ตอนพิเศษ 2ยินดีต้อนรับ“คุณพ่อข่า เมื่อไรคุณปู่จะมาถึงค่ะ” เด็กหญิงลูกหนูในวัยห้าขวบถามพ่อหลังจากวิ่งเข้าวิ่งออกระหว่างประตูหน้าบ้านกับห้องรับแขกหลายสิบรอบ แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่ารถที่ไปรับคุณปู่ของเธอที่สนามบินจะกลับมาซักที“ใจเย็นๆ สิ เดี๋ยวคุณปู่ก็มาถึงแล้ว ลูกหนูมานั่งรอกับพี่ดีกว่าไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมาแล้วแล้วเดี๋ยวก็ล้มหรอก” ทินกรวัยสิบเอ็ดปีเป็นคนตอบพร้อมกับเดินมาอุ้มลูกหนูให้ขึ้นไปนั่งบนตักของตัวเอง เพราะกลัวว่าน้องสาวจะล้มเพราะการวิ่งไปวิ่งมา“แต่ลูกหนูอยากไปรอรับคุณปู่นี่ค่ะ” เด็กหญิงลูกหนูหันไปบอกพี่ชาย“อยากไปรอรับคุณปู่หรือรอรับใครกันแน่ อย่าคิดว่าพี่รู้ไม่ทันเรานะ” ภาสกรวัยแปดขวบพูด“ลูกหนูต้องรอรับคุณปู่สิ พี่ภาสอย่ามาใส่ร้ายลูกหนูนะ” ลูกหนูตอบพี่ชายของเธอ“จริงเหรอ แล้วทำไมต้องแก้มแดงด้วย” ภาสกรยังไม่หยุดแหย่น้องสาว“พี่ทินจัดการพี่ภาสให้ลูกหนูหน่อย ลูกหนูถูกพี่ภาสแกล้ง” เมื่อเห็นว่าตัวเองไม่สามานถสู้ภาสกรได้ลูกหนูจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากทินกรพี่ชายคนโต พร้อมกัลป์บีบน้ำตาเรียกคะแนนส่งสาร“ภาสหยุดแกล้งน้องเลยนะ ถ้าไม่งั้นพี่จะฟ้องแม่” ทินกรเองก็รู้แผนการของน้องสาวตัว
ตอนที่ 1 กลับบ้านณ.สนามบินสุวรรณภูมิ“ในที่สุดก็ถึงสักทีนั่งเครื่องบินนานๆ ก็เมื่อยเหมือนกันนะเนี่ย” เสียงหญิงสาวร่างบางบ่นพึมพำก่อนจะบิดขี้เกียจเพื่อคลายเมื่อยล้าจากการนั่งเครื่องบินข้ามซีกโลกด้วยท่าทางสบายๆ แต่กลับเรียกสายตาของคนบริเวณนั้นให้มองเธอเป็นตาเดียว เพราะด้วยหน้าตาที่สวยคมมีเสน่ห์น่าหลงใหลบวกกับใบหน้ารูปไข่ที่รับกับ ตา ปาก จมูก ที่ถูกจัดวางตามธรรมชาติได้อย่างลงตัวเพิ่มเติมเสน่ห์ชวนมองด้วยการแต่งแต้มสีสันบางๆ อย่างเป็นธรรมชาติยิ่งส่งให้หญิงสาวดูน่าหลงใหลมากยิ่งขึ้น รวมกับรูปร่างที่แสนเซ็กซี่ถึงแม้ชุดที่เธอใส่จะเป็นเพียงแค่กางเกงยีนเดฟสีเข้มกับเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวคลุมทับด้วยเสื้อแขนยาวหนังธรรมดาสีดำอีกตัว ก็ดูเป็นชุดที่ดูธรรมดาสำหรับคนทั่วไปแต่พอได้มาอยู่บนตัวเธอคนนี้มันกับดูดีขึ้นและช่วยส่งให้คนสวมใส่ดูมีเสน่ห์มากขึ้นหลายเท่าตัว“คุณลูกหนูค่ะ คุณลูกหนู ทางนี้ค่ะ” เสียงเรียกของหญิงวัยกลางคนดังขึ้นส่งผลให้หญิงสาวที่บิดขี้เกียจอยู่หันไปมอง ก่อนจะส่งยิ้มหวานที่ใครได้เห็นเป็นต้องบอกได้คำเดียวว่า สวยที่สุดให้กับหญิงวัยกลางคน“ป้าจันทร์” หญิงสาวเรียกชื่อคนมารอรับเธอเสียงหวานก่อนจ
