บทที่9

"วันนี้พี่ไปร้องเพลง"

"หนูไปด้วยกันมั้ยคะ"

"ลลิลว่าจะไปทำคอนเทนต์ที่เยาวราช"

"รอพี่ร้องเสร็จแล้วไปด้วยกันนะ" 

"อืมมม งั้นลลิลค่อยไปพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ"

"วันนี้ไปลลิลกับพี่ก่อน"

"กินอะไร ทำไมน่ารัก"

หลังจากที่ผมหลอกล่อเด็กน้อยได้เรียบร้อย ผมก็กลับมานั่งรอเธออาบน้ำแต่งตัวที่โซฟาหน้าทีวี หยิบมือถือขึ้นมาเปิดคลิปที่เธอลงเมื่อชั่วโมงก่อนเป็นคลิปทำอาหารสั้นสั้นและเหมือนว่าจะเป็นเมนูที่เธอทำให้ผมกินเมื่อวันก่อนอย่างสปาเก็ตตี้คาโบนาร่า ดูน่ากินไปหมด แต่ในคลิปเธอกลับไม่ยอมบอกวิธีทำเบคอนให้กรุบกรอบอยู่ได้นาน แถมยังทิ้งคำพูดในตอนท้ายไว้ว่าขอเก็บสูตรนี้ไว้ให้คนพิเศษได้ทานเท่านั้น ทำเอาชาวเน็ตพากันคอมเมนต์เป็นรูปหัวใจแตกสลายกันรัวรัว ต่างจากผมที่นั่งยิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้ยินก็ผมได้ลองกินแล้วนี่นา เพราะฉะนั้นผมเลยกดหัวใจเต็มดวงสีชมพูส่งให้เธอเป็นการสวนกระแส

"พี่นาวาไม่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าหรอคะ"

"อาบค่ะ ก็พี่รอหนู"

"ลลิลคิดว่าพี่นาวาจะกลับไปอาบที่ห้อง"

"เสื้อผ้าพี่ก็มีอยู่ในตู้หนู"

"มิหน่าล่ะ ค่าน้ำห้องลลิลถึงขึ้น"

"พี่นาวาแอบมาใช้น้ำตอนที่ลลิลไม่อยู่ใช่มั้ยคะ"

"หึ"

"ว่าแต่หนูเถอะ..."

"ใจคอจะยืนคุยกับพี่แบบนี้จริงๆ หรอ"

"ใจร้ายกับพี่จัง"

จะให้ผมอดพูดแซวเธอยังไงไหวในเมื่อเธอตอนนี้ที่ยืนพูดเจื้อนแจ้วอยู่ตรงหน้าผมมีเพียงชุดคลุมอาบน้ำปกปิดร่างบางขาวใสไว้อยู่มือข้างหนึ่งก็ยกขึ้นเช็ดผมจนคอเสื้อคลุมเปิดอ้า สายตาแหลมคมของผมมันก็ซุกซนคอยมองตาม เกือบเห็นอะไรต่อมิอะไรทำผมหายใจไม่ทั่วท้อง ส่วนเธอก็หน้าแดงระเรื่อรีบไปหยิบเสื้อผ้าในตู้วิ่งเข้าห้องน้ำทันที ปล่อยให้แฟนคลับคนนี้หายใจเข้าหายใจออกระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอยู่คนเดียว 

และเหมือนว่าวันนี้เด็กน้อยของผมจะแต่งตัวเรียบร้อยกว่าปกติ เป็นกระโปรงยีนส์สีดำคู่กับแจ๊คเก็ตยีนส์สีเดียวกัน ส่วนด้านในเป็นเสื้อครอปสั้นสีขาวโชว์หน้าท้องบางบางพอให้ดูน่าค้นหาเพิ่มลูกเล่นเป็นสร้อยคอและสร้อยข้อมือดูเข้ากัน ทำให้ผมที่อยู่ในเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์สีดำต้องจูงมือพาเธอขึ้นไปหยิบแจ๊คเก็ตยีนส์สีดำที่ห้องชั้นบนสุดมาใส่คู่กันกับเธอ

"ไงมึง"

"อ้าว หวัดดีพี่"

"แล้วนี่ เพื่อนผมมากับพี่ได้ไง"

"กูลักพาตัวมา"

"หึ" 

"โต๊ะกูอะ"

"ที่เดิม"

"ซุ่มนะ ลลิล"

พอผมมาถึงก็ต้องเดินเข้ามาทักทายเจ้าของร้านอย่างไอ้เตอร์ที่กำลังยืนดูความเรียบร้อยอยู่ข้างเวทีสักหน่อย แต่ไอ้นี่ก็ดันหูตาไวซะด้วยแถมยังแซวสาวน้อยที่ยืนแอบอยู่ข้างหลังผมจนเธอเลิ่กลั่กมือเล็กที่ผมจับไว้เย็นเฉียบ ก่อนผมจะพาเธอไปส่งที่โต๊ะประจำของผมถึงแม้จะหลบมุมแต่ก็มองเห็นเวทีได้ชัดเจน ซึ่งผมก็สั่งเครื่องดื่มเบาเบาอย่างโมฮิโตะ ค็อกเทลให้เธอได้ดื่มพอสนุกพร้อมกับเฟรนช์ฟรายส์ไว้กินเล่นระหว่างรอผม 

