บทที่ 3857

ฝูงชนต่างนิ่งเงียบหลังจากเห็นภาพนั้น

พวกเขาตัวสั่นกันเป็นพัก ๆ ในขณะที่ตะลึงงันกันไปหมด

พวกเขาไม่สามารถยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าได้

เจซรู้สึกตัวชาเป็นอย่างมากเช่นกัน นี่เป็นความรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังอยู่ในฝันร้ายที่ไม่มีวันจบสิ้น

หลังจากตบหน้าแวนซ์ไปแล้ว ฮาร์วีย์ก็ส่งยิ้มจาง ๆ ให้เจซ

“ดูเหมือนว่าลูกพี่ลูกน้องของแกจะไม่สามารถลุกขึ้นยืนหยัดเพื่อแกได้เลยนะ

“แม้แต่เขาก็ยังไม่สามารถทำให้ฉันรู้สึกกลัวได้เลย...

“บอกให้เขาลุกขึ้นยืน แล้วดูซิว่าเขาจะกล้าทำอย่างนั้นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉันหรือเปล่า

เจซและคนอื่น ๆ ต่างรู้สึกคอแห้งผาก พวกเขาต่างไม่รู้ว่าจะโต้ตอบฮาร์วีย์ยังไงดี

เขารู้ว่าเขาจะกลายเป็นตัวตลกให้ชาวเมืองแบล็คเบิร์น ซิตี้หัวเราะกันยกใหญ่แน่ ๆ ถ้าไม่สามารถกอบกู้ชื่อเสียงของเขาได้ในวินาทีนั้น

ฮาร์วีย์ใช้กระดาษทิชชูเช็ดนิ้วก่อนจะเหลือบมองเจซ

“ลูกพี่ลูกน้องของแกก็เหมือนกัน แกต้องการจะหาประโยชน์จากคุณคอบบ์และคุณโมเรโน่

“ฉันได้จัดการกับแกแล้ว แต่แกอยากให้ฉันจัดการกับญาติผู้น้องของแกด้วยไหม?”

'คุณโมเรโน่เหรอ?!'

'เอลเลน โมเรโน่เหรอ?!'

แวนซ์ได้สติอย่างรวดเร็ว

เขารู้ว่าเ