ตอนที่ 2 ตาม“อ้าว ลูกหนูยังไม่รู้เหรอว่าธันวาไม่อยู่ที่นี่แล้ว” ทินกรตอบ“อะไรนะคะ อาธันไม่อยู่ที่นี่ แล้วอาธันไปอยู่ที่ไหนคะ แล้วไปตั้งแต่เมื่อไร แล้วไปอยู่กับใคร แล้ว..” ลูกหนูถามอย่างร้อนใจ“พอก่อนลูกหนูถามอะไรเยอะแยะใครจะไปตอบหมด” คุณกนกหยุดคำถามของลูกหนูที่ดูท่าว่าจะไม่มีที่สิ้นสุด ก่อนที่ภาสกรจะเป็นฝ่ายตอบคำถามที่น้องสาวที่ถามมาเป็นชุด“อาธันเขากลับไปอยู่ที่ไร่ธาราแล้ว แล้วก็ไปหลังจากที่เราไปเรียนต่อได้สักปีนั่นแหละ ส่วนไปอยู่กับใครหรือเปล่าพี่ก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่เห็นได้ข่าวว่ามีใครไปอยู่ด้วยนะน่าจะอยู่คนเดียวเพราะตอนไปก็เห็นไปคนเดียวไม่ได้พาใครไปด้วย หรือไปมีที่นู่นพี่ก็ไม่รู้ ใช่ไหมพี่ทิน” ภาสกรหันไปถามทินกรพี่ชายคนโต เพราะสองคนนี้สนิทกันมากกว่าตัวเขาด้วยอายุที่ไล่เลี่ยกัน ทินกรอายุน้อยกว่าอาธันของลูกหนูหรือธันวาแค่ปีเดียว ทั้งสองจึงสนิทกันมากว่าทุกคนในที่นี้“เท่าที่รู้ไม่มีนะ อยากรู้อะไรอีกมั้ย” ทินกรตอบ“ไม่ค่ะ” ลูกหนูตอบ แต่ความจริงเธอมีคำถามที่อยากจะถามถึงผู้ชายคนนั้นอีกเยอะแยะมากมายแต่ก็เลือกที่จะเก็บไว้ เอาไว้ถามเจ้าตัวทีเดียวง่ายกว่า ทุกคนจึงเริ่มทานอาหารกันต่อและพูดคุยก
ตอนที่ 3 มาพักผ่อน“กลับมาแล้วเหรอค่ะ อาธัน” ธันวาหันไปมองตามเสียงเรียกก่อนจะตกใจกับคนที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของตนเองในขณะนี้ เขาจำได้ทันทีว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาเป็นใครถึงแม้จะไม่ได้เจอกันเกือบ 7 ปีก็ตาม“ลูกหนู” ธันวาเอ่ยออกมาหลังจากที่ตั้งสติได้จากการปรากฏตัวของคนที่ไม่คาดคิดว่าจะมายืนอยู่ตรงหน้าเขา“แหม่ น่าดีใจนะคะ ที่อาธันยังจำลูกหนูได้ นึกว่าจะลืมลูกหนูเหมือนใครบางคนแถวนี้ไปแล้วซ่ะอีก” ลูกหนูพูดก่อนจะแหล่ตามองใครบางคนที่เธอพูดถึงที่ตอนนี้มีสีหน้าตกใจอย่างอดขำไม่ได้ก่อนจะพูดกับธันวาต่อ “คุณพ่อบอกให้อาธันโทรหาด้วยค่ะ”“ป้านิด ผมฝากดูแลลูกหนูด้วยเดียวผมมา ผมขอไปโทรหาคุณกนกก่อน” ธันวาสั่งป้านิดที่ยังตกใจกับชื่อที่เธอได้ยินเมื่อสักครู่อยู่ ก่อนตัวเองจะเดินเลี่ยงออกไปอีกทางเพื่อคุยโทรศัพท์“คุณลูกหนู ใช่คุณลูกหนูจริงๆ เหรอคะเนี่ย ป้าจำไม่ได้เลย แล้วทำไมไม่บอกป้าล่ะคะ ป้าจะได้ไม่เข้าใจผิด ป้าก็นึกว่าเป็นผู้หญิงที่จะมาจีบคุณธันของป้าซ่ะอีก ดีนะป้าเกือบจะด่าแล้วนะเนี่ยตอนแรก” ป้านิดต่อว่าที่ลูกหนูไม่ยอมบอกว่าตนเองเป็นใคร ปล่อยให้เธอเข้าใจผิดนึกว่าเป็นผู้หญิงที่เข้ามาจีบเจ้านายข
