Share

บทที่ 202

ก่อนหน้านี้หูชิงหยูเคยชวนฉันมาดื่มชา แต่รูปแบบของโรงน้ำชานั้นเทียบกันไม่ติด

เฟอร์นิเจอร์ด้านในนั้นเป็นแบบโบราณที่มีกลิ่นเก่าจาง ๆ บางชิ้นก็นำมาจากราชวงศ์ถัง

อีกทั้งเครื่องเรือนไม้จันทร์สีแดงแห่งราชวงศ์หมิง ทุกชิ้นล้วนล้ำค่า

ทั้งหมดที่กล่าวมาคือความหรูหราของที่นี่

ภายในห้องน้ำชา ชายคนหนึ่งกำลังนั่งคุกเข่าหันหลังให้ฉัน และที่โต๊ะน้ำชาด้านหลังยังมีหญิงงามที่ไม่มีใครเทียบได้นั่งอยู่ เธอสวมชุดกี่เพ้าที่ปักด้วยลายไม้ไผ่เซียงเฟย

สาวงามนั้นอายุเพียงสิบห้าสิบหก เธอมีฝีมือกาชงชาที่ล้ำเลิศ และการเคลื่อนไหวของเธอก็ช่างงดงามจนยากที่จะละสายตาไปได้

เริ่นเจิ้งเต๋อเอ่ย “ท่านครับ ผมพาเธอมาแล้ว”

“ดีมาก ทำงานได้ดีไร้ที่ติจริง ๆ” ชายหนุ่มยืนขึ้น เขาสวมเสื้อผ้าสบาย ๆ และรูปร่างหล่อเหลา แถมยังมีกลิ่นยาจาง ๆ ติดอยู่ตามร่างกาย

แต่ถึงอย่างไรก็ไม่สามารถปกปิดความเย่อหยิ่งในดวงตาของเขาได้

ชายคนนี้มีพรสวรรค์ เขามีชื่อเสียงตั้งแต่ยังเด็กและกลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่ได้รับคำชม ดังนั้นเขาจึงเย่อหยิ่งเล็กน้อย และชอบดูถูกคนอื่น

แม้ว่าตอนนี้เขาจะยิ้มให้ฉัน แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเขาไม่ได้ชอบฉันเลย อีกทั้งแววตาของ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status