ยาเสร็จแล้ว! หยวนจุนเหยาถอนหายใจออกมายาว ๆ มันไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอย่างที่คิด เธอแค่รู้สึกว่าเบาตัวและไม่มีจุดที่รู้สึกว่าอ่อนแรงเลย มือเรียวรินยาใส่ขวดหยกที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ ใบไม้แค่ใบเดียวสามารถกลั่นน้ำยาออกมาได้สิบขวด ฉันมองขวดยาที่วางเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะไปหมด พลางนึกถอนหายใจ หากเร็วกว่านี้หน่อยสักสองสามปี ไม่แน่มันอาจจะช่วยยืดชีวิตของยายออกไปได้หน่อย นอกจากน้องชายแล้ว ยายเป็นญาติที่ใกล้ชิดที่สุดอีกคนหนึ่ง ฉันโทรออกหาถังหมิงหลีแล้วบอกว่าฉันมียาอายุวัฒนะอยู่จำนวนหนึ่ง เขาพอจะมีลู่ทางการค้าขายให้ฉันได้บ้างไหม ตอนนี้ฉันไม่สามารถออกไปจำหน่ายยาอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าได้ เลยให้ถังหมิงหลีช่วย ค่อยรู้สึกปลอดภัยขึ้นหน่อย ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ฉันเชื่อใจถังหมิงหลีอย่างสนิทใจไปแล้ว เมื่อถังหมิงหลีฟังเรื่องยา เขาก็รู้สึกตื่นเต้นทันที “เธอเอาใบไม้นั่นไปกลั่นเป็นยาแล้วเหรอ?สรรพคุณเป็นยังไง?” “หนึ่งขวด สามารถยืดอายุได้หนึ่งเดือน” ถังหมิงหลีรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “แค่เดือนเดียวเองเหรอ?” ฉันว่าต่อ “ภายในเวลาหนึ่งเดือน ร่างกายของผู้ป่วยจะกลับสู่สภาวะสูงสุด แทนที่จะนอนตายอยู
ในเวลานั้นเอง รถแลนด์ โรเวอร์ ออโรร่า คันสีดำก็แล่นผ่านตรอกซอยแคบ ๆ อย่างรวดเร็ว ถังหมิงหลีกระโดดลงไปแล้วตะโกนลั่น “ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!”ไต้ซือตงดึงฉันไปที่หน้าอก พร้อมใช้นิ้วชี้และนิ้วโป้งบีบที่คอของฉันอย่างแรงจนอาจจะหักได้ทุกเมื่อ“ไสหัวไป!” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเข้มขรึม “ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าเธอ!”ถังหมิงหลีหมุนข้อมือ ในมือของเขามีกริชอันแหลมคมอยู่ “แกหนีไม่พ้นหรอก วางเธอกับกล่องใบนั้นลง แล้วฉันจะปล่อยแกไป”ไต้ซือตงหัวเราะเยาะ “กล่องใบนี้ก็เป็นสิ่งที่แกต้องการด้วยเหรอ? เจ้ายาหยานโซวอายุหนึ่งปีที่ช่วยให้ร่างกายกลับคืนสถานะสูงสุด ถ้ามันเป็นของมีค่าแล้วฉันจะยอมทิ้งได้ยังไงล่ะ?”เขาก้มหน้ายิ้มเหยียดใส่ฉัน “อย่าบอกนะว่าเธอคิดจะให้ของดีชิ้นนี้กับชายที่รักของเธอเหรอ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า เธออย่าลืมนะว่าเธอหน้าตาน่าเกลียด ทำแบบนี้เขาจะชอบเธอหรือไง?”แม้จุนเหยาจะเจ็บปวดใจแต่กลับตอบโต้ “แล้วมันธุระอะไรของแก?”“จริง ๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันหรอก แต่ฉันคนนี้ดันชอบดูความสนุกสนานมากกว่าน่ะสิ” และเขาก็หันไปพูดกับถังหมิงหลี “ของหรือคน เลือกเอาสิ?”ถังหมิงหลีกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ฉันต้องการทั้
