บทที่ 89

ฉันพยักหน้า พร้อมเอ่ย “ใช่ นั่นฉันเอง”

“หนูก็เป็นผู้ชมของคุณ” เธอเอ่ย “เหล่ยเหล่ยเป็นแฟนตัวยงของคุณเลย ทุกไลฟ์สดของคุณ เธอจะตามดูหมด หนูเองที่มาดูก็เป็นเพราะเธอแนะนำ เหล่ยเหล่ยเป็นคนชอบพวกเรื่องผีเรื่องเจ้าแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร เมื่อสองอาทิตย์ก่อน ลั่วลั่ว เหล่ยเหล่ย ช่านช่านแล้วก็หนู พวกเราเล่นเกมส์เกมส์หนึ่งที่มีชื่อว่า ‘ผีถ้วยแก้ว’ อุปกรณ์ที่เอามาใช้เล่นไม่ใช่ถ้วย แต่เป็นแผ่นซีดี”

“อะไรนะ?” จุนเหยาขมวดคิ้ว

“ก่อนหน้านี้พวกเราแค่อยากเล่นกันสนุก ๆ แต่ใครจะไปรู้ พอเล่นมาสักพักจู่ ๆ พวกเราก็ได้ยินเสียงคนร้องเพลง เป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง เสียงหล่อนทั้งแหลมทั้งเล็ก พวกเราเลยคิดว่าคงจะมีคนเปิดเพลงไว้ แต่พอยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกแปลกขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกับว่าเสียงนั้นมันลอยอยู่บนหัวพวกเรา”

ระหว่างที่เล่าไปเธอก็ตัวสั่นไป “ตอนนั้นพวกเราตกใจมาก ลั่วลั่วเป็นคนแรกที่เลิกเล่น จากนั้นซีดีแผ่นนั้นก็หายไป แต่ไม่นานก็มีลมเย็นจากที่ไหนไม่รู้พัดเข้ามาในห้อง ทำให้รูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมที่ลั่วลั่วจัดไว้ในห้องนอนตกแตกละเอียดจนหมด”

“ลั่วลั่วก็คือเด็กผู้หญิงคนแรกที่กระโดดตึกฆ่าตัวตายใช่ไหม?” ฉันเอ่ยถาม

เด็กสา