ตอนที่ 4 ของว่าง“คุณลูกหนู นั่นไงค่ะคุณธัน” น้อยชี้ให้ลูกหนูดูว่าธันวาอยู่ตรงไหน ก่อนจะขอตัวกลับ เพราะจะไปช่วยงานป้านิดต่อ“ขอบใจมากจ้ะน้อย” ลูกหนูบอกขอบคุณน้อยที่มาส่งก่อนจะเดินเข้าไปหาอาธันของเธอ แต่ระหว่างที่เธอกำลังเดินเข้าไปก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ อาธันของเธอ ดูท่าทางของทั้งสองคนเหมือนจะคุยเรื่องสนุกกันอยู่ เพราะดูจากการที่ทั้งสองคุยไปหัวเราะไป ทีเวลาคุยกับเธอไม่เห็นหัวเราะแบบนี้บ้างเลย เห็นทำแต่หน้านิ่งไม่ก็น้าดุตลอด“อาธันคะ” ลูกหนูเรียกทำให้ทั้งสองคนหยุดการสนทนาแล้วหันมามองตามเสียงเรียก“มีอะไรลูกหนู มาที่นี่ทำไม แล้วมาที่นี่ได้ยังไงน้อยล่ะ” ธันวาถามเสียงนิ่ง ทำให้ลูกหนูรู้สึกหมั่นไส้ เห็นม่ะทีคุยกับเธอไม่เห็นเหมือนคุยกับผู้หญิงคนเมื่อกี้เลย สองมาตรฐานชัดๆ “ไม่มีธุระอะไรแล้วลูกหนูมาแถวนี้ไม่ได้เหรอคะ ส่วนเรื่องมายังไงลูกหนูให้น้อยมาส่งค่ะ แต่น้อยกลับไปช่วยงานป้านิดต่อแล้ว” ความตั้งใจที่จะเอาอาหารว่างมาให้คนตรงหน้าทานหายไปตั้งแต่เห็นอาธันหัวเราะสนุกกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว ถึงจะไม่รู้จักผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ อาธันว่าเป็นใครก็ตาม แต่เธอตอบได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ต้องชอบอาธั
ตอนที่ 5 เข้าเมือง“คุณธันคิดว่ายังไงครับ ถ้าผมอยากจะให้เกษตรกรจากที่อื่นเข้ามาศึกษาการทำเกษตรอินทรีย์ที่ไร่ธารา มันจะเป็นการรบกวนคุณธันเกินไปหรือเปล่าครับ” หลังจากทานข้าวเสร็จอาธันก็พาเธอมาดูการทำงานของเขาต่อ แต่จะว่าเขาพามาก็ไมถูก เพราะอาธันก็เสนอว่าจะให้คนไปส่งเธอที่บ้าน แต่เป็นเธอเองที่ขอตามมาด้วยพร้อมทั้งสัญญาว่าจะไม่ดื้อจะไม่ซน ไม่ทำให้ธันวาต้องปวดหัว เธอจึงได้ถูกอนุญาตให้ตามมาได้“ไร่ธารายินดีต้อนรับครับ แต่ผมขอให้คนที่เข้ามาเป็นคนที่สนใจอยากเรียนรู้จริงๆ นะครับ แล้วผมจะจัดวิทยากรและเตรียมสถานที่ไว้ให้” ธันวาตอบ ตอนนี้เขากำลังคุยกับคนที่มาจากอำเภอที่มาเสนอให้ไร่ของธันวาเป็นแหล่งเรียนรู้“ได้เลยครับ ผมจะรีบเสนอเรื่องนี้เข้าที่ประชุมเลยครับ ถ้างั้นผมตัวกลับก่อนนะครับ”“ครับ” ธันวาส่งแขกขึ้นรถ ก่อนที่จะเดินกลับมาหาลูกหนูที่นั่งวาดรูปอยู่โดยที่เอาสมุดจดงานกับปากกาของเขาไปทำสมุดวาดเขียน“เสร็จแล้วเหรอคะ” ลูกหนูถามหลังจากเห็นธันวาเดินมาหาเธอ“อืมเสร็จแล้ว” ธันวาตอบก่อนจะมองดูรูปวาดในสมุดจดงานของเขา นี่ลูกหนูวาดเขาเหรอ“แล้ววันนี้อาธันยังเหลืองานอะไรอีกหรือเปล่าคะ หรือว่าหมดแค่นี้” ลู
ตอนที่ 6 ง้อ“ลูกหนู เดี๋ยวก่อน” ธันวาพยายามเรียกคนที่กำลังอารมรณ์ไม่ดี ที่พอถึงบ้านปุ๊บก็หนีเขาขึ้นบ้านปั๊บ“ไอ้ชิด มีเรื่องอะไรวะ ทำไมคุณลูกหนูถึงเดินหนีคุณธันแบบนั้น ก่อนออกไปยังดีๆ อยู่เลยไม่ใช่เหรอ” ป้านิดรีบเข้ามาถามคนที่อยู่ในเหตุการณ์ทันที หลังจากที่เห็นเจ้านายของเธอวิ่งตามคนโกรธขึ้นไปข้างบน“ก็ตอนที่แวะไปกินข้าวที่ตลาด