Share

บทที่ 83

อาหลิงเดินบิดสะโพกกลับเข้ามาอีกครั้งและเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ทำไมยังไม่เสร็จอีก? ยังอยากจะทำงานต่อไหมเนี่ย?”

ฉันชี้ไปยังชามซุปตรงหน้าพร้อมเอ่ย “เมนูแรกเสร็จแล้วค่ะ”

อาหลิงตวาดด้วยความโมโห “นี่มันเมนูอะไรของเธอ! เธอจงใจกวนฉันเหรอ?”

ฉันตอบกลับไปอย่างมั่นใจ “พี่อาหลิง วางใจเถอะค่ะ เมนูนี้ต้องทำให้แขกประทับใจอย่างแน่นอน ถ้าไม่เชื่อ พี่ก็ลองยกไปเสิร์ฟได้เลยค่ะ”

แน่นอนว่าอาหลิงไม่เห็นด้วย แต่ก็มีคนเร่งรัดมา หล่อนจึงโมโหพลางตวัดตามามองฉันอย่างชั่วร้าย “เธอรอฉันอยู่นี่ ถ้าแขกไม่พอใจขึ้นมา ฉันจะมาจัดการกับเธอ”

จากนั้นหล่อนก็เรียกสาวเสิร์ฟมาแล้วส่งซุปชามนี้ให้

เวลานี้ภายในห้องส่วนตัวสุดหรู ชายวัยกลางคนกำลังดูแลแขกวัยเยาว์ท่านหนึ่ง และรอบข้างก็ยังมีคนใหญ่คนโตอีกสองสามท่าน ข้าง ๆ ตัวพวกเขาแต่ละคนมีหญิงสาวสวยดุจดอกไม้งามราวหยกนั่งขนาบข้างอยู่

ขณะเดียวกัน สาวเสิร์ฟได้นำซุปยกเข้ามาเสิร์ฟให้กับแขก “เรือลำเล็กค่ะ”

แค่พวกเขาเห็นก็หัวเราะออกมาทันที “ฮ่าฮ่าฮ่า เถ้าแก่เจิ้ง เมนูนี้ของคุณดูน่าสนใจนะ ชามน้ำใสหนึ่งชาม ข้างบนมีใบไม้ลอยอยู่หนึ่งใบ เพราะฉันนั้นจึงได้ชื่อว่าเรือลำเล็ก เชฟที่นี่นี่มีอาร
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status