บทที่ 61

ในเวลานั้นเอง รถแลนด์ โรเวอร์ ออโรร่า คันสีดำก็แล่นผ่านตรอกซอยแคบ ๆ อย่างรวดเร็ว ถังหมิงหลีกระโดดลงไปแล้วตะโกนลั่น “ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!”

ไต้ซือตงดึงฉันไปที่หน้าอก พร้อมใช้นิ้วชี้และนิ้วโป้งบีบที่คอของฉันอย่างแรงจนอาจจะหักได้ทุกเมื่อ

“ไสหัวไป!” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเข้มขรึม “ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าเธอ!”

ถังหมิงหลีหมุนข้อมือ ในมือของเขามีกริชอันแหลมคมอยู่ “แกหนีไม่พ้นหรอก วางเธอกับกล่องใบนั้นลง แล้วฉันจะปล่อยแกไป”

ไต้ซือตงหัวเราะเยาะ “กล่องใบนี้ก็เป็นสิ่งที่แกต้องการด้วยเหรอ? เจ้ายาหยานโซวอายุหนึ่งปีที่ช่วยให้ร่างกายกลับคืนสถานะสูงสุด ถ้ามันเป็นของมีค่าแล้วฉันจะยอมทิ้งได้ยังไงล่ะ?”

เขาก้มหน้ายิ้มเหยียดใส่ฉัน “อย่าบอกนะว่าเธอคิดจะให้ของดีชิ้นนี้กับชายที่รักของเธอเหรอ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า เธออย่าลืมนะว่าเธอหน้าตาน่าเกลียด ทำแบบนี้เขาจะชอบเธอหรือไง?”

แม้จุนเหยาจะเจ็บปวดใจแต่กลับตอบโต้ “แล้วมันธุระอะไรของแก?”

“จริง ๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันหรอก แต่ฉันคนนี้ดันชอบดูความสนุกสนานมากกว่าน่ะสิ” และเขาก็หันไปพูดกับถังหมิงหลี “ของหรือคน เลือกเอาสิ?”

ถังหมิงหลีกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ฉันต้องการทั้