คุณธันแกไปจ๊ะเอ๋กับนังแววมันพอดีนะสิ มันเลยกระโจนใส่คุณธัน ตอนแรกคุณลูกหนูเธอก็ไม่อะไรหรอก แต่แววนะสิมันดันปากหาเรื่องพูดจาไม่ดีใส่คุณลูกหนู คุณลูกหนูเลยจัดให้ไปชุดนึง เล่นเอาเงียบไปทั้งตลาด แล้วหลังจากนั้นก็เงียบมาตลอดทางแถมข้าวก็ไม่ได้กิน” ชิดเล่าให้ฟัง ตอนที่เขาย้อนกลับมาแล้วเห็นนายของตนโดนแววตากอดแน่นอยู่เขาก็ตกใจรีบเขาไปช่วยแต่กว่าจะแกะได้ก็เอาเหนื่อยเลย แถมยังต้องคอยห้ามไม่ให้หญิงสาววิ่งตามนายของตนไปอีก“ตายล่ะ คุณธัน” ป้านิดอุธาน คุณลูกหนูของเธอปกติเป็นคนใจเย็นแล้วก็มีเหตุผล แต่ถ้าใครลองทำให้โกรธขึ้นมาละก็เธอร้ายน่าดูเลย“งานนี้ป้าขอเป็นกำลังใจอยู่ห่างๆ ก็แล้วกัน ขอให้โชคดีนะคะคุณธัน” ป้านิดได้แต่ให้กำลัง“ลูกหนู ฟังผมก่อน” ในที่สุดธันวาก็สามารถคว้าข้อม
ตอนที่ 7 ทะเลาะ“ป้านิดคะ ทำไมอาธันถึงยังไม่กลับบ้านอีกล่ะคะ นี้ก็ดึกมากแล้วนะคะ ป้ารู้หรือเปล่าคะว่าอาธันไปไหน” ลูกหนูถามขึ้นเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้“ไม่ทราบค่ะ” เธอเองก็ตอบคำตอบคำนี้ออกไปไม่รู้กี่รอบแล้วเหมือนกัน“อาธันนะอาธันไปอยู่ที่ไหน” ลูกหนูบ่นสามสี่วันมานี้นอกจากเวลาอาหารเช้าแล้วเธอแทบจะไม่ได้เจออาธันเลย เพราะอาธันเหมือนกำลังพยายามหลบหน้าเธอ เวลาเธอไปหาที่ไร่อาธันก็มักจะหาทางเลี่ยงเธอตลอด ตอนเย็นก็ไม่ยอมกลับบ้านบอกแค่ว่าไปทำธุระข้างนอก เธอขอตามไปด้วยก็ไม่ยอมให้ไป กว่าจะกลับบ้านก็ดึกดื่น หรือบางคืนไม่กลับมาก็มีเหมือนกัน อาธันเป็นอะไรไป หรือเธอไปทำอะไรให้อาธันโกรธโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า แต่เธอก็จำได้ว่าไม่ได้ทำอะไรเลยนี่ โอ๊ย แล้วอาธันเป็นอะไรกันแน่ แล้วนี่ก็มืดค่ำแล้วด้วยทำไมถึงยังไม่กลับมาอีกนะ มัวแต่ไปทำอะไรที่ใหนอยู่เนี่ย เธอโทรหาก็ไม่ยอมรับ หรือว่าอาธันไปหาผู้หญิงคนนั้น“ป้านิดค่ะ แล้วมีใครรู้หรือเปล่าคะว่าตอนนี้อาธันไปอยู่ที่ไหน” ลูกหนูหันไปถามป้านิด“ถ้าจะมีก็คงเป็น ไอ้ชิดนั่นแหละค่ะคุณลูกหนูเพราะคุณธันมักจะบอกมันเสมอว่าเธอจะไปไหน เผื่อมีอะไรเกิดขึ้นที่ไร่ ก็จะได้ไปตา
ตอนพิเศษ 2ยินดีต้อนรับ“คุณพ่อข่า เมื่อไรคุณปู่จะมาถึงค่ะ” เด็กหญิงลูกหนูในวัยห้าขวบถามพ่อหลังจากวิ่งเข้าวิ่งออกระหว่างประตูหน้าบ้านกับห้องรับแขกหลายสิบรอบ แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่ารถที่ไปรับคุณปู่ของเธอที่สนามบินจะกลับมาซักที“ใจเย็นๆ สิ เดี๋ยวคุณปู่ก็มาถึงแล้ว ลูกหนูมานั่งรอกับพี่ดีกว่าไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมาแล้วแล้วเดี๋ยวก็ล้มหรอก” ทินกรวัยสิบเอ็ดปีเป็นคนตอบพร้อมกับเดินมาอุ้มลูกหนูให้ขึ้นไปนั่งบนตักของตัวเอง