“จุนเหยา ผู้อาวุโสกัวดีกับพ่อแม่และลุงของฉันมาก ฉันต้องช่วยเขา” ถังหมิงหลีกล่าว “น้ำหยานโซวพวกนี้ฉันขอซื้อหมดเลย เธอคิดราคามาเถอะ”ฉันลังเลเล็กน้อยว่าควรเสนอราคาเท่าไรดีถังหมิงหลีมองออกว่าจุนเหยากำลังสับสน จึงพูดเสริม “ขวดละห้าล้าน ทั้งหมดห้าสิบล้าน เป็นไง”ห้าสิบล้าน?ร่างเล็กเบิกตากว้างตกตะลึงห้าสิบล้านหยวน นี่คือตัวเลขที่ฉันไม่คาดคิดมาก่อนจุนเหยาตกตะลึงจนพูดไม่ออกพักหนึ่ง ก่อนที่จะค่อย ๆ ถามเขาอย่างเกรงใจ “มันจะไม่เยอะเกินไปเหรอ?”เขายิ้มกว้าง “เห็ดหลินจือที่เธอเอามาใช้แลกกิ่งใบกุ้ยหลานก็มีมูลค่าหลายสิบล้านแล้ว นอกจากนี้ยังมีเครื่องยามูลค่าสูงอีก ฉันสามารถทำเงินได้มากกว่าห้าสิบล้านนะ ผู้อาวุโสกัวท่านให้เกียรติลุงของฉันมาก หมายถึงท่านตั้งใจฝึกให้เขาเป็นผู้สืบทอด ขอเพียงท่านมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกหนึ่งปีเท่านั้น ตำแหน่งของลุงก็จะยิ่งมั่นคงขึ้น ดังนั้น เงินห้าสิบล้านก็แค่เศษเสี้ยว”ฉันแอบถอนหายใจ แท้จริงแล้วยากลั่นสามารถทำเงินได้มากขนาดนี้เลยหรือ ไม่แปลกใจเลยที่ตัวเอกในนวนิยายออนไลน์เกี่ยวกับการกินยาอายุวัฒนะถึงล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญในการกลั่นยาเงินห้าสิบล้านถูกโอนเข้าบัญชีขอ
กัวซวนชี้ไปที่เขาพร้อมกล่าว “ที่นี่คือตระกูลกัว แกมันคนแซ่อื่น ใครใช้ให้แกเข้ามาจุ้นจ้าน”“หุบปาก” พลันเสียงชราที่ยังเต็มไปด้วยลมหายใจก็ลอยมาแต่ไกล ทุกคนต่างตกใจเมื่อหันไปเห็นชายชราสวมชุดสูทจงซานสีเทากำลังก้าวขาเข้ามาอย่างรวดเร็วพ่อลูกตระกูลกัวทั้งสามตกตะลึง ผู้อาวุโสยังมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่วันไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ ๆ ลุกขึ้นเดินได้ในพริบตาล่ะ?ผู้อาวุโสกัวในเวลานี้ดูไม่เหมือนคนป่วยเลยแม้แต่นิด ร่างกายของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง ดวงตาทั้งสองคมแหลมอีกทั้งยังสดใส มือที่สั่นหลังจากเป็นโรคหลอดเลือดสมองก็กลับมาแข็งแรงและมีกำลัง อีกหน่อยคงกลับมาลุกฮือได้อีกครั้ง ประหนึ่งว่าอ่อนกว่าวัยไปสี่สิบปีทันที“ท่าน ท่านพ่อหายป่วยแล้วเหรอครับ?” กัวเทียนซงเอ่ยด้วยความประหลาดใจทว่าผู้อาวุโสกัวกลับตอบอย่างเย็นชา “ทำไม พวกแกไม่อยากให้ฉันหายเหรอ?”กัวเทียนซงรีบเอ่ยขัดทันควัน “ท่านพ่อ ผมดีใจกับท่านมากจริง ๆ ครับ ท่านกินยาวิเศษอะไรเข้าไปเหรอครับ?”ผู้อาวุโสกัวกล่าว “ครั้งนี้ดีนะที่ได้ถังหมิงหลีช่วยไว้ เขาให้ฉันกินยาอายุวัฒนะเพื่อรักษาอาการเจ็บป่วย เขาเป็นผู้มีพระคุณต่อตระกูลของเรา แล้วดูสิ่งที่ลูกชายทั
