บทที่11 NC

"ทุกคนนน ลลิลพึ่งเอฟชุดมาใหม่ค่ะ"

"ดูซิคะ แค่แพ็คเก็ตก็ดีงามแล้ว"

"ลลิลจะเริ่มแล้วนะคะ"

"เป็นไงคะ ชุดแรกน่ารักเนอะ"

"ลลิลว่าน่ารัก"​

"ถ้าใส่กับรองเท้าคู่นี้จะเข้ากันมั้ยนะ"​

"เดี๋ยวลลิลลองให้ดูค่ะ"

"เริ่ดอยู่นะ เป็นเอฟเวอรี่เดย์ลุค"

"อุ้ยยย เสื้อตัวนี้น่ารักไม่ไหว"

"แต่ว่าใส่ยังไงละเนี่ย"

"แบบนี้หรอ หรือว่าแบบนี้"

"ใครรู้วิธีใส่เสื้อตัวนี้คอมเมนต์มาบอกลลิลหน่อยนะคะ"

"วอนเจ้าของแบรนด์​ส่งฮาวทูมาให้ที พลีชชช"

NvCharm ส่งของขวัญ 'ติ๊กต๊อก ยูนิเวอร์ส'​ x2

"ว้าว ขอบคุณ คุณ NvCharm ตามมาส่งของขวัญให้ลลิลถึงติ๊กต๊อกเลย"

ผมขึ้นมานั่งดูเธอไลฟ์ในติ๊กต๊อกบนห้องของผมที่อยู่ชั้นบนสุดเพราะกลัวว่าถ้าผมนั่งหลบมุมในห้องของเธอถ้าชาวเน็ตตาดีเห็นเงาผมขึ้นมาอาจส่งผลกระทบกับเธอก็ได้ และอีกอย่างผมจะได้กดส่งของขวัญ​ให้เธอได้สะดวก ซึ่งเสื้อผ้าที่เธอแกะจากห่อมาลองใส่วิ่งเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอยู่หน้าไลฟ์ก็เป็นเสื้อผ้าจากแบรนด์ของผมที่เธอแอบสั่งมาโดยใช้ชื่อและที่อยู่ของหนูมายบ้างน้องมินนี่บ้างเพราะเธอกลัวว่าพนักงานในร้านจะจำชื่อเธอได้แล้วเธอจะไม่ได้อุดหนุนสินค้าของผม ว่าที่แฟนของผมน่ารักใช่มั้ย น่ารักซะจนผมหลงเธอไม่ไหวเลย

และตอนนี้หลังจากที่เธอบอกพิกัดเสื้อผ้าที่เธอรีวิวไว้ก็ทำให้ชาวเน็ตพากันตามไปสั่งซื้อผ่านช่องทางออนไลน์จนขึ้นว่า 'สินค้าหมดสต๊อกชั่วคราว' ไปหลายรุ่นเลยทีเดียว ทำให้ผมต้องสั่งให้เปิดรับพรีออเดอร์และสั่งผลิตเพิ่มเป็นการเร่งด่วน เห็นทีวันนี้ผมต้องพาพรีเซนเตอร์​ส่วนตัวไปเลี้ยงข้าวเป็นการขอบคุณ​มื้อใหญ่สักหน่อยแล้วสิ ผมนั่งดูเธอจนลงไลฟ์ กดส่งของขวัญให้เธออยู่ไม่ขาด รวมถึงแอบส่งของขวัญ '​คัพเพิล x1' ไปอย่างเนียนเนียนด้วย แต่ชาวติ๊กต๊อกกลับตาไวเห็นและพากันคอมเมนต์แซวรัวรัวจนแก้มสองข้างของเธอแดงราวกับไปแอบเติมบลัชออนมาเลย ผมได้แต่อมยิ้มให้กับความน่ารักนี้แล้วเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดี​เข้าลิฟต์ลงไปหาเธอที่ห้องเพราะตอนนี้ผมมีคีย์การ์ดของเธอแล้ว

"อ้าวพี่นาวา ลลิลไลฟ์เสร็จพอดีเลย"

"ชุดหนูคุ้นคุ้นนะ" 

"ก็จากชอปพี่ไงคะ ลลิลเอฟมา"

ฟอด

"ขอบคุณนะคะ ไลฟ์ของหนูทำยอดขายให้พี่ถล่มทลายเลย"

"พี่ดูไลฟ์ลลิลด้วยหรอ"

"..." 