เพราะกลัวว่าน้องสาวจะล้มเพราะการวิ่งไปวิ่งมา“แต่ลูกหนูอยากไปรอรับคุณปู่นี่ค่ะ” เด็กหญิงลูกหนูหันไปบอกพี่ชาย“อยากไปรอรับคุณปู่หรือรอรับใครกันแน่ อย่าคิดว่าพี่รู้ไม่ทันเรานะ” ภาสกรวัยแปดขวบพูด“ลูกหนูต้องรอรับคุณปู่สิ พี่ภาสอย่ามาใส่ร้ายลูกหนูนะ” ลูกหนูตอบพี่ชายของเธอ“จริงเหรอ แล้วทำไมต้องแก้มแดงด้วย” ภาสกรยังไม่หยุดแหย่น้องสาว“พี่ทินจัดการพี่ภาสให้ลูกหนูหน่อย ลูกหนูถูกพี่ภาสแกล้ง” เมื่อเห็นว่าตัวเองไม่สามานถสู้ภาสกรได้ลูกหนูจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากทินกรพี่ชายคนโต พร้อมกัลป์บีบน้ำตาเรียกคะแนนส่งสาร“ภาสหยุดแกล้งน้องเลยนะ ถ้าไม่งั้นพี่จะฟ้องแม่” ทินกรเองก็รู้แผนการของน้องสาวตัว
ตอนพิเศษ 1ท้อง“พี่ธันตื่นได้แล้วค่ะ สายแล้วนะคะ” ลูกหนูปลุกสามีของเธอ ปกติธันวาไม่ใช่คนตื่นสาย ถึงแม้จะตื่นหลังลูกหนูแต่ก็ไม่ได้ตื่นช้าขนาดที่ทำให้เธอต้องขึ้นมาปลุก แต่วันนี้เธอทั้งเรียกทั้งเขย่า คนตัวโตก็เอาแต่ส่งเสียงอืม แล้วพลิกตัวหนี“ตัวก็ไม่ได้ร้อน เมื่อคืนก็นอนไม่ดึก ทำไมวันนี้ตื่นยากจัง” ลูกหนูคิดพร้อมกับพยามเรียกสามีของเธออีกครั้ง “พี่ธันตื่นนะ เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ ถ้าไม่ตื่นลูกหนูจะเรียกหมอพัดมาแล้วนะ” ลูกหนูบอกพร้อมกับเขย่าคนตัวโตอีกครั้ง แต่ธันวาก็ยังคงหลับตาอยู่แบบเดิม ลูกหนูเลยตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อจะไปบอกป้านิดให้โทรตามหมอพัดแต่ลูกหนูขยับตัวยังไม่ทันจะพ้นขอบเตียงคนที่นอนปลุกไม่ตื่นก็จับแขนของเธอไว้ก่อนจะดึงคนตัวเล็กให้ลงมานอนข้างๆ พร้อมกับใช้แขนแกร่งกอดไว้แน่น“ไม่ต้องไปตามหรอกพี่ไม่ได้เป็นอะไร” ธันวาตอบทั้งที่ยังคงหลับตาอยู่“แน่ใจนะคะ แต่ลูกหนูเรียกพี่ตั้งหลายรอบแต่พี่ก็ไม่ยอมตื่นจนลูกหนูนึกว่าพี่เป็นอะไร” ลูกหนูถามด้วยความอดห่วงไม่ได้“แน่ใจสิ พี่แค่เหนื่อยนิดหน่อย ต้องเป็นเพราะลูกหนูใช้งานพี่ตอนกลางคืนหนักแน่ๆ เลย”เพี๊ยะ!!หลังพูดจบคนพูดก็โดนฝ่ามือเล็กของลูกหนูไ
ตอนที่ 21 งานแต่ง“ลูกหนูช่วยขึ้นให้ผมหน่อย” ลูกหนูตกใจกับคำขอให้ช่วย“ลูกหนูทำไม่เป็นค่ะ” ลูกหนูตอบเพราะทุกครั้งก็มีแต่ธันวาเป็นฝ่ายทำ เธอเคยทำอะไรแบบนี้ที่ใหนกัน“ไม่ยากหรอกเดี๋ยวผมสอน” ธันวาพูดจบก็จูบเล้าโลมลูกหนู ก่อนจะยกสะโพกของลูกหนูขึ้นแล้วจัดการถอดกางเกงชั้นในของของลูกหนูออก ก่อนจะปดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิบของตัวเอง ธันวาจับน้องชายของตัวเองให้ตั้งขึ้นก่อนจะจ่อไปที่ปากถ่ำหวาน“ลูกหนูนั่งทับลงมาเลย...อ้า” ลูกหนูทำตามที่ธันวาบอกตอนนี้น้องสาวขอเธอกลืนกินน้องชายของธันวาจนหมดสิ้น“อ๊า” ลูกหนูเองก็ร้องเสียงหลงเพราะตอนนี้น้องชายของธันวาเข้าไปลึกมาก ลึกกว่าทุกครั้งก็ว่าได้ ธันวาใช้สองมือจับไปที่ก้นงามก่อนจะออกแรงยกขึ้นก่อนจะปล่อยลง“ลูกหนูทำแบบนี่นะ ยกขึ้นแล้วลง...