บทที่ 64

ฉันขมวดคิ้ว “เอาเขาส่งให้ตำรวจเถอะ”

ตงหมิงโล่งอกอย่างเห็นได้ชัด

ถังหมิงหลียิ้มบาง “ลุงจง ทำตามที่จุนหยวนบอกเถอะ”

ตงหมิงคุกเขาก้มศีรษะลงแตะพื้นไม่หยุด “ขอบคุณครับนายน้อยถัง ขอบคุณครับคุณหยวน”

ทว่าตอนนั้นจุนเหยากลับคิดไม่ถึงว่า หลังจากที่เขาพึ่งไปอยู่ในคุกได้แค่สองสามวันก็โดนคนทำร้ายจนเสียชีวิตในนั้น เมื่อได้ฟัง ร่างทั้งร่างก็เย็นเฉียบไป เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นฝีมือของเว้ยหลาน

ตงหมิงคนนี้คงรู้เยอะเกินไป

วันถัดมาฉันไปหาน้องชายที่โรงพยาบาล ระหว่างทางก็แวะซื้อหนังสือสองเล่ม เพราะหมอฉินเคยบอกให้ฉันพยายามพูดกับเขาและเล่านิทานให้ฟังบ่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไป มันอาจจะมีพัฒนาการที่ดีขึ้นบ้าง

จุนเหยาเดินมาถึงหน้าประตู พลันหยุดพร้อมมองลอดเข้าไปทางรอยแตกที่ประตู พบว่าพยาบาลสาวสวยคนนั้นกำลังสูบน้ำสกปรกที่โต๊ะและใช้กระบอกฉีดยาฉีดเข้าไปที่ท่อตรงหน้าท้องของอันอี้

ตั้งแต่อันอี้นอนเป็นผักติดเตียง เขาก็ไม่สามารถกินอาหารได้เอง ซึ่งต้องใช้วิธีฉีดอาหารเหลวเข้าไปในท่ออาหาร โดยปกติจะเป็นซุปไก่ นมวัวจำพวกนี้ และจำเป็นว่าต้องมีอุณหภูมิอุ่นด้วย จะช่วยให้ไม่ปวดท้อง แต่หล่อนกล้าดียังไงมาฉีดน้ำสกปรกแบบนั้น

ฉันโกร