ฉันขมวดคิ้ว “เอาเขาส่งให้ตำรวจเถอะ”ตงหมิงโล่งอกอย่างเห็นได้ชัดถังหมิงหลียิ้มบาง “ลุงจง ทำตามที่จุนหยวนบอกเถอะ”ตงหมิงคุกเขาก้มศีรษะลงแตะพื้นไม่หยุด “ขอบคุณครับนายน้อยถัง ขอบคุณครับคุณหยวน”ทว่าตอนนั้นจุนเหยากลับคิดไม่ถึงว่า หลังจากที่เขาพึ่งไปอยู่ในคุกได้แค่สองสามวันก็โดนคนทำร้ายจนเสียชีวิตในนั้น เมื่อได้ฟัง ร่างทั้งร่างก็เย็นเฉียบไป เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นฝีมือของเว้ยหลานตงหมิงคนนี้คงรู้เยอะเกินไปวันถัดมาฉันไปหาน้องชายที่โรงพยาบาล ระหว่างทางก็แวะซื้อหนังสือสองเล่ม เพราะหมอฉินเคยบอกให้ฉันพยายามพูดกับเขาและเล่านิทานให้ฟังบ่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไป มันอาจจะมีพัฒนาการที่ดีขึ้นบ้างจุนเหยาเดินมาถึงหน้าประตู พลันหยุดพร้อมมองลอดเข้าไปทางรอยแตกที่ประตู พบว่าพยาบาลสาวสวยคนนั้นกำลังสูบน้ำสกปรกที่โต๊ะและใช้กระบอกฉีดยาฉีดเข้าไปที่ท่อตรงหน้าท้องของอันอี้ตั้งแต่อันอี้นอนเป็นผักติดเตียง เขาก็ไม่สามารถกินอาหารได้เอง ซึ่งต้องใช้วิธีฉีดอาหารเหลวเข้าไปในท่ออาหาร โดยปกติจะเป็นซุปไก่ นมวัวจำพวกนี้ และจำเป็นว่าต้องมีอุณหภูมิอุ่นด้วย จะช่วยให้ไม่ปวดท้อง แต่หล่อนกล้าดียังไงมาฉีดน้ำสกปรกแบบนั้นฉันโกร
“แม่” เด็กทารกทั้งสองชูมือที่เปื้อนเลือดขึ้นพลางคลานเข้ามาหาหล่อน “แม่”“อ๊าย” หวงซินกรีดร้องด้วยความตกใจ พลันดวงตาก็กลอกกลับไปมาจนเป็นลมล้มไปร่างเล็กยืนอยู่ด้านล่างตึกบริเวณที่อยู่อาศัยระดับไฮเอนด์ของหล่อน ก่อนเผยรอยยิ้มเย็นชาตรงมุมปากถึงแม้ว่าวิญญาณทารกจะหลอกหลอนแม่ แต่พ่อก็มีกรรมบาปด้วยเช่นกัน ดังนั้นในค่ำคืนนี้ทารกทั้งสองจึงออกตามหาพ่อของตนเอง แม้จะต้องพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินก็ตามเช้าวันรุ่งขึ้น ฉันได้ยินข่าวว่าหวงซินฝันร้าย ซ้ำยังจิตผิดปกติเล็กน้อย พ่อแม่ของหล่อนจึงพากลับไปรักษาตัวที่บ้านเกิด ในขณะเดียวกันเศรษฐีผู้มีหน้ามีตาในสังคมก็ถูกหลอกหลอนในบ้านกลางดึกทำเอาชุลมุนวุ่นวายกันทั้งบ้าน คนหนึ่งขาหัก ส่วนอีกคนโดนหัวโขก ตอนนี้กำลังหาอาจารย์จากทุกหนทุกแห่งเพื่อขับไล่ผีปากเรียวบางยิ้มเยาะ พระเจ้ากระทำบาปยังสามารถให้อภัยได้ ทว่าตนเองกระทำบาปนั่นไม่สามารถไว้ชีวิตได้ความคับแค้นใจของวิญญาณทารกทั้งสองตนยังมีไม่มาก ตอนนี้ทั้งสองได้แก้แค้นแล้วและถึงเวลาที่จะได้ไปกลับชาติมาเกิดใหม่อีกครั้ง ส่วนหวงซินและพ่อเด็กทั้งสองอาจจะป่วยเป็นเวลาสามถึงห้าเดือนเท่านั้นเองน่าเสียดายที่หวงซินเพิ่งจะคบ