อ้า...แบบนั้นแหละ...อ้า” ลูกหนูทำตามที่ธันวาสอนแล้วทำได้ดีด้วย ลูกหนูโยกขึ้นลงตามที่ธันวาบอก ส่วนธันวาก็ใช้ปากดูดเลียที่อกงาม มือทั้งสองก็บีบเค้นก้นงามและช่วยออกแรงยก“อ๊า...อ๊า” ลูกหนูไม่เคยคิดเคยฝันว่าวันนึงเธอจะมามีอะไรกับธันวาข้างนอกแบบนี้แถมยังเป็นตอนกลางวันถึงฟิล์มรถจะมืดแต่ถ้ามีใครผ่านมาเห็นก็ต้องรู้แน่ๆ ว่าคนในรถทำอะไรก
ตอนที่ 20 ขอ“ว่าไงลูกหนูคนสวยกลับมาจากต่างประเทศปุ๊บก็รีบไปหาผู้ชายปั๊บเลยนะ เพื่อนเพิ่นนี้ไม่มาเจอเลยทำดีจริงๆ” รินหรือรินรดาดาราสาวแนวหน้าของประเทศพูดขึ้น“แน่นอนเพื่อนกับผู้ชาย ผู้ชายก็ต้องสำคัญกว่าอยู่แล้ว” เฟย่านักธุรกิจสาวเจ้าของกิจการขนส่งทั้งบนดินทางอากาศแม้แต่ทางเรือก็อยู่ในความดูแลของเธอพูดขึ้น“ว่าแต่ลูกหนูแกล่ะเฟย่าผู้ชายคนนั้นบอดี้การ์ดพี่ชายแกไม่ใช่เหรอทำไมถึงมาอยู่กับแกได้ อย่าบอกนะว่าแกแอบสอยมาอ่ะ” ลาน่านักร้องสาวแสนเท่ทักขึ้น เรียกความสนใจของสาวๆ ให้หันไปมองชายหนุ่มคนนั้น“จะบ้าเหรอ พอดีตอนนี้ฉันกำลังจัดการเรื่องบางอย่างให้พี่เฟร็ดอยู่นะพี่เขาเลยส่งหมอนั่นมาช่วยแค่นั้นแหละ” เฟย่าตอบ“ถ้าแค่ส่งมาช่วยแล้วทำไมต้องตามมาเฝ้าด้วยล่ะ” ซูจินดีไซเนอร์สายมูทักขึ้น“นี่หยุดสนใจเรื่องฉันแล้วไปจัดการยัยลูกหนูดีกว่าม่ะ นางเอกของงานไม่ใช่ฉันแต่เป็นยัยนั่นต่างหาก” หลังจากเฟย่าพูดจบทุกคนก็หันมาเล่นงานเธอต่อ“ตื่นได้แล้วคนขี้เซา”“ลูกหนูขอนอนอีกนิดนะคะ ง่วงมากเลย” เมื่อคืนกว่ายัยสี่สาวนั้นจะปล่อยเธอกลับก็เกือบเช้า เพราะงั้นเธอตื่นไม่ไหวจริงๆ“ถ้างั้นแม่จะไปบอกให้อาธันของลูกกลับไปก่อนด
ตอนที่ 19 กลับบ้าน[ สนามบิน ]มีคนเคยบอกว่าถ้าผู้ชายได้ผู้หญิงแล้วจะไม่เห็นค่าคำพูดนั้นคงใช้ไม่ได้กับอาธัน เพราะตั้งแต่วันที่ทั้งสองมีอะไรกันในวันนั้นดูเหมือนธันวาจะติดลูกหนูหนักว่าเดิมเรียกได้ว่าที่ใหนมีธันวาต้องมีลูกหนู ที่ใหนมีลูกหนูต้องมีธันวา จนตอนนี้คนทั้งไร่ต่างลือกันว่าอีกไม่นานที่ไร่ต้องมีข่าวดีเร็วๆนี้แน่“ไม่ไปไม่ได้เหรอ ถ้าลูกหนูไม่อยู่แล้วผมจะนอนกอดใครล่ะ” ธันวาบ่น“ลูกหนูกลับบ้านนะคะไม่ได้ไปไหน แค่สัปดาห์เดียวเองอย่างอแงสิคะ” ลูกหนูกำลังปลอบคนงอแงถ้าพวกพี่ๆ ของเขาได้มาเห็นอาธันของเธอในตอนนี้ล่ะก็ต้องขำแน่ๆ“ตั้งอาทิตย์นึง มันนานมากเลยนะทั้งผมและเจ้าน้องชายผมต้องคิดถึงลูกหนูกับน้องสาวของลูกหนูมากแน่ๆ” ลูกหนูตีแขนธันวาเบาๆไปหนึ่งที“คิดแต่เรื่องอะไรเนี่ยอาธัน เมื่อคืนยังรังแกลูกหนูไม่พออีกเหรอ เดี๋ยวนี้ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ” ลูกหนูต่อว่า“ก็ลูกหนูจะไม่อยู่ตั้งหลายวันผมก็ต้องตักตวงไว้หน่อยสิ แล้วก็เมื่อไรลูกหนูจะเลิกเรียกผมว่าอาเนี่ย บางคนที่เขาไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราต่างพากันคิดว่าผมเอาหลานตัวเองมาทำเมียกันหมดแล้วเนี่ย” ลูกหนูอกขำไม่ได้“แล้วมันไม่จริงเหรอค่ะ อาธัน” ธ
