แล้วฮาร์วีย์เป็นคนน่ากลัวขนาดไหนเขากำลังวางแผนที่จะหาใครสักคนมาช่วยปกป้องเขาในอีกสองสามวันหลังจากนี้ เขาอยากได้นักต่อสู้ผู้มีความเชี่ยวชาญสักสองสามคนมาอยู่ข้าง ๆ เขา ก่อนที่เขาจะไปเผชิญหน้ากับฮาร์วีย์อีกครั้ง...แต่เขาไม่คิดว่าจะมาเจอฮาร์วีย์เข้าที่นี่เมื่อเทียบกับฮาร์วีย์แล้ว ลูกน้องของเขา...ทันใดนั้นคอของแวนซ์ก็รู้สึกแห้งผากขึ้นมาทันที“คุณยอร์ก...”ร่างกายของเขาใกล้จะยอมแพ้แล้ว เขากำลังจะคุกเข่าลงไปในอีกไม่กี่วินาทีนี้แล้วความเจ็บปวดอย่างรุนแรงยังติดตรึงอยู่ในหัวของเขา โซร่า...บอดี้การ์ดส่วนตัวของเขาก็ตัวแข็งทื่อทันทีที่เธอเห็นฮาร์วีย์ แต่เธอไม่กล้าแม้แต่จะต่อกรกับเขาเลย“คนนั้นไงแวนซ์! ไอ้คนนั้นแหละคือฮาร์วีย์ ยอร์ก!“ฉันสืบข้อมูลเขามาแล้ว! เขาเป็นแค่นักท่องเที่ยวจากประเทศ H!”เจซชี้ไปที่ฮาร์วีย์พร้อมรอยยิ้มที่ดูชั่วร้าย“ไอ้สารเลวนั่นตบหน้าฉัน แล้วยังทำลายธุรกิจของฉันด้วย!”เจซกัดฟันกรอด ใบหน้าของเขาดูแดงก่ำ เขาได้
แวนซ์ยังคงรู้สึกปวดหัวอยู่เล็กน้อย เขาตัวสั่นขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ...”เขามีความคิดเห็นในเรื่องนี้...แต่ไม่ใช่ในเวลานี้อย่างแน่นอนถึงแม้ว่าเขาจะต้องการแก้แค้น แต่ก็ยังไม่ใช่ในครั้งนี้เขาจะต้องเป็นคนปัญญาอ่อนแน่ ๆ ถ้ายังจะทำการต่อกรกับฮาร์วีย์ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้เลยก็ตามนั่นคือสาเหตุที่แวนซ์ยอมแพ้อย่างเร็วที่สุด“ไม่มีเลยเหรอ?”ทุกคนต่างตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินคำพูดของแวนซ์ พวกเขาทุกคนรู้สึกตัวชาขึ้นมาทันทีนี่เป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่าผู้ทรงอิทธิพลของประเทศที่สามารถจะเหยียบย่ำใครก็ได้นั้นจะยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!เหล่าสาวสวยพวกนั้นต่างกระทืบเท้าด้วยความโกรธเกรี้ยว บางคนถึงกับตบหน้าตัวเองเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ฝันไปครู่ต่อมาฮาร์วีย์ก็เดินเข้าไปหาแวนซ์“คุกเข่า"เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดที่จะปล่อยแวนซ์ให้ลอยนวลออกไปได้เลยแวนซ์ไม่เพียงแต่พยายามจะบีบบังคับเคทีให้ตกอยู่ในภาวะจำยอมเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังมองหาใครสักคน เพื่อมาช่วยระบายความโกรธแค้นทันทีที่เขาออกมาจากโรงพยาบาลโชคดีที่ฮาร์ว