[แอดมิน เธอเจออาชญากรหรือเปล่า? แต่ไม่เป็นไร พี่ชายของฉันเป็นคนมีหน้ามีตาบ้างในเมืองซานเฉิง เพียงเธอเอ่ยปาก ไม่ว่าคนร้ายจะมากี่คนฉันจะช่วยจัดการเอง][คอมเมนต์ข้างบนเป็น “พี่ใหญ่” หรือเปล่า? ฮ่า ฮ่า แอดมิน ในบรรดาผู้ชมของเธอมีเสือหมอบมังกรซ่อนเร้นด้วยอะ][นั่นแน่ แอดมิน เธอออกไปกับจอมเผด็จการดึก ๆ ดื่น ๆ อีกแล้วนะ บอกมาเลยจะไปเปิดห้องกันใช่ไหม?]ยังไม่ทันที่ผู้ชมได้เตรียมตัวเตรียมใจ ใบหน้าซีดของหญิงสาวก็ปรากฏขึ้นบนกระจกบานหน้าต่าง เลือดไหลปกคลุมไปทั่วใบหน้าของหล่อน สายตาที่มืดมนเตรียมพร้อมเผยรอยยิ้มชั่วร้ายบนหน้าผากของวิญญาณตนนี้มีคาถาสะกด“นี่คือการสวมรอยวิญญาณ!” ฉันอุทาน “มีคนกำลังควบคุมเธอ!”พลันก็เกิดเสียงดังปัง พร้อมกระจกบานหน้าต่างที่แตกออก แขนซีดของวิญญาณสาวเอื้อมมาบีบคอฉันทันทีมือเรียวดึงกริชไม้ท้อแทงเข้าไปที่แขนซีดนั้นอย่างดุเดือด พริบตาควันกลิ่นเหม็นคาวก็ลอยออกมา ขาเรียวเล็กถีบประตูรถจนเปิดออก ทว่าวิญญาณกลับถดถอยเข้าไปในความมืดแล้วหายตัวไปในที่สุด“ระวังตัวด้วยนะ” จุนเหยาและหมิงหลีลงจากรถพร้อมกวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ฉันพกกริชไม้ท้อติดตัวเผื่อไปด้วยเพราะ“ว
[แอดมิน ฉันโทรแจ้งตำรวจแล้ว พวกเขากำลังมา][ต่อสู้กันได้สมใจอยากมากครับ ถ้าเทียบกับเรื่องนี้ หนังกังฟูพวกนั้นก็กลายเป็นศาสตร์แบบเด็ก ๆ ไปเลยจริง ๆ]“นักฆ่าคนนี้ค่อนข้างน่าสนใจ นังหนู อยากเป็นจุดสนใจของผู้ชมอีกครั้งไหม?” ราชาแห่งหวางซานกล่าวเสียงเรียบราชาแห่งหวางซานท่านนี้ช่างเฉื่อยชา“อยากค่ะ” ฉันรีบตอบ “พี่หวางซาน ช่วยสอนฉันหน่อยเถอะนะคะ”“ฮ่า ฮ่า ง่าย ๆ เลย” ราชาแห่งหวางซานว่าต่อ “เธอสังเกตเห็นที่คอขวาของเขามีรอยช้ำสีเขียว ๆ ฟ้า ๆ ตอนที่เขาต่อสู้กับเด็กน้อยจอมเผด็จการไหม?”ฉันเพ่งดูอย่างตั้งใจและพบว่ามันมีจริง ๆ เนื่องจากตอนนี้เป็นกลางคืน และบริเวณรอบ ๆ ก็มืด รอยช้ำนั่นจึงเห็นได้ไม่ชัดเท่าไหร่ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ“ฮี่ ฮี่ นั่นเป็นเพราะว่า วิธีการทางจิตของศิลปะการต่อสู้ที่เขาฝึกฝนนั้นมีข้อบกพร่อง และการฝึกฝนในระยะยาวจะทำให้ร่างกายได้รับบาดเจ็บทุกข์ระทมอย่างรุนแรง พลังของเขาได้พัฒนาเป็นกังฟูขั้นสุดแล้ว แต่ความเจ็บปวดทั้งหมดจะสะสมอยู่บนคอของเขา ถ้าเข้าไปในรัศมีของพลังนั่น ฮี่ ฮี่ มีดราม่าให้เสพแน่นอน”ฉันเข้าไปใกล้ ๆ พวกเขาอย่างเงียบ ๆ ตอนที่นักฆ่ากำลังรีบหลบหลีก