"ไปกินอาหารญี่ปุ่นกันมั้ย" 

"พี่จะได้จ่ายค่าจ้างงวดแรกให้หนู" 

"แล้วก็ขอบคุณที่หนูช่วยเพิ่มยอดขายให้พี่ด้วย"

"โหหห คุ้มนะเนี่ย"

"หึ ไปไหม พี่จะได้โทรจองโต๊ะ" 

"ไปค่ะ"

"ไปชุดนี้นะ ลลิลขี้เกียจเปลี่ยนแล้ว"

"ได้ค่ะ ตัวหนูยังหอมอยู่"

ทันทีที่เขามาถึงก็เดินตรงเข้ามากอดฉันที่นั่งพักอยู่ตรงโซฟาอย่างออดอ้อนแถมขโมยหอมแก้มฉันฟอดใหญ่พร้อมกับคำขอบคุณที่ฉันไม่เคยคาดหวังหรือเรียกร้องเพราะฉันอยากจะทำอะไรเล็กเล็กน้อยน้อยตอบแทนที่เขาดูแลฉันเป็นอย่างดีบ้าง และการไลฟ์รีวิวสินค้าก็เป็นหนึ่งในวิธีที่ฉันสามารถทำมันได้ดีฉันเลยเลือกวิธีนี้ซึ่งมันก็ได้ผลเกินคาดเพราะรุ่นที่ฉันใส่โชว์ในไลฟ์ถึงกับขาดสต๊อกกันไปเลย

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์​ของเราสองคนยังไม่ได้ใช้คำว่า 'แฟน'​ มาจำกัดความให้ชัดเจน แต่สำหรับฉันการที่เราอยู่ด้วยกันนั่งดูหนังข้างกันมีเวลากินข้าวด้วยกันคอยซัพพอร์ตกันอย่างตอนนี้มันก็มีความสุขมากแล้วและฉันเชื่อว่าเขาก็น่าจะมีความสุขไปพร้อมกับฉัน เพราะหลักฐานคือการที่ตัวฉันถูกรวบขึ้นไปนั่งบนตักแกร่งโดยมีสองแขนล่ำล่ำโอบกอดเอวบางของฉันไว้ใบหน้าหล่อหล่อซุกอยู่ตรงซอกคอขาวทำฉันรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อมาโบยบินอยู่ในท้องน้อยเพราะลมหายใจร้อนๆ ที่กระทบผิวอ่อนของฉันไม่ห่าง

จุ๊บ​

แต่สักพักฉันก็รู้สึกถึงริมฝีปากร้อนกดลงมาแนบกับต้นคอด้านหลังของฉันจนทั่ว ก่อนที่เขาจะขบเม้มตามซอกคอเล็กเล็กจนฉันขนลุกซู่ไปหมด ฝ่ามือสากที่เคยทำหน้าที่สวมกอดเปลี่ยนมาเป็นซุกซนค่อยๆ ขยับไล่เข้ามาในเสื้อแบรนด์ของเขาราวกับอยากจะค้นหาสิ่งที่ซ่อนอยู่ข้างใน โดยที่มืออีกข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นมาจับใบหน้าของฉันให้หันไปรับจูบของเขา จากที่ลิ้มเลียริมฝีปากเล็กของฉันจากด้านนอกเปลี่ยนเป็นค่อยๆ งับลงมาเบาเบาเพื่อให้เปิดอ้าเล็กน้อยพอให้เขาสอดลิ้นร้อนเข้าไปช่วงชิมน้ำหวานในปากของฉันนานหลายนาทีก่อนจะเปลี่ยนจากจูบดูดดื่มที่พึ่งเคยเกิดขึ้นกับเราครั้งแรกเป็นจูบเร้าร้อนอยู่นานจนทำฉันแทบหายใจตามไม่ทันเขาที่ดูเหมือนจะมากประสบการณ์​กว่า และมารู้ตัวอีกทีฉันในตอนนี้ก็นั่งหันหน้าเข้าหาเขาสองขาเรียวเล็กคร่อมตักแกร่งอยู่โดยมีมือหนาโอบหลังฉันเอาไว้พร้อมกับซุกซุนอยู่ในเสื้อ จนฉันรู้สึกได้ถึงตะขอเสื้อชั้นในไร้สายที่ถูกปลดออกทำให้หลุดลงมากองตรงช่องระหว่างเราได้อย่างง่ายดาย แต่เขายังคงดึงความสนใจของฉันด้วยจูบอันร้อนแรงของเขา ค่อยๆ เลื่อนมือขึ้นมากอบกุมลูกบอลกลมกลมของฉันเอาไว้แล้วบีบเล่นไปมาอย่างเต็มแรงทำฉันอดส่งเสียงครางประท้วงอยู่ในลำคอไม่ได้ ฉันเลยต้องใช้สองมือเล็กขยำเสื้อด้านหลังของเขาเอาไว้ราวกับถ้าปล่อยออกตัวฉันจะอ่อนปวกเปียกไปกับอารมณ์สั่นไหวที่เขามอบให้ และเหมือนเขาจะรู้สึกได้ว่าฉันเริ่มขาดอากาศหายใจเลยค่อยๆ ถอนริมฝีปากหนาออกอย่างอ้อยอิ่งแต่ยังคงทาบวางไว้ริมฝีปากบางของฉันไม่ห่างไปไหน

 

 

 

#พี่นาวาโทรจองโต๊ะอาหารญี่ปุ่นรึยางงงง

#อ่านเพลินๆ กันเหมือนเดิมนะคะ