ตอนที่ 18 มื้อดึก“โอ๊ย” ลูกหนูส่งเสียงร้องออกมาหลังจากที่บิดขี้เกียจเพราะเธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว“สองทุ่มแล้วเหรอ นี้ฉันหลับไปนานขนาดนี้เลยเหรอ” ลูกหนูพึมพำที่เธอมีสภาพแบบนี้คงต้องโทษอาธันเพราะกว่าที่อาธันจะปล่อยให้เธอออกมาจากห้องทำงานก็เกือบเย็น ข้าวเที่ยงก็ไม่ได้กิน พอมาถึงห้องก็หลับไม่รู้เรื่องทำให้ตอนนี้เธอพลาดมื้อเย็นอีก“หิวจัง ยังมีอะไรเหลือให้เธอกินหรือเปล่าเนี้ย” ลูกหนูลงมาหาของกินในครัวเพราะตอนนี้เธอหิวมาก แต่ระหว่างที่เธอกำลังหาของกินในตู้เย็นเธอก็ถูกคนบางคนสวมกอดจากข้างหลังจนเธอตกใจร้องกรี๊ดออกมา คนฉวยโอกาสเลยต้องปิดปากเธอด้วยจูบร้อนแรง ลิ้นร้อนดันปากของเธอเปิดออกเพื่อให้ลิ้นของเขาได้ลุกล่ำเข้าไปชิมความหวานในปากนุ่ม“อืม” ลูกหนูส่งเสียงประท้วงหลังจากถูกจู่โจมจากคนนิสัยไม่ดี ก่อนจะดันอาธันออก ธันวายอมถอนจูบออกทั้งที่ไม่เต็มใจ“หยุดเลยนะคะอาธัน ลูกหนูหิว”“หิวอะไรเหรอ หิวผมหรือเปล่า” ให้ตายเถอะอาธันของเธอเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร เมื่อกลางวันยังไม่พอใจอีกเหรอ“ลูกหนูไม่เล่นนะคะ ลูกหนูหิวข้าวมากจริงๆ เป็นเพราะใครก็มารู้ลูกหนูถึงอดข้าวไปตั้งสองมื้อ” ลูกหนูบ่น“วันนี้ป้าน
ตอนที่ 17 ห้องทำงาน 3“ผมจะใส่แล้วนะ” พูดจบธันวาก็ค่อยๆ กดแก่นกายของเขาเข้าไปในช่องทางรักอันคับแคบ อย่างนุ่มนวนที่สุดเพราะกลัวว่าคนตัวเล็กจะต้องเจ็บ ถึงแม้จะต้องเจ็บแน่ๆ ก็ตาม“โอ๊ย ลูกหนูเจ็บ” ลูกหนูร้องออกมาเพราะเธอรู้สึกเจ็บมากเธอเคยได้ยินเพื่อนๆ เล่าให้ฟังว่าครั้งแรกนั้นจะเจ็บมากเป็นพิเศษ แต่ไม่คิดว่าจะเจ็บมากขนาดนี้หรือเป็นเพราะของอาธันของเธอใหญ่เกินไปก็ไม่รู้ ธันวาเองกก็รู้สึกไม่ต่างจากลูกหนู เพราะของลูกหนูมันรัดเขาแน่นจนขยับตัวแทบไม่ได้ ธันวาพยายามดันเข้าต่อเพราะตอนนี้เข้าไปได้แค่ครึ่งเดียว“ลูกหนู” ธันวากระซิบเรียกคนใต้ร่างเบาๆ ก่อนจะจูบที่แก้มขาวเป็นการปลอบใจ หลังจากดันตัวตนของเขาเข้าไปจนสุดก่อนที่จะเริ่มขยับสะโพก ธันวาเริ่มต้นด้วยการขยับช้าๆ เพราะต้องการให้ลูกหนูปรับตัวกับตัวตนของเขาก่อน“อา” ลูกหนูส่งเสียงทุกครั้งที่เขาขยับสะโพกเสียงของลูกหนูช่างเพราะ จนทำให้ธันวาแทบจะคุมอารมณ์ไม่อยู่ตอนนี้เขาอยากจะกระแทกให้สุดแรงแต่เขาทำแบบนั้นไม่ได้ลูกหนูยังไหม่เกินไปกับเรื่องแบบนี้ ถ้าเขาทำแบบนั้นเกรงว่าลูกหนูจะรับไม่ไหว“รู้สึกดีไหมลูกหนู ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า” ธันวาถาม“อา...ดีค่ะ ไม่เจ