คืนนี้ผมก็เลือกร้องเพลงแนวสบายสบายพอให้คนฟังได้โยกไปกับเสียงเพลงและร้องตามกันได้ จนเข้าเพลงที่สามสายตาที่ผมมองลงมาจากเวทีก็ต้องสะดุดและรู้สึกหงุดหงิดทันทีเมื่อเห็นผู้ชายแวะมายืนคุยกับเธอที่นั่งยิ้มให้อย่างมีมารยาทแล้วคอยเลื่อนสายตามามองผม ทำผมต้องรีบร้องเพลงที่สี่และห้าทำหน้าที่ให้จบเร็วที่สุด ก่อนจะรีบลงจากเวทีเดินฝ่าผู้คนตรงไปหาเธอโดยไม่สนใจเสียงทักทายที่ได้ยินตลอดทางเดิน

"พี่นาวา ร้องเสร็จแล้วหรอคะ"

"เหนื่อยมั้ยคะ ลลิลรินน้ำให้"

"พี่รีบลงมาเฝ้าหนู"

"เอ้า" 

"วันหลังพี่จะให้หนูขึ้นไปนั่งข้างพี่บนเวทีด้วย"

"ลลิลไม่อยากโดนสาวสาวของพี่มองแรงใส่ค่ะ"

"แต่พี่ก็มองแค่หนูคนเดียว"

"โอเคค่ะ ลลิลไม่เถียงด้วยแล้ว"

"หิวมั้ยคะ" 

"นิดหน่อยค่ะ ไปหาข้าวต้มปลากินกันมั้ย"

"ก็ได้ค่ะ ลลิลตามใจพี่อยู่แล้ว"

ฉันทำหน้าที่ถามชาวเน็ตหาร้านข้าวต้มปลาอร่อยอร่อยและอยู่ไม่ไกลจนได้ร้านดังที่มีคะแนนรีวิวสิบเต็มสิบ ก่อนจะเปิดแมพนำทางให้เขาขับรถพาไป ซึ่งก็ถือเป็นความโชคดีของเราสองคนเพราะเหลือเพียงสองชามสุดท้ายให้เราสองคนได้ลองชิม เป็นข้าวต้มปลากระพงที่อร่อยมาก เนื้อปลาสดไม่มีกลิ่นคาว แถมทีเด็ดอยู่ที่น้ำจิ้มเต้าเจี้ยวสูตรเฉพาะของทางร้านช่วยชูรสให้ข้าวต้มชามนี้อร่อยมากขึ้น แต่น่าเสียดายที่เนื้อปลาลวกจิ้มหมด เราสองคนเลยอดกินกันตามระเบียบ จนคุณลุงกับคุณป้าเจ้าของร้านเห็นหน้าหงอยหงอยของฉันคงอดสงสารไม่ได้ แถมเป็นลูกชิ้นปลาลวกจิ้มให้หนึ่งจานทำฉันตาเป็นประกายปลื้มปริ่มกับความใจดีเลยขอตอบแทนเป็นคลิปรีวิวสั้นๆ 'ร้านนี้ชาวนอนดึกต้องห้ามพลาด'​ ลงในโซเชี่ยลให้ทุกแพลตฟอร์ม​โดยมีเขาคอยถือกล้องถ่ายราวกับเป็นตากล้องมืออาชีพเพราะรู้มุมจนได้ภาพสวยสวยไม่ต้องแต่งเพิ่ม ซึ่งเราสองคนก็แอบหวังเล็กเล็กว่าคลิปนี้จะช่วยเพิ่มยอดขายให้ได้นิดหน่อยก็ยังดี

"ลลิลขับรถให้มั้ยคะ"

"พี่นาวาจะได้พัก นิดหน่อยก็ยังดี"

"ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้เอง"

"พี่ขับไหว"

"แต่เปลี่ยนเป็นคืนนี้ขึ้นไปนอนห้องพี่ได้มั้ย"

ซึ่งฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด เพราะตั้งแต่วันนั้นที่เราทำความรู้จักกัน จนถึงวันนี้ก็เกือบหนึ่งเดือนแล้วไม่มีคืนไหนเลยที่หมอนข้างของฉันไม่ใช่เขา กลายเป็นฉันที่รู้สึกติดอ้อมกอดอันอบอุ่นนี้ไปแล้วเหมือนกัน

 

 

 

 

#เฮ้อ อิจฉา อิจฉา แล้วก็อิจฉา 5555

#อ่านเพลินๆ ฟินๆ กันเหมือนเดิมค่ะ