Art of Destiny LXV

TATLONG araw pa lamang mula nang makaalis si Naikkah sa kanila kasama ang asawang si Jino pero parang isang linggo na siyang nalayo sa mga magulang at mga kapatid. Malayo pa ay natanawan na siya ng kaniyang mga kapatid na agad na nagmadaling sinalubong siya ng yakap.

"We miss you, Ate Naik!" Wika ni Tobby kahit mahigpit siyang yakap. Sumabad na din sa usapan nila si Zeneliah. "I miss you, Ate." Wika din ng kaniyang kaaptid na babae na nakasubsob ang ulo sa kaniyang tiyan.

"I miss you too." Masayang tugon niya na hinalikan pa ang dalawa sa mga buhok. Sobrang namiss niya ang kakulitan at pagiging magulo ng dalawa. "Sobra kayong namiss ng ate, lalo ka na Zeneliah."

lalong naging mahigpit ang kanilang yakapan dahil sa sinabi niya. Normal na talaga siguro ito sa magkapatid. kahit man mag-away o may hindi pagkakaintindihan, nananatili pa din ang matibay na bonding na mas lalong naging malakas kapag nagkakalayo at muling nabuo.

Noon niya naalala ang kaniyang mga magulang."Si Inay at Itay