ฝูงชนต่างนิ่งเงียบหลังจากเห็นภาพนั้นพวกเขาตัวสั่นกันเป็นพัก ๆ ในขณะที่ตะลึงงันกันไปหมดพวกเขาไม่สามารถยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าได้เจซรู้สึกตัวชาเป็นอย่างมากเช่นกัน นี่เป็นความรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังอยู่ในฝันร้ายที่ไม่มีวันจบสิ้นหลังจากตบหน้าแวนซ์ไปแล้ว ฮาร์วีย์ก็ส่งยิ้มจาง ๆ ให้เจซ“ดูเหมือนว่าลูกพี่ลูกน้องของแกจะไม่สามารถลุกขึ้นยืนหยัดเพื่อแกได้เลยนะ“แม้แต่เขาก็ยังไม่สามารถทำให้ฉันรู้สึกกลัวได้เลย...“บอกให้เขาลุกขึ้นยืน แล้วดูซิว่าเขาจะกล้าทำอย่างนั้นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉันหรือเปล่าเจซและคนอื่น ๆ ต่างรู้สึกคอแห้งผาก พวกเขาต่างไม่รู้ว่าจะโต้ตอบฮาร์วีย์ยังไงดีเขารู้ว่าเขาจะกลายเป็นตัวตลกให้ชาวเมืองแบล็คเบิร์น ซิตี้หัวเราะกันยกใหญ่แน่ ๆ ถ้าไม่สามารถกอบกู้ชื่อเสียงของเขาได้ในวินาทีนั้นฮาร์วีย์ใช้กระดาษทิชชูเช็ดนิ้วก่อนจะเหลือบมองเจซ“ลูกพี่ลูกน้องของแกก็เหมือนกัน แกต้องการจะหาประโยชน์จากคุณคอบบ์และคุณโมเรโน่“ฉันได้จัดการกับแกแล้ว แต่แกอยากให้ฉันจัดการกับญาติผู้น้องของแกด้วยไหม?”'คุณโมเรโน่เหรอ?!''เอลเลน โมเรโน่เหรอ?!'แวนซ์ได้สติอย่างรวดเร็วเขารู้ว่าเ
เจซรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง เขาเอามือกุมหน้าที่บวมเป่งพร้อมกับตะโกนออกไปอย่างโกรธเกรี้ยว "คุณตบหน้าผมทำไมเหรอเจซ?!“ฮาร์วีย์ ยอร์กคือใครกัน?!“เขาเป็นแค่นักท่องเที่ยวไม่ใช่เหรอ?!“เขามาจากประเทศ H แล้วยังไงเหรอ? เรากระทืบคนแบบนี้ทุก ๆ ปีอยู่แล้วนี่!“คุณควรช่วยผมสิ! ทำไมถึงไปเข้าข้างเขาล่ะ?!”เจซโกรธมาก เขารู้สึกหมดหนทางและรู้สึกหงุดหงิดอย่างมากด้วยเขาไม่เข้าใจว่าทำไมไพ่ใบสำคัญของเขาถึงกลัวฮาร์วีย์ได้ถึงขนาดนี้ถึงแม้ว่าฮาร์วีย์จะเป็นคนที่มีความสามารถในประเทศ H แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ผู้ทรงอิทธิพลของแบล็คเบิร์น ซิตี้อย่างเจซและแวนซ์จะต้องกลัวเกรงอะไรนี่นา! ผู้คนจากประเทศ H ไม่มีสิทธิ์มาอวดเบ่งในสถานที่แบบนี้!นอกจากนี้ในความคิดของเจซนั้น เขาไม่จำเป็นต้องกลัวผู้คนแบบที่แวนซ์กำลังกลัวอยู่เลยไม่ว่าจะยังไงก็ตามเขาก็ยังคงเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลลีแห่งทะเลใต้!ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นผู้สืบทอดมรดกของตระกูล แต่เขาก็ยังเป็นคนที่มีอำนาจมหาศาล! ถ้าเป็นอย่างนั้นทำไมเขาถึงต้องกลัวนักท่องเที่ยวด้วยล่ะ?ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ชื่อเสียงของเขาในแบล็คเบิร์น ซิตี้ หรือแม้แต่ในทะเล