Share

บทที่ 82

คิดอยู่พักหนึ่ง ฉันก็ตอบตกลงไป วันต่อมาป้าหลี่ก็พาฉันมายังคลับส่วนตัวแห่งหนึ่งที่ประดับตกแต่งอย่างหรูหรา พร้อมกับความบันเทิงทุกรูปแบบที่ควรมี

ที่นี่ เป็นสถานบันเทิงของคนรวย

ฉันพยายามดึงหมวกลงมาเพื่อปกปิดใบหน้าของตนเองกว่าครึ่งหน้าไว้

เมื่อมาถึงห้องครัวด้านหลัง ป้าหลี่ก็เอ่ย “อาหลิง คนที่เธอให้ฉันตามหา ฉันหามาได้แล้วนะ เธอมาดูสิว่าโอเคไหม”

หญิงสาวสวยคนที่ชื่ออาหลิงนั่นย่างเข้ามา เธอแต่งหน้าอย่างประณีต สวมชุดกี่เพ้าสีแดง เอวเรียวบาง และช่องว่างระหว่างคิ้วนั้นชวนมองอย่างเย้ายวนใจ

หล่อนมองฉันอย่างประเมินคร่าว ๆ พร้อมกับเอ่ย “นี่คือเชฟที่ป้าหามาเหรอ?”

“ใช่จ่ะ” ป้าหลี่เอ่ยอย่างสุภาพ

“ทำไมกลางค่ำกลางคืนถึงได้ใส่หมวกปิดแมส? คงไม่ได้ป่วยเป็นอะไรหรอกนะ?” อาหลิงมองฉันด้วยความรังเกียจ

“ไม่มีหรอกจ่ะ ไม่มี ไม่มีแน่นอน” ป้าหลี่ส่งสายตามาทางฉัน “รีบถอดแมสออกเร็วเข้า”

หยวนจุนเหยาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วถอดแมสกับหมวกออก

อาหลิงชะงักไป หล่อนมองมาที่ฉันอยู่สักพักกว่าที่จะเรียกสติกลับคืนมาได้

ป้าหลี่รีบว่าต่อทันที “ดูแล้วโอเคไหมจ๊ะ?”

“แล้วฝีมือเป็นไง?” อาหลิงเชิดคางขึ้นเล็กน้อย ดูจากท่าทางของหล่อ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status