ตอนที่ 16 ห้องทำงาน 2“ได้สิผมจะให้ทั้งหมดของผมกับลูกหนู” หลังพูดจบธันวาก็ก้มลงปิดปากคนที่อยู่ข้างล่าง สัมผัสครั้งนี้ลูกหนูรู้สึกได้ว่ามันต่างกว่าทุกครั้ง อาจจะเพราะอาธันไม่ต้องเก็บอารมณ์เขาถึงได้ปล่อยความต้องการออกมาเต็มที่ธันวารู้ว่าตอนนี้เขาจูบลูกหนูร้อนแรงขนาดไหน แต่เขาไม่สามารถเก็บความต้องการในตัวของลูกหนูได้อีกต่อไปแล้ว และเขาก็ยินดีที่จะแสดงให้ลูกหนูเห็นว่าเขาต้องการลูกหนูมากขนาดไหน ธันวาสอดลิ้นเข้าไปควานหาความหวานที่เขาเคยลิ้มลองไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแต่มันก็ไม่เคยลดความหวานลงไปได้เลย ก่อนจะไล่จูบลงมาที่ลำคอหอม“อืม” ลูกหนูส่งเสียงออกมา เพราะตอนนี้มือของธันวาได้สอดเข้ามาในเสื้อของเธอ มือร้อนลูบไล้ผ่านเอวของเธอไล่ขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงทรวงคู่งาม ธันวาสอดมือเข้าไปในเสื้อชั้นในของลูกหนูก่อนจะสัมผัสกับทรวงอกนุ่มของเธอ“ผมขอถอดนะ” ธันวาพูดจบก็ลงมือถอดเสื้อกับยกทรงที่ขวางกั้นออกโดยไม่รอคำตอบจากเธอ ธันวามองทรวงอกคู่งามจนลูกหนูรู้สึกเขินจนต้องยกมือขึ้นมาปิด“ปิดทำไมลูกหนู” ธันวาดึงมือลูกหนูออก“ก็อาธันเอาแต่มอง ลูกหนูเขิน” ลูกหนูตอบ ตอนนี้ตัวเธอคงแดงไปทั้งตัวเพราะความเขิน“หน้าอกของล
ตอนที่ 15 ห้องทำงานและแล้ววันเปิดไร่ให้คนศึกษาดูงานก็มาถึง กลุ่มขณะดูงานกลุ่มแรกมีจำนวนเกือบห้าสิบคน เป็นเกษตรกรจากจังหวัดใกล้เคียงที่มา วันนี้ที่ไร่จึงคึกคักเป็นพิเศษ เพราะนอกจากจะมีแค่กลุ่มคนศึกษาดูงานยังมีกลุ่มชาวบ้านในพื้นที่นำของมาวางขาย อีกจำนวนนึ่ง ธันวามอบหมายให้ลุงเชิดที่เป็นคนเก่าคนแก่ของไร่ เป็นวิทยากรบรรยาย เพราะลุงเชิดเป็นคนพูดเก่งและคุยสนุก และเป็นคนที่รู้เรื่องในไร่ดีเพราะแกอยู่มานาน“ชิ้นนี้ห้าสิบบาทค่ะ” ลูกหนูบอกราคาให้กับลูกค้าที่มาซื้อผลิตภัณฑ์งานสาน“แม่ค้าสวยจัง ซื้อของแล้วแถมเบอร์แม่ค้าด้วยมั้ย” เสียงหนุ่มๆ ที่มากดูงานแซว ลูกหนูไม่ตอบอะไรทำแค่ยิ้มรับคำชม เพราะนี้ไม่ใช่คนแรกที่แซวเธอ“เอาเบอร์ป้าไปแทนได้ไหมล่ะพ่อหนุ่ม ป้าเองก็เป็นแม่ค้าแล้วก็สวยด้วยนะ ผัวป้ามันไม่ว่าหรอก” เสียงป้าที่มาช่วยขายของในร้านพูดขึ้นเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคน“ลูกหนู วิว่าลูกหนูไม่ต้องมาช่วยขายของแต่ไปช่วยงานคุณธันดีกว่านะ” วิเข้ามากระซิบบอก“วิว่าถ้าลูกหนูยังมาช่วยขายอยู่ตรงนี้ วิกลัวว่าวันนนี้จะเป็นวันเปิดไร่กับวันปิดไร่ไปพร้อมๆ กันนะสิ” ลูกหนูทำหน้างง วิจึงชี้ให้ลูกหนูหันไปดูข